Psyche
alle pijlers
Ik loop vast en weet niet wat ik moet doen.
woensdag 29 maart 2017 om 07:51
Een paar weken geleden is mijn kind van nog geen 2 voor een week opgenomen geweest ivm uitdroging en ondervoeding.
Helaas had mijn werkgever niet erg veel begrip voor mijn situatie en hij vond dat ik gewoon moest komen werken en dat mijn man of mijn ouders of schoonouders maar bij mijn kind moesten blijven.
En dat terwijl ik altijd zo mijn best doe, extra kom als het nodig is.
Daarna werd ik zelf een week ziek en daarna kon ik alleen nog maar huilen omdat alles toch veel met me gedaan heeft.
Ondertussen moest ik van mijn werk naar de bedrijfsarts en die heeft me beter gemeld.
Ik ben weer begonnen met werken.
Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar het lijkt wel alsof er iets in me geknapt is. Ik kan het allemaal niet meer bij benen.
Ik wilde op mijn werk graag mijn verhaal doen en het uitpraten, maar word van het kastje naar de muur gestuurd. Ik voel mij totaal niet gehoord en begrepen.
Heb me nog nooit zo naar gevoeld als de afgelopen weken. Ik voel me onzeker, pieker me suf en huil veel. Baal van mijzelf omdat ik wil genieten, maar het lukt niet. Het lukt op dit moment niet goed lukt om mijn grenzen aan te geven en voor mijzelf op tekomen. Ik droom veel, kan niet goed slapen, vind op moment niks meer leuk, behalve nog mijn gezin, ben bang wat anderen van mij vinden, dat ik het niet goed genoeg doe. Dat anderen mij toch niet leuk vinden. Vind van mijzelf dat ik faal, omdat ik op dit moment niet ben wie ik wil zijn.
Ben het zat om tegen dit gevoel op te moeten boksen.
Kortom, ik weet het allemaal niet meer.
Wie heeft heeft dit ook wel eens gehad en heeft er tips voor mij?
Helaas had mijn werkgever niet erg veel begrip voor mijn situatie en hij vond dat ik gewoon moest komen werken en dat mijn man of mijn ouders of schoonouders maar bij mijn kind moesten blijven.
En dat terwijl ik altijd zo mijn best doe, extra kom als het nodig is.
Daarna werd ik zelf een week ziek en daarna kon ik alleen nog maar huilen omdat alles toch veel met me gedaan heeft.
Ondertussen moest ik van mijn werk naar de bedrijfsarts en die heeft me beter gemeld.
Ik ben weer begonnen met werken.
Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar het lijkt wel alsof er iets in me geknapt is. Ik kan het allemaal niet meer bij benen.
Ik wilde op mijn werk graag mijn verhaal doen en het uitpraten, maar word van het kastje naar de muur gestuurd. Ik voel mij totaal niet gehoord en begrepen.
Heb me nog nooit zo naar gevoeld als de afgelopen weken. Ik voel me onzeker, pieker me suf en huil veel. Baal van mijzelf omdat ik wil genieten, maar het lukt niet. Het lukt op dit moment niet goed lukt om mijn grenzen aan te geven en voor mijzelf op tekomen. Ik droom veel, kan niet goed slapen, vind op moment niks meer leuk, behalve nog mijn gezin, ben bang wat anderen van mij vinden, dat ik het niet goed genoeg doe. Dat anderen mij toch niet leuk vinden. Vind van mijzelf dat ik faal, omdat ik op dit moment niet ben wie ik wil zijn.
Ben het zat om tegen dit gevoel op te moeten boksen.
Kortom, ik weet het allemaal niet meer.
Wie heeft heeft dit ook wel eens gehad en heeft er tips voor mij?
woensdag 29 maart 2017 om 07:58
quote:forsyth schreef op 29 maart 2017 @ 07:54:
Hoe ging het voordat je kind werd opgenomen?
Voordat mijn kind opgenomen werd had ik ook wel eens last van die gevoelens. En dan met name onzekerheid en mijn best doen zodat anderen mij leuk vinden ed.
Maar dat stopte ik snel weer weg en was onder controle te houden.
Hoe ging het voordat je kind werd opgenomen?
Voordat mijn kind opgenomen werd had ik ook wel eens last van die gevoelens. En dan met name onzekerheid en mijn best doen zodat anderen mij leuk vinden ed.
Maar dat stopte ik snel weer weg en was onder controle te houden.
woensdag 29 maart 2017 om 08:00
woensdag 29 maart 2017 om 08:13
Je zit er even flink doorheen meid. Dat is niet gek hoor. Een jong kind dat ziek is geweest hakt er in. Dan moet je je zorg verdelen over kind gezin jezelf en je baan! Waarschijnlijk nemen je hormonen een loopje met je. Stresshormonen maken je helemaal gek en moe en emotioneel. Laat je niet gek maken door je baas (als het een man is snapt hij het niet, is het een vrouw dan is het een harde tante die sterk stoer doet)
Zorg goed voor jezelf!!! Ga zeker nog eens langs bij de huisarts 2 weken rust is misschien niet genoeg.
Zorg goed voor jezelf!!! Ga zeker nog eens langs bij de huisarts 2 weken rust is misschien niet genoeg.
you go girl
woensdag 29 maart 2017 om 08:21
Herkrnbaar! Mijn werkgever hielp me in de situatie ook niet. Ik heb zelf hulp gezocht omdat ik het allemaal niet meer kon handelen, ik had een griepje maar kwam toen in een gat te vallen, waarschijnlijk omdat ik toen even een week 'rust' had van het werk. Kon niet meer genieten en alles koste me echt heel veel moeite. Via de huisarts ben ik gestart bij een psycholoog en dat helpt.
woensdag 29 maart 2017 om 08:30
Hoi,
Wat vervelend dat je je niet gehoord voelt door je werkgever! En dat terwijl je je altijd zo inzet! Kan me voorstellen dat dat wat met je doet en zeker ook de opname van je kindje!!
Ik herken het wel; je meer dan 100% inzetten voor je werk (en bezig zijn met wat andere denken). Maar jij zelf en je gezin zijn nu even het belangrijkst!
Kun je je niet weer ziekmelden? Of heb je dat al gedaan? Zet 'm op!
Wat vervelend dat je je niet gehoord voelt door je werkgever! En dat terwijl je je altijd zo inzet! Kan me voorstellen dat dat wat met je doet en zeker ook de opname van je kindje!!
Ik herken het wel; je meer dan 100% inzetten voor je werk (en bezig zijn met wat andere denken). Maar jij zelf en je gezin zijn nu even het belangrijkst!
Kun je je niet weer ziekmelden? Of heb je dat al gedaan? Zet 'm op!
woensdag 29 maart 2017 om 08:34
Ik denk dat je via je huisarts met iemand moet gaan praten.
Je klinkt als een lief iemand die zich niet kan voorstellen waarom de werkgever dit zo heeft aangepakt.
Je zegt ook dat je hebt geprobeerd steun te zoeken op je werk en dat daar niet op is gereageerd.
Dit is niet persoonlijk naar jou toe of een afwijzing, al voelt dat misschien wel zo.
Je weet nu hoe deze werkgever hierin staat. Werk is werk, hou het verder zakelijk en ga niet over je grenzen meer heen.
Dat doen ze andersom dus ook niet naar jou,een beetje vriendelijkheid had al veel gescheeld.
Als het niet gaat, gaat het niet en naar nu blijkt had je beter een paar weken thuis kunnen blijven want dit kost de werkgever des te meer geld. Zo zou ik het brengen naar ze.
Je klinkt als een lief iemand die zich niet kan voorstellen waarom de werkgever dit zo heeft aangepakt.
Je zegt ook dat je hebt geprobeerd steun te zoeken op je werk en dat daar niet op is gereageerd.
Dit is niet persoonlijk naar jou toe of een afwijzing, al voelt dat misschien wel zo.
Je weet nu hoe deze werkgever hierin staat. Werk is werk, hou het verder zakelijk en ga niet over je grenzen meer heen.
Dat doen ze andersom dus ook niet naar jou,een beetje vriendelijkheid had al veel gescheeld.
Als het niet gaat, gaat het niet en naar nu blijkt had je beter een paar weken thuis kunnen blijven want dit kost de werkgever des te meer geld. Zo zou ik het brengen naar ze.
woensdag 29 maart 2017 om 08:57
quote:Het-groepje schreef op 29 maart 2017 @ 08:34:
Ik denk dat je via je huisarts met iemand moet gaan praten.
Je klinkt als een lief iemand die zich niet kan voorstellen waarom de werkgever dit zo heeft aangepakt.
Je zegt ook dat je hebt geprobeerd steun te zoeken op je werk en dat daar niet op is gereageerd.
Dit is niet persoonlijk naar jou toe of een afwijzing, al voelt dat misschien wel zo.
Je weet nu hoe deze werkgever hierin staat. Werk is werk, hou het verder zakelijk en ga niet over je grenzen meer heen.
Dat doen ze andersom dus ook niet naar jou,een beetje vriendelijkheid had al veel gescheeld.
Als het niet gaat, gaat het niet en naar nu blijkt had je beter een paar weken thuis kunnen blijven want dit kost de werkgever des te meer geld. Zo zou ik het brengen naar ze.+1
Ik denk dat je via je huisarts met iemand moet gaan praten.
Je klinkt als een lief iemand die zich niet kan voorstellen waarom de werkgever dit zo heeft aangepakt.
Je zegt ook dat je hebt geprobeerd steun te zoeken op je werk en dat daar niet op is gereageerd.
Dit is niet persoonlijk naar jou toe of een afwijzing, al voelt dat misschien wel zo.
Je weet nu hoe deze werkgever hierin staat. Werk is werk, hou het verder zakelijk en ga niet over je grenzen meer heen.
Dat doen ze andersom dus ook niet naar jou,een beetje vriendelijkheid had al veel gescheeld.
Als het niet gaat, gaat het niet en naar nu blijkt had je beter een paar weken thuis kunnen blijven want dit kost de werkgever des te meer geld. Zo zou ik het brengen naar ze.+1
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 29 maart 2017 om 09:38
Dat er nog mensen zijn die overtuigd zijn van het feit dat een werkgever ene fuck geeft om hun privéleven en begrip toont vind ik altijd grappig. Je bent een middel waardoor er geld wordt verdient en als je geld kost dan ben je lastig en zullen elk middel gebruiken om je uiteindelijk te dumpen voor een ander zonder kinderen etc.
woensdag 29 maart 2017 om 11:44
quote:forsyth schreef op 29 maart 2017 @ 08:08:
Toegeven dat je je rot voelt en (meer) hulp nodig hebt is geen zwakte, dat getuigt juist van kracht. Goed voor jezelf zorgen betekent goed voor je kindje zorgen. Gewoon teruggaan naar je huisarts en zeggen dat je je nog niet goed voelt.
Dank je wel.
Ga ik doen. Vandaag was er geen plek meer.
Morgenvroeg ga ik.
Toegeven dat je je rot voelt en (meer) hulp nodig hebt is geen zwakte, dat getuigt juist van kracht. Goed voor jezelf zorgen betekent goed voor je kindje zorgen. Gewoon teruggaan naar je huisarts en zeggen dat je je nog niet goed voelt.
Dank je wel.
Ga ik doen. Vandaag was er geen plek meer.
Morgenvroeg ga ik.
woensdag 29 maart 2017 om 11:45
quote:Cupcake1988 schreef op 29 maart 2017 @ 08:21:
Herkrnbaar! Mijn werkgever hielp me in de situatie ook niet. Ik heb zelf hulp gezocht omdat ik het allemaal niet meer kon handelen, ik had een griepje maar kwam toen in een gat te vallen, waarschijnlijk omdat ik toen even een week 'rust' had van het werk. Kon niet meer genieten en alles koste me echt heel veel moeite. Via de huisarts ben ik gestart bij een psycholoog en dat helpt.
Ben je na je griepje wel weer aan het werk gegaan?
Hoe lang ben je daar nu bij?
Herkrnbaar! Mijn werkgever hielp me in de situatie ook niet. Ik heb zelf hulp gezocht omdat ik het allemaal niet meer kon handelen, ik had een griepje maar kwam toen in een gat te vallen, waarschijnlijk omdat ik toen even een week 'rust' had van het werk. Kon niet meer genieten en alles koste me echt heel veel moeite. Via de huisarts ben ik gestart bij een psycholoog en dat helpt.
Ben je na je griepje wel weer aan het werk gegaan?
Hoe lang ben je daar nu bij?
woensdag 29 maart 2017 om 13:20
Ik begrijp dat je een andere reacti van je werkgever verwacht, maar bekijk het even zakelijk. Het is je werkgever, niet je hulpverlener en jij bent hun werknemer, niet hun patiënt. Hoe lomp dat ook klinkt.
Voor een werkgever zijn er twee opties. Je bent aan het werk, of je bent ziek (en dan al dan niet gedeeltelijk aan het werk).
Wanneer jij ziek bent of problemen hebt zoals je ze beschrijft dan is het niet de taak van je werkgever om je daar bij te helpen. Zijn taak is je loon doorbetalen en zorgen dat je niet ziek wordt door je werk. Eventueel kan hij een bedrijfsarts inschakelen om te zorgen dat je zo snel mogelijk weer aan de slag kunt (beter bent).
Maar het is aan jou om te zorgen dat je hulp hebt, van bijvoorbeeld je huisarts. Je werkgever heeft daar geen taak in. Hij hoort wel van jou of de bedrijfsarts wanneer je weer komt werken.
Voor een werkgever zijn er twee opties. Je bent aan het werk, of je bent ziek (en dan al dan niet gedeeltelijk aan het werk).
Wanneer jij ziek bent of problemen hebt zoals je ze beschrijft dan is het niet de taak van je werkgever om je daar bij te helpen. Zijn taak is je loon doorbetalen en zorgen dat je niet ziek wordt door je werk. Eventueel kan hij een bedrijfsarts inschakelen om te zorgen dat je zo snel mogelijk weer aan de slag kunt (beter bent).
Maar het is aan jou om te zorgen dat je hulp hebt, van bijvoorbeeld je huisarts. Je werkgever heeft daar geen taak in. Hij hoort wel van jou of de bedrijfsarts wanneer je weer komt werken.
