Psyche
alle pijlers
Ik beken: het is een zooitje en ik snap er ff niks meer van.
zaterdag 3 februari 2018 om 12:42
Ik heb erg lang zitten twijfelen om een topic te openen, ik heb namelijk inmiddels sinds ik na een lange relatie alweer 3,5 single ben (met korte relatie) hier, ben ik bang, toch een reputatie opgebouwd, mede omdat mijn openheid nog wel eens is afgestraft hier. (Dat kan nou eenmaal gebeuren op een openbaar forum, ik weet het. Ga ik ook niet dood van)
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of het me wat op gaat leveren, maar alleen al het opschrijven lucht op.
Ik ben vanaf het moment dat ik weer alleen was keihard gaan werken aan mezelf, doe ik nog steeds.
Dat is fijn en leerzaam, maar niet altijd makkelijk, en soms ook gewoon zwaar *****.
Heb er nu ook een tijdje therapie opzittten ivm een negatief zelfbeeld.
Dit heeft erg goed geholpen, maar het oude patroon zal nooit helemaal weg gaan, dat resulteert zich regelmatig in gevechten tussen oud en nieuw patroon, dat weet ik en dat is ook normaal.
Ik heb, zoals de genen die mij herkennen waarschijnlijk wel weten, (ivm wispelturigheid onder verschillende namen
) nogal eens geschreven over mijn, vaak rommelige liefdesleven.
Om de afgelopen jaren samen te vatten: ja ik heb nogal wat aangeklooit en uitgeprobeerd. Dit kun je makkelijk veroordelen, maar ik persoonlijk vind daar niet zoveel mis mee. (Het is tenslotte mijn leven)
Ik ben best wel een zwart wit denker, dus dit ging heen en weer van date periodes naar rustperiodes, waarvan ik in de laatste rustpauze echt doorkreeg dat ik in mn uppie blij kon zijn.
Totdat, niet omdat ik perse aandacht miste (misschien een beetje, ik ben ook een mens, met normale menselijke behoeftes) maar om mezelf uit te dagen, ik de afgelopen maanden weer een klein beetje ging daten.
Ik bespaar jullie de details, (niet tig veel dates, 1 persoon die mij totaal onverwacht dumpte, en onverwacht weer contact met ex) anders zit ik morgen nog te typen, maar ik heb nu het gevoel terug bij af te zijn.
Nee ik ga me niet meer groot houden en mezelf en anderen nog langer wijsmaken dat relaties stom zijn, ik geen behoefte heb aan een fijne relatie en ik alleen gelukkig kan zijn.
Dat laatste kan ik ook, dat heb ik allang bewezen, maar ik ben eigenlijk gewoon ook maar een meisje die vooral aanklooit omdat ze gewoon op zoek is naar liefde...
Nogmaals niet om dat ik verwacht dat daar het ultieme geluk in zit, dat is onzin, dat weet ik echt wel, dat relaties niet zaligmakend zijn.
Maar ik ben ook maar een mens, met toeters en bellen en behoeftes, (nee niet enkel seks, al houd ik daar wel van, ga ik ook niet ontkennen) ik kan er ook niks aan doen..
Ik weet dat deze gedachten mij niet helpen, maar waarom lukt het de hele wereld om fijne normale relaties te hebben, en kloot ik al jaren maar wat aan?
(Ik kan overigens niet ontkennen dat mijn oude negatieve patroon hier ook bij komt kijken door mij aan te praten dat iedereen mij door dat geklooi vast een enorme lozer vindt, en dat ik dat niet ben als ik een relatie zou hebben... dat zou natuurlijk een totaal verkeerde rede zijn om een relatie aan te gaan)
Je maakt mij niet wijs dat dat enkel komt door dat als je date, je enkel foute figuren tegen komt. Dat is te makkelijk i.m.o, dat het niet ook bij mij ligt.
Ik word gewoon een beetje moedeloos geloof ik, en ik weet even niet goed wat ik momenteel met mezelf aan moet, ik snap er gewoon ff geen z*k van.
Zeggen jullie het maar, ik weet het ff niet....
Misschien proberen een grijs gebied te vinden ipv zwart wit, maar hoe?
Sorry voor lange bericht...
(Ps ja het gaat over relaties, maar heb bewust gekozen voor de pijler psyche)
Meeeeeehhhh...
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of het me wat op gaat leveren, maar alleen al het opschrijven lucht op.
Ik ben vanaf het moment dat ik weer alleen was keihard gaan werken aan mezelf, doe ik nog steeds.
Dat is fijn en leerzaam, maar niet altijd makkelijk, en soms ook gewoon zwaar *****.
Heb er nu ook een tijdje therapie opzittten ivm een negatief zelfbeeld.
Dit heeft erg goed geholpen, maar het oude patroon zal nooit helemaal weg gaan, dat resulteert zich regelmatig in gevechten tussen oud en nieuw patroon, dat weet ik en dat is ook normaal.
Ik heb, zoals de genen die mij herkennen waarschijnlijk wel weten, (ivm wispelturigheid onder verschillende namen
) nogal eens geschreven over mijn, vaak rommelige liefdesleven.Om de afgelopen jaren samen te vatten: ja ik heb nogal wat aangeklooit en uitgeprobeerd. Dit kun je makkelijk veroordelen, maar ik persoonlijk vind daar niet zoveel mis mee. (Het is tenslotte mijn leven)
Ik ben best wel een zwart wit denker, dus dit ging heen en weer van date periodes naar rustperiodes, waarvan ik in de laatste rustpauze echt doorkreeg dat ik in mn uppie blij kon zijn.
Totdat, niet omdat ik perse aandacht miste (misschien een beetje, ik ben ook een mens, met normale menselijke behoeftes) maar om mezelf uit te dagen, ik de afgelopen maanden weer een klein beetje ging daten.
Ik bespaar jullie de details, (niet tig veel dates, 1 persoon die mij totaal onverwacht dumpte, en onverwacht weer contact met ex) anders zit ik morgen nog te typen, maar ik heb nu het gevoel terug bij af te zijn.
Nee ik ga me niet meer groot houden en mezelf en anderen nog langer wijsmaken dat relaties stom zijn, ik geen behoefte heb aan een fijne relatie en ik alleen gelukkig kan zijn.
Dat laatste kan ik ook, dat heb ik allang bewezen, maar ik ben eigenlijk gewoon ook maar een meisje die vooral aanklooit omdat ze gewoon op zoek is naar liefde...
Nogmaals niet om dat ik verwacht dat daar het ultieme geluk in zit, dat is onzin, dat weet ik echt wel, dat relaties niet zaligmakend zijn.
Maar ik ben ook maar een mens, met toeters en bellen en behoeftes, (nee niet enkel seks, al houd ik daar wel van, ga ik ook niet ontkennen) ik kan er ook niks aan doen..
Ik weet dat deze gedachten mij niet helpen, maar waarom lukt het de hele wereld om fijne normale relaties te hebben, en kloot ik al jaren maar wat aan?
(Ik kan overigens niet ontkennen dat mijn oude negatieve patroon hier ook bij komt kijken door mij aan te praten dat iedereen mij door dat geklooi vast een enorme lozer vindt, en dat ik dat niet ben als ik een relatie zou hebben... dat zou natuurlijk een totaal verkeerde rede zijn om een relatie aan te gaan)
Je maakt mij niet wijs dat dat enkel komt door dat als je date, je enkel foute figuren tegen komt. Dat is te makkelijk i.m.o, dat het niet ook bij mij ligt.
Ik word gewoon een beetje moedeloos geloof ik, en ik weet even niet goed wat ik momenteel met mezelf aan moet, ik snap er gewoon ff geen z*k van.
Zeggen jullie het maar, ik weet het ff niet....
Misschien proberen een grijs gebied te vinden ipv zwart wit, maar hoe?
Sorry voor lange bericht...
(Ps ja het gaat over relaties, maar heb bewust gekozen voor de pijler psyche)
Meeeeeehhhh...
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 04-02-2018 09:31
4.29% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 15:08
Ik ken je al wat langer van hier en de datingstopics. Ik heb ook zeker de waarheid niet in pacht en ben zelf ook (nog steeds) relatieloos. Ik zit echter al een hele tijd in een date-loze periode, heb momenteel ook geen grote behoefte aan een relatie en dat geeft rust en werkt voor mij. Maar dat is voor iedereen anders.
My two cents over je vraag:
Ik vind je wispelturig. Ik denk dat je idd nog erg met jezelf bezig bent en moet zijn (dat is geen verwijt en je hebt daar geen schuld gaan). Ik denk dat het je goed zou doen als je meer rust krijgt in je leven en meer rust in je hoofd, als je jezelf beter kent, achter je beslissingen blijft staan en niet de hele tijd door jezelf van rechts naar links wordt geworpen.
Je relatiewens is een duidelijke en legitieme wens. Die hoef je niet te negeren. Maar daten en tinderen is wel een enorme energiezuiger en een totale afleiding van je met jezelf en je eigen behoeftes bezighouden.
Ga door met de therapie, werk aan je zelfbeeld, wordt rustiger en heb meer vertrouwen in jezelf. Dan wordt het hele leven makkelijker. Met of zonder die relatie(s).
My two cents over je vraag:
Ik vind je wispelturig. Ik denk dat je idd nog erg met jezelf bezig bent en moet zijn (dat is geen verwijt en je hebt daar geen schuld gaan). Ik denk dat het je goed zou doen als je meer rust krijgt in je leven en meer rust in je hoofd, als je jezelf beter kent, achter je beslissingen blijft staan en niet de hele tijd door jezelf van rechts naar links wordt geworpen.
Je relatiewens is een duidelijke en legitieme wens. Die hoef je niet te negeren. Maar daten en tinderen is wel een enorme energiezuiger en een totale afleiding van je met jezelf en je eigen behoeftes bezighouden.
Ga door met de therapie, werk aan je zelfbeeld, wordt rustiger en heb meer vertrouwen in jezelf. Dan wordt het hele leven makkelijker. Met of zonder die relatie(s).
anoniem_356031 wijzigde dit bericht op 03-02-2018 15:09
0.09% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 15:11
Phoebe: je mag trots op jezelf zijn. Je hebt therapie gevolgd en je problemen aangepakt. Dat is nou eens werken aan jezelf.
En natuurlijk zijn sommige dingen maakbaar. Maar heel veel dingen gewoon niet. Het is wel fijn die maakbaarheidsgedachte, een manier om te denken dat je overal invloed op hebt. Maar dat is helaas niet zo. Sommige dingen zijn geluk en komen toevallig op je pad. Dat is niet altijd even leuk, maar maakt het leven ook spannend.
Er is niets mis met daten. De ware komt niet aanbellen. Maar sla er ook niet in door. En lach om die mislukte dates. Dat zijn de leuke verhalen voor later
En natuurlijk zijn sommige dingen maakbaar. Maar heel veel dingen gewoon niet. Het is wel fijn die maakbaarheidsgedachte, een manier om te denken dat je overal invloed op hebt. Maar dat is helaas niet zo. Sommige dingen zijn geluk en komen toevallig op je pad. Dat is niet altijd even leuk, maar maakt het leven ook spannend.
Er is niets mis met daten. De ware komt niet aanbellen. Maar sla er ook niet in door. En lach om die mislukte dates. Dat zijn de leuke verhalen voor later
zaterdag 3 februari 2018 om 15:14
Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik lees hoe goed je er in staat. Misschien moet je wat je weet ook nog echt zo voelen? En wat Mick87 zegt; het is niet erg om een relatie te willen, en als je van daten niet blij wordt, dan stop je er mee.
Het is ook niet dat als je iets met hoop onderneemt, dat dat dan niet goed is omdat je dan zou denken dat iets maakbaar is. Maar we moeten proberen bewust te zijn wat de grens is. Wanneer is het leuk en wanneer maakt het je ongelukkiger met je huidige situatie. Een beetje te vergelijken met wat kilo's kwijt willen. Goed als je bewust eet, maar pas op dat je jezelf niet teveel ontzegt en je huidige figuur teveel afkeurt.
Het is ook niet dat als je iets met hoop onderneemt, dat dat dan niet goed is omdat je dan zou denken dat iets maakbaar is. Maar we moeten proberen bewust te zijn wat de grens is. Wanneer is het leuk en wanneer maakt het je ongelukkiger met je huidige situatie. Een beetje te vergelijken met wat kilo's kwijt willen. Goed als je bewust eet, maar pas op dat je jezelf niet teveel ontzegt en je huidige figuur teveel afkeurt.
zaterdag 3 februari 2018 om 15:50
Wat mij opvalt is dat je op een heel serieuze manier met jezelf bezig bent. Waarom ga je niet meer dingen doen die je simpelweg leuk vindt, zonder dat daar een bedoeling achter zit? Of kijk eens wat je op positieve wijze voor iemand anders kunt betekenen?
Op die manier trek je vanzelf leuke mensen aan, waaronder mannen. Wees de energie die je zou willen aantrekken in je leven. Als je je richt op je issues, dan trek je ook andere navelstaarders aan, die bezig zijn met hun eigen issues.
Op die manier trek je vanzelf leuke mensen aan, waaronder mannen. Wees de energie die je zou willen aantrekken in je leven. Als je je richt op je issues, dan trek je ook andere navelstaarders aan, die bezig zijn met hun eigen issues.
zaterdag 3 februari 2018 om 16:27
zaterdag 3 februari 2018 om 17:29
Als ik niet last heb van gedachtenkronkels voel ik dat zeker!Eslarealidad schreef: ↑03-02-2018 13:03Waarom is het dan een zooitje?
Je bent gewoon je weg aan het bewandelen en dat is een leer proces.
Dat voel je toch ook wel?
Mooie dag!
(Dat heb ik zeker niet altijd hoor..., al kom ik nu hier wel ongebalanceerd over, ik probeer me open en kwetsbaar op te stellen nu... ik ben zo echt niet 24/7, echter sommige dingen (niet alleen daten, nu vooral door mn ex met wie ik weer contact had) triggeren dat wispelturige wel...
En helaas kan ik soms die denkmachine niet ff uizetten.
Mooi gezegd Esrarealidad! (Late reactie, ich weis..)
Mick, Athen en Noor: bedankt voor jullie lieve en wijze woorden!
Allen: bedankt voor de tips!!!
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 03-02-2018 17:44
34.84% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 17:37
Ja dat weet ik... nee, eigenlijk niet, bedankt dat je me erop atendeert!
(Zoals ik al zei, het oude patroon gaat nooit weg dus wel goed als ik of anderen dat herkennen als het de kop op steekt. Ik realiseer me dat dat overigens het grootste probleem is: ik ben zo bang voor de mening van aan ander)
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 06-02-2018 06:25
0.23% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 17:41
zaterdag 3 februari 2018 om 17:45
Als je meer vertrouwen in jezelf hebt en met dat vertrouwen in jezelf je dingen doet, trek je vanzelf mensen die jou om jezelf gaan waarderen en niet de persoon die je denkt dat anderen willen. Je zou zelf niet eens iemand moeten willen zijn die je niet bent. Het enige wat je kunt doen om de waardering te krijgen die jou toekomt is de beste versie van jezelf te zijn.
Het mooiste wat we kunnen ervaren, is het mysterie. Het is de bron van alle ware kunst en wetenschap. Einstein ♡
zaterdag 3 februari 2018 om 17:50
strikjemetstippels schreef: ↑03-02-2018 17:41De enige constante in het verhaal ben jij. Het is ook het enige waar je invloed op hebt.
Ik snap ook niet waar om sommige in mijn ogen minder leuke en knappe mensen altijd wel prijs hebben, maar ik zie het wel als essentieel mijn incompatibele karakter. Ik ben de reden, niet een ander.
klopt gewoon wat je zegt!Viva-Amber: nee eigenlijk is daar helemaal niks mis mee... dat is ook een dingetje, ik ben erg streng voor mezelf en enorm bezig met 'zo hoort het, dit is fout dit is goed'...
Ik realiseer me dat ik op die manier vrij veel verpest voor mezelf.
Ik ga er maar es mee stoppen... de wereld vergaat heus niet als ik wat minder perfect ben...
Gyda: je hebt helemaal gelijk...
Kijk zonder bepaalde triggers (niet het daten maar weer contact en gedrag ex in dit geval) ga ik, ook als single, best wel lekker..
Natuurlijk mis ik soms heus wel wat aandacht en heb ik ook verlangens maar ik ben tenminste niet zo onrustig...
Ik realiseer me dat ik de touwtjes in handen heb en dat ik moet kiezen waar ik me op focussen wil...
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 03-02-2018 17:59
20.19% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 17:51
Ga echt verder met je therapie hiervoor, want dat zit waarschijnlijk diep ingebakken. Nu zoek je het steeds aan de oppervlakte, maar pak die kern aan samen met je/een goede therapeut.
zaterdag 3 februari 2018 om 18:02
je bent niet de enige die moe wordt van die stomme angst, ik zelf ook... 
zaterdag 3 februari 2018 om 18:07
Ik snap je wel, het zijn die mensen om je heen van wie je waardering en liefde wilt, en niet daarbuiten naar op zoek gaan. Ik denk dat anderen vooral willen dat je niets onverwachts doet, vooral 'jezelf die zij menen te kennen' blijft, die druk kan heel benauwend zijn. Daarom denk ik dat je daar niet mee bezig moet zijn, doe wat jij wilt, zo kom je vanzelf in contact met mensen die jou waarderen om hoe jij in het leven staat.
Het mooiste wat we kunnen ervaren, is het mysterie. Het is de bron van alle ware kunst en wetenschap. Einstein ♡
zaterdag 3 februari 2018 om 18:23
Weet je eigenlijk wat jouw eigen mening is hierin?
Want het viel me ook al op dat je je erg veel van andermans mening aantrekt. Maar nu valt me ook op dat je iedereen gelijk geeft en dat dan ook vindt. Zelfs al in je topic titel zeg je dat je bekent dat het een zooitje is. Niemand heeft dat nog kunnen zeggen!
Wat vind jij zelf? Ben je bang dat je op verkeerde types valt of ze aantrekt? Denk je dat je een bepaald mechanisme hebt waarvoor je therapie nodig hebt? Vind je de therapie niks? Of ben je gewoon gelukkig en heb je de gelukkige toeval nog niet gehad om een juiste persoon te ontmoeten?
Slaap er desnoods een nachtje over en kijk dan of je de vinger kan leggen op de vraag die je echt hebt en waarvoor je dit topic hebt geopend.
Want het viel me ook al op dat je je erg veel van andermans mening aantrekt. Maar nu valt me ook op dat je iedereen gelijk geeft en dat dan ook vindt. Zelfs al in je topic titel zeg je dat je bekent dat het een zooitje is. Niemand heeft dat nog kunnen zeggen!
Wat vind jij zelf? Ben je bang dat je op verkeerde types valt of ze aantrekt? Denk je dat je een bepaald mechanisme hebt waarvoor je therapie nodig hebt? Vind je de therapie niks? Of ben je gewoon gelukkig en heb je de gelukkige toeval nog niet gehad om een juiste persoon te ontmoeten?
Slaap er desnoods een nachtje over en kijk dan of je de vinger kan leggen op de vraag die je echt hebt en waarvoor je dit topic hebt geopend.
zaterdag 3 februari 2018 om 19:30
Goede vraag waar ik idd een nachtje over ga slapen, al heb ik al wel 1 antwoord: een stemmetje ergens in mijn hoofd roept dat ik er een zooitje van maak.Athen1 schreef: ↑03-02-2018 18:23Weet je eigenlijk wat jouw eigen mening is hierin?
Want het viel me ook al op dat je je erg veel van andermans mening aantrekt. Maar nu valt me ook op dat je iedereen gelijk geeft en dat dan ook vindt. Zelfs al in je topic titel zeg je dat je bekent dat het een zooitje is. Niemand heeft dat nog kunnen zeggen!
Wat vind jij zelf? Ben je bang dat je op verkeerde types valt of ze aantrekt? Denk je dat je een bepaald mechanisme hebt waarvoor je therapie nodig hebt? Vind je de therapie niks? Of ben je gewoon gelukkig en heb je de gelukkige toeval nog niet gehad om een juiste persoon te ontmoeten?
Slaap er desnoods een nachtje over en kijk dan of je de vinger kan leggen op de vraag die je echt hebt en waarvoor je dit topic hebt geopend.
Ik heb echter echt wel door dat ik mezelf dat vooral aan zit te praten en dat het wel meevalt.
Ik zit overigens Grace en Frankie te kijken waar twee jonge mensen net een baby gekregen hebben en willen dat Frankie blijft omdat ze anders bang zijn dat ze de baby te verkloten, waarop Frankie heel rustig zegt: ach dat doen jullie toch wel....
Waarop de twee zich blij de baby toedraaien en zeggen: 'hey!!! We gaan je verkloten'!
Daardoor realiseerde ik me iets, Frankie heeft gelijk... waarom zou je bang zijn om iets te verkloten, als het gebeurt, gebeurt het toch wel. Daar vergaat de wereld niet van... (al denk ik soms van wel)
Ik weet het antwoord trouwens al: de therapie heeft me erg geholpen, al is het geen wondermiddel dat al het vervelende even elimineert, ik ga nog veel gevechten met mezelf krijgen. Dat hoort er nou eenmaal bij, net als zoals nu een kleine terugval. En dat is ook goed i.m.o, want daar leer je van.
Het is vooral dat laatste wat jij zegt, ik had een kleine terugval de afgelopen weken en wilde vooral mijn gepieker even van me afschrijven.
Het voordeel daarvan, merk ik nu, is dat jullie mijn gepieker objectief bekijken en daarop anticiperen. Dat heb ik soms ff nodig om de piekermachine ff stop te zetten en dat is ook fijn...
Mijn eigen echte mening (niet dat stemmetje) is dat ik er helemaal geen zooitje van maak, ik ben af en toe gewoon wat zoekende, hard aan het werk met zichzelf en soms kom ik daarin demonen tegen...
Sa ist en net oars...
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 04-02-2018 07:53
1.46% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 19:59
phoebe24 schreef: ↑03-02-2018 19:30Goede vraag waar ik idd een nachtje over ga slapen, al heb ik al wel 1 antwoord: een stemmetje ergens in mijn hoofd roept dat ik er een zooitje van maak.
Ik heb echter echt wel door dat ik mezelf dat vooral aan zit te praten en dat het wel meevalt.
Ik zit overigens Grace en Frankie te kijken waar twee jonge mensen net een baby gekregen hebben en willen dat Frankie blijft omdat ze anders bang zijn dat ze de baby te verkloten, waarop Frankie heel rustig zegt: ach dat doen jullie toch wel....
Waarop de twee zich blij de baby toedraaien en zeggen: 'hey!!! We gaan je verkloten'!
Daardoor realiseerde ik me iets, Frankie heeft gelijk... waarom zou je bang zijn om iets te verkloten, als het gebeurt, gebeurt het toch wel. Daar vergaat de wereld niet van... (al denk ik soms van wel)
Ik weet het antwoord trouwens al: de therapie heeft me erg geholpen, al is het geen wondermiddel dat al het vervelende even elimineert, ik ga nog veel gevechten met mezelf krijgen. Dat hoort er nou eenmaal bij, net als zoals nu een kleine terugval. En dat is ook goed i.m.o, want daar leer je van.
Het is vooral dat laatste wat jij zegt, ik had een kleine terugval de afgelopen weken en wilde vooral mijn gepieker even van me afschrijven.
Het voordeel daarvan, merk ik nu, is dat jullie mijn gepieker objectief bekijken en daarop anticiperen. Dat heb ik soms ff nodig om de piekermachine ff stop te zetten en dat is ook fijn...
Mijn eigen echte mening (niet dat stemmetje) is dat ik er helemaal geen zooitje van maak, ik ben af en toe gewoon wat zoekende, hard aan het werk met zichzelf en soms kom ik daarin demonen tegen...
Sa ist en net oars...
Fantastisch. Je stukje over Grace en Frankie en ook wat je daarna schrijft! Je had uiteindelijk geen advies nodig maar een luisterend oor.
Wat goed dat je er zo bij kan, wat jij zelf vindt. En dat je weet dat het stemmetje een stemmetje is.
zondag 4 februari 2018 om 09:30
Dank je Athen!
Dat is inderdaad wat ik vooral even nodig had, ik merk ook dat wanneer ik even mijn hart lucht dat ik door het schrijven mezelf beter snap en er komen ook veel sneller antwoorden dan wanneer ik erover pieker.
Ik kreeg trouwens vanmorgen toen ik net wakker was ineens een mega inzicht (sommigen hier hadden dat al wel door volgens mij): Ik ben ontzettend bang wat anderen van mij vinden en om daarop afgewezen te worden voor anderen.
Ik ben ontzettend perfectionistisch en was altijd (zeker de laatste tijd) bezig met hoe hoort het, wat moet, wat moet niet enzovoort.
Door deze dip ben ik erachter gekomen dat dit zo niet langer gaat, ik word daar doodongelukkig van en het wordt tijd dat het roer dan ook om gaat en ik die angst los ga laten. (En ga doen wat ik wil, ongeacht wat een ander daarvan vindt)
Net als dat verklootverhaal van Grace and Frankie, als mensen een bepaalde mening hebben over mij, of mij niet mogen, dan is dat toch wel zo.
Daar heb ik toch geen invloed op, maar wel op mijzelf.
En dipjes zijn helemaal niet leuk en erg zwaar en vermoeiend, maar ik zou ook weer niet zonder kunnen want ze zetten je wel aan het denken waar je niet blij mee bent en wat anders zou kunnen.
Grappig is dat ik momenteel met therapie als opdracht heb om op bepaalde terreinen iets minder perfectionistisch te zijn.
Bijvoorbeeld huishouden of iets op het werk.
Serieus, het is de zwaarste opdracht tot nu toe en ik neig er naar om deze opdracht te laten zitten maar
ik vermoed dat ik het beter wel kan doen, al is het maar iets kleins.
Toch wel blij dat ik dit topic geopend heb, alleen al omdat het oplucht...
Fijne zondag allen!
Dat is inderdaad wat ik vooral even nodig had, ik merk ook dat wanneer ik even mijn hart lucht dat ik door het schrijven mezelf beter snap en er komen ook veel sneller antwoorden dan wanneer ik erover pieker.
Ik kreeg trouwens vanmorgen toen ik net wakker was ineens een mega inzicht (sommigen hier hadden dat al wel door volgens mij): Ik ben ontzettend bang wat anderen van mij vinden en om daarop afgewezen te worden voor anderen.
Ik ben ontzettend perfectionistisch en was altijd (zeker de laatste tijd) bezig met hoe hoort het, wat moet, wat moet niet enzovoort.
Door deze dip ben ik erachter gekomen dat dit zo niet langer gaat, ik word daar doodongelukkig van en het wordt tijd dat het roer dan ook om gaat en ik die angst los ga laten. (En ga doen wat ik wil, ongeacht wat een ander daarvan vindt)
Net als dat verklootverhaal van Grace and Frankie, als mensen een bepaalde mening hebben over mij, of mij niet mogen, dan is dat toch wel zo.
Daar heb ik toch geen invloed op, maar wel op mijzelf.
En dipjes zijn helemaal niet leuk en erg zwaar en vermoeiend, maar ik zou ook weer niet zonder kunnen want ze zetten je wel aan het denken waar je niet blij mee bent en wat anders zou kunnen.
Grappig is dat ik momenteel met therapie als opdracht heb om op bepaalde terreinen iets minder perfectionistisch te zijn.
Bijvoorbeeld huishouden of iets op het werk.
Serieus, het is de zwaarste opdracht tot nu toe en ik neig er naar om deze opdracht te laten zitten
maarik vermoed dat ik het beter wel kan doen, al is het maar iets kleins.
Toch wel blij dat ik dit topic geopend heb, alleen al omdat het oplucht...
Fijne zondag allen!
zondag 4 februari 2018 om 09:53
H-e-l-e-m-a-a-l mee eens!!zeeuwsmeisje1981 schreef: ↑03-02-2018 13:00Internetdaten impliceert dat je in een bepaalde maakbaarheid gelooft:
"Als ik maar genoeg mensen date zit daar vanzelf een keer een partner tussen"
"Als ik maar op de juiste eigenschappen selecteer kom ik een partner tegen"
"Als ik alleen maar mannen date die aangeven dat ze op zoek zijn naar een relatie kom ik een partner tegen"
"Als ik maar een beter doel formuleer dan leidt het daten ergens toe"
Ik geloof niet in die maakbaarheid als het op partnerkeuze aankomt en daarom werkt daten dus ook niet voor me. Ik deed het wel, maar met een heel ander doel (sex). Als ik nu zou luisteren naar alle "maakbaarheidsargumenten" die mensen ook dadelijk in jouw topic gaan aandragen dan zou ik knettergek en heel onzeker worden. Dat doe ik dus niet.
Als je het idee loslaat dat het leven maakbaar is en dat een partner vinden een kwestie van werken is dan is het allemaal een stuk makkelijker vol te houden als single.
en
zondag 4 februari 2018 om 10:00
Nee hoor, jij hoeft helemaal niet de reden te zijn. Geluk/toeval speelt een heel grote rol in het al dan niet ontmoeten van een leuke, goede liefde.strikjemetstippels schreef: ↑03-02-2018 17:41De enige constante in het verhaal ben jij. Het is ook het enige waar je invloed op hebt.
Ik snap ook niet waar om sommige in mijn ogen minder leuke en knappe mensen altijd wel prijs hebben, maar ik zie het wel als essentieel mijn incompatibele karakter. Ik ben de reden, niet een ander.
zondag 4 februari 2018 om 11:26
En dan ga je zelf invullen dat anderen die negatieve mening die jij bedacht hebt wel zullen hebben.
Ooit heb je geleerd dat een ander een negatieve mening over jou gaat hebben. Iemand is begonnen met dat stemmetje dat jij er een zooitje van maakt. Dat stemmetje en die negatieve mening zet je nu continu voort in het hier en nu. En waarschijnlijk ga je je daarnaar gedragen. Daardoor ontneem je jezelf de kans om andere meningen, positieve meningen en positieve stemmen over jezelf te horen en ervaren. Zonde!
Ga echt verder met de therapie! Dat oude patroon kan wél veel minder, of misschien zelfs wel weg op termijn.
zondag 4 februari 2018 om 11:36
Dank.KeaAlpine schreef: ↑04-02-2018 11:26En dan ga je zelf invullen dat anderen die negatieve mening die jij bedacht hebt wel zullen hebben.
Ooit heb je geleerd dat een ander een negatieve mening over jou gaat hebben. Iemand is begonnen met dat stemmetje dat jij er een zooitje van maakt. Dat stemmetje en die negatieve mening zet je nu continu voort in het hier en nu. En waarschijnlijk ga je je daarnaar gedragen. Daardoor ontneem je jezelf de kans om andere meningen, positieve meningen en positieve stemmen over jezelf te horen en ervaren. Zonde!
Ga echt verder met de therapie! Dat oude patroon kan wél veel minder, of misschien zelfs wel weg op termijn.
Over dat laatste zal ik duidelijk zijn, is uitgebreid besproken.
Verder gaan kan niet (zorgverzekering) en volgens de therapeut is het ook niet nodig, wel nabehandeling maar daarvoor word ik doorverwezen. (Helemaal stopt het dus niet, ik heb ook zelf opdrachten en een noodplan voor als ik terugval)
Ook al lijkt het hier omdat ik me kwetsbaar opstel misschien dat ik 24/7 uit balans ben maar dit is niet zo.
Het wordt soms alleen nog getriggerd.
Ik heb erg veel bereikt, maar therapie is geen tovermiddel, het oude patroon gaat nooit helemaal weg (woorden van therapeut) en ik moet het uieindelijk zelf doen.
Ik vind het verder niet zinvol om uitgebreid door te gaan hier over discussie doorgaan.
Ik heb je boodschap begrepen
.
zondag 4 februari 2018 om 11:46
Ha. Wat grappig - dat geloofde ik onbewust eigenlijk ook altijd maar nooit zo bewust bij stilgestaan. Grappig als je het door iemand anders geschreven ziet, je zo'nzeeuwsmeisje1981 schreef: ↑03-02-2018 13:00Internetdaten impliceert dat je in een bepaalde maakbaarheid gelooft:
"Als ik maar genoeg mensen date zit daar vanzelf een keer een partner tussen"
"Als ik maar op de juiste eigenschappen selecteer kom ik een partner tegen"
"Als ik alleen maar mannen date die aangeven dat ze op zoek zijn naar een relatie kom ik een partner tegen"
"Als ik maar een beter doel formuleer dan leidt het daten ergens toe"
Ik geloof niet in die maakbaarheid als het op partnerkeuze aankomt en daarom werkt daten dus ook niet voor me. Ik deed het wel, maar met een heel ander doel (sex). Als ik nu zou luisteren naar alle "maakbaarheidsargumenten" die mensen ook dadelijk in jouw topic gaan aandragen dan zou ik knettergek en heel onzeker worden. Dat doe ik dus niet.
Als je het idee loslaat dat het leven maakbaar is en dat een partner vinden een kwestie van werken is dan is het allemaal een stuk makkelijker vol te houden als single.
-momentje kunt hebben. Dank daarvoor 
