Psyche
alle pijlers
ik kan niks loslaten
zondag 8 juni 2008 om 20:00
Ik ben getrouwd en moeder van een zoon van 5. Het is wel een bewuste keus maar voel me heel vaak schuldig omdat hij "alleen"is.
Daar bij komt dat alle negatieve dingen in zijn en ons leven zo blijven hangen bij mij. Als een vriendje bijv even niet wil spelen denk ik daar heel lang over na , waarom niet : wat is er aan de hand. Terwijl ik heus weet dat een kind van 5 soms een "vreemd wezentje "kan zijn.
Ook dingen die mijzelf "overkomen "blijven heel lang hangen. Alsof mijn gedachten een loopje met me nemen.Ik pieker heel wat af , probeer daar wel wat aan te doen maar gaat soms erg moeizaam.
Ik vind het moeilijk om te genieten van onze leuke dingen en ben soms jaloers op anderen waar het leuker lijkt te zijn en dat vind ik echt een verschrikkelijke eigenschap van mezelf.
Hoe kan ik eens wat meer de dingen loslaten ??? En dus meer genieten van wat er wel is??
Daar bij komt dat alle negatieve dingen in zijn en ons leven zo blijven hangen bij mij. Als een vriendje bijv even niet wil spelen denk ik daar heel lang over na , waarom niet : wat is er aan de hand. Terwijl ik heus weet dat een kind van 5 soms een "vreemd wezentje "kan zijn.
Ook dingen die mijzelf "overkomen "blijven heel lang hangen. Alsof mijn gedachten een loopje met me nemen.Ik pieker heel wat af , probeer daar wel wat aan te doen maar gaat soms erg moeizaam.
Ik vind het moeilijk om te genieten van onze leuke dingen en ben soms jaloers op anderen waar het leuker lijkt te zijn en dat vind ik echt een verschrikkelijke eigenschap van mezelf.
Hoe kan ik eens wat meer de dingen loslaten ??? En dus meer genieten van wat er wel is??
zondag 8 juni 2008 om 22:56
Je gedrag veranderen gebeurt misschien niet spontaan, maar wel door oefenen! ikzelf heb ook van 'nature' de neiging tot zorgen maken, maar heb mezelf in de loop der tijd aangeleerd dat soort gedachten patronen overboord te zetten. Misschien is het inderdaad goed als je er hulp bij zoekt!
Oh en wat je schrijft over anderen is inderdaad waar het LIJKT altijd leuker te zijn. Zodra je begint met jezelf te vergelijken met een ander verlies je gegarandeerd. Want je vindt altijd wel iemand die iets heeft (of schijnbaar heeft) wat jij niet hebt. Mee stoppen dus
Oh en wat je schrijft over anderen is inderdaad waar het LIJKT altijd leuker te zijn. Zodra je begint met jezelf te vergelijken met een ander verlies je gegarandeerd. Want je vindt altijd wel iemand die iets heeft (of schijnbaar heeft) wat jij niet hebt. Mee stoppen dus
maandag 9 juni 2008 om 08:38
Ik vind het wel herkenbaar. Heb zelf ook één kind waarover ik altijd te bezorgd ben. Hij legt makkelijk contacten, is heel sociaal maar heeft vervolgens moeite om vriendschappen lang te onderhouden. Omdat hij enig kind is, is hij niet gewend om te delen, te overleggen en rekening te houden met andere kinderen. Dat uit zich in soms een beetje de baas spelen...iets waar kameraadjes op af kunnen knappen. Op een gegeven moment moet je dat een beetje loslaten, ik heb hem er een paar keer op gewezen, maar het is een vaardigheid die je in zekere zin aan moet leren. Bij de één is dat makkelijker dan bij de ander. Daar pieker is met regelmaat over. En ja, ik voel me ook schuldig over dat alleen-zijn van hem.
Over andere dingen in het leven pieker ik ook. Vervelende gebeurtenissen, die recent nogal aanwezig zijn in mijn leven, kunnen alleoverheersend aanvoelen. Een leuke dag, of iets wat een leuke dag zou kunnen zijn, kan verpest worden door de gedachten aan de dag erna...wanneer er nare dingen op de agenda staan.
Soms kan ik deze circel doorbreken, dat is zooo fijn. Het vreet namelijk energie om zo vaak met negatieve gedachten te lopen.
Sterkte!
Over andere dingen in het leven pieker ik ook. Vervelende gebeurtenissen, die recent nogal aanwezig zijn in mijn leven, kunnen alleoverheersend aanvoelen. Een leuke dag, of iets wat een leuke dag zou kunnen zijn, kan verpest worden door de gedachten aan de dag erna...wanneer er nare dingen op de agenda staan.
Soms kan ik deze circel doorbreken, dat is zooo fijn. Het vreet namelijk energie om zo vaak met negatieve gedachten te lopen.
Sterkte!
maandag 9 juni 2008 om 08:51
Het lijjkt alsof ik over mezelf lees! Het klinkt raar , ,maar wat fijn dat je je in mij herkent.Ik herken dat alles ook in mijn zoon.Hij wordt bijna 6 en zijn vriendjes zijn net 5 en op die leeftijd zijn ze nog wel erg wispelturig ,maar als een jochie eens niet leuk doet tegen mijn zoon ben ik echt een paar dagen aan het piekeren.
En wat jij ook zegt soms te doorbreken , maar wat is het soms moeilijk!!
Ben er al voor naar een maatsc.werkster maar je gedachten doen vaak niet wat je zou willen...
En wat jij ook zegt soms te doorbreken , maar wat is het soms moeilijk!!
Ben er al voor naar een maatsc.werkster maar je gedachten doen vaak niet wat je zou willen...
maandag 9 juni 2008 om 09:10
@will78
Ik heb nooit hulp voor mezelf gezocht, ben gewoon iemand die snel leeuwen en beren op de weg ziet. Voor mijn zoontje heb ik wel een aantal keren hulp gezocht, mede op advies van school(kinderpsycholoog, opvoedadviseur, centrum voor autisme), maar daar is eigenlijk niets uitgekomen. En daar voelde ik me dan achteraf ook weer schuldig over..dat hij al die uren bij die hulpverleners zat. Terwijl hij het wel gezellig vond bij die psycholoog....
Mijn zoon is inmiddels tiener en het gaat best goed met hem. Hij heeft zijn weg moeten zoeken en zal eraan moeten blijven werken. TO, probeer je niet teveel zorgen te maken en geniet ook van je kind. Ik probeer op zulke momenten altijd maar te kijken naar wat ik wél heb ipv wat ik mis of wat er fout zou kunnen gaan. Makkelijk gezegd hè...
Ik heb nooit hulp voor mezelf gezocht, ben gewoon iemand die snel leeuwen en beren op de weg ziet. Voor mijn zoontje heb ik wel een aantal keren hulp gezocht, mede op advies van school(kinderpsycholoog, opvoedadviseur, centrum voor autisme), maar daar is eigenlijk niets uitgekomen. En daar voelde ik me dan achteraf ook weer schuldig over..dat hij al die uren bij die hulpverleners zat. Terwijl hij het wel gezellig vond bij die psycholoog....
Mijn zoon is inmiddels tiener en het gaat best goed met hem. Hij heeft zijn weg moeten zoeken en zal eraan moeten blijven werken. TO, probeer je niet teveel zorgen te maken en geniet ook van je kind. Ik probeer op zulke momenten altijd maar te kijken naar wat ik wél heb ipv wat ik mis of wat er fout zou kunnen gaan. Makkelijk gezegd hè...
maandag 9 juni 2008 om 14:50
Het is inderdaad een kwestie van "logisch"nadenken , want het lijkt bij een ander soms mooier dan het is.
En als mijn hoofd meewerkt gaat het ook echt super , vandaag gaat het best goed.
Mijn zoon is een lief jochie en hij heeft meer aan een moeder die zich niet zo druk maakt . Maar dat gaat soms minder snel dan ik zou willen!!
En als mijn hoofd meewerkt gaat het ook echt super , vandaag gaat het best goed.
Mijn zoon is een lief jochie en hij heeft meer aan een moeder die zich niet zo druk maakt . Maar dat gaat soms minder snel dan ik zou willen!!
maandag 16 juni 2008 om 18:00
Piekeren is vaak een symptoom van een emotie die eronder zit, maar die je niet bewust voelt. Ik werk als therapeut en kan uit ervaring spreken dat werken aan symptomen niet handig is, en vaak maar op korte termijn werkt, omdat je niets aan het werkelijke probleem doet. Dat is zo met de RET therapie...jij piekert bijvoorbeeld over dat een vriendje niet met je zoontje wil spelen...pieker je dan echt over deze situatie of moet je naar het probleem kijken waaruit deze pieker gedachten ontstaan (dat kan bijvoorbeeld zijn dat je bang bent dat je zoontje afgewezen wordt...het kan zijn dat je je te verantwoordelijk voelt voor het geluk van je zoontje, voor het geluk van jezelf waardoor je dingen niet kunt loslaten)
maandag 16 juni 2008 om 18:56
maandag 16 juni 2008 om 20:52
Met een psycholoog/psychotherapeut praten kan echt heel goed helpen. Ik ben via de dokter bij GGZ beland en krijg cognitieve gedragstherapie. Ik kwam voor hele andere dingen maar ben nu ook mijn controleticks aan het bespreken daar. Wat mij al helpt is dat iemand luistert en niks gek vindt. Terwijl ik bij andere mensen toch een vorm van schaamte voel en ze begrijpen ook niet precies wat je bedoelt of hoe je je voelt. Ik kom nu al ruim een jaar daar (gemiddeld eens per 3 weken en t kost 15,20 eigen bijdrage, rest uit awbz) en het begint echt zijn vruchten af te werpen. Terwijl ik in het begin als nuchtere Hollandse dacht 'die psycholoog kan mijn problemen toch niet oplossen dus wat doe ik hier'. Maar ik merk echt zoveel veranderingen aan mezelf, ik ben rustiger, slaap beter, pieker minder etc.
woensdag 18 juni 2008 om 08:01
het is of lees ik over mezelf!
ik pieker met ook suf over alles ik heb een dochtertje van nu anderhalf een daar pieker ik me al suf over
doe ik het wel goed als moedere zijnde ben ikniet te streng
ook als et iets in mijn omgeving gebeurd denk ik had ik dat niet kunnen voorkomen en hoe dan en waarom gebeurd dit en waarom gebeurd dat
ik trek me ook alles aan wa tin mijn directe omgeving gebeurd en dan bedoel ik echt alles
ik heb dagen (lees 1 dag) erbijvoel ik me heel erg goed en gaat het lekker en dan val ik zo weer terug voor weken en dan heb ik weer een goede dag
ik moet hier dus ook mee ophouden want mijn relatie lijdt er heel erg onder omdat niemand weet wie ik ben
en de ongelukkigheid die bij mezelf zit straal ik helemaal uit naar buiten
ik heb veel meegemaakt in mijn verleden en blijf daar bepaal in hangen
begin deze week heb ik een goed gesprek gehad met iemand dit heeft de schellen van mijn ogen gegooid en sinds dien voel ik me goed met terug vallen van momenten...
ben nu druk bezig met het fijne en gelukkig gevoel wat ik nu heb vast te houden en alle positieve dingen in het leven te bekijken in plaats van altijd de negatieve ik leef in het hier en in het nu en moet het verleden nou eens laten rusten!
ik geloof niet dat ik iemand in dit topic heb geholpen met dit verhaal sorryt daar voor maar begon te typen en ik ging maar door
het lucht me wel even vreselijk op.......
ik pieker met ook suf over alles ik heb een dochtertje van nu anderhalf een daar pieker ik me al suf over
doe ik het wel goed als moedere zijnde ben ikniet te streng
ook als et iets in mijn omgeving gebeurd denk ik had ik dat niet kunnen voorkomen en hoe dan en waarom gebeurd dit en waarom gebeurd dat
ik trek me ook alles aan wa tin mijn directe omgeving gebeurd en dan bedoel ik echt alles
ik heb dagen (lees 1 dag) erbijvoel ik me heel erg goed en gaat het lekker en dan val ik zo weer terug voor weken en dan heb ik weer een goede dag
ik moet hier dus ook mee ophouden want mijn relatie lijdt er heel erg onder omdat niemand weet wie ik ben
en de ongelukkigheid die bij mezelf zit straal ik helemaal uit naar buiten
ik heb veel meegemaakt in mijn verleden en blijf daar bepaal in hangen
begin deze week heb ik een goed gesprek gehad met iemand dit heeft de schellen van mijn ogen gegooid en sinds dien voel ik me goed met terug vallen van momenten...
ben nu druk bezig met het fijne en gelukkig gevoel wat ik nu heb vast te houden en alle positieve dingen in het leven te bekijken in plaats van altijd de negatieve ik leef in het hier en in het nu en moet het verleden nou eens laten rusten!
ik geloof niet dat ik iemand in dit topic heb geholpen met dit verhaal sorryt daar voor maar begon te typen en ik ging maar door
het lucht me wel even vreselijk op.......
woensdag 18 juni 2008 om 09:03
Daar is het forum voor toch!! Je helpt altijd want nu weet ik dat ik niet de enige ben .
Vandaag heb ik zelf ook weer zo'n dag (slecht...)
Ik zag vanmorgen bij school weer wat moeders staan kletsen en dan denk ik gelijk dat het over mij gaat.Dat beïnvloedt gelijk mijn humeur , dodelijk vermoeiend.
En dan denk ik weleens ik ben een slechte moeder en had beter geen kind kunnen hebben want wat heeft hij aan zo'n (labiele)moeder. Dan maar weer proberen uit het cirkeltje te komen....
Vandaag heb ik zelf ook weer zo'n dag (slecht...)
Ik zag vanmorgen bij school weer wat moeders staan kletsen en dan denk ik gelijk dat het over mij gaat.Dat beïnvloedt gelijk mijn humeur , dodelijk vermoeiend.
En dan denk ik weleens ik ben een slechte moeder en had beter geen kind kunnen hebben want wat heeft hij aan zo'n (labiele)moeder. Dan maar weer proberen uit het cirkeltje te komen....
woensdag 18 juni 2008 om 09:28
De meeste mensen denken volgens mij dat het leven van de meeste andere mensen makkelijker, beter, en vlekkelozer verloopt. Als je jezelf zo in de weg zit dat je er echt ongelukkig van wordt, sluit ik me aan bij het idee om eens met een hulpverlener er over te praten.
Ik ben zelf kind van een onzekere en labiele moeder, en heel lang de enige geweest thuis, en hoewel het me best wat uitdagingingen heeft opgeleverd heb ik een hartstikke leuk leven hoor. Het heeft me denk ik gevoeliger gemaakt voor de 'onzichtbare' kant van mensen en daar ben ik erg blij om.
Als je je best doet en om je kind geeft, zal je kind dat toch voelen. Ook als je soms onberekenbaar bent of niet zo vrolijk.
Ik ben zelf kind van een onzekere en labiele moeder, en heel lang de enige geweest thuis, en hoewel het me best wat uitdagingingen heeft opgeleverd heb ik een hartstikke leuk leven hoor. Het heeft me denk ik gevoeliger gemaakt voor de 'onzichtbare' kant van mensen en daar ben ik erg blij om.
Als je je best doet en om je kind geeft, zal je kind dat toch voelen. Ook als je soms onberekenbaar bent of niet zo vrolijk.
woensdag 18 juni 2008 om 12:22
bedankt!
ik was ook al bang dat ik de enige zou zijn hoor
ik doe net als jij ik vraag me altijd af wat anderen van me denken over hoe ik ben en doe!
eigenlijk zou je jezelf positief moeten zien ik ben leuk en aardig vraag jezelf eens af waarom zouden mensen jou juist wel leuk vinden?
dit helpt mij altijd wel heel goed
ik was ook al bang dat ik de enige zou zijn hoor
ik doe net als jij ik vraag me altijd af wat anderen van me denken over hoe ik ben en doe!
eigenlijk zou je jezelf positief moeten zien ik ben leuk en aardig vraag jezelf eens af waarom zouden mensen jou juist wel leuk vinden?
dit helpt mij altijd wel heel goed
