Psyche
alle pijlers
Ieder jaar een beetje gelukkiger :-] ?
dinsdag 22 april 2008 om 15:09
Geen probleem dit keer, maar juist reden tot vrolijkheid... 
Ik ben pas 31, maar als ik zo terug kijk op mijn leven sinds ik een jaar of 12 was, valt me op dat ik me eigenlijk steeds gelukkiger ben gaan voelen.
Voel me steeds lekkerder over mezelf. Ik denk dat het komt doordat ik mezelf steeds beter heb leren kennen en meer ben accepteren de laatste jaren. Verder ben ik er beter achter gekomen wat me gelukkig maakt en kan ik steeds beter onderscheiden wat mijn eigen normen zijn en welke normen anderen me (onbedoeld) opleggen. Ik ben een stuk zelfbewuster dan vroeger en dat is heerlijk. Veel zorgen die ik vroeger had zijn weg en ik weet nu hoe belangrijk het is om mezelf in acht te nemen bij de keuzes die ik maak.
Natuurlijk heb ik nog steeds mijn mindere momenten en periodes en soms gebeuren er rotdingen, maar zo door de bank genomen wordt het leven steeds leuker.
Is dit herkenbaar? en voor de dames in hun fourties and fifties, gaat dit zo door?
Ik ben pas 31, maar als ik zo terug kijk op mijn leven sinds ik een jaar of 12 was, valt me op dat ik me eigenlijk steeds gelukkiger ben gaan voelen.
Voel me steeds lekkerder over mezelf. Ik denk dat het komt doordat ik mezelf steeds beter heb leren kennen en meer ben accepteren de laatste jaren. Verder ben ik er beter achter gekomen wat me gelukkig maakt en kan ik steeds beter onderscheiden wat mijn eigen normen zijn en welke normen anderen me (onbedoeld) opleggen. Ik ben een stuk zelfbewuster dan vroeger en dat is heerlijk. Veel zorgen die ik vroeger had zijn weg en ik weet nu hoe belangrijk het is om mezelf in acht te nemen bij de keuzes die ik maak.
Natuurlijk heb ik nog steeds mijn mindere momenten en periodes en soms gebeuren er rotdingen, maar zo door de bank genomen wordt het leven steeds leuker.
Is dit herkenbaar? en voor de dames in hun fourties and fifties, gaat dit zo door?
dinsdag 22 april 2008 om 16:03
)
dinsdag 22 april 2008 om 18:10
Tja dat denk ik ook wel eens als ik aan mijn pubergepieker terug denk of aan mijn overmatige bescheidenheid/zelfonderschatting toen ik begin 20 was.
Maar kennelijk moet je daar toch zelf doorheen... Ik merkte het laatst toen ik een goed gesprek had met mijn 15-jarige nichtje over iets waar zij enorm mee zat. Ik kon alles wel een beetje in perspectief zetten voor haar en ze was blij dat ze er over had kunnen praten, maar volledig opgelucht was ze niet.
Maar eh... na je 40ste is het dus nog beter dan op je 30ste wouwie!
woensdag 23 april 2008 om 15:08
:
[...]
Tja dat denk ik ook wel eens als ik aan mijn pubergepieker terug denk of aan mijn overmatige bescheidenheid/zelfonderschatting toen ik begin 20 was.
Maar kennelijk moet je daar toch zelf doorheen... Ik merkte het laatst toen ik een goed gesprek had met mijn 15-jarige nichtje over iets waar zij enorm mee zat. Ik kon alles wel een beetje in perspectief zetten voor haar en ze was blij dat ze er over had kunnen praten, maar volledig opgelucht was ze niet.
Maar eh... na je 40ste is het dus nog beter dan op je 30ste wouwie!
Ik vond het vreselijk toen ik 30 werd, maar ik zat er helemaal niet mee toen ik 40 werd, dat is ook weer zo'n voorbeeld.
Ik ben benieuwd hoe het voelt om 50 te worden
Maar gelukkig kan ik nu nog 9 jaar van mijn fourties genieten!Ik heb een dochter van 16 dus ik snap een beetje wat je bedoeld met dingen in perspectief zetten.
Maar ik weet ook nog heel goed hoe het voelde om 15 te zijn. Hoe onzeker en doodongelukkig ik was, een minderwaardigheidscomplex zo groot, dat ik er mee dansen kon.
Soms, heel soms, steekt het de kop nog eens op, maar dan vind ik gelukkig bijna altijd heel snel de kracht om het te relativeren.
Relativeren, ook iets wat ik nog niet zo lang geleden geleerd heb. Daar moest ik ook eerst 40 voor worden trouwens....
woensdag 23 april 2008 om 16:00
woensdag 23 april 2008 om 16:30
Ik heb het precies andersom. Ik was in de periode rond mijn twaalfde echt heel gelukkig en ben me steeds ongelukkiger gaan voelen. Nou ja, ongelukkig is wel een erg groot woord maar ik vond het vroegah allemaal een stuk leuker en makkelijker. Ik vind het leven vaak erg moeilijk, gewoon alles wat er in een mensenleven gebeurd bedoel ik.
woensdag 23 april 2008 om 22:41
:
[...]
Ik vond het vreselijk toen ik 30 werd, maar ik zat er helemaal niet mee toen ik 40 werd, dat is ook weer zo'n voorbeeld.
Ik ben benieuwd hoe het voelt om 50 te worden
Ik heb een dochter van 16 dus ik snap een beetje wat je bedoeld met dingen in perspectief zetten.
Maar ik weet ook nog heel goed hoe het voelde om 15 te zijn. Hoe onzeker en doodongelukkig ik was, een minderwaardigheidscomplex zo groot, dat ik er mee dansen kon.
Soms, heel soms, steekt het de kop nog eens op, maar dan vind ik gelukkig bijna altijd heel snel de kracht om het te relativeren.
Relativeren, ook iets wat ik nog niet zo lang geleden geleerd heb. Daar moest ik ook eerst 40 voor worden trouwens....
Ik heb 2 vriendinnen die een jaartje of 15 ouder zijn dan ik. wat me opvalt is dat ze meer rust (of berusting?) hebben dan ik. Ik heb meer meer ambities (in mijn werk) die ik waar wil maken. Ik heb het idee dat zij meer genieten dan ik. Herken je dit?
Verder is een groot verschil dat ik nog niet zeker weet of ik kinderen wil (of zal krijgen)... Ik denk dat dit ook veel uitmaakt.
woensdag 23 april 2008 om 22:51
Wat jammer Rascalles...
Ik heb ook een paar verdrietige/moeilijke ervaringen/periodes gehad, maar op één of andere manier had ik dan altijd wel het besef dat het tijdelijk was en ze hebben me versterkt doordat ik mezelf er beter door ben leren kennen.
Mag ik vragen hoe oud je bent? Zijn er nooit periodes waarin je je juist extra gelukkig voelt?
