Psyche
alle pijlers
ik heb hulp nodig en dat vind ik moeilijk...
dinsdag 8 januari 2019 om 19:29
Sommigen hebben misschien al wat topics van mij gelezen (tot frustratie aan toe 
), maar afgelopen week heb ik tóch de knoop doorgehakt en hoop ik de juiste hulp te krijgen. Ik ben naar de psycholoog gestapt.
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Vorige relaties heb ik afgekapt omdat ik gek werd van het gepieker over mijn gevoelens. Het getwijfel was best intensief. Mijn gedachten gingen/gaan als volgt: het voelt fijn, maar normaal met mijn vriend > oh help, ik hoor 24/7 kriebels te hebben > oh help, heb ik niet continu > oh help, ik moet het uitmaken > ik wil het niet uitmaken, want ik ben ontzettend gek met hem. Ik ga vervolgens op allerlei dingen letten: vind ik hem echt zó knap? Vind ik hem echt zó leuk? Als het goed zou zitten, dan zou ik niet twijfelen (angst), dus ik moet het uitmaken. Ik zocht zelfs verhalen op Google waarin stond dat één van de twee te weinig gevoelens voor de ander had waarna ik dacht dat ik mezelf herkende en het uit moest maken. Vervolgens herkende ik me ook weer in de positieve verhalen. Anyway, in deze spiraal zit ik steeds opnieuw en ik wil dit niet meer.
Nu ik dit al vaker heb meegemaakt en ik echt supergek ben met mijn vriend, wilde ik hulp zoeken. Ik heb er heel lang niet aan willen toegeven dat dit niet normaal is. P3arl is toch altijd die vrolijke, sociale meid die altijd relaxed is. Niet dus. En dat vind ik moeilijk. Heel moeilijk. Ik pieker, ik voel me angstig. Het is niet het einde van de wereld, maar ik zie het als een soort falen dat ik dit heb. Dit past niet bij mij, althans, dat dacht ik. Waarom is de psyche zo complex? Er gebeurt zoveel narigheid in de wereld: oorlog, verhongering, kinderen die sterven, maar mijn “wereldprobleem” gaat alsmaar over relaties. Ik kan mijzelf voor mijn hoofd slaan......
Komende week wordt er een behandelplan opgesteld en zal ik in eerste instantie wekelijks langs de psycholoog gaan. Mogelijk ga ik starten met cognitieve gedragstherapie. Zijn er mensen die daar (het liefst natuurlijk een positieve ) ervaring mee hebben? Dan hoor ik het graag...
Ik wilde met dit topic vooral eventjes mijn hart luchten, want op dit moment voel ik me vooral een grote mislukkeling.
), maar afgelopen week heb ik tóch de knoop doorgehakt en hoop ik de juiste hulp te krijgen. Ik ben naar de psycholoog gestapt. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Vorige relaties heb ik afgekapt omdat ik gek werd van het gepieker over mijn gevoelens. Het getwijfel was best intensief. Mijn gedachten gingen/gaan als volgt: het voelt fijn, maar normaal met mijn vriend > oh help, ik hoor 24/7 kriebels te hebben > oh help, heb ik niet continu > oh help, ik moet het uitmaken > ik wil het niet uitmaken, want ik ben ontzettend gek met hem. Ik ga vervolgens op allerlei dingen letten: vind ik hem echt zó knap? Vind ik hem echt zó leuk? Als het goed zou zitten, dan zou ik niet twijfelen (angst), dus ik moet het uitmaken. Ik zocht zelfs verhalen op Google waarin stond dat één van de twee te weinig gevoelens voor de ander had waarna ik dacht dat ik mezelf herkende en het uit moest maken. Vervolgens herkende ik me ook weer in de positieve verhalen. Anyway, in deze spiraal zit ik steeds opnieuw en ik wil dit niet meer.
Nu ik dit al vaker heb meegemaakt en ik echt supergek ben met mijn vriend, wilde ik hulp zoeken. Ik heb er heel lang niet aan willen toegeven dat dit niet normaal is. P3arl is toch altijd die vrolijke, sociale meid die altijd relaxed is. Niet dus. En dat vind ik moeilijk. Heel moeilijk. Ik pieker, ik voel me angstig. Het is niet het einde van de wereld, maar ik zie het als een soort falen dat ik dit heb. Dit past niet bij mij, althans, dat dacht ik. Waarom is de psyche zo complex? Er gebeurt zoveel narigheid in de wereld: oorlog, verhongering, kinderen die sterven, maar mijn “wereldprobleem” gaat alsmaar over relaties. Ik kan mijzelf voor mijn hoofd slaan......
Komende week wordt er een behandelplan opgesteld en zal ik in eerste instantie wekelijks langs de psycholoog gaan. Mogelijk ga ik starten met cognitieve gedragstherapie. Zijn er mensen die daar (het liefst natuurlijk een positieve
) ervaring mee hebben? Dan hoor ik het graag...Ik wilde met dit topic vooral eventjes mijn hart luchten, want op dit moment voel ik me vooral een grote mislukkeling.
