Psyche
alle pijlers
Ik heb een autoriteitsprobleem en nu?
vrijdag 4 december 2009 om 10:39
Gisteren had ik een sollicitatiegesprek. Het gesprek ging moeizaam en ik was er bijna 2,5 uur aan kwijt. Dit was het langste gesprek dat ik ooit heb gehad en het had een reden. Het eerste uur van het gesprek liep namelijk niet lekker. Mijn gesprekspartner was zeer sturend in haar manier van communiceren en dat trek ik niet. Gaandeweg konden zowel zij als ik ons ontspannen en werd het gesprek beter.
Na gister stoom te hebben afgeblazen (dank je wel lieve Sum voor je luisterend oor), ben ik nu het gesprek aan het analyseren. De gesprekspartner van gister zat duidelijk in mijn allergie. Ik weet dat ik van jongs af aan een autoriteitsprobleem heb. Ik heb ook nooit in functies gewerkt waar ik opzocht om onder een 'leiding' te werken. Altijd functies gehad waar ik lekker zelfstandig mijn eigen werk kan doen. In verkapte vorm "mijn eigen toko" draaien.
Maar ik heb juist wel behoefte aan een kader, aan een leidinggevende aan wie ik mij nu wel kan optrekken. Tot nu toe heb ik vaardigheden autodidactisch eigen gemaakt. Het lijkt mij zo fijn om nu eens een keer met /onder een persoon te werken van wie ik wat kan leren en gewoon eens een keer niet zelf het ei hoef uit te vinden. Maar ja totale controle uit handen weggeven dat lukt mij nu niet met mijn 'probleem' en daar wil ik aan werken. Maar hoe doe ik dat? Waar begin ik? Heeft iemand een idee hoe om te gaan met mijn issue?
Na gister stoom te hebben afgeblazen (dank je wel lieve Sum voor je luisterend oor), ben ik nu het gesprek aan het analyseren. De gesprekspartner van gister zat duidelijk in mijn allergie. Ik weet dat ik van jongs af aan een autoriteitsprobleem heb. Ik heb ook nooit in functies gewerkt waar ik opzocht om onder een 'leiding' te werken. Altijd functies gehad waar ik lekker zelfstandig mijn eigen werk kan doen. In verkapte vorm "mijn eigen toko" draaien.
Maar ik heb juist wel behoefte aan een kader, aan een leidinggevende aan wie ik mij nu wel kan optrekken. Tot nu toe heb ik vaardigheden autodidactisch eigen gemaakt. Het lijkt mij zo fijn om nu eens een keer met /onder een persoon te werken van wie ik wat kan leren en gewoon eens een keer niet zelf het ei hoef uit te vinden. Maar ja totale controle uit handen weggeven dat lukt mij nu niet met mijn 'probleem' en daar wil ik aan werken. Maar hoe doe ik dat? Waar begin ik? Heeft iemand een idee hoe om te gaan met mijn issue?
vrijdag 4 december 2009 om 10:49
De totale controle uit handen geven aan een leidinggevende... is dat niet wat overdreven gesteld? En is dat niet een onderdeel van het probleem? Het gebruik van dergelijke woorden maakt de situatie ernstiger dan nodig.
En als jij een allergie hebt ten aanzien van autoriteit, wat is dan jouw sterkste punt in relatie tot deze allergie?
En als jij een allergie hebt ten aanzien van autoriteit, wat is dan jouw sterkste punt in relatie tot deze allergie?
vrijdag 4 december 2009 om 10:53
vrijdag 4 december 2009 om 10:59
quote:wuiles schreef op 04 december 2009 @ 10:49:
De totale controle uit handen geven aan een leidinggevende... is dat niet wat overdreven gesteld? En is dat niet een onderdeel van het probleem? Het gebruik van dergelijke woorden maakt de situatie ernstiger dan nodig.
En als jij een allergie hebt ten aanzien van autoriteit, wat is dan jouw sterkste punt in relatie tot deze allergie?
Ik ben al bezig met het invullen van de oefening daarin, maar ik kan niet zo goed herleiden naar een kwaliteit.
Ik zit zelf te denken in de richting, dat ik dingen heel graag wil begrijpen waarom het zo moet (maar dat is geen kwaliteit, toch?). Ik bevat graag de logica en analyseer de situatie tot op het bot. Doordat ik dingen graag goed doe, wil ik van te voren problemen tackelen. Aan de andere kant krijg ik gewoon jeuk als iemand voor mij bepaalt hoe ik mijn tijd in moet delen (dit voelt voor mij echt als controle verliezen), kpi's zijn ook niet aan mij besteed. Ik haal mijn targets altijd, de manier waarop was alleen niet consistent . Maar goed ik ben dus nog druk bezig met het herleiden naar een kwaliteit.
De totale controle uit handen geven aan een leidinggevende... is dat niet wat overdreven gesteld? En is dat niet een onderdeel van het probleem? Het gebruik van dergelijke woorden maakt de situatie ernstiger dan nodig.
En als jij een allergie hebt ten aanzien van autoriteit, wat is dan jouw sterkste punt in relatie tot deze allergie?
Ik ben al bezig met het invullen van de oefening daarin, maar ik kan niet zo goed herleiden naar een kwaliteit.
Ik zit zelf te denken in de richting, dat ik dingen heel graag wil begrijpen waarom het zo moet (maar dat is geen kwaliteit, toch?). Ik bevat graag de logica en analyseer de situatie tot op het bot. Doordat ik dingen graag goed doe, wil ik van te voren problemen tackelen. Aan de andere kant krijg ik gewoon jeuk als iemand voor mij bepaalt hoe ik mijn tijd in moet delen (dit voelt voor mij echt als controle verliezen), kpi's zijn ook niet aan mij besteed. Ik haal mijn targets altijd, de manier waarop was alleen niet consistent . Maar goed ik ben dus nog druk bezig met het herleiden naar een kwaliteit.
vrijdag 4 december 2009 om 11:00
Hmmm, ik herken dit wel een beetje. Het is trouwens wel een pluspunt dat ze 2,5 uur voor je uit hebben getrokken hoor. Dan zien ze wel wat in je.
Voor mij is de manier om dit 'probleem' te tackelen: aangeven dat ik graag samen wil werken en dat ik meer senior collega's nodig heb om me aan op te trekken. Aangeven dat je snel leert en dat jij het beste leert in de praktijk. En dat je het fijn vind als je ergens terecht komt waar mensen goed zijn in hun vak. Daar leer je van en daar raak je door geinspireerd. Deze collega's zijn dan niet direct je baas, maar je doet het 'meer samen'.
Succes met je sollicitaties!
Voor mij is de manier om dit 'probleem' te tackelen: aangeven dat ik graag samen wil werken en dat ik meer senior collega's nodig heb om me aan op te trekken. Aangeven dat je snel leert en dat jij het beste leert in de praktijk. En dat je het fijn vind als je ergens terecht komt waar mensen goed zijn in hun vak. Daar leer je van en daar raak je door geinspireerd. Deze collega's zijn dan niet direct je baas, maar je doet het 'meer samen'.
Succes met je sollicitaties!
vrijdag 4 december 2009 om 11:08
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 10:59:
[...]
Ik ben al bezig met het invullen van de oefening daarin, maar ik kan niet zo goed herleiden naar een kwaliteit.
Ik zit zelf te denken in de richting, dat ik dingen heel graag wil begrijpen waarom het zo moet (maar dat is geen kwaliteit, toch?). Ik bevat graag de logica en analyseer de situatie tot op het bot. Doordat ik dingen graag goed doe, wil ik van te voren problemen tackelen. Aan de andere kant krijg ik gewoon jeuk als iemand voor mij bepaalt hoe ik mijn tijd in moet delen (dit voelt voor mij echt als controle verliezen), kpi's zijn ook niet aan mij besteed. Ik haal mijn targets altijd, de manier waarop was alleen niet consistent . Maar goed ik ben dus nog druk bezig met het herleiden naar een kwaliteit.Okay, het benoemen van die kwaliteit laat dan nog even op zich wachten. Wat is je reactie op het eerste deel van mijn posting? Ik vind dat je grote woorden gebruikt en dat helpt doorgaans niet bij het vinden van een oplossing. Bovendien denk ik dat je de macht van een leidinggevende schromelijk overdrijft. Zit ik er ver naast?
[...]
Ik ben al bezig met het invullen van de oefening daarin, maar ik kan niet zo goed herleiden naar een kwaliteit.
Ik zit zelf te denken in de richting, dat ik dingen heel graag wil begrijpen waarom het zo moet (maar dat is geen kwaliteit, toch?). Ik bevat graag de logica en analyseer de situatie tot op het bot. Doordat ik dingen graag goed doe, wil ik van te voren problemen tackelen. Aan de andere kant krijg ik gewoon jeuk als iemand voor mij bepaalt hoe ik mijn tijd in moet delen (dit voelt voor mij echt als controle verliezen), kpi's zijn ook niet aan mij besteed. Ik haal mijn targets altijd, de manier waarop was alleen niet consistent . Maar goed ik ben dus nog druk bezig met het herleiden naar een kwaliteit.Okay, het benoemen van die kwaliteit laat dan nog even op zich wachten. Wat is je reactie op het eerste deel van mijn posting? Ik vind dat je grote woorden gebruikt en dat helpt doorgaans niet bij het vinden van een oplossing. Bovendien denk ik dat je de macht van een leidinggevende schromelijk overdrijft. Zit ik er ver naast?
vrijdag 4 december 2009 om 11:14
Het zijn inderdaad grote woorden, maar zo voelt het voor mij. En met die sterke gevoelens wil ik aan de slag, maar ja hoe begin je? Ik moet wel eerlijk zeggen dat jouw vragen mij een hoop stof tot nadenken geeft. Ik probeer nu bijvoorbeeld mij het eerste moment te herinneren dat ik dingen 'zelluf' wilde doen en hopelijk zo achter te komen waarom dat zo belangrijk was.
vrijdag 4 december 2009 om 11:17
Kan het zijn dat jouw kwaliteit zelfstandigheid/zelfredzaamheid is en volgens mij geloof jij ook in het feit dat iedereen gelijk is.
Als jij controle uit handen geeft voelt dat alsof je vaalt. Of heb je het idee dat jouw leidinggevende je niet erkent. Je bent dan immers niet zelfstandig genoeg om het zelf te doen.
Ik denk dat je meer behoefte hebt aan een mentor/inspirator/coach dan aan een leidinggevende. Dat kan je ook op andere manieren krijgen.
Als jij controle uit handen geeft voelt dat alsof je vaalt. Of heb je het idee dat jouw leidinggevende je niet erkent. Je bent dan immers niet zelfstandig genoeg om het zelf te doen.
Ik denk dat je meer behoefte hebt aan een mentor/inspirator/coach dan aan een leidinggevende. Dat kan je ook op andere manieren krijgen.
vrijdag 4 december 2009 om 11:18
Ik heb geen moeite met autoriteiten, maar wél met autoritaire personen....dat vind ik namelijk een heel verschil!
Ooit had ik een collega die zeer autoritair was. Constante strubbelingen, tot ze mij zei: Jij kunt niet tegen autoriteit. Toen zei ik: jawel hoor, maar niét met mensen die autoritair zijn....dat herinnerde me teveel aan mijn zeer dominante en autoritaire vader.
Nu in mijn werk ben ik zelfstandig, maar uiteraard moet ik ook wel eens verslag uitbrengen aan mijn rector (autoriteit) en daar heb ik totaal geen moeite mee.
Ooit had ik een collega die zeer autoritair was. Constante strubbelingen, tot ze mij zei: Jij kunt niet tegen autoriteit. Toen zei ik: jawel hoor, maar niét met mensen die autoritair zijn....dat herinnerde me teveel aan mijn zeer dominante en autoritaire vader.
Nu in mijn werk ben ik zelfstandig, maar uiteraard moet ik ook wel eens verslag uitbrengen aan mijn rector (autoriteit) en daar heb ik totaal geen moeite mee.
vrijdag 4 december 2009 om 11:24
quote:Liselotte4 schreef op 04 december 2009 @ 11:17:
Kan het zijn dat jouw kwaliteit zelfstandigheid/zelfredzaamheid is en volgens mij geloof jij ook in het feit dat iedereen gelijk is.
Als jij controle uit handen geeft voelt dat alsof je vaalt. Of heb je het idee dat jouw leidinggevende je niet erkent. Je bent dan immers niet zelfstandig genoeg om het zelf te doen.
Ik denk dat je meer behoefte hebt aan een mentor/inspirator/coach dan aan een leidinggevende. Dat kan je ook op andere manieren krijgen.
Ik heb inderdaad op de dealingroom hierover een keiharde aanvaring gehad. In mij optiek gedroeg die persoon zich alsof hij God was en dat hij helemaal geen recht had om neerbuigend te doen naar iedereen die onder de 5 mio per dag handelde.
En inderdaad het voelt ook aan alsof ik dom ben als ik werk klakkeloos uitvoer. Ik heb inderdaad het idee dat mensen mij dan niet als volwaardig zien.
Kan het zijn dat jouw kwaliteit zelfstandigheid/zelfredzaamheid is en volgens mij geloof jij ook in het feit dat iedereen gelijk is.
Als jij controle uit handen geeft voelt dat alsof je vaalt. Of heb je het idee dat jouw leidinggevende je niet erkent. Je bent dan immers niet zelfstandig genoeg om het zelf te doen.
Ik denk dat je meer behoefte hebt aan een mentor/inspirator/coach dan aan een leidinggevende. Dat kan je ook op andere manieren krijgen.
Ik heb inderdaad op de dealingroom hierover een keiharde aanvaring gehad. In mij optiek gedroeg die persoon zich alsof hij God was en dat hij helemaal geen recht had om neerbuigend te doen naar iedereen die onder de 5 mio per dag handelde.
En inderdaad het voelt ook aan alsof ik dom ben als ik werk klakkeloos uitvoer. Ik heb inderdaad het idee dat mensen mij dan niet als volwaardig zien.
vrijdag 4 december 2009 om 11:26
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 11:16:
Zou ik misschien gewoon te trots zijn?
Ik kan uiteraard niet beoordelen of jij te trots bent. Wel vraag ik me af welk leed je nu eigenlijk probeert te voorkomen.
Als ik jouw leidinggevende zou zijn en ik zou de kaders stellen waarbinnen jij het werk moet doen waarvoor je wordt betaalt, wat is er dan zo onoverkomelijk als die kaders niet werkbaar zouden zijn?
Je kunt elk moment opstappen en elders gaan werken, je kunt assertief zijn, met mij het gesprek aangaan en proberen mij op andere gedachten te brengen, je zou zelfs mijn opdracht botweg kunnen weigeren en zien waar dat schip strandt. Als leidinggevende stel ik kaders. Ik heb geen macht over de gedachten of gevoelens van mijn medewerkers en mijn kaders worden grotendeels bepaald door wet- en regelgeving.
De woorden die jij gebruikt doen bijna denken aan een situatie die ik als slavernij zou beschouwen. Ik denk dat je beter je energie kunt steken in het onderzoeken van je gedachten en je daarnaast moet realiseren dat je gedachten je gevoel bepalen; niet andersom. Dus: wat kan ik, als jouw fictieve leidingevende, jou nou helemaal maken?
Zou ik misschien gewoon te trots zijn?
Ik kan uiteraard niet beoordelen of jij te trots bent. Wel vraag ik me af welk leed je nu eigenlijk probeert te voorkomen.
Als ik jouw leidinggevende zou zijn en ik zou de kaders stellen waarbinnen jij het werk moet doen waarvoor je wordt betaalt, wat is er dan zo onoverkomelijk als die kaders niet werkbaar zouden zijn?
Je kunt elk moment opstappen en elders gaan werken, je kunt assertief zijn, met mij het gesprek aangaan en proberen mij op andere gedachten te brengen, je zou zelfs mijn opdracht botweg kunnen weigeren en zien waar dat schip strandt. Als leidinggevende stel ik kaders. Ik heb geen macht over de gedachten of gevoelens van mijn medewerkers en mijn kaders worden grotendeels bepaald door wet- en regelgeving.
De woorden die jij gebruikt doen bijna denken aan een situatie die ik als slavernij zou beschouwen. Ik denk dat je beter je energie kunt steken in het onderzoeken van je gedachten en je daarnaast moet realiseren dat je gedachten je gevoel bepalen; niet andersom. Dus: wat kan ik, als jouw fictieve leidingevende, jou nou helemaal maken?
vrijdag 4 december 2009 om 11:30
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 11:24:
[...]
Ik heb inderdaad op de dealingroom hierover een keiharde aanvaring gehad. In mij optiek gedroeg die persoon zich alsof hij God was en dat hij helemaal geen recht had om neerbuigend te doen naar iedereen die onder de 5 mio per dag handelde.
En inderdaad het voelt ook aan alsof ik dom ben als ik werk klakkeloos uitvoer. Ik heb inderdaad het idee dat mensen mij dan niet als volwaardig zien.
ha,ha, ik zie het al voor me.
Je kan proberen dit wat te temperen. Je moet niet vergeten dat het jou mening is en dus niet dé waarheid. Dat geld voor de man die in jou ogen neerbuigend doet, maar ook de hardheid naar jezelf toe als je werk klakkeloos uitvoert. Jij vind jezelf dan niet volwaardig. Andere geven je die stempel niet.
[...]
Ik heb inderdaad op de dealingroom hierover een keiharde aanvaring gehad. In mij optiek gedroeg die persoon zich alsof hij God was en dat hij helemaal geen recht had om neerbuigend te doen naar iedereen die onder de 5 mio per dag handelde.
En inderdaad het voelt ook aan alsof ik dom ben als ik werk klakkeloos uitvoer. Ik heb inderdaad het idee dat mensen mij dan niet als volwaardig zien.
ha,ha, ik zie het al voor me.
Je kan proberen dit wat te temperen. Je moet niet vergeten dat het jou mening is en dus niet dé waarheid. Dat geld voor de man die in jou ogen neerbuigend doet, maar ook de hardheid naar jezelf toe als je werk klakkeloos uitvoert. Jij vind jezelf dan niet volwaardig. Andere geven je die stempel niet.
vrijdag 4 december 2009 om 11:34
Stel je bent verpleegster: dan moet je gewoon doen wat het hoofd verpleegkunde zegt, namelijk mensen injecteren, verzorgen etc. Jij noemt dat klakkeloos...maar dit soort werk hóórt gewoon bij jouw taken!
Je maakt het jezelf veel te ingewikkeld. Of je moet voor jezelf gaan beginnen, dan bepaal jij wat je doen moet en moet je jezelf klakkeloos volgen...
Je maakt het jezelf veel te ingewikkeld. Of je moet voor jezelf gaan beginnen, dan bepaal jij wat je doen moet en moet je jezelf klakkeloos volgen...
vrijdag 4 december 2009 om 11:34
quote:wuiles schreef op 04 december 2009 @ 11:26:
[...]
Ik heb geen macht over de gedachten of gevoelens van mijn medewerkers en mijn kaders worden grotendeels bepaald door wet- en regelgeving.
Dit begrijp ik even niet. Van een leidinggevende ben ik afhankelijk van de kaders die hij/zij opstelt of wel vanuit eigen visie of wel vanuit de visie van het bedrijf. Visie vanuit het bedrijf is over het algemeen ruim opgesteld en leidinggevende bepaalt hoe het werk uitgevoerd moet worden om zijn/haar targets te halen.
En nu begint een muntje te vallen.....
[...]
Ik heb geen macht over de gedachten of gevoelens van mijn medewerkers en mijn kaders worden grotendeels bepaald door wet- en regelgeving.
Dit begrijp ik even niet. Van een leidinggevende ben ik afhankelijk van de kaders die hij/zij opstelt of wel vanuit eigen visie of wel vanuit de visie van het bedrijf. Visie vanuit het bedrijf is over het algemeen ruim opgesteld en leidinggevende bepaalt hoe het werk uitgevoerd moet worden om zijn/haar targets te halen.
En nu begint een muntje te vallen.....
vrijdag 4 december 2009 om 11:39
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 11:34:
[...]
Dit begrijp ik even niet. Van een leidinggevende ben ik afhankelijk van de kaders die hij/zij opstelt of wel vanuit eigen visie of wel vanuit de visie van het bedrijf. Visie vanuit het bedrijf is over het algemeen ruim opgesteld en leidinggevende bepaalt hoe het werk uitgevoerd moet worden om zijn/haar targets te halen.
En nu begint een muntje te vallen.....Mijn punt is dus dat jij helemaal niet zo afhankelijk bent als je zelf denkt. Er zijn talloze strategieën te bedenken die je kunt toepassen op momenten dat jij vindt dat jouw leidinggevende de verkeerde kaders stelt. Dus nogmaals: wat is nou helemaal het probleem?
[...]
Dit begrijp ik even niet. Van een leidinggevende ben ik afhankelijk van de kaders die hij/zij opstelt of wel vanuit eigen visie of wel vanuit de visie van het bedrijf. Visie vanuit het bedrijf is over het algemeen ruim opgesteld en leidinggevende bepaalt hoe het werk uitgevoerd moet worden om zijn/haar targets te halen.
En nu begint een muntje te vallen.....Mijn punt is dus dat jij helemaal niet zo afhankelijk bent als je zelf denkt. Er zijn talloze strategieën te bedenken die je kunt toepassen op momenten dat jij vindt dat jouw leidinggevende de verkeerde kaders stelt. Dus nogmaals: wat is nou helemaal het probleem?
vrijdag 4 december 2009 om 11:43
quote:Nammma schreef op 04 december 2009 @ 11:34:
Stel je bent verpleegster: dan moet je gewoon doen wat het hoofd verpleegkunde zegt, namelijk mensen injecteren, verzorgen etc. Jij noemt dat klakkeloos...maar dit soort werk hóórt gewoon bij jouw taken!
Je maakt het jezelf veel te ingewikkeld. Of je moet voor jezelf gaan beginnen, dan bepaal jij wat je doen moet en moet je jezelf klakkeloos volgen...
tuurlijk, maar het gaat om situaties waar het doel mij niet zo duidelijk van is. Ik heb geen probleem met verrichten van de werkzaamheden, bijvoorbeeld wassen van patiënten, maar ik zou bijvoorbeeld niet de logica zien als een patiënt 3x achter elkaar eens per dag wordt gewassen, dan 3 dagen totaal niet en dan weer wel. Ik zou dan wel achter mijn horen krabben en mij afvragen, dat als er bijvoorbeeld bezuinigd wordt waarom dan niet de patiënt om de dag wassen? Volgens mij biedt dit meer een win-win situatie. Ok dit is geen situatie dat in real life voor zal komen, weet ik ook wel.
Ik heb moeite als mensen een bepaald beleid aankondigen, maar niet uitleggen wat de visie daarachter is. Leidinggevende had bijvoorbeeld ook kunnen vertellen, dat deze regel er is omdat de zeep maar 3 dagen houdbaar is bijvoorbeeld. En dan nog ligt het probleem bij mij, want waarom moet ik het per se willen weten?
Inderdaad wat Wuiles zegt ik moet zien te herleiden waar de behoefte om te willen weten op gebaseerd is en het idee dat ik denk dat ik minderwaardig ben als ik zomaar een opdracht uitvoer.
Stel je bent verpleegster: dan moet je gewoon doen wat het hoofd verpleegkunde zegt, namelijk mensen injecteren, verzorgen etc. Jij noemt dat klakkeloos...maar dit soort werk hóórt gewoon bij jouw taken!
Je maakt het jezelf veel te ingewikkeld. Of je moet voor jezelf gaan beginnen, dan bepaal jij wat je doen moet en moet je jezelf klakkeloos volgen...
tuurlijk, maar het gaat om situaties waar het doel mij niet zo duidelijk van is. Ik heb geen probleem met verrichten van de werkzaamheden, bijvoorbeeld wassen van patiënten, maar ik zou bijvoorbeeld niet de logica zien als een patiënt 3x achter elkaar eens per dag wordt gewassen, dan 3 dagen totaal niet en dan weer wel. Ik zou dan wel achter mijn horen krabben en mij afvragen, dat als er bijvoorbeeld bezuinigd wordt waarom dan niet de patiënt om de dag wassen? Volgens mij biedt dit meer een win-win situatie. Ok dit is geen situatie dat in real life voor zal komen, weet ik ook wel.
Ik heb moeite als mensen een bepaald beleid aankondigen, maar niet uitleggen wat de visie daarachter is. Leidinggevende had bijvoorbeeld ook kunnen vertellen, dat deze regel er is omdat de zeep maar 3 dagen houdbaar is bijvoorbeeld. En dan nog ligt het probleem bij mij, want waarom moet ik het per se willen weten?
Inderdaad wat Wuiles zegt ik moet zien te herleiden waar de behoefte om te willen weten op gebaseerd is en het idee dat ik denk dat ik minderwaardig ben als ik zomaar een opdracht uitvoer.
vrijdag 4 december 2009 om 11:43
Ik herken echt helemaal waar je het over hebt. Vroeger als kind en puber was ik ontzettend dwars als er iets van mij gevraagd werd, want dat voelde ik automatisch als "eisen" en als een verlies van mijn eigen wil. Ik had dus echt een autoriteitsprobleem.
Nu ik ouder ben heb ik hier minder last van, maar het is nog wel aanwezig en als een autoritair of dominant type mij aanspreekt op iets wat ik moet doen, ben ik gelijk van binnen weer dat dwarse kind van vroeger en vlamt mijn verzet onmiddellijk weer op. Ik kan dan ook ontzettend boos of fel worden in zo'n situatie, maar ik kan het nu wel beter hanteren.
Dit maakt het voor mij erg belangrijk om een zo zelfstandig mogelijke baan te hebben met eigen taken en tijdindeling, want als ik me moet verantwoorden voor iedere wissewasje gaat het geheid mis en werken voor een autoritair of dominant type is bij mijn vragen om moeilijkheden.
Ik kan je dus helaas geen tips geven, maar ik herken het dus wel.
Nu ik ouder ben heb ik hier minder last van, maar het is nog wel aanwezig en als een autoritair of dominant type mij aanspreekt op iets wat ik moet doen, ben ik gelijk van binnen weer dat dwarse kind van vroeger en vlamt mijn verzet onmiddellijk weer op. Ik kan dan ook ontzettend boos of fel worden in zo'n situatie, maar ik kan het nu wel beter hanteren.
Dit maakt het voor mij erg belangrijk om een zo zelfstandig mogelijke baan te hebben met eigen taken en tijdindeling, want als ik me moet verantwoorden voor iedere wissewasje gaat het geheid mis en werken voor een autoritair of dominant type is bij mijn vragen om moeilijkheden.
Ik kan je dus helaas geen tips geven, maar ik herken het dus wel.
vrijdag 4 december 2009 om 11:45
quote:wuiles schreef op 04 december 2009 @ 11:39:
[...]
Mijn punt is dus dat jij helemaal niet zo afhankelijk bent als je zelf denkt. Er zijn talloze strategieën te bedenken die je kunt toepassen op momenten dat jij vindt dat jouw leidinggevende de verkeerde kaders stelt. Dus nogmaals: wat is nou helemaal het probleem?
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.
Edit: het is een zakelijke manier van tegen aankijken ipv persoonlijk aantrekken. Ik identificeer mij te veel met mijn werk. Ok dit is helder, maar hoe ga ik hier mee om in een persoonlijke situatie met mijn ouders bijvoorbeeld?
[...]
Mijn punt is dus dat jij helemaal niet zo afhankelijk bent als je zelf denkt. Er zijn talloze strategieën te bedenken die je kunt toepassen op momenten dat jij vindt dat jouw leidinggevende de verkeerde kaders stelt. Dus nogmaals: wat is nou helemaal het probleem?
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.
Edit: het is een zakelijke manier van tegen aankijken ipv persoonlijk aantrekken. Ik identificeer mij te veel met mijn werk. Ok dit is helder, maar hoe ga ik hier mee om in een persoonlijke situatie met mijn ouders bijvoorbeeld?
vrijdag 4 december 2009 om 11:48
Wat ik trouwens ook herken is dat het veel makkelijker is een taak uit te voeren als dit logisch is en niet om iets klakkeloos uitvoeren omdat het nu eenmaal zo hoort of zo moet.
Als ik vind dat mijn leidinggevende mijn respect verdient door zijn/haar kennis, ervaring en karakter is het voor mij trouwens ook makkelijker om te volgen dan wanneer dit niet zo is.
Maar al met al voel ik mij sneller dan een ander een mak schaapje als ik orders uitvoer of een ander volg en dat blijft een lastig iets.
Als ik vind dat mijn leidinggevende mijn respect verdient door zijn/haar kennis, ervaring en karakter is het voor mij trouwens ook makkelijker om te volgen dan wanneer dit niet zo is.
Maar al met al voel ik mij sneller dan een ander een mak schaapje als ik orders uitvoer of een ander volg en dat blijft een lastig iets.
vrijdag 4 december 2009 om 11:51
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 11:45:
[...]
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.Zooo herkenbaar. Ook ik stel mezelf en mijn eigen gevoel voorop i.p.v. het doel van de leidinggevende of het bedrijf en neem het dus allemaal veel te persoonlijk. Leuk om te lezen dat anderen dit ook hebben en interessant om de andere kant via Wuiles te horen.
[...]
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.Zooo herkenbaar. Ook ik stel mezelf en mijn eigen gevoel voorop i.p.v. het doel van de leidinggevende of het bedrijf en neem het dus allemaal veel te persoonlijk. Leuk om te lezen dat anderen dit ook hebben en interessant om de andere kant via Wuiles te horen.
vrijdag 4 december 2009 om 11:52
quote:Pompiedoe schreef op 04 december 2009 @ 11:45:
[...]
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.Dit klinkt al veel realistischer en constructiever. Misschien is het zinvol om voor jezelf een lijstje te maken met acties die je zou kunnen ondernemen als je het een keer niet eens bent met je leidinggevende. Daarnaast zou je kunnen overwegen een training persoonlijke effectiviteit te gaan volgen. Als je namelijk gaat beschikken over een groter arsenaal aan strategieën dan geeft dat een zelfzekerder gevoel en is het niet meer nodig om allergisch te reageren als je het ergens een keer niet mee eens bent.
[...]
Mijn probleem is denk ik dat ik mijn eigen behoeftes alleen maar voorop heb gesteld. Een leidinggevende heeft target te behalen en vult de werkwijze naar eigen believen in. Ik als ondergeschikte ben een onderdeel van zijn/haar plan. Dit hoeft mijn eigen ik niet te ondermijnen, want binnen de gestelde kaders kan ik mijn eigen plan trekken en lukt dat niet, dan kan ik inderdaad op zoek gaan naar iets anders.Dit klinkt al veel realistischer en constructiever. Misschien is het zinvol om voor jezelf een lijstje te maken met acties die je zou kunnen ondernemen als je het een keer niet eens bent met je leidinggevende. Daarnaast zou je kunnen overwegen een training persoonlijke effectiviteit te gaan volgen. Als je namelijk gaat beschikken over een groter arsenaal aan strategieën dan geeft dat een zelfzekerder gevoel en is het niet meer nodig om allergisch te reageren als je het ergens een keer niet mee eens bent.
