Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer tegen stress..
dinsdag 22 mei 2007 om 10:51
Hallo allemaal,
Ik ben een studente van 25 jaar en heb een jaar paniekaanvallen gehad. Ik ben áltijd gestresst/zenuwachtig (faalangst). Heb hier wel therapie voor, maar nu ben ik net aan een nieuwe studie begonnen en ben bang dat als over een kleine maand de tentamens weer beginnen ik die niet aankan. Ben bezig met het afbouwen van mijn anti-depressiva en voel me sowiezo dus best onzeker en rusteloos vanwege ontwenningsverschijnselen.
Van mezelf ben ik eigenlijk een heel rustig persoon die zich nergens druk om maakte, tot een paar jaar geleden waardoor ik ineens zakte voor een opleiding ik ontzettende faalangst heb ontwikkeld en mijn lichaam zich nu altijd in een staat van stress/zenuwachtigheid bevindt en ik er eigenlijk niet nóg meer stress bij wil/kan hebben want dat ik bang ben het niet aan te kunnen. Wie heeft dit ook? Denken jullie dat ik het beste (tijdelijk) kan stoppen met school?;(
Ik ben een studente van 25 jaar en heb een jaar paniekaanvallen gehad. Ik ben áltijd gestresst/zenuwachtig (faalangst). Heb hier wel therapie voor, maar nu ben ik net aan een nieuwe studie begonnen en ben bang dat als over een kleine maand de tentamens weer beginnen ik die niet aankan. Ben bezig met het afbouwen van mijn anti-depressiva en voel me sowiezo dus best onzeker en rusteloos vanwege ontwenningsverschijnselen.
Van mezelf ben ik eigenlijk een heel rustig persoon die zich nergens druk om maakte, tot een paar jaar geleden waardoor ik ineens zakte voor een opleiding ik ontzettende faalangst heb ontwikkeld en mijn lichaam zich nu altijd in een staat van stress/zenuwachtigheid bevindt en ik er eigenlijk niet nóg meer stress bij wil/kan hebben want dat ik bang ben het niet aan te kunnen. Wie heeft dit ook? Denken jullie dat ik het beste (tijdelijk) kan stoppen met school?;(
dinsdag 22 mei 2007 om 11:01
Hoi Larissa,
Als ik je verhaal zo lees en je begonnen ben aan een nieuwe studie, waar je vast wel gemotiveerd voor was (?), lijkt het me nu géen goed moment om te stoppen met anti-depressiva.School geeft kansen, geeft afleiding, biedt een toekomst (ga ik vanuit). Als je daarbij een pilletje nodig hebt, moet je dat gewoon doen. Stoppen met school lijkt me niet de beste optie.
Heb je een alternatief voor studeren, werken??
Sterkte!
Carla
Als ik je verhaal zo lees en je begonnen ben aan een nieuwe studie, waar je vast wel gemotiveerd voor was (?), lijkt het me nu géen goed moment om te stoppen met anti-depressiva.School geeft kansen, geeft afleiding, biedt een toekomst (ga ik vanuit). Als je daarbij een pilletje nodig hebt, moet je dat gewoon doen. Stoppen met school lijkt me niet de beste optie.
Heb je een alternatief voor studeren, werken??
Sterkte!
Carla
dinsdag 22 mei 2007 om 11:07
Beste carla,
Bedankt voor je reactie! De reden waarom ik begonnen ben aan deze studie is omdat ik geen werk kon krijgen met mijn diploma van de studie hiervoor en omdat ik niet in de werklozenwet wilde. Nog steeds zou ik het liefst willen werken en soms solliciteer ik ook nog wel op een leuke vacature, maar ik word bijna altijd afgewezen en daardoor zie ik even geen andere oplossing dan weer te gaan studeren, hoewel het me niet bevalt.
Ik moet me ook altijd naar de universiteit toeslépen..
dinsdag 22 mei 2007 om 11:20
Hoi Larissa, ik herken veel van mezelf in je verhaal (met het enige verschil dat ik mijn studie nog niet afgerond heb). Het jezelf naar de universiteit toeslepen, het geen zin meer hebben en je voor allerlei "enge" dingen zoals tentamens nog drukker maken waardoor je nog meer uitput raakt. Ik zou inderdaad nog niet afbouwen met de antidepressie zoals een voorganger al schreef, want je stevent af op nog meer paniekaanvallen met tentamens in zicht. Misschien kan de huisarts nog andere oplossingen bieden? Of wellicht een decaan. In het burn-out topic hier op de gezondheidpijler kun je lezen dat je niet de enige bent. Wellicht dat je daar wat aan hebt?
dinsdag 22 mei 2007 om 18:58
zondag 27 mei 2007 om 16:46
Hoi Larissa,
Als ik je verhaal zo lees, vraag ik me af of je wel echt deze nieuwe studie wilt doen. Ik heb ook veel moeite gehad een passende baan te vinden na mijn studie (die ik nu op zich heb, helaas nog maar een paar maanden). Was ook bang om in een gat te vallen, heb een aantal baantjes geprobeerd en overwogen een nieuwe studie te gaan doen. Dit was financieel niet haalbaar en leek me ook niet de oplossing. Want wie garandeert je dat je met de andere studie wel een baan vindt?
Okee niet echt bemoedigende woorden (zit zelf ook ff niet zo lekker in mn vel dus ik kan je niet opbeuren, maar wel met je meedenken
)... Voor je eigen gevoel lijkt het me fijner als je in deeltijd studeert en ondertussen ergens werkt. Je hebt dan ook geen alles-of-niets situatie rondom tentamens. Stoppen met antidepressiva zou ik idd niet doen nu; als het je helpt om te beter te voelen, gewoon mee doorgaan. Je mag best alle hulp inschakelen die je krijgen kunt!
Als ik je verhaal zo lees, vraag ik me af of je wel echt deze nieuwe studie wilt doen. Ik heb ook veel moeite gehad een passende baan te vinden na mijn studie (die ik nu op zich heb, helaas nog maar een paar maanden). Was ook bang om in een gat te vallen, heb een aantal baantjes geprobeerd en overwogen een nieuwe studie te gaan doen. Dit was financieel niet haalbaar en leek me ook niet de oplossing. Want wie garandeert je dat je met de andere studie wel een baan vindt?
Okee niet echt bemoedigende woorden (zit zelf ook ff niet zo lekker in mn vel dus ik kan je niet opbeuren, maar wel met je meedenken
)... Voor je eigen gevoel lijkt het me fijner als je in deeltijd studeert en ondertussen ergens werkt. Je hebt dan ook geen alles-of-niets situatie rondom tentamens. Stoppen met antidepressiva zou ik idd niet doen nu; als het je helpt om te beter te voelen, gewoon mee doorgaan. Je mag best alle hulp inschakelen die je krijgen kunt!
maandag 28 mei 2007 om 11:52
Haj poesiepoes,
Dat klopt, je hebt wel gelijk dat dit niet dé studie is die ik graag zou willen. De studie die ik echt graag zou willen en het beroep wat daarmee samenhangt kan ik pas vanaf volgend jaar volgen. Wegens mijn leefomstandigheden denk ik dat het niet gaat lukken deze de voltooien. Heb over 2 weken een presentatie en zie er echt tegenop.
Opzich gaat het wel iedere week een beetje beter. Ik ben al zover met afbouwen van de AD (een half tablet per week) dat ik niet weer in 1x de dosis kan verhogen en in principe heb ik me ook nooit goed gevoeld in de periode dat ik dit medicijn dagelijks moest slikken.
Dat klopt, je hebt wel gelijk dat dit niet dé studie is die ik graag zou willen. De studie die ik echt graag zou willen en het beroep wat daarmee samenhangt kan ik pas vanaf volgend jaar volgen. Wegens mijn leefomstandigheden denk ik dat het niet gaat lukken deze de voltooien. Heb over 2 weken een presentatie en zie er echt tegenop.
Opzich gaat het wel iedere week een beetje beter. Ik ben al zover met afbouwen van de AD (een half tablet per week) dat ik niet weer in 1x de dosis kan verhogen en in principe heb ik me ook nooit goed gevoeld in de periode dat ik dit medicijn dagelijks moest slikken.
maandag 28 mei 2007 om 13:29
Jazeker heb ik overwogen om te stoppen. Maar ja ik ben er bijna, dwz een scriptie en een werkstuk en studie 1 is afgerond, en ik ben ook nog een scriptie verwijderd van studie 2. Ik zou mezelf gewoonweg niet kunnen vergeven als ik ermee stop, want nu ben ik moe en stresserig, maar hoe is dat over een jaar. Bovendien haal ik mezelf enorm veel financiële ellende op de hals om nu te stoppen. Dus even doorbijten nog maar.
Ik ben wel bij een decaan geweest en dat heeft me geholpen er zijn allerlei mogelijkheden, financieel, maar ook groepjes mensen die met hetzelfde probleem zitten die dan eens in de week bijeenkomen. Zelf was ik hier nogal sceptisch over, ik zag allemaal stumpers voor me ;), maar het werkt wel.
Misschien dat dit jou ook kan helpen? Of een studentenpsycholoog?
Ik ben wel bij een decaan geweest en dat heeft me geholpen er zijn allerlei mogelijkheden, financieel, maar ook groepjes mensen die met hetzelfde probleem zitten die dan eens in de week bijeenkomen. Zelf was ik hier nogal sceptisch over, ik zag allemaal stumpers voor me ;), maar het werkt wel.
Misschien dat dit jou ook kan helpen? Of een studentenpsycholoog?
maandag 28 mei 2007 om 13:52
- Angst/paniek aanvallen kunnen chemisch bepaald zijn is dat geval kom je dus nooit meer van een AD af.
- Als je je nooit goed voelde met die AD op, dan slikte je wellicht de verkeerde.
Weet je of jouw paniekaanvalleen chemisch bepaald waren of kwamen ze echt door iets wat gebeurt was of wellicht was het een combinatie.
Je kan weten of iets chemisch is als je absoluut niet reageert op welke behandeling dan ook.
Niet iedere AD is zomaar voor iedereen geschikt, iedereen reageert er weer anders op.
Zelf reageerde ik slecht op AD's maar een combinatiepil bracht in mijn geval verlichting, in mijn geval was het volledig chemisch bepaald, ik ben nu van al m'n angst en paniekaanvallen verlost en ervaar vrijwel geen bijwerkingen.
- Als je je nooit goed voelde met die AD op, dan slikte je wellicht de verkeerde.
Weet je of jouw paniekaanvalleen chemisch bepaald waren of kwamen ze echt door iets wat gebeurt was of wellicht was het een combinatie.
Je kan weten of iets chemisch is als je absoluut niet reageert op welke behandeling dan ook.
Niet iedere AD is zomaar voor iedereen geschikt, iedereen reageert er weer anders op.
Zelf reageerde ik slecht op AD's maar een combinatiepil bracht in mijn geval verlichting, in mijn geval was het volledig chemisch bepaald, ik ben nu van al m'n angst en paniekaanvallen verlost en ervaar vrijwel geen bijwerkingen.
maandag 28 mei 2007 om 14:14
Larissa, heb je op dit moment nog therapie (afgezien van de AD)? Als je paniek met je onzekerheid en faalangst samenhangt, wordt deze denk ik meer uitgelokt door jouw interpretatie en verwachting van de situatie (in dit geval tentamens). Ik zou het raar vinden als je alleen maar pillen krijgt die je gevoel 'dempen', maar geen ondersteunende therapie krijgt aangeboden om je vaardigheden om met spannende situaties om te gaan te vergroten.
Eigenlijk zijn die tentamens hindernissen die je juist met begeleiding zou moeten gaan nemen. Beginnen met kleine dingen die je eng vindt en dan steeds verder. En merken dat je ook dingen kunt doen om jezelf erdoorheen te helpen.
Is de studie die je wilt doen een vervolg op wat je nu doet? M.a.w. 'moet' je dit halen om door te kunnen gaan? Of zijn er meer wegen die naar Rome leiden?
Eigenlijk zijn die tentamens hindernissen die je juist met begeleiding zou moeten gaan nemen. Beginnen met kleine dingen die je eng vindt en dan steeds verder. En merken dat je ook dingen kunt doen om jezelf erdoorheen te helpen.
Is de studie die je wilt doen een vervolg op wat je nu doet? M.a.w. 'moet' je dit halen om door te kunnen gaan? Of zijn er meer wegen die naar Rome leiden?
maandag 28 mei 2007 om 14:33
Hallo allemaal,
Mijn paniekaanvallen hebben ongeveer maar 3 maanden geduurd, daarna ben ik met ad begonnen en heb ze niet meer gehad. Ik voelde me vaak niet lekker en als ik eraan dacht ontstond een paniekaanval waardoor ik dus écht niet lekker werd en bijna door mijn benen heen zakte.Overal waar ik naartoe ging kreeg ik dit, in de supermarkt, bus, trein etc. Dit durf ik nu allemaal wel weer zonder angst.
Nu gaat het allemaal wel weer een stuk beter en kan steeds meer dingen doen, behalve naar school gaan is een crime ook vanwege tentamens/presentaties en opdrachten die er gemaakt moeten worden.
Ik heb wel al een beroepsdiploma waarmee ik aan de slag kan, dus het is geen kwestie van 'moeten' om dit af te maken (behalve dan bij stoppen een studieschuld van 7000). Heb wel het gevoel dat als ik nu stop ik later spijt krijg en de angst het laat winnen. Heb alleen totaal geen zin meer naar school te gaan, ben uitgeput en heb zin om nu eens iets leuks te doen met mijn leven, niet meer elke dag huilen en chagerijnig zijn, want ik houd zielsveel van mijn vriend en ik wil hem ook niet steeds hiermee lastigvallen.
Ja ik heb op dit moment nog therapie. Helpt goed hoor, maar ik ben er bijna mee klaar.
Mijn paniekaanvallen hebben ongeveer maar 3 maanden geduurd, daarna ben ik met ad begonnen en heb ze niet meer gehad. Ik voelde me vaak niet lekker en als ik eraan dacht ontstond een paniekaanval waardoor ik dus écht niet lekker werd en bijna door mijn benen heen zakte.Overal waar ik naartoe ging kreeg ik dit, in de supermarkt, bus, trein etc. Dit durf ik nu allemaal wel weer zonder angst.
Nu gaat het allemaal wel weer een stuk beter en kan steeds meer dingen doen, behalve naar school gaan is een crime ook vanwege tentamens/presentaties en opdrachten die er gemaakt moeten worden.
Ik heb wel al een beroepsdiploma waarmee ik aan de slag kan, dus het is geen kwestie van 'moeten' om dit af te maken (behalve dan bij stoppen een studieschuld van 7000). Heb wel het gevoel dat als ik nu stop ik later spijt krijg en de angst het laat winnen. Heb alleen totaal geen zin meer naar school te gaan, ben uitgeput en heb zin om nu eens iets leuks te doen met mijn leven, niet meer elke dag huilen en chagerijnig zijn, want ik houd zielsveel van mijn vriend en ik wil hem ook niet steeds hiermee lastigvallen.
Ja ik heb op dit moment nog therapie. Helpt goed hoor, maar ik ben er bijna mee klaar.
maandag 28 mei 2007 om 14:43
Ondanks dat je pas ene jaar geleden die angstaanvallen hebt gekregen lijkt het er toch wel heel erg op dat het misschien lichamelijk is bij jou, kijk maar eens wat ik rood heb gemaakt in jouw posting.
Jij verteld dat je therapie best goed helpt maar als ik jouw eerste posting zie dan denk ik: Het lijkt misschien iets te doen maar echt goed...dan had je die klachten niet gehad.
Tegen onzekerheid bestaat natuurlijk wel therapie, voor faalangst ook, maar faalangst kan samenhangen met wat je hierboven beschrijft.
woensdag 30 mei 2007 om 16:44
Zo te lezen heb je al heel wat overwonnen, Larissa. Fijn dat de therapie zo helpt. Hoe bedoel je bijna klaar, ben je aan het afronden?
Het lijkt me lastig om nu te bepalen of je doorgaat met de studie of niet. Als je nou niet die angst voor de tentamens etc had gehad, zou je er dan voor gaan, of ook niet? Wil je niet verder omdat het je het gevoel geeft dat je niks kunt en dat je het niet gaat redden, of omdat het toch niet is waar je heen wilt? Is deze opleiding iets waar je later absoluut in verder wilt, of weet je dat niet zeker? Een studieschuld is niet fijn (ik kan het weten, mijne is enorm :P), maar jaren doorgaan met iets dat je niet echt wilt is ook niet ideaal, lijkt me. Stoppen met je studie betekent niet per definitie dat je 'verloren' hebt, het kan ook de keuze zijn die voor jou de beste is. Zolang het maar om de goede reden is. Als je durft een ander pad te kiezen, is dat juist heel sterk!
Het lijkt me lastig om nu te bepalen of je doorgaat met de studie of niet. Als je nou niet die angst voor de tentamens etc had gehad, zou je er dan voor gaan, of ook niet? Wil je niet verder omdat het je het gevoel geeft dat je niks kunt en dat je het niet gaat redden, of omdat het toch niet is waar je heen wilt? Is deze opleiding iets waar je later absoluut in verder wilt, of weet je dat niet zeker? Een studieschuld is niet fijn (ik kan het weten, mijne is enorm :P), maar jaren doorgaan met iets dat je niet echt wilt is ook niet ideaal, lijkt me. Stoppen met je studie betekent niet per definitie dat je 'verloren' hebt, het kan ook de keuze zijn die voor jou de beste is. Zolang het maar om de goede reden is. Als je durft een ander pad te kiezen, is dat juist heel sterk!
dinsdag 5 juni 2007 om 08:36
Haj haj,
bedankt voor jullie reacties! Ik heb een beslissing genomen en heb mijn school opgezegd. Over een maand word ik officieel uitgeschreven. Ik ben aan de ene kant erg opgelucht, maar aan de andere kant heb ik ook spijt:(.
Op dit moment komen de tentamens eraan en ik zou overmorgen nog een presentatie hebben, dus de stress nam echt toe. Ik ben een beetje verward nu of het wel de goede beslissing is geweest, ook omdat ik wel een gevoel van spijt heb.
bedankt voor jullie reacties! Ik heb een beslissing genomen en heb mijn school opgezegd. Over een maand word ik officieel uitgeschreven. Ik ben aan de ene kant erg opgelucht, maar aan de andere kant heb ik ook spijt:(.
Op dit moment komen de tentamens eraan en ik zou overmorgen nog een presentatie hebben, dus de stress nam echt toe. Ik ben een beetje verward nu of het wel de goede beslissing is geweest, ook omdat ik wel een gevoel van spijt heb.
