Psyche
alle pijlers
Ik klap dicht als er gedanst wordt.
zaterdag 15 september 2007 om 21:53
Ik zit met een voor mij best vervelend probleem. Dit speelt al heel lang, zeker vanaf mijn 16e toen ik begon met uitgaan, tot nu. Ik ben nu 33 jaar, heb drie kinderen en ga soms nog weleens uit. Heel gezellig en leuk, totdat er gedanst "moet" worden. Ik zal het proberen uit te leggen.
Vorige week was ik sinds lange tijd weer een keer aan het stappen en we waren in een leuke tent. Relaxed publiek en goede muziek. Na verloop van tijd was iedereen wat aan het dansen en nodigde men mij uit om ook te dansen. Ik zou dat wel willen maar op zo'n moment klap ik dan helemaal dicht, durf ik niet te gaan dansen en zou ik het liefst weglopen. Niet echt normaal en al helemaal niet fijn.Ik wordt dan heel verdrietig en voel me zo gefrustreerd en boos op mezelf. Ik ben bang om mezelf belachelijk te maken als ik dans en dat anderen op me letten. Stom, want ik dans best oke, zeker niet stommer dan anderen. Toch houdt iets me tegen.
Ik had hier al last van toen ik net begon met uitgaan. En het is erger als mijn vriend erbij is, met wie ik toch een heel goede relatie heb. Hij zou me nooit uitlachen en het echt leuk vinden als ik danste. Ik baal hier zo van, want het is zo erg om altijd maar aan de kant te staan en je met je houding geen raad te weten.
Ik snap er helemaal niets van want ik heb vroeger aan ballet gedaan en ook andere danscursussen gevolgd en dan was er nooit een probleem. Ik zou hier heel graag vanaf willen en hoop eigenlijk ook dat iemand dit herkent. Ik kom iedere keer weer zo verdrietig thuis omdat ik weer niet durfde!
Vorige week was ik sinds lange tijd weer een keer aan het stappen en we waren in een leuke tent. Relaxed publiek en goede muziek. Na verloop van tijd was iedereen wat aan het dansen en nodigde men mij uit om ook te dansen. Ik zou dat wel willen maar op zo'n moment klap ik dan helemaal dicht, durf ik niet te gaan dansen en zou ik het liefst weglopen. Niet echt normaal en al helemaal niet fijn.Ik wordt dan heel verdrietig en voel me zo gefrustreerd en boos op mezelf. Ik ben bang om mezelf belachelijk te maken als ik dans en dat anderen op me letten. Stom, want ik dans best oke, zeker niet stommer dan anderen. Toch houdt iets me tegen.
Ik had hier al last van toen ik net begon met uitgaan. En het is erger als mijn vriend erbij is, met wie ik toch een heel goede relatie heb. Hij zou me nooit uitlachen en het echt leuk vinden als ik danste. Ik baal hier zo van, want het is zo erg om altijd maar aan de kant te staan en je met je houding geen raad te weten.
Ik snap er helemaal niets van want ik heb vroeger aan ballet gedaan en ook andere danscursussen gevolgd en dan was er nooit een probleem. Ik zou hier heel graag vanaf willen en hoop eigenlijk ook dat iemand dit herkent. Ik kom iedere keer weer zo verdrietig thuis omdat ik weer niet durfde!
zaterdag 15 september 2007 om 22:16
Misschien een "opfriscursusje" dansles? Ik durf het ook niet, dansen bedoel ik, en toen ben ik op Salsa Solo gegaan (daar dans je zonder partner, is met alleen vrouwen), hartstikke leuk! Zal nog steeds niet snel de dansvloer opstappen met allemaal bekenden om me heen, maar toch is de drempel een stuk lager dan eerst.
zaterdag 15 september 2007 om 23:59
De meeste mensen zijn te druk met zichzelf om op jou te letten, en al kijken ze wel, wat kan er dan gebeuren, niks toch?
Die andere houden je ook niet echt tegen als je wil dansen, niemand kijkt raar op van iemand die lekker aan het dansen is, het is jouw angst, en daar kan alleen jij iets aan doen.
Realiseer je dat je danst met je hart, niet met je hoofd, jij bent daar om plezier te hebben, en mensen die plezier hebben zijn altijd leuk, is mijn ervaring iig;-)
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt hoor, als je gaat denken lijkt het allemaal zo raar, als je gaat dansen zonder te denken heb jij iig lol, en daar gaat het dus allemaal om!
Die andere houden je ook niet echt tegen als je wil dansen, niemand kijkt raar op van iemand die lekker aan het dansen is, het is jouw angst, en daar kan alleen jij iets aan doen.
Realiseer je dat je danst met je hart, niet met je hoofd, jij bent daar om plezier te hebben, en mensen die plezier hebben zijn altijd leuk, is mijn ervaring iig;-)
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt hoor, als je gaat denken lijkt het allemaal zo raar, als je gaat dansen zonder te denken heb jij iig lol, en daar gaat het dus allemaal om!
Denk dat je anders ziet.
zondag 16 september 2007 om 09:56
Het gaat niet om stijldansen, maar gewoon dansen in je eentje.
Het heeft inderdaad te maken met mijn eigen onzekerheid. Ik baal er soms van dat ik niet zo spontaan ben als veel anderen die zich wel gewoon kunnen laten gaan.
Vroeger heb ik wel op stijldansles gezeten trouwens, en dat was juist geen probleem.
Het heeft inderdaad te maken met mijn eigen onzekerheid. Ik baal er soms van dat ik niet zo spontaan ben als veel anderen die zich wel gewoon kunnen laten gaan.
Vroeger heb ik wel op stijldansles gezeten trouwens, en dat was juist geen probleem.
zondag 16 september 2007 om 13:48
Ja, stom is dat he? Ik kan volgens mij ook best goed dansen, maar ik kom gewoon niet over die drempel heen, zelfs niet met alcohol op. Pillen doe ik niet. Ik neem me voor om de volgende keer mezelf te dwingen te gaan dansen. Want ik weet, als ik eenmaal bezig ben, dan gaat het wel. Het is puur de stap om vanuit "stilstand"te gaan dansen, haha.
