Psyche
alle pijlers
Ik spoor echt niet
donderdag 16 juli 2009 om 23:51
quote:Rary schreef op 16 juli 2009 @ 23:50:
ik probeer in mijn leven zoveel mogelijk anderen te begrijpen en mij in hen te verplaatsen en begrip te tonen, maar ze wel te confronteren met hun gedrag zonder ze te veroordelen.
ik vind veroordelen zo kwetsend, gemeen en laf, en gewoon heel laag en denigrerend.
ja ik veroordeel mensen die veroordelen Joh? Dan mag je fijn je eigen kwetsende gemene en laffe ik gaan veroordelen.
Veel plezier!
ik probeer in mijn leven zoveel mogelijk anderen te begrijpen en mij in hen te verplaatsen en begrip te tonen, maar ze wel te confronteren met hun gedrag zonder ze te veroordelen.
ik vind veroordelen zo kwetsend, gemeen en laf, en gewoon heel laag en denigrerend.
ja ik veroordeel mensen die veroordelen Joh? Dan mag je fijn je eigen kwetsende gemene en laffe ik gaan veroordelen.
Veel plezier!
donderdag 16 juli 2009 om 23:52
donderdag 16 juli 2009 om 23:52
digitalis, ik snap je punt. en er zijn genoeg voorbeelden die ik mij kan bedenken waarin ik ook denk, billen gebrand, op de blaren zitten, dus niet vertellen.
maar een verkrachting... ik zou denk ik toch liever van mijn vriend willen dat hij niet verkracht is dan wel en dat ik dat uiteindelijk zou weten...
maar een verkrachting... ik zou denk ik toch liever van mijn vriend willen dat hij niet verkracht is dan wel en dat ik dat uiteindelijk zou weten...
donderdag 16 juli 2009 om 23:52
quote:minny schreef op 16 juli 2009 @ 23:50:
Heb je het tegenover die vriendin ontkent? En heb je je daarna gedragen alsof het wel was gebeurt tegenover die andere mensen? Een leugen in stand houden is net zo erg...Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.
Heb je het tegenover die vriendin ontkent? En heb je je daarna gedragen alsof het wel was gebeurt tegenover die andere mensen? Een leugen in stand houden is net zo erg...Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.
donderdag 16 juli 2009 om 23:53
quote:fleurtje schreef op 16 juli 2009 @ 23:51:
[...]
Het wordt nogal vergoeilijkt onder het mom van een puberactie. Kom op zeg.
dat heb ik nooit gezegd, ik heb ook niet gezegd dat ik het er mee eens ben met wat TO heeft gedaan.
maar eens in haar leven zal ze schoon schip moeten maken en dat doet ze nu. en daar is ook moed voor nodig.
wat als haar familie & vriend er op een andere manier achter komen, dat is nog veel erger!
[...]
Het wordt nogal vergoeilijkt onder het mom van een puberactie. Kom op zeg.
dat heb ik nooit gezegd, ik heb ook niet gezegd dat ik het er mee eens ben met wat TO heeft gedaan.
maar eens in haar leven zal ze schoon schip moeten maken en dat doet ze nu. en daar is ook moed voor nodig.
wat als haar familie & vriend er op een andere manier achter komen, dat is nog veel erger!
donderdag 16 juli 2009 om 23:54
Lieveheersbeestje,
ten eerste wil ik je even vertellen dat ik het knap vind dat je (nu) zo open en eerlijk durft te zijn en je daarmee dus ook kwetsbaar (incl. alle kritieken) durft op te stellen. Dus daarvoor petje af!
En dan het volgende punt: ik kan het me levensgoed voorstellen dat je een tijd echt niet gespoord hebt en dat je nu de impact begint te beseffen. Dat van die bubbel is denk ik geeneens een rare omschrijving. Reden dat ik dit durf te bevestigen, is omdat je in je "gekte" niet alleen staat. Ook ik heb in mijn jonge puberteit tot late adolescentie erg "gek" geleefd, incl. alle leugens die daarbij kwamen kijken om die bubbel in stand te houden. En dat terwijl ik juist zo graag eerlijk wilde zijn. Maar ook ik had (ernstige) behoefte aan aandacht, erkenning en bestaansrecht. Voor mij is het achteraf verwijtbaar aan mijn zeer scheve en beschadigde opgroeien.
Hoe dan ook, door wat voor oorzaken dan ook, sommige mensen/pubers (afhankelijk van problematiek) gaan daarvoor ver om die bevestiging, erkenning en aandacht te krijgen. De een ontwikkelt er een (eet)stoornis door en een ander loopt vast in raar gedrag en dito leugens. Zoéén was ik er dus.
En ik kan naar eer en geweten (voor zover dat voor iemand van enige waarde is) zeggen dat ik daarvan helemaal "genezen" ben. Moet daarbij wel vermelden dat ik jaren verder ben en stevige therapie achter de rug heb. Mijn schone schip is zelfs zover dat ik tegenwoordig nog amper tot een leugentje in staat ben, omdat ik me dan gelijk heel slecht en schuldig voel.
Over dat opbiechten, ja en nee. Ik ben vóór eerlijk opbiechten. Maar voordat je dat moet doen, denk ik dat er eerst meer inzicht moet komen bij jou voor het ontstaan hiervan. Ik zou je vriend daarin ook betrekken bij die zoektocht. Ik weet niet hoe open je vriend hiervoor staat? Maar ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken (lang geleden) en mijn vriend ooit een vreselijk geheim opgebiecht. Hij kon het op dat moment echt niet waarderen. Dat moet ik je er wel eerlijk bij vertellen. Maar uiteindelijk heeft dat hem en mij rust gebracht. Omdat we nu verder bouwen op basis van eerlijkheid en (inmiddels weer) vertrouwen. Maar dat heeft wel veel moeite gekost.
Succes en sterkte enne, laat je niet afschrikken door hele nare opmerkingen. Diegenen zijn terecht onthutst, maar begrijpen de hele problematiek niet. Het is juist mooi dat je (nu) meer inzichten in jezelf begint te krijgen.
Je gedrag spoort niet, maar at the end zegt dat niks over jou als mens! Hou dat voor ogen hoor : )
ten eerste wil ik je even vertellen dat ik het knap vind dat je (nu) zo open en eerlijk durft te zijn en je daarmee dus ook kwetsbaar (incl. alle kritieken) durft op te stellen. Dus daarvoor petje af!
En dan het volgende punt: ik kan het me levensgoed voorstellen dat je een tijd echt niet gespoord hebt en dat je nu de impact begint te beseffen. Dat van die bubbel is denk ik geeneens een rare omschrijving. Reden dat ik dit durf te bevestigen, is omdat je in je "gekte" niet alleen staat. Ook ik heb in mijn jonge puberteit tot late adolescentie erg "gek" geleefd, incl. alle leugens die daarbij kwamen kijken om die bubbel in stand te houden. En dat terwijl ik juist zo graag eerlijk wilde zijn. Maar ook ik had (ernstige) behoefte aan aandacht, erkenning en bestaansrecht. Voor mij is het achteraf verwijtbaar aan mijn zeer scheve en beschadigde opgroeien.
Hoe dan ook, door wat voor oorzaken dan ook, sommige mensen/pubers (afhankelijk van problematiek) gaan daarvoor ver om die bevestiging, erkenning en aandacht te krijgen. De een ontwikkelt er een (eet)stoornis door en een ander loopt vast in raar gedrag en dito leugens. Zoéén was ik er dus.
En ik kan naar eer en geweten (voor zover dat voor iemand van enige waarde is) zeggen dat ik daarvan helemaal "genezen" ben. Moet daarbij wel vermelden dat ik jaren verder ben en stevige therapie achter de rug heb. Mijn schone schip is zelfs zover dat ik tegenwoordig nog amper tot een leugentje in staat ben, omdat ik me dan gelijk heel slecht en schuldig voel.
Over dat opbiechten, ja en nee. Ik ben vóór eerlijk opbiechten. Maar voordat je dat moet doen, denk ik dat er eerst meer inzicht moet komen bij jou voor het ontstaan hiervan. Ik zou je vriend daarin ook betrekken bij die zoektocht. Ik weet niet hoe open je vriend hiervoor staat? Maar ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken (lang geleden) en mijn vriend ooit een vreselijk geheim opgebiecht. Hij kon het op dat moment echt niet waarderen. Dat moet ik je er wel eerlijk bij vertellen. Maar uiteindelijk heeft dat hem en mij rust gebracht. Omdat we nu verder bouwen op basis van eerlijkheid en (inmiddels weer) vertrouwen. Maar dat heeft wel veel moeite gekost.
Succes en sterkte enne, laat je niet afschrikken door hele nare opmerkingen. Diegenen zijn terecht onthutst, maar begrijpen de hele problematiek niet. Het is juist mooi dat je (nu) meer inzichten in jezelf begint te krijgen.
Je gedrag spoort niet, maar at the end zegt dat niks over jou als mens! Hou dat voor ogen hoor : )
donderdag 16 juli 2009 om 23:54
quote:Rary schreef op 16 juli 2009 @ 23:50:
ik probeer in mijn leven zoveel mogelijk anderen te begrijpen en mij in hen te verplaatsen en begrip te tonen, maar ze wel te confronteren met hun gedrag zonder ze te veroordelen.
ik vind veroordelen zo kwetsend, gemeen en laf, en gewoon heel laag en denigrerend.
ja ik veroordeel mensen die veroordelen Klinkt toch echt als datgene wat TO heeft geflikt.
ik probeer in mijn leven zoveel mogelijk anderen te begrijpen en mij in hen te verplaatsen en begrip te tonen, maar ze wel te confronteren met hun gedrag zonder ze te veroordelen.
ik vind veroordelen zo kwetsend, gemeen en laf, en gewoon heel laag en denigrerend.
ja ik veroordeel mensen die veroordelen Klinkt toch echt als datgene wat TO heeft geflikt.
Ja, dat vind ik echt.
donderdag 16 juli 2009 om 23:54
quote:lieveheersbeestje1 schreef op 16 juli 2009 @ 23:52:
[...]
Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.En net zei je dat je het niet had verteld. Hoe zit het nou eigenlijk?
Let wel, je bent nu geen voor de wet volwassen en verantwoordelijk voor je eigen akties 18 meer he? Dus wat is nu het excuus?
[...]
Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.En net zei je dat je het niet had verteld. Hoe zit het nou eigenlijk?
Let wel, je bent nu geen voor de wet volwassen en verantwoordelijk voor je eigen akties 18 meer he? Dus wat is nu het excuus?
donderdag 16 juli 2009 om 23:55
quote:newstylista schreef op 16 juli 2009 @ 23:53:
[...]
dat heb ik nooit gezegd, ik heb ook niet gezegd dat ik het er mee eens ben met wat TO heeft gedaan.
maar eens in haar leven zal ze schoon schip moeten maken en dat doet ze nu. en daar is ook moed voor nodig.
wat als haar familie & vriend er op een andere manier achter komen, dat is nog veel erger!eens
[...]
dat heb ik nooit gezegd, ik heb ook niet gezegd dat ik het er mee eens ben met wat TO heeft gedaan.
maar eens in haar leven zal ze schoon schip moeten maken en dat doet ze nu. en daar is ook moed voor nodig.
wat als haar familie & vriend er op een andere manier achter komen, dat is nog veel erger!eens
donderdag 16 juli 2009 om 23:56
quote:lieveheersbeestje1 schreef op 16 juli 2009 @ 23:52:
[...]
Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.
[...]
Ik heb het ontkent, en vroeg me af waarom mensen zo dachten over mij. Ik dacht dat er iets mis met mij was, waaom dacht men zo.. omdat ik zo naïef was dacht ik.. nou dan zal het wel zo zijn. Ik heb mij ook niet gedragen als een slachtoffer. Ik heb het alleen verteld.
donderdag 16 juli 2009 om 23:57
quote:schouderklopje schreef op 16 juli 2009 @ 23:54:
Lieveheersbeestje,
ten eerste wil ik je even vertellen dat ik het knap vind dat je (nu) zo open en eerlijk durft te zijn en je daarmee dus ook kwetsbaar (incl. alle kritieken) durft op te stellen. Dus daarvoor petje af!
En dan het volgende punt: ik kan het me levensgoed voorstellen dat je een tijd echt niet gespoord hebt en dat je nu de impact begint te beseffen. Dat van die bubbel is denk ik geeneens een rare omschrijving. Reden dat ik dit durf te bevestigen, is omdat je in je "gekte" niet alleen staat. Ook ik heb in mijn jonge puberteit tot late adolescentie erg "gek" geleefd, incl. alle leugens die daarbij kwamen kijken om die bubbel in stand te houden. En dat terwijl ik juist zo graag eerlijk wilde zijn. Maar ook ik had (ernstige) behoefte aan aandacht, erkenning en bestaansrecht. Voor mij is het achteraf verwijtbaar aan mijn zeer scheve en beschadigde opgroeien.
Hoe dan ook, door wat voor oorzaken dan ook, sommige mensen/pubers (afhankelijk van problematiek) gaan daarvoor ver om die bevestiging, erkenning en aandacht te krijgen. De een ontwikkelt er een (eet)stoornis door en een ander loopt vast in raar gedrag en dito leugens. Zoéén was ik er dus.
En ik kan naar eer en geweten (voor zover dat voor iemand van enige waarde is) zeggen dat ik daarvan helemaal "genezen" ben. Moet daarbij wel vermelden dat ik jaren verder ben en stevige therapie achter de rug heb. Mijn schone schip is zelfs zover dat ik tegenwoordig nog amper tot een leugentje in staat ben, omdat ik me dan gelijk heel slecht en schuldig voel.
Over dat opbiechten, ja en nee. Ik ben vóór eerlijk opbiechten. Maar voordat je dat moet doen, denk ik dat er eerst meer inzicht moet komen bij jou voor het ontstaan hiervan. ik zou je vriend daarin ook betrekken bij die zoektocht. Ik weet niet hoe open je vriend hiervoor staat? Maar ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken (lang geleden) en hem ooit een vreselijk geheim opgebiecht. Hij kon het op dat moment niet waarderen. Dat moet ik je er wel eerlijk bij vertellen. Maar uiteindelijk heeft dat hem en mij rust gebracht. Omdat we nu verder bouwen op basis van eerlijkheid en (inmiddels weer) vertrouwen. Maar dat heeft wel veel moeite gekost.
Succes en sterkte enne, laat je niet afschrikken door hele nare opmerkingen. Diegenen zijn terecht onthutst, maar begrijpen de hele problematiek niet. Het is juist mooi dat je (nu) meer inzichten in jezelf begint te krijgen.
Je gedrag spoort niet, maar at the end zegt dat niks over jou als mens! Hou dat voor ogen hoor : )heel mooi gezegd... eindelijk eens zinnige woorden!!
Lieveheersbeestje,
ten eerste wil ik je even vertellen dat ik het knap vind dat je (nu) zo open en eerlijk durft te zijn en je daarmee dus ook kwetsbaar (incl. alle kritieken) durft op te stellen. Dus daarvoor petje af!
En dan het volgende punt: ik kan het me levensgoed voorstellen dat je een tijd echt niet gespoord hebt en dat je nu de impact begint te beseffen. Dat van die bubbel is denk ik geeneens een rare omschrijving. Reden dat ik dit durf te bevestigen, is omdat je in je "gekte" niet alleen staat. Ook ik heb in mijn jonge puberteit tot late adolescentie erg "gek" geleefd, incl. alle leugens die daarbij kwamen kijken om die bubbel in stand te houden. En dat terwijl ik juist zo graag eerlijk wilde zijn. Maar ook ik had (ernstige) behoefte aan aandacht, erkenning en bestaansrecht. Voor mij is het achteraf verwijtbaar aan mijn zeer scheve en beschadigde opgroeien.
Hoe dan ook, door wat voor oorzaken dan ook, sommige mensen/pubers (afhankelijk van problematiek) gaan daarvoor ver om die bevestiging, erkenning en aandacht te krijgen. De een ontwikkelt er een (eet)stoornis door en een ander loopt vast in raar gedrag en dito leugens. Zoéén was ik er dus.
En ik kan naar eer en geweten (voor zover dat voor iemand van enige waarde is) zeggen dat ik daarvan helemaal "genezen" ben. Moet daarbij wel vermelden dat ik jaren verder ben en stevige therapie achter de rug heb. Mijn schone schip is zelfs zover dat ik tegenwoordig nog amper tot een leugentje in staat ben, omdat ik me dan gelijk heel slecht en schuldig voel.
Over dat opbiechten, ja en nee. Ik ben vóór eerlijk opbiechten. Maar voordat je dat moet doen, denk ik dat er eerst meer inzicht moet komen bij jou voor het ontstaan hiervan. ik zou je vriend daarin ook betrekken bij die zoektocht. Ik weet niet hoe open je vriend hiervoor staat? Maar ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken (lang geleden) en hem ooit een vreselijk geheim opgebiecht. Hij kon het op dat moment niet waarderen. Dat moet ik je er wel eerlijk bij vertellen. Maar uiteindelijk heeft dat hem en mij rust gebracht. Omdat we nu verder bouwen op basis van eerlijkheid en (inmiddels weer) vertrouwen. Maar dat heeft wel veel moeite gekost.
Succes en sterkte enne, laat je niet afschrikken door hele nare opmerkingen. Diegenen zijn terecht onthutst, maar begrijpen de hele problematiek niet. Het is juist mooi dat je (nu) meer inzichten in jezelf begint te krijgen.
Je gedrag spoort niet, maar at the end zegt dat niks over jou als mens! Hou dat voor ogen hoor : )heel mooi gezegd... eindelijk eens zinnige woorden!!
donderdag 16 juli 2009 om 23:57
Ik zou -en bij mij kun je enorm ver gaan!- na zo'n leugen de relatie uitmaken, of het nu mijn zus is, vriendin of vriend. Want ik heb er dus wel mee te maken gehad en ken er genoeg die ook verkracht zijn. Ik kan me voorstellen dat je in een randpsychotische toestand of onder invloed of in een depressieve periode aan de waarheid morrelt, maar daar zijn gradaties in. Dit is wel even een brug te ver. Ik zou diegene als 'n vies iets bekijken, en mezelf voor m'n kop slaan dat ik het geloofd heb. En boos worden, omdat verkrachting echt niet leuk is.
Tip van Digi: loop in je eentje 's avonds door Rotterdam Zuid, dan hoef je voortaan niet meer te liegen.
Tip van Digi: loop in je eentje 's avonds door Rotterdam Zuid, dan hoef je voortaan niet meer te liegen.
donderdag 16 juli 2009 om 23:58
Het probleem is dat veel mensen denken dat alles weer goed is zodra zij hun hart gelucht hebben en sorry hebben gezegd. Daarna kunnen we weer met zijn allen fijn door een bloemetjesweide gaan huppelen met de zon op onze snoet.... NOT! De realiteit ligt een tikkie anders. In het echt ga je een enorme ravage veroorzaken en begint het verwerken voor anderen pas wanneer het voor jou afgesloten is. Jij wil gewoon lekker verder, maar helaas....dat gaat niet zo makkelijk. JIJ bent het kwijt ja....maar anderen zitten ermee. Omdat jij zonodig jezelf wilde cleansen. Hoe egoïstisch kun je zijn?
Je doet dit niet voor anderen, je doet dit voor jezelf. Wees ff eerlijk.
Je doet dit niet voor anderen, je doet dit voor jezelf. Wees ff eerlijk.
donderdag 16 juli 2009 om 23:59
