Psyche
alle pijlers
Ik ben zo veranderd..
zaterdag 5 december 2020 om 23:51
Het is zo raar. Ik ben 50 en sinds een jaar of 3 ben ik zo aan het veranderen.
Ik ben opeens een enorme huismus (vind deze tijd dus heerlijk
) ben onzeker, zorgelijk, vreselijk twijfelachtig en voel me uitgeblust.
Kan dit door de overgang komen? Ik weet eigenlijk niet of ik daar in zit. Heb wat vage klachten, maar heb ook een trage schildklier.
Ik geniet niet echt van mijn leven. Ik zou het liefste alleen in een hutje op de hei willen zitten.
Herkent iemand dit?
Ik ben opeens een enorme huismus (vind deze tijd dus heerlijk
) ben onzeker, zorgelijk, vreselijk twijfelachtig en voel me uitgeblust.Kan dit door de overgang komen? Ik weet eigenlijk niet of ik daar in zit. Heb wat vage klachten, maar heb ook een trage schildklier.
Ik geniet niet echt van mijn leven. Ik zou het liefste alleen in een hutje op de hei willen zitten.
Herkent iemand dit?
zondag 6 december 2020 om 00:20
Je hebt het allemaal al gezien en je fomo is veranderd in de jomo en dat is de normaalste zaak van de wereld als je een bepaalde fase van je leven ingaat.
Je moet er toch niet meer aan denken om om 12 uur 's avonds de deur uit te gaan en om 10 uur in de morgen je bed in te rollen, toch?
Lekker thuis in je huiskleren, alles doen waar je zin in hebt, geen gedoe meer aan je hoofd, geen bergen sociale verplichtingen, lekker je eigen ding doen en je energie en levenslust komen wel weer, zodra je helemaal tot rust bent gekomen van je tropen jaren die je achter de rug hebt de afgelopen 30 jaar. Let maar op.
Je moet er toch niet meer aan denken om om 12 uur 's avonds de deur uit te gaan en om 10 uur in de morgen je bed in te rollen, toch?
Lekker thuis in je huiskleren, alles doen waar je zin in hebt, geen gedoe meer aan je hoofd, geen bergen sociale verplichtingen, lekker je eigen ding doen en je energie en levenslust komen wel weer, zodra je helemaal tot rust bent gekomen van je tropen jaren die je achter de rug hebt de afgelopen 30 jaar. Let maar op.
zondag 6 december 2020 om 08:11
TO zegt dat ze niet geniet dus dan is het niet herkenbaar.flipsyflopsy schreef: ↑06-12-2020 00:52Heel herkenbaar. Ik ben 47 en geniet van deze maanden. Lekker thuis, mijn eigen dingen doen. Het gevoel dat het nog jaren kan duren voor ik weer bijgekomen ben.
En dat hutje op de hei staat bovenaan mijn wensenlijst.
@TO: waarom geniet je niet? Heb je geen leuke baan, vrienden, bezigheden...?
zondag 6 december 2020 om 08:26
Ik denk ook dat het overgangsklachten zijn, hormonen,
dat kan invloed hebben op hoe je je voelt. Ik heb ook periodes dat ik mij rot voel maar dat gaat ook weer weg. Is zwaar maar als je weet waar het vandaan komt kun je en handelen en het misschien wat meer accepteren als iets wat ook weer weggaat. Er even van uitgaande dat er geen andere factoren in je leven zijn die dit kunnen verklaren.,
dat kan invloed hebben op hoe je je voelt. Ik heb ook periodes dat ik mij rot voel maar dat gaat ook weer weg. Is zwaar maar als je weet waar het vandaan komt kun je en handelen en het misschien wat meer accepteren als iets wat ook weer weggaat. Er even van uitgaande dat er geen andere factoren in je leven zijn die dit kunnen verklaren.,
zondag 6 december 2020 om 08:30
En sorry, genieten van je leven? Misschien ligt het aan mij maar ik 'geniet' niet zozeer van mijn leven. Ik moet wel zeggen dat ik zware jaren achter de rug heb en dat het nu een stuk fijner is. Ik voel mij meer tevreden en meer in balans, dat wel. Maar ik vind dat 'genieten' van je leven zo'n onrealistische verwachting net zoals genieten van bijvoorbeeld je kraamtijd. Daarbij wil ik niet zeggen dat 'genieten' van je leven (of kraamtijd) niet voorkomt maar dat als maatstaf nemen voor het dagelijkse leven lijkt mij dat voor de gemiddelde mens een nogal onbereikbaar doel. Maar misschien interpreteer in 'genieten' iets te zwaar.
zondag 6 december 2020 om 09:12
Dat rot voelen bedoel ik juist met niet genieten. Ik kan me vervelend en sip voelen wat niet te verklaren is. Maar ik kan ook mijn werk, mijn vriend en kinderen niet leuk vinden, heb met grote regelmaat geen zin in de mensen om me heen. En dat gevoel herkennen we allemaal vast wel eens, maar ik heb het zo vaak. Ik kan mezelf dan echt toespreken van: wat wil je nou en wat wil je dan?!Whateffa schreef: ↑06-12-2020 08:26Ik denk ook dat het overgangsklachten zijn, hormonen,
dat kan invloed hebben op hoe je je voelt. Ik heb ook periodes dat ik mij rot voel maar dat gaat ook weer weg. Is zwaar maar als je weet waar het vandaan komt kun je en handelen en het misschien wat meer accepteren als iets wat ook weer weggaat. Er even van uitgaande dat er geen andere factoren in je leven zijn die dit kunnen verklaren.,
Mijn leven kabbelde altijd voort met uitschieters naar boven en naar beneden en nu plakt alles zo negatief. Juist dat tevreden en in balans zijn mis ik zo.
zondag 6 december 2020 om 09:15
Aarbeienslof, ik vind het zo lastig te verwoorden. Ik probeerde het net bij Whateffa uit te leggen. Ik ben niet depressief, maar dat sudderende gevoel is zo vervelend en vind ik jammer.aardbeienslof schreef: ↑06-12-2020 08:11TO zegt dat ze niet geniet dus dan is het niet herkenbaar.
@TO: waarom geniet je niet? Heb je geen leuke baan, vrienden, bezigheden...?
zondag 6 december 2020 om 09:28
Ik herken het niet echt, ik vind het thuis zijn heel fijn, gewoon rommelen in huis en van alles doen maar vind het dan wel fijn als man en kinderen er zijn. Op pad gaan of een wijntje drinken met een vriendin (ok, niet zo vaak als vroeger) geniet ik ook van. Het lusteloze enigszins gefrustreerde gevoel herken ik wel van de maanden thuis zijn vanwege corona, zonder collega’s of andere prikkels, minder beweging. Kan het daar vandaan komen?Claudia2010 schreef: ↑06-12-2020 09:15Aarbeienslof, ik vind het zo lastig te verwoorden. Ik probeerde het net bij Whateffa uit te leggen. Ik ben niet depressief, maar dat sudderende gevoel is zo vervelend en vind ik jammer.
zondag 6 december 2020 om 09:46
Ik vind thuis zijn ook fijn, maar ik ben nooit meer alleen thuis. Dat mis ik wel.aardbeienslof schreef: ↑06-12-2020 09:28Ik herken het niet echt, ik vind het thuis zijn heel fijn, gewoon rommelen in huis en van alles doen maar vind het dan wel fijn als man en kinderen er zijn. Op pad gaan of een wijntje drinken met een vriendin (ok, niet zo vaak als vroeger) geniet ik ook van. Het lusteloze enigszins gefrustreerde gevoel herken ik wel van de maanden thuis zijn vanwege corona, zonder collega’s of andere prikkels, minder beweging. Kan het daar vandaan komen?
Als ik er nu zo over nadenk en mijn gevoel probeer te verwoorden, denk ik eigenlijk wel dat het hormonaal is. Ik heb zo’n goed leven, wat suddert er dan toch? En waarom maak ik geen beslissingen of ben ik soms zo onzeker als wat.
Dat ik nu bij stil sta is misschien wel goed. Om te relativeren. Aan de andere kant moet ik het ook niet groter maken dan het is.
Cateutje schreef: je fomo is veranderd in de jomo. Geen idee wat dit precies betekend, maar ik denk wel te weten wat de strekking is. Ga het nu even opzoeken.
zondag 6 december 2020 om 09:50
Ik denk dat ik de jomo nog wel even goed moet toelaten, maar ik begrijp nu en voel helemaal wat het is. Mijn lichaam geniet er al van, alleen mijn hoofd slaat soms nog op hol. En ik denk dat dat hormonen zijn. (Ik moet toch iets de schuld geven
)
zondag 6 december 2020 om 09:53
zondag 6 december 2020 om 09:55
Ja hoor, ik ben jonger en ook in de overgang. Ik zit er vervroegd in en omdat wij daardoor geen kinderen hebben herken ik dat gevoel m.b.t. de tropenjaren met kinderen niet, maar voor de rest schreeuwt alles bij jou: overgang.Claudia2010 schreef: ↑06-12-2020 09:12Dat rot voelen bedoel ik juist met niet genieten. Ik kan me vervelend en sip voelen wat niet te verklaren is. Maar ik kan ook mijn werk, mijn vriend en kinderen niet leuk vinden, heb met grote regelmaat geen zin in de mensen om me heen. En dat gevoel herkennen we allemaal vast wel eens, maar ik heb het zo vaak. Ik kan mezelf dan echt toespreken van: wat wil je nou en wat wil je dan?!
Mijn leven kabbelde altijd voort met uitschieters naar boven en naar beneden en nu plakt alles zo negatief. Juist dat tevreden en in balans zijn mis ik zo.
Ik had/heb ook zo ongeveer alle klachten die je je kunt bedenken. Vooral psychisch: 2 jaar geleden dacht ik dat ik gek werd: super onzeker, alleen maar huilen, paniekaanvallen (midden in de supermarkt brak het zweet me dan uit, ik raakte in paniek en wilde weg rennen, zo eng), ik werd overal bang voor; voor dingen waar ik nooit bang voor was (liften, tandarts, extreem bang dat er iets met een dierbare gebeurd was; als mijn man later thuis kwam zag ik hem al in het ziekenhuis liggen en was ik al bezig met wat ik moest doen als hij dood zou zijn en waar ik dan zou moeten wonen of als we een keer mot hadden ook).
Ik ging naar een psycholoog en werd helemaal binnenstebuiten gekeerd; ze wilden me zelfs laten onderzoeken op autisme. En toen bleek mijn kinderwens niet in vervulling te gaan en werd ik daarop onderzocht en bleek ik 'gewoon' in de overgang te zitten.
Naderhand kreeg ik ook opvliegers, het slechte slapen (heb altijd heel goed kunnen slapen, nu vaak niet meer),hoofdpijn, depressieve gevoelens; het liefst de hele dag in bed liggen, lusteloos, afgevlakt zijn en niet weten wat er nou zo leuk is aan de toekomst en ga zo maar door.
Maar ik heb op zich ook geen slecht leven, dus het is allemaal hormonaal.
Het is geen pretje. Ik ben onder behandeling in het ziekenhuis vanwege die vervroegde overgang en ga waarschijnlijk aan de hormonen. Ik hoor dat het goed kan helpen.
zondag 6 december 2020 om 10:00
Dat sudderende gevoel herken ik wel. Dat is nu een beetje aan het verdwijnen. Ik ben wel ietsjes jonger en had het juist als ‘verlate pnd-achtig iets’ geïnterpreteerd. En toen ik een miskraam kreeg was de lucht weer helder. Heel idioot.Claudia2010 schreef: ↑06-12-2020 09:15Aarbeienslof, ik vind het zo lastig te verwoorden. Ik probeerde het net bij Whateffa uit te leggen. Ik ben niet depressief, maar dat sudderende gevoel is zo vervelend en vind ik jammer.
Ik had toen wel door andere klachten het idee dat ik langzaamaan in de overgang kwam.
Als ik anderen erover spreek benoemen ze het heel makkelijk als wel depressief trouwens (het was ook lustelozer, mistiger en ‘zwaar’ dan toen ooit een psycholoog tussen neus en lippen door ‘dat noemen we depressief’ mijn staat benoemde).
zondag 6 december 2020 om 12:39
Dat is allemaal behoorlijk ruk minni. Jij hebt erg veel tegenslagen, dan heb ik niet veel te klagen. Hou jij je ook vast aan wat wel lekker loopt en goed gaat? Veel succes en sterkte met alles!minnimouse schreef: ↑06-12-2020 09:55
Het is geen pretje. Ik ben onder behandeling in het ziekenhuis vanwege die vervroegde overgang en ga waarschijnlijk aan de hormonen. Ik hoor dat het goed kan helpen.
zondag 6 december 2020 om 12:44
Ik herken het niet als depressief. Helaas eens meegemaakt en toen was alles zwart.Mevrouw75 schreef: ↑06-12-2020 10:00Dat sudderende gevoel herken ik wel. Dat is nu een beetje aan het verdwijnen. Ik ben wel ietsjes jonger en had het juist als ‘verlate pnd-achtig iets’ geïnterpreteerd. En toen ik een miskraam kreeg was de lucht weer helder. Heel idioot.
Ik had toen wel door andere klachten het idee dat ik langzaamaan in de overgang kwam.
Als ik anderen erover spreek benoemen ze het heel makkelijk als wel depressief trouwens (het was ook lustelozer, mistiger en ‘zwaar’ dan toen ooit een psycholoog tussen neus en lippen door ‘dat noemen we depressief’ mijn staat benoemde).
Weet je wat ik eigenlijk het meeste vervelende vind. Dat ik mezelf niet leuk vind als ik ‘extreem’ ben. (Ben niet altijd extreem gelukkig, godzijdank zijn er nog fijne en rustige momenten)
Maar ik ben dan een bitch, onrustig, achterdochtig, onzeker, bang en lusteloos. Echt een stom gevoel.
zondag 6 december 2020 om 13:01
zondag 6 december 2020 om 14:07
Natuurlijk wel, het één is niet erger dan het anderClaudia2010 schreef: ↑06-12-2020 12:39Dat is allemaal behoorlijk ruk minni. Jij hebt erg veel tegenslagen, dan heb ik niet veel te klagen. Hou jij je ook vast aan wat wel lekker loopt en goed gaat? Veel succes en sterkte met alles!
Voor jou is het ook gewoon ruk.
Ik heb goede dagen, maar ook slechte. Moet zeggen dat het thuiswerken met corona me goed uitkomt. Alhoewel ik me daardoor wel meer 'opsluit'. Heb weinig energie. Maar volgende maand kan ik weer naar het ziekenhuis, het gaat vast ooit goedkomen.
Ik wens je heel veel sterkte. Ga eens naar de huisarts; die kan uitsluitsel geven.
zondag 6 december 2020 om 15:27
TO heeft de leeftijd om in de overgang te zijn en te komen en geeft aan dat ze sinds 3 jaar zo veranderd is. Dat is dus iets heel anders.hondenmens schreef: ↑06-12-2020 14:11Het kan de overgang zijn. Maar ik ben altijd al een huismus, onzeker en twijfelachtig geweest. Zit nog niet in de overgang.
