Psyche
alle pijlers
Ik ben op
zondag 28 oktober 2018 om 21:28
Even een intro:
Het begon allemaal 13 jaar geleden toen ik chronisch ziek ben geworden. Een beet van een teek maakte mij zieker en zieker. Ik was altijd een jonge, gezonde meid die echt wat van haar leven wilde maken! Ik was 18 en ging zonder problemen overal naartoe en voelde me ontzettend vrij en de wereld lag aan mijn voeten. Totdat ik ziek werd en ik gedisciplineerd toch door ging. Ik kreeg lichamelijk en psychische klachten, omdat ik niet op wilde geven en ook niet precies wist wat er met me aan de hand was, ben ik door en door gegaan. Uiteindelijk thuis komen te zitten met een zware angststoornis die in de greep werd gehouden door mijn lichamelijke klachten. Vanaf toen geen vertrouwen meer in mezelf en mijn lichaam. Door de jaren heen heb ik altijd keihard gewerkt om hieruit te komen, zowel lichamelijk als psychisch hulp gezocht.
Maar hier zit ik dan... nog steeds word ik telkens ziek, val ik terug in lichamelijke klachten. Ik heb een soort van auto-immuun reacties die ervoor zorgt dat ik mij eigenlijk nooit echt goed voel en soms weken/maanden ziek houdt. Dat maakt mij heel depressief. Door de jaren heen heb ik wel wat leuke dingen kunnen doen, maar al gauw ga ik al over grenzen, ik ben snel overprikkeld en vaak merk je pas achteraf dat je te ver bent gegaan. Ik ben ook bang, dingen alleen ondernemen lukt me niet. Ik ben doodmoe, ik trek me helemaal terug en heb mijn relatie beëindigt omdat ik het allemaal niet meer aan kan. Het liefst verbreek ik het contact met iedereen en ik heb mijn fb en instagram opgezegd. Het is dus goed mis en heb ook aangegeven dat ik eigenlijk gewoon zou willen stoppen met leven. Dit op en neer gedoe lichamelijk en psychisch speelt al 13 jaar, en ik ben er kapot van, moe van... Telkens het weer en weer proberen, een behandeling, een therapie. Ik ben moe van mezelf, ik ben moe van alles eigenlijk. Het lukt me nog om voor mezelf te zorgen, met tegenzin, maar ik doe het wel: gezond eten, huishouden probeer ik zo goed mogelijk bij te houden. Verder voelt het alsof ik weer in de gevangenis gezet ben door het leven en ik weer geen idee heb wanneer ik eruit mag... Heel vaak heb ik tegen mijzelf gezegd: KOM OP, raap je bij elkaar en hup naar buiten... Maar ik ben moe en ik ben op... ik weet ook niet wat ik wil nu. Het enige wat ik kan is liggen, tv kijken, maar ik heb er zo'n hekel aan... Ooit was ik die vrije vlinder, maar lichamelijk en psychisch ben ik totaal opgesloten
Ik was zelf aan het denken om mij op te laten nemen, maar ik weet dat dat allemaal vrij lastig is in de regio waar ik woon. Voor medicatie sta ik niet open, want ik heb al 3 jaar anti depressiva geslikt met negatieve resultaten en ik ben er bang voor om iets nieuws te proberen op dat gebied. Ik ben ooit een keer opgenomen in een herstellingsoord, dat had mij toen heel goed gedaan, maar helaas bestaan die niet meer dat het voor 100% vergoed wordt.. En schijnbaar worden mijn klachten ook onderschat door de psychologen want ik vind zelf dat een opname geen slecht idee zou zijn.... mja, opname waarin? Het is niet bedoeling dat ik bij zwaar psychiatrische patiënten kom.
Daarbij weet ik niet goed of ik mijn familie moet inlichten omdat ik mogelijk suicidaal ben. Psycholoog heb ik dit verteld en ik kan binnen kantooruren bellen en dan belt mijn hoofdbehandelaar mij snel terug. Ik heb geen super goed contact met mijn familie en ook geen super goeie band, dus weet niet of ik hen moet inlichten. Ik wil ook geen stempel gestoord op mij krijgen van hen. Psycholoog zie ik pas weer terug over een maand omdat ze op vakantie gaat. Wel gaat ze me bellen over 2 weken, misschien vraag ik dan eens naar een eventuele opname.... want hier thuis zit ik totaal opgesloten, weet me geen raad, huil veel, tel de uren elke dag af....
Iemand ervaring, tips?
Het begon allemaal 13 jaar geleden toen ik chronisch ziek ben geworden. Een beet van een teek maakte mij zieker en zieker. Ik was altijd een jonge, gezonde meid die echt wat van haar leven wilde maken! Ik was 18 en ging zonder problemen overal naartoe en voelde me ontzettend vrij en de wereld lag aan mijn voeten. Totdat ik ziek werd en ik gedisciplineerd toch door ging. Ik kreeg lichamelijk en psychische klachten, omdat ik niet op wilde geven en ook niet precies wist wat er met me aan de hand was, ben ik door en door gegaan. Uiteindelijk thuis komen te zitten met een zware angststoornis die in de greep werd gehouden door mijn lichamelijke klachten. Vanaf toen geen vertrouwen meer in mezelf en mijn lichaam. Door de jaren heen heb ik altijd keihard gewerkt om hieruit te komen, zowel lichamelijk als psychisch hulp gezocht.
Maar hier zit ik dan... nog steeds word ik telkens ziek, val ik terug in lichamelijke klachten. Ik heb een soort van auto-immuun reacties die ervoor zorgt dat ik mij eigenlijk nooit echt goed voel en soms weken/maanden ziek houdt. Dat maakt mij heel depressief. Door de jaren heen heb ik wel wat leuke dingen kunnen doen, maar al gauw ga ik al over grenzen, ik ben snel overprikkeld en vaak merk je pas achteraf dat je te ver bent gegaan. Ik ben ook bang, dingen alleen ondernemen lukt me niet. Ik ben doodmoe, ik trek me helemaal terug en heb mijn relatie beëindigt omdat ik het allemaal niet meer aan kan. Het liefst verbreek ik het contact met iedereen en ik heb mijn fb en instagram opgezegd. Het is dus goed mis en heb ook aangegeven dat ik eigenlijk gewoon zou willen stoppen met leven. Dit op en neer gedoe lichamelijk en psychisch speelt al 13 jaar, en ik ben er kapot van, moe van... Telkens het weer en weer proberen, een behandeling, een therapie. Ik ben moe van mezelf, ik ben moe van alles eigenlijk. Het lukt me nog om voor mezelf te zorgen, met tegenzin, maar ik doe het wel: gezond eten, huishouden probeer ik zo goed mogelijk bij te houden. Verder voelt het alsof ik weer in de gevangenis gezet ben door het leven en ik weer geen idee heb wanneer ik eruit mag... Heel vaak heb ik tegen mijzelf gezegd: KOM OP, raap je bij elkaar en hup naar buiten... Maar ik ben moe en ik ben op... ik weet ook niet wat ik wil nu. Het enige wat ik kan is liggen, tv kijken, maar ik heb er zo'n hekel aan... Ooit was ik die vrije vlinder, maar lichamelijk en psychisch ben ik totaal opgesloten
Ik was zelf aan het denken om mij op te laten nemen, maar ik weet dat dat allemaal vrij lastig is in de regio waar ik woon. Voor medicatie sta ik niet open, want ik heb al 3 jaar anti depressiva geslikt met negatieve resultaten en ik ben er bang voor om iets nieuws te proberen op dat gebied. Ik ben ooit een keer opgenomen in een herstellingsoord, dat had mij toen heel goed gedaan, maar helaas bestaan die niet meer dat het voor 100% vergoed wordt.. En schijnbaar worden mijn klachten ook onderschat door de psychologen want ik vind zelf dat een opname geen slecht idee zou zijn.... mja, opname waarin? Het is niet bedoeling dat ik bij zwaar psychiatrische patiënten kom.
Daarbij weet ik niet goed of ik mijn familie moet inlichten omdat ik mogelijk suicidaal ben. Psycholoog heb ik dit verteld en ik kan binnen kantooruren bellen en dan belt mijn hoofdbehandelaar mij snel terug. Ik heb geen super goed contact met mijn familie en ook geen super goeie band, dus weet niet of ik hen moet inlichten. Ik wil ook geen stempel gestoord op mij krijgen van hen. Psycholoog zie ik pas weer terug over een maand omdat ze op vakantie gaat. Wel gaat ze me bellen over 2 weken, misschien vraag ik dan eens naar een eventuele opname.... want hier thuis zit ik totaal opgesloten, weet me geen raad, huil veel, tel de uren elke dag af....
Iemand ervaring, tips?
vrijdag 22 februari 2019 om 10:26
De volgende klinieken in Duitsland hebben een expertise opgebouwd op het gebied van de ziekte van Lyme en behandelen hiervoor ook Nederlandse patiënten:
BCA Borrelia Centrum Augsburg
BCB Borrelia Centrum Blankenburg
Dr. Berghoff in Rheinbach
Dr. Rosin in Bonn
Even met je behandelend arts overleggen of dit misschien iets voor jou is. Vooral dr Berghoff is een autoriteit op het gebied van Borrelia-infecties/ Lyme.
BCA Borrelia Centrum Augsburg
BCB Borrelia Centrum Blankenburg
Dr. Berghoff in Rheinbach
Dr. Rosin in Bonn
Even met je behandelend arts overleggen of dit misschien iets voor jou is. Vooral dr Berghoff is een autoriteit op het gebied van Borrelia-infecties/ Lyme.
maandag 1 april 2019 om 23:11
Allemaal kwakzalverij!elmoni schreef: ↑22-02-2019 10:26De volgende klinieken in Duitsland hebben een expertise opgebouwd op het gebied van de ziekte van Lyme en behandelen hiervoor ook Nederlandse patiënten:
BCA Borrelia Centrum Augsburg
BCB Borrelia Centrum Blankenburg
Dr. Berghoff in Rheinbach
Dr. Rosin in Bonn
Even met je behandelend arts overleggen of dit misschien iets voor jou is. Vooral dr Berghoff is een autoriteit op het gebied van Borrelia-infecties/ Lyme.
maandag 1 april 2019 om 23:45
Daar zou ik meteen mee stoppen! Vriendjes blijven met je ex vreet energie en je hebt het niet voor niets uitgemaakt. Ik neem aan dat dat een weloverwogen beslissing was omdat je 'hem er niet bij kan hebben'.
De kans om nog leuk vrienden te blijven kan je altijd over een paar jaar weer eens overwegen, nu heb je je energie nodig voor jezelf.
Ik las ergens 'een dagje naar de Efteling is een dagje toekijken hoe anderen het leuk hebben'. Hartverscheurend, ik zou je niet aanraden om dat ook te gaan doen. Klinkt mss heel bot en gemeen maar zo bedoel ik het niet.
Wat heb je eraan? Dát vraag ik me af.. Beter iets gaan doen waar je echt een goed gevoel aan overhoudt.
Dat laatste zou ik overigens iedereen aanraden, ziek of niet ziek.
Gebruik je prednison of is het een optie? Zo ja zou ik het zeker een kans geven. Door je depressie ben je wellicht te somber om te kunnen zien dat je daar weleens van op zou kunnen knappen.
Er zijn nadelen maar langs de andere kant denk ik als ik dit zo lees: 'wat heb je te verliezen?'.
Maar dat moet je uiteraard met je arts bespreken!!
Heel veel sterkte, ik hoop dat je toch je weg weet te vinden.
dinsdag 2 april 2019 om 12:49
Omdat ze wetenschappelijk onbewezen werkende behandelingen uitvoeren bij onbewezen klachten.SadButTrue999 schreef: ↑01-04-2019 23:46Want?? Zegt me niks.. maar jouw uitroep ook niet.
Waarom zeker weten onzin?
Er is nog een keer een tv uitzending over geweest waarin iemand stiekem zo'n kliniek in ging om zich te laten "behandelen".
(misschien weet iemand anders nog welke uitzending en wanneer)
Het was wel duidelijk dat al die behandelingen flauwekul waren en alleen de portemonnee van de behandelaar werd er beter van.
