Psyche
alle pijlers
Hypochondrie
dinsdag 22 september 2020 om 11:22
Hi iedereen, ik heb het vermoeden dat mijn vriend last heeft van hypochondrie. Toen hij een kleuter was, werd hij eens misselijk op school bij een bepaalde juf op een vrijdag. Sindsdien werd hij elke vrijdag bij die juf misselijk, dat zat dan in zijn hoofd. Zijn moeder moest hem toen standaard elke vrijdag ophalen omdat hij zich niet goed voelde. Vroeger kreeg hij eens kokhalsneigingen toen hij watten in zijn mond kreeg bij de tandarts. Sindsdien is hij ook bang voor de tandarts en krijgt hij altijd kokhalsneigingen als hij in de tandartsstoel zit.
Hij heeft echter ook regelmatig last van kwaaltjes. Ene keer denkt hij dat hij een blindedarmontsteking heeft, andere keer lymfeklierkanker. Tot het met echo's was vastgesteld dat er niks aan te hand was, toen was hij gerust. Maar daar waren wel slapeloze nachten aan vooraf gegaan. Nu heeft hij weer ergens pijn en is weer bang voor het ergste. Ik zelf ben totaal het tegenovergesteld: ik ben heel nuchter en maak me eigenlijk niet snel zorgen. Maar als hij weer met een kwaaltje kom, wil ik hem wel serieus nemen. Ik ben bang dat hij anders denkt dat ik zijn klachten niet meer serieus neem. Ik heb weer gezegd dat hij met dit nieuwe kwaaltje naar de dokter moet. Ook al ga ik er weer vanuit dat er niks is, ik heb liever dat de dokter hem die bevestiging geeft zodat hij daar weer op kan vertrouwen en het weer rustig wordt in zijn hoofd. Ik denk dat misschien psychische hulp ook goed is met hem. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om of hoe zouden jullie ermee omgaan?
Hij heeft echter ook regelmatig last van kwaaltjes. Ene keer denkt hij dat hij een blindedarmontsteking heeft, andere keer lymfeklierkanker. Tot het met echo's was vastgesteld dat er niks aan te hand was, toen was hij gerust. Maar daar waren wel slapeloze nachten aan vooraf gegaan. Nu heeft hij weer ergens pijn en is weer bang voor het ergste. Ik zelf ben totaal het tegenovergesteld: ik ben heel nuchter en maak me eigenlijk niet snel zorgen. Maar als hij weer met een kwaaltje kom, wil ik hem wel serieus nemen. Ik ben bang dat hij anders denkt dat ik zijn klachten niet meer serieus neem. Ik heb weer gezegd dat hij met dit nieuwe kwaaltje naar de dokter moet. Ook al ga ik er weer vanuit dat er niks is, ik heb liever dat de dokter hem die bevestiging geeft zodat hij daar weer op kan vertrouwen en het weer rustig wordt in zijn hoofd. Ik denk dat misschien psychische hulp ook goed is met hem. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om of hoe zouden jullie ermee omgaan?
dinsdag 22 september 2020 om 11:30
Heb je wel eens gevraagd waarom hij altijd uit gaat van het ergste?
Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen als bij iemand in de omgeving een diagnose te laat is vastgesteld omdat dit niet serieus genomen werd, je wel voorzichtiger bent. Of als iemand in je omgeving iets heeft, dat je ook anders naar dat pijntje op dezelfde plek kijkt.
Googlet hij ook altijd alles? Daar wordt je namelijk ook niet heel vrolijk van.
Als iemand niet lekker is of pijn heeft, natuurlijk neem ik het wel serieus. Als in: goh wat denk je dat het is? en/of Ik zou ermee naar de huisarts gaan.
Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen als bij iemand in de omgeving een diagnose te laat is vastgesteld omdat dit niet serieus genomen werd, je wel voorzichtiger bent. Of als iemand in je omgeving iets heeft, dat je ook anders naar dat pijntje op dezelfde plek kijkt.
Googlet hij ook altijd alles? Daar wordt je namelijk ook niet heel vrolijk van.
Als iemand niet lekker is of pijn heeft, natuurlijk neem ik het wel serieus. Als in: goh wat denk je dat het is? en/of Ik zou ermee naar de huisarts gaan.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 september 2020 om 11:47
Dank voor je reactie. Nee, zulke dingen heeft hij niet meegemaakt in zijn omgeving. Hij Googlet helaas wel heel veel en ik zeg ook dat hij dat écht niet moet doen. Dat Google geen diagnose kan stellen, etc. Maar dan doet hij het toch en blijft hij ermee zitten. Ik probeer het inderdaad wel serieus te nemen. Ook al is dat soms lastig omdat hij altijd wel iets heeft. Dus dan denk ik wel eens 'oh, daar komt hij weer met iets'. Dat zeg ik natuurlijk niet, maar denk ik alleen. Indd naar de huisarts is wel het beste. Vaak is er uiteindelijk geen diagnose. Maar dat geeft hem weer voor even rust.dianaf schreef: ↑22-09-2020 11:30Heb je wel eens gevraagd waarom hij altijd uit gaat van het ergste?
Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen als bij iemand in de omgeving een diagnose te laat is vastgesteld omdat dit niet serieus genomen werd, je wel voorzichtiger bent. Of als iemand in je omgeving iets heeft, dat je ook anders naar dat pijntje op dezelfde plek kijkt.
Googlet hij ook altijd alles? Daar wordt je namelijk ook niet heel vrolijk van.
Als iemand niet lekker is of pijn heeft, natuurlijk neem ik het wel serieus. Als in: goh wat denk je dat het is? en/of Ik zou ermee naar de huisarts gaan.
Hij komt ook regelmatig naar mij toe en zegt 'voel hier eens'. En dan is het een plekje waar hij denkt iets geks te voelen. Ik weet wel dat het een beetje in de familie zit aan zijn vaders kant, zulke angsten.
dinsdag 22 september 2020 om 11:50
Mannen gaan minder vaak naar de huisarts dan vrouwen waardoor ziektes minder vaak en snel opgemerkt word. De diagnose word dan gesteld in een later stadium. Ook is de kans dat mannen jong overlijden aan hart/vaatziekten en kanker groter.
Op zich is het dus goed dat hij klachten serieus neemt.
Alleen lijkt de manier waarop hij ermee om gaat niet gezond. Weet jij wat daar achter zit? Negatieve ervaring in de familie gehad of van een vriend/kennis/collega?
Associatie met misselijkheid en kleuterjuf op vrijdag lijkt me een losstaand iets. Een negatieve ervaring kan op andere moment naar boven komen. Bijvoorbeeld tegelijkertijd buikgriep hebben en specifiek eten. Na de buikgriep over is, nog steeds niet dat ene eten willen eten en al misselijk bij het idee worden.
Op zich is het dus goed dat hij klachten serieus neemt.
Alleen lijkt de manier waarop hij ermee om gaat niet gezond. Weet jij wat daar achter zit? Negatieve ervaring in de familie gehad of van een vriend/kennis/collega?
Associatie met misselijkheid en kleuterjuf op vrijdag lijkt me een losstaand iets. Een negatieve ervaring kan op andere moment naar boven komen. Bijvoorbeeld tegelijkertijd buikgriep hebben en specifiek eten. Na de buikgriep over is, nog steeds niet dat ene eten willen eten en al misselijk bij het idee worden.
dinsdag 22 september 2020 om 12:04
Nee geen van beiden, ik weet niet alle details maar ik weet dat vader vroeger ook vaak bang was, en medicatie heeft gehad tegen paniekaanvallen. Zijn opa is overleden toen hij ergens in de 80 was. Die was mentaal ook niet helemaal goed en ze hebben na zijn overlijden boekjes gevonden waarin hij schreef dat hij dacht dat de arts zijn hoofd moesten open maken om een deel van zijn hersenen eruit te halen die 'niet goed' waren enz. In verleden zou hij vaker dingen hebben opgeschreven die volgens hem niet goed zijn in zijn lichaam en die 'er uit gehaald' moesten worden. Alleen ging hij nooit naar de dokter. Maar goed, dat is nog een extremere variant. Mijn vriend voelt zich ook regelmatig niet lekker en meet dan heel vaak zijn temperatuur op, terwijl hij dan een gewone lichaamstemperatuur heeft tussen 36,5 en 37,5. Maar dan denkt hij wel dat hij koorts heeft.
dinsdag 22 september 2020 om 12:10
Nou, dat klinkt als hypochondrie, en dat kan erg hardnekkig zijn.
Kan ook komen door een trauma, onveilig gevoel, controle willen, verlatingsangst.
Denk dat je vriend hulp nodig heeft om ermee om te leren gaan.
Lees dit eens:
https://www.trouw.nl/nieuws/een-hypocho ... ogle.nl%2F
Kan ook komen door een trauma, onveilig gevoel, controle willen, verlatingsangst.
Denk dat je vriend hulp nodig heeft om ermee om te leren gaan.
Lees dit eens:
https://www.trouw.nl/nieuws/een-hypocho ... ogle.nl%2F
dinsdag 22 september 2020 om 12:14
Oei, dat klinkt wel lastig. Hopelijk weet hij niet dat je ziek kunt zijn zonder koorts.Muurbloempje115 schreef: ↑22-09-2020 12:04Nee geen van beiden, ik weet niet alle details maar ik weet dat vader vroeger ook vaak bang was, en medicatie heeft gehad tegen paniekaanvallen. Zijn opa is overleden toen hij ergens in de 80 was. Die was mentaal ook niet helemaal goed en ze hebben na zijn overlijden boekjes gevonden waarin hij schreef dat hij dacht dat de arts zijn hoofd moesten open maken om een deel van zijn hersenen eruit te halen die 'niet goed' waren enz. In verleden zou hij vaker dingen hebben opgeschreven die volgens hem niet goed zijn in zijn lichaam en die 'er uit gehaald' moesten worden. Alleen ging hij nooit naar de dokter. Maar goed, dat is nog een extremere variant. Mijn vriend voelt zich ook regelmatig niet lekker en meet dan heel vaak zijn temperatuur op, terwijl hij dan een gewone lichaamstemperatuur heeft tussen 36,5 en 37,5. Maar dan denkt hij wel dat hij koorts heeft.
Heb je wel eens aan hem gevraagd waarom hij er zo mee bezig is? Waar hij bang voor is?
Heeft hij ook paniekaanvallen? Of misschien heeft hij die van zijn vader als heel eng ervaren? En is het fysiek steeds checken voor hem een manier om de boel onder controle te houden?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 september 2020 om 12:19
Een hypochonder is het zeker. Succes ermee 
Hier in huis loopt er ook zo eentje en met alle respect: ik vind het verschrikkelijk. Uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt dat het geen enkel probleem is om bij vermoedens van 'iets' een afspraak te maken bij de huisarts (daar is de huisarts immers voor). Daar staat wel tegenover dat als er geen afspraak gemaakt wordt bij de huisarts, ik het ook niet wil horen.
Dat heb ik meermaals moeten herhalen in het begin en intussen hoor ik het niet meer. De pijntjes zijn daarna ook rap minder geworden en nu is het op een voor mij acceptabel niveau en kunnen we er om lachen.
Het kan echter erger:
Ook ken ik een (voormalige) goede vriendin die ALTIJD iets had. Heerste er een MRSA bacterie in het ziekenhuis? Dan had zij die ook gehad, omdat ze op datum X en tijdstip Y iemand bij het ziekenhuis had afgezet. Ze heeft intussen ook al 3x Corona gehad naar eigen zeggen. Ook toen ze in een lockdown zaten en zij niet eens buiten kwam.
Vandaar dus 'voormalige' goede vriendin. Ik trok dat niet.
Hier in huis loopt er ook zo eentje en met alle respect: ik vind het verschrikkelijk. Uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt dat het geen enkel probleem is om bij vermoedens van 'iets' een afspraak te maken bij de huisarts (daar is de huisarts immers voor). Daar staat wel tegenover dat als er geen afspraak gemaakt wordt bij de huisarts, ik het ook niet wil horen.
Dat heb ik meermaals moeten herhalen in het begin en intussen hoor ik het niet meer. De pijntjes zijn daarna ook rap minder geworden en nu is het op een voor mij acceptabel niveau en kunnen we er om lachen.
Het kan echter erger:
Ook ken ik een (voormalige) goede vriendin die ALTIJD iets had. Heerste er een MRSA bacterie in het ziekenhuis? Dan had zij die ook gehad, omdat ze op datum X en tijdstip Y iemand bij het ziekenhuis had afgezet. Ze heeft intussen ook al 3x Corona gehad naar eigen zeggen. Ook toen ze in een lockdown zaten en zij niet eens buiten kwam.
Vandaar dus 'voormalige' goede vriendin. Ik trok dat niet.
dinsdag 22 september 2020 om 12:34
Dit, precies dit.Nena1996 schreef: ↑22-09-2020 12:10Nou, dat klinkt als hypochondrie, en dat kan erg hardnekkig zijn.
Kan ook komen door een trauma, onveilig gevoel, controle willen, verlatingsangst.
Denk dat je vriend hulp nodig heeft om ermee om te leren gaan.
Lees dit eens:
https://www.trouw.nl/nieuws/een-hypocho ... ogle.nl%2F
dinsdag 22 september 2020 om 13:05
Dank voor je reactie! Dat is inderdaad ook zeker een optie. Maar ik ben bang dat hij dan niet meer alles vertelt waar hij mee zit. Dat is dan wat ik hem opleg in dat geval. En ik wil juist ook wel dat hij alles met mij kan bespreken. Beter dan dat hij er in zijn hoofd mee blijft rondlopen, niet naar de HA wil/durft en er mentaal daardoor ook niet beter op wordt. Soms voelt hij zich ook wel bezwaard als hij weer met een kwaaltje aankomt. Maar heb liever dus dat hij wel vertelt wat er in zijn hoofd afspeeltFitsSprits schreef: ↑22-09-2020 12:19Een hypochonder is het zeker. Succes ermee
Hier in huis loopt er ook zo eentje en met alle respect: ik vind het verschrikkelijk. Uiteindelijk hebben we de afspraak gemaakt dat het geen enkel probleem is om bij vermoedens van 'iets' een afspraak te maken bij de huisarts (daar is de huisarts immers voor). Daar staat wel tegenover dat als er geen afspraak gemaakt wordt bij de huisarts, ik het ook niet wil horen.
Dat heb ik meermaals moeten herhalen in het begin en intussen hoor ik het niet meer. De pijntjes zijn daarna ook rap minder geworden en nu is het op een voor mij acceptabel niveau en kunnen we er om lachen.
Het kan echter erger:
Ook ken ik een (voormalige) goede vriendin die ALTIJD iets had. Heerste er een MRSA bacterie in het ziekenhuis? Dan had zij die ook gehad, omdat ze op datum X en tijdstip Y iemand bij het ziekenhuis had afgezet. Ze heeft intussen ook al 3x Corona gehad naar eigen zeggen. Ook toen ze in een lockdown zaten en zij niet eens buiten kwam.
Vandaar dus 'voormalige' goede vriendin. Ik trok dat niet.
dinsdag 22 september 2020 om 13:09
Dat snap ik wel. Het is denk ik ook anders als het je partner is of slechts een vriendin. Of dat iemand beweert iets te hebben, maar dit niet laat nagaan of iemand die denkt iets te hebben en het wel laat checken.Muurbloempje115 schreef: ↑22-09-2020 13:05Dank voor je reactie! Dat is inderdaad ook zeker een optie. Maar ik ben bang dat hij dan niet meer alles vertelt waar hij mee zit. Dat is dan wat ik hem opleg in dat geval. En ik wil juist ook wel dat hij alles met mij kan bespreken. Beter dan dat hij er in zijn hoofd mee blijft rondlopen, niet naar de HA wil/durft en er mentaal daardoor ook niet beter op wordt. Soms voelt hij zich ook wel bezwaard als hij weer met een kwaaltje aankomt. Maar heb liever dus dat hij wel vertelt wat er in zijn hoofd afspeelt
Maar blijkbaar vindt hij het zelf ook vervelend. Ik zou dan echt eens voorstellen dat hij het aankaart bij de huisarts. Misschien heeft een professional oefeningen/handvatten voor hem om er anders mee om te gaan. Dat zal voor hem denk ik ook rustiger zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 september 2020 om 13:24
dinsdag 22 september 2020 om 13:26
Muurbloempje115 schreef: ↑22-09-2020 13:05Dank voor je reactie! Dat is inderdaad ook zeker een optie. Maar ik ben bang dat hij dan niet meer alles vertelt waar hij mee zit. Dat is dan wat ik hem opleg in dat geval. En ik wil juist ook wel dat hij alles met mij kan bespreken. Beter dan dat hij er in zijn hoofd mee blijft rondlopen, niet naar de HA wil/durft en er mentaal daardoor ook niet beter op wordt. Soms voelt hij zich ook wel bezwaard als hij weer met een kwaaltje aankomt. Maar heb liever dus dat hij wel vertelt wat er in zijn hoofd afspeelt
Snap ik. Het is volgens mij hetzelfde als een kind dat elke avond de trap af komt omdat er een krokodil onder het bed zit. Die neem je ook bij de hand om samen onder het bed te kijken OF er wel een krokodil zit. Je kunt ook gaan stampen en doen alsof je de krokodil wegjaagt, maar volgens mij stimuleer je dan alleen maar meer dingen.
Succes ermee.
