Psyche
alle pijlers
ik ben op
dinsdag 3 maart 2009 om 00:25
Ik ben op.
Ik ben aan het einde van wat ik hebben kan,
als ik zo doorga haal ik m'n 30e niet eens.
Tegelijk angst,
angst om weer opnieuw te moeten beginnen,
angst om mensen te kwetsen met mijn besluiten.
Bovendien blijft mijn koppigheid overeind,
ik weiger terug te gaan naar huis,
daar begint het cirkeltje weer,
sparen - geld hebben - zoeken naar woonruimte - teveel gegadigden - niet gekozen worden - vriend die iets door lijkt te krijgen en zijn best weer even doet - ik die mijn weerstand weer langzaam verlies - ik die besluit het nog even aan te kijken - geldsores - geld weer weg - 2 weken van het moeite doen van vriend weer voorbij - weer door - toch weer sparen.
Elke maand een stukje levenlozer,
nooit iets ondernemen,
nooit eens naar de film,
nooit eens op stap,
nooit eens shoppen.
nooit meer een meiden/vriendenavond,
nooit uberhaupt samen iets ondernemen.
Ja geen geld,
maar wel geld hebben om z'n jointjes te halen,
terwijl hij voor mij zou stoppen.
Nooit zou ik iets beginnen met iemand die drugs gebruikte,
weer een principe laten varen.
Niemand die aan je verjaardag denkt,
nee ook die leuke vent van je niet,
alleen iets horen van vrienden als je dat zelf eerst doet,
geen antwoord op de vraag wanneer eens iets doen.
Ik ben iedereen kwijt,
mijn leven kwijt,
mijn vrienden kwijt,
mijn geld kwijt,
mijn trots kwijt,
het gevoel van liefde kwijt,
alles.
Het enige wat nog rest is echt dood neervallen.
Vroeg ik dan echt zoveel?
vriendschap die van 2 kanten komt
liefde , warmte, genegenheid, veiligheid
dingen ondernemen, het gevoel dat ik leef.
Misschien was het teveel, misschien is het te laat om alles terug te draaien.
Ik ben aan het einde van wat ik hebben kan,
als ik zo doorga haal ik m'n 30e niet eens.
Tegelijk angst,
angst om weer opnieuw te moeten beginnen,
angst om mensen te kwetsen met mijn besluiten.
Bovendien blijft mijn koppigheid overeind,
ik weiger terug te gaan naar huis,
daar begint het cirkeltje weer,
sparen - geld hebben - zoeken naar woonruimte - teveel gegadigden - niet gekozen worden - vriend die iets door lijkt te krijgen en zijn best weer even doet - ik die mijn weerstand weer langzaam verlies - ik die besluit het nog even aan te kijken - geldsores - geld weer weg - 2 weken van het moeite doen van vriend weer voorbij - weer door - toch weer sparen.
Elke maand een stukje levenlozer,
nooit iets ondernemen,
nooit eens naar de film,
nooit eens op stap,
nooit eens shoppen.
nooit meer een meiden/vriendenavond,
nooit uberhaupt samen iets ondernemen.
Ja geen geld,
maar wel geld hebben om z'n jointjes te halen,
terwijl hij voor mij zou stoppen.
Nooit zou ik iets beginnen met iemand die drugs gebruikte,
weer een principe laten varen.
Niemand die aan je verjaardag denkt,
nee ook die leuke vent van je niet,
alleen iets horen van vrienden als je dat zelf eerst doet,
geen antwoord op de vraag wanneer eens iets doen.
Ik ben iedereen kwijt,
mijn leven kwijt,
mijn vrienden kwijt,
mijn geld kwijt,
mijn trots kwijt,
het gevoel van liefde kwijt,
alles.
Het enige wat nog rest is echt dood neervallen.
Vroeg ik dan echt zoveel?
vriendschap die van 2 kanten komt
liefde , warmte, genegenheid, veiligheid
dingen ondernemen, het gevoel dat ik leef.
Misschien was het teveel, misschien is het te laat om alles terug te draaien.
dinsdag 3 maart 2009 om 01:59
quote:afraidtolive schreef op 03 maart 2009 @ 01:54:
ik wil hier absoluut niet blijven, wil terug naar ''mn eigen omgeving'', vandaar dat werk wat ik nu heb ook niet dichtbij is eventuele nieuwe woonruimte.
Heb al gezegd dat ik niet naar mn ouders ga. en ik zit niet in een hoekje te piepen, zulke lange armen heb ik niet dat ik dan nog tot mn toetsenbord kom....
weet dat ik zonder spaargeld ook iets kan huren, maar moet iig wel IETS gespaard hebben, anders gaat dat ook niet werken, kan wel gokken eind van de maand heb ik zeker al een baan en wat geld binnen, maar lukt dat niet dan heb ik enkel nog meer problemen.
Ik kwets mn vriend als ik ga, stel mn ouders teleur. Ik geef nog wel ontzettend veel om mn vriend ookal weet ik dat het niet gaat werken, doe niet graag mensen pijn, cijfer liever mezelf weg, zolang de mensen om wie ik geef maar gelukkig zijn, ik doe er niet zo toe.
Toch even teruggekomen om te lezen wat je nu schrijft nog. Je bent nog maar 20? Dan ligt de wereld open, voor duizend procent.
Je moet in elk geval door de zure appels heen gaan bijten en je koffer pakken. Je ouders stel je vast niet teleur, al lijkt het wel zo.
Ik zou het lef hebben meid, anders heb je nog steeds die kooi om je heen, gevoelsmatig. Geef je vriend geen geld, geen rooie cent,
laat hem voor zichzelf zorgen. Dwing respect af, voor jezelf.
Oh.... je zou terug moeten naar je oude omgeving? En dat terwijl je wellicht vol enthousiasme daar vertrok? Is dat je probleem?
Kan het begrijpen maar echt, veel mensen hebben problemen waar je niets van weet, schaam je niet te diep. Het getuigt van lef als je terug durft te gaan. Benoem dat in eerste instantie tijdelijk eventueel. Neem je tijd. Ben je ver van je oude omgeving gaan wonen? Als ik het goed begrepen heb hoor..
ik wil hier absoluut niet blijven, wil terug naar ''mn eigen omgeving'', vandaar dat werk wat ik nu heb ook niet dichtbij is eventuele nieuwe woonruimte.
Heb al gezegd dat ik niet naar mn ouders ga. en ik zit niet in een hoekje te piepen, zulke lange armen heb ik niet dat ik dan nog tot mn toetsenbord kom....
weet dat ik zonder spaargeld ook iets kan huren, maar moet iig wel IETS gespaard hebben, anders gaat dat ook niet werken, kan wel gokken eind van de maand heb ik zeker al een baan en wat geld binnen, maar lukt dat niet dan heb ik enkel nog meer problemen.
Ik kwets mn vriend als ik ga, stel mn ouders teleur. Ik geef nog wel ontzettend veel om mn vriend ookal weet ik dat het niet gaat werken, doe niet graag mensen pijn, cijfer liever mezelf weg, zolang de mensen om wie ik geef maar gelukkig zijn, ik doe er niet zo toe.
Toch even teruggekomen om te lezen wat je nu schrijft nog. Je bent nog maar 20? Dan ligt de wereld open, voor duizend procent.
Je moet in elk geval door de zure appels heen gaan bijten en je koffer pakken. Je ouders stel je vast niet teleur, al lijkt het wel zo.
Ik zou het lef hebben meid, anders heb je nog steeds die kooi om je heen, gevoelsmatig. Geef je vriend geen geld, geen rooie cent,
laat hem voor zichzelf zorgen. Dwing respect af, voor jezelf.
Oh.... je zou terug moeten naar je oude omgeving? En dat terwijl je wellicht vol enthousiasme daar vertrok? Is dat je probleem?
Kan het begrijpen maar echt, veel mensen hebben problemen waar je niets van weet, schaam je niet te diep. Het getuigt van lef als je terug durft te gaan. Benoem dat in eerste instantie tijdelijk eventueel. Neem je tijd. Ben je ver van je oude omgeving gaan wonen? Als ik het goed begrepen heb hoor..
dinsdag 3 maart 2009 om 06:30
Aan 'n vriend die drugs gebruikt heb je niets dus get rid of him. En een paar jaar terug naar je ouders daar ga je niet dood van. Lekker werken en sparen in die tijd zodat je over 'n paar jaar door kan stromen naar 'n mooie woning. Heb je in de tussentijd ook veel meer lucht om 'ns wat leuks te doen.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:39
Je klinkt aardig wanhopig en dat begrijp ik ergens wel. Maar besef wel dat jij de enige bent die jezelf uit deze situatie kan halen. Je kiest ervoor (en dat is hard om te zeggen I know) om in deze situatie zonder uitzicht te zitten. Dat is namelijk veiliger dan in het diepe te springen en actie te ondernemen. Hoe rot het ook is, onzekerheid en alles achter je verbranden lijkt nog veel enger.
Als ik jou was zou ik die vriend niet meer als relatie willen. Je hebt er niets aan, hij heeft totaal geen respect voor je. Die kun je maar beter kwijt zijn en geen geld meer geven. Deel je problemen met anderen die je vertrouwt en ga eventueel even bij je ouders terug. Van daaruit kun je aan oplossingen werken. Als je dat niet wilt, zoek dan werk of meerdere baantjes zodat je geld hebt. Schoonmaakwerk verdient zo slecht niet en kun je overal doen. Misschien geen droombaan maar het is een begin om uit je situatie te ontsnappen. Uit het leven stappen is nooit een oplossing.
Als ik jou was zou ik die vriend niet meer als relatie willen. Je hebt er niets aan, hij heeft totaal geen respect voor je. Die kun je maar beter kwijt zijn en geen geld meer geven. Deel je problemen met anderen die je vertrouwt en ga eventueel even bij je ouders terug. Van daaruit kun je aan oplossingen werken. Als je dat niet wilt, zoek dan werk of meerdere baantjes zodat je geld hebt. Schoonmaakwerk verdient zo slecht niet en kun je overal doen. Misschien geen droombaan maar het is een begin om uit je situatie te ontsnappen. Uit het leven stappen is nooit een oplossing.
dinsdag 3 maart 2009 om 11:38
Als je denkt dat je de 30 niet gaat halen ben je al bijna 10 jaar verder aan het kijken. NIet nodig, vooral op dit moment niet.
Ten eerste lijkt het me verstandig om per dag te leven. Anders houd je dat niet vol nee, zou ik ook niet kunnen.
Zoek hulp, echt, dit hoef je niet in je eentje te doen.
En even minder lief: Stop eens te denken voor andere mensen. Als je blijft pleasen blijf je inderdaad heel erg ongelukkig.
Wat wil jij????
Ten eerste lijkt het me verstandig om per dag te leven. Anders houd je dat niet vol nee, zou ik ook niet kunnen.
Zoek hulp, echt, dit hoef je niet in je eentje te doen.
En even minder lief: Stop eens te denken voor andere mensen. Als je blijft pleasen blijf je inderdaad heel erg ongelukkig.
Wat wil jij????
dinsdag 3 maart 2009 om 17:43
Mika, wat heb je nog nodig? Ik heb hier nog wel wat staan aan spullen. fluffychuzzle@gmail.com
dinsdag 3 maart 2009 om 19:58
Afraidtolive, dit zijn je opties.
1. In deze situatie blijven. Zonder geld, zonder vrienden, zonder trots, zonder hoop, maar wel met een dak boven je hoofd. En je hoeft er niets voor te doen.
2. Daadwerkelijk dood neervallen. De consequenties en de te ondernemen stappen kun je zelf bedenken.
3. Een kamer zoeken, zonder spaargeld. Waarschijnlijk klein, in een slechte buurt, met een gestoorde hospita of smerige huisgenoten. Ingericht met allerhande zooi, die je gratis van diverse forummers kunt krijgen. Zoals talloze mensen op dit forum gewoond hebben toen ze 20 waren. + Waarschijnlijk vaak doodalleen, 's avonds. Zoals talloze mensen hier meegemaakt hebben toen ze 20 waren. Niet makkelijk, maar best te overleven.
4. Terug naar je ouders. Zonder de nadelen van een eigen kamer + tijd om te sparen, en met het nadeel van onzelfstandigheid en aanvaringen met je ouders.
Meer smaken zijn er niet, voor zover ik weet. Jij mag kiezen.
Okee, dit klinkt wat bot. Maar als je nou nog niet nadenkt over hoe je dit moet uitvoeren, alleen nog over wat je het liefste wil (of wat je het minst erg lijkt, mag ook). Dan komt daarna de uitvoering wel. En er zijn hier op het forum zat mensen die je daarbij willen steunen.
1. In deze situatie blijven. Zonder geld, zonder vrienden, zonder trots, zonder hoop, maar wel met een dak boven je hoofd. En je hoeft er niets voor te doen.
2. Daadwerkelijk dood neervallen. De consequenties en de te ondernemen stappen kun je zelf bedenken.
3. Een kamer zoeken, zonder spaargeld. Waarschijnlijk klein, in een slechte buurt, met een gestoorde hospita of smerige huisgenoten. Ingericht met allerhande zooi, die je gratis van diverse forummers kunt krijgen. Zoals talloze mensen op dit forum gewoond hebben toen ze 20 waren. + Waarschijnlijk vaak doodalleen, 's avonds. Zoals talloze mensen hier meegemaakt hebben toen ze 20 waren. Niet makkelijk, maar best te overleven.
4. Terug naar je ouders. Zonder de nadelen van een eigen kamer + tijd om te sparen, en met het nadeel van onzelfstandigheid en aanvaringen met je ouders.
Meer smaken zijn er niet, voor zover ik weet. Jij mag kiezen.
Okee, dit klinkt wat bot. Maar als je nou nog niet nadenkt over hoe je dit moet uitvoeren, alleen nog over wat je het liefste wil (of wat je het minst erg lijkt, mag ook). Dan komt daarna de uitvoering wel. En er zijn hier op het forum zat mensen die je daarbij willen steunen.
anoniem_23909 wijzigde dit bericht op 03-03-2009 20:35
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 10 maart 2009 om 00:50
Hoi Afraid,
Goed plan weggaan bij deze man. Maar wat ik me afvraag, hoe is het contact met je ouders?
(Indien niet goed dan volgend stukje overslaan)
Waarschijnlijk vinden ze het juist moeilijk om te zien hoe jij het moeilijk hebt met deze jongen. Kan me niet voorstellen dat ze hem de ideale schoonzoon vinden. Ik ben bijna twee keer zou oud als jij en ik zou het heel sterk vinden als mijn dochter in zo'n situatie haar spullen zou pakken en zou vragen een tijdje bij me te mogen wonen. Gelijk sparen en werken aan een betere toekomst alleen maar goed toch.
Weet je ik denk dat je vrienden en familie alleen maar blijer worden als jij voor jezelf kiest in deze situatie. Ze hebben toch wel door dat jij niet blij bent en zij zien ook graag een ander gelukkig (net als jij) of denk je niet?
Goed plan weggaan bij deze man. Maar wat ik me afvraag, hoe is het contact met je ouders?
(Indien niet goed dan volgend stukje overslaan)
Waarschijnlijk vinden ze het juist moeilijk om te zien hoe jij het moeilijk hebt met deze jongen. Kan me niet voorstellen dat ze hem de ideale schoonzoon vinden. Ik ben bijna twee keer zou oud als jij en ik zou het heel sterk vinden als mijn dochter in zo'n situatie haar spullen zou pakken en zou vragen een tijdje bij me te mogen wonen. Gelijk sparen en werken aan een betere toekomst alleen maar goed toch.
Weet je ik denk dat je vrienden en familie alleen maar blijer worden als jij voor jezelf kiest in deze situatie. Ze hebben toch wel door dat jij niet blij bent en zij zien ook graag een ander gelukkig (net als jij) of denk je niet?
vrijdag 13 maart 2009 om 00:15
Uiteraard heb je behoefte aan beterschap.
Maar ben jij een beetje verslingert aan drama?
Heb je drama nodig om te voelen dat je leeft? Of ter bevestiging dat je er nog wel of juist niet toe doet?
Wil jij echt zonder je vriend (en tevens excuses leverancier voor je om niets te hoeven ondernemen)?
Harde vragen. Hele serieuze vragen en niet rot bedoeld.
Beterschap begint bij jezelf. Geen slachtoffer meer zijn van een situatie is een keuze.
Zoek hulp meis, te jong om in de shit te belanden. Gelukkig ook jong genoeg om eruit te komen en nog lang en tevreden door te kunnen leven
Maar ben jij een beetje verslingert aan drama?
Heb je drama nodig om te voelen dat je leeft? Of ter bevestiging dat je er nog wel of juist niet toe doet?
Wil jij echt zonder je vriend (en tevens excuses leverancier voor je om niets te hoeven ondernemen)?
Harde vragen. Hele serieuze vragen en niet rot bedoeld.
Beterschap begint bij jezelf. Geen slachtoffer meer zijn van een situatie is een keuze.
Zoek hulp meis, te jong om in de shit te belanden. Gelukkig ook jong genoeg om eruit te komen en nog lang en tevreden door te kunnen leven
