Psyche
alle pijlers
Ik trek het gewoon niet
dinsdag 12 november 2019 om 18:55
Soms baal ik er zo van. Ik wil zo graag die sterke vrouw zijn. In het verleden therapie gehad en genoeg geleerd en handvatten gekregen, zou je denken. Maar zodra ik naar het ziekenhuis moet voor een onderzoek word ik overspoeld door angst. Zozeer dat ik er depressief van word en de angst me gewoon verlamt. Bang voor het onderzoek, bang voor de uitslag. Ik kan niet meer normaal denken dan, ga helemaal in de piekerstand.
Ik wilde er met mij huisarts over praten, maar ik heb geen afspraak gemaakt. Ik wist niet hoe ik het onder woorden moest brengen. Het is als een donkere deken die over me heen is gevallen.
En sinds gisteren ook nog grote zorgen om een naaste. Ik heb het gevoel dat ik het allemaal niet trek. Zie als een berg tegen morgen op. Ik voel je een dramaqueen, maar tegelijkertijd voel ik me ontzettend alleen en verdrietig.
Ik wilde er met mij huisarts over praten, maar ik heb geen afspraak gemaakt. Ik wist niet hoe ik het onder woorden moest brengen. Het is als een donkere deken die over me heen is gevallen.
En sinds gisteren ook nog grote zorgen om een naaste. Ik heb het gevoel dat ik het allemaal niet trek. Zie als een berg tegen morgen op. Ik voel je een dramaqueen, maar tegelijkertijd voel ik me ontzettend alleen en verdrietig.
lila01 wijzigde dit bericht op 12-11-2019 18:57
5.82% gewijzigd
dinsdag 12 november 2019 om 19:17
Ik doe zonder, maar wel met een oxazepammetje.
dinsdag 12 november 2019 om 19:18
Ik weet niet of je eerdere ziek zijn, de nu nodige onderzoeken en de angst/depressie met elkaar samenhangen. Mocht dat wel zo zijn, ziekenhuizen hebben psychologen in dienst die hierin zijn gespecialiseerd.
Want, zoals je hier al leest, wat er met jouw gebeurt nu is echt niet gek.
Als je niet naar je huisarts wil kan je de vraag dus ook neerleggen bij he behandeld arts.
Ik ben eens toen ik jaren na dato opnieuw onderzocht moest worden heel raar ‘van het padje’ geraakt.
Voelde me zo vreemd, geen concentratie, en heel wattig. Ik bleek PTSS te hebben. Gesprekken met de medisch psycholoog (en gezond verklaard worden door de specialist) losten alles eigenlijk zo op.
Want, zoals je hier al leest, wat er met jouw gebeurt nu is echt niet gek.
Als je niet naar je huisarts wil kan je de vraag dus ook neerleggen bij he behandeld arts.
Ik ben eens toen ik jaren na dato opnieuw onderzocht moest worden heel raar ‘van het padje’ geraakt.
Voelde me zo vreemd, geen concentratie, en heel wattig. Ik bleek PTSS te hebben. Gesprekken met de medisch psycholoog (en gezond verklaard worden door de specialist) losten alles eigenlijk zo op.
•
dinsdag 12 november 2019 om 19:19
.
dinsdag 12 november 2019 om 19:21
Ik herken erg wat je schrijft, mij helpt het goed om uit te spreken dat ik bang ben te gaan huilen. Door de spanning (GA IK HUILEN?) ga ik nl anders zéker huilen. Door het luchtig bespreekbaar te maken, gebeurt het juist meestal niet.
Dat zou ik trouwens wel alleen doen bv bij zo'n afspraak in het ziekenhuis. Met de mensen om je heen kan je dat prima delen. Vaak voelt dat echt een stuk beter.
dinsdag 12 november 2019 om 19:24
Daar zit wel wat in. Ik vond het destijds vrij traumatisch allemaal. Vandaar dat het nu ook veel emotie oproept waar ik niet op zat te wachten.Frizz schreef: ↑12-11-2019 19:18Ik weet niet of je eerdere ziek zijn, de nu nodige onderzoeken en de angst/depressie met elkaar samenhangen. Mocht dat wel zo zijn, ziekenhuizen hebben psychologen in dienst die hierin zijn gespecialiseerd.
Want, zoals je hier al leest, wat er met jouw gebeurt nu is echt niet gek.
Als je niet naar je huisarts wil kan je de vraag dus ook neerleggen bij he behandeld arts.
Ik ben eens toen ik jaren na dato opnieuw onderzocht moest worden heel raar ‘van het padje’ geraakt.
Voelde me zo vreemd, geen concentratie, en heel wattig. Ik bleek PTSS te hebben. Gesprekken met de medisch psycholoog (en gezond verklaard worden door de specialist) losten alles eigenlijk zo op.
dinsdag 12 november 2019 om 19:26
Is toch heel begrijpelijk. Zo'n onderzoek is al niet niks, wachten op de uitslag duurt sowieso altijd te lang en dan ook nog zorgen om een naaste. Al met al genoeg reden om het even niet te trekken.
Wanneer dat gevoel niet vanzelf weg gaat is het inderdaad handig om een afspraak met de HA te maken.
Sterkte met het onderzoek morgen!
dinsdag 12 november 2019 om 19:27
dinsdag 12 november 2019 om 19:29
Ze vinden het echt niet gek, en jou geen raar labiel mens als je wel zou gaan huilen hoor. Mijn collega’s doen deze onderzoeken, en echt heel veel mensen vinden het eng, zijn stiknerveus etc. Dat is echt echt echt niet gek.
En als je dan ook nog zorgen hebt om anderen, dan wordt het nog lastiger.
Zoals iemand hier al zei, iedereen heeft wel iets wat af en toe onderhoud vereist. Sommigen moeten om de zoveel tijd naar de fysio, sommigen medicijnen, en anderen even een paar gesprekken met een psych. Hoeft niet meteen een hele langdurige zware therapie te zijn hè, kan ook inderdaad een soort onderhoudsbeurt zijn (oh sorry, dat klinkt echt heel fout, maar hopelijk weet je wat ik bedoel). Dat maakt je niet ineens tot een minder sterk mens. Zeker niet als je het op tijd erkent en iets doet, dat is juist sterk, niet zwak.
En als je dan ook nog zorgen hebt om anderen, dan wordt het nog lastiger.
Zoals iemand hier al zei, iedereen heeft wel iets wat af en toe onderhoud vereist. Sommigen moeten om de zoveel tijd naar de fysio, sommigen medicijnen, en anderen even een paar gesprekken met een psych. Hoeft niet meteen een hele langdurige zware therapie te zijn hè, kan ook inderdaad een soort onderhoudsbeurt zijn (oh sorry, dat klinkt echt heel fout, maar hopelijk weet je wat ik bedoel). Dat maakt je niet ineens tot een minder sterk mens. Zeker niet als je het op tijd erkent en iets doet, dat is juist sterk, niet zwak.
dinsdag 12 november 2019 om 19:49
Ik weet nog dat ik als kind onwijs bang was voor ziekte en dood lag er weleens wakker van als ik mij bedacht dat ikzelf of mijn dierbare opeens finito konden zijn vond dat maar gek en voelde me er machteloos onder.
Maar tegenwoordig heb ik werkelijk overal vrede mee. Beseffen dat wij mensen niet overal controle over hebben en ook durven los te laten en daaraan toe tegeven scheelt een hoop gestress.
En logisch blijven nadenken.
Heeft jouw gepieker invloed op de uitslag of herstel van jouw dierbare?
Nee.
Nou waarom dan bij voorbaat al bezwijken onder de zorgen en angst.
Zo simpel is het uiteindelijk.
Relax, nothing is under control.
Maar tegenwoordig heb ik werkelijk overal vrede mee. Beseffen dat wij mensen niet overal controle over hebben en ook durven los te laten en daaraan toe tegeven scheelt een hoop gestress.
En logisch blijven nadenken.
Heeft jouw gepieker invloed op de uitslag of herstel van jouw dierbare?
Nee.
Nou waarom dan bij voorbaat al bezwijken onder de zorgen en angst.
Zo simpel is het uiteindelijk.
Relax, nothing is under control.
dinsdag 12 november 2019 om 20:35
spuit_111 schreef: ↑12-11-2019 19:21Ik herken erg wat je schrijft, mij helpt het goed om uit te spreken dat ik bang ben te gaan huilen. Door de spanning (GA IK HUILEN?) ga ik nl anders zéker huilen. Door het luchtig bespreekbaar te maken, gebeurt het juist meestal niet.
Dat zou ik trouwens wel alleen doen bv bij zo'n afspraak in het ziekenhuis. Met de mensen om je heen kan je dat prima delen. Vaak voelt dat echt een stuk beter.
Dat helpt mij ook altijd heel goed. Aan het begin van consult/onderzoek meteen uitspreken dat ik erg gespannen ben of het eng vind, of emotioneel ben bijvoorbeeld. Ik krijg daar eigenlijk altijd een fijne reactie op waardoor ik me weer wat veiliger voel.
dinsdag 12 november 2019 om 22:17
Heerlijk om dit te bereiken. Het heeft inderdaad veel met controle te maken. Een lesje in overgave.Tintelfris schreef: ↑12-11-2019 19:49Ik weet nog dat ik als kind onwijs bang was voor ziekte en dood lag er weleens wakker van als ik mij bedacht dat ikzelf of mijn dierbare opeens finito konden zijn vond dat maar gek en voelde me er machteloos onder.
Maar tegenwoordig heb ik werkelijk overal vrede mee. Beseffen dat wij mensen niet overal controle over hebben en ook durven los te laten en daaraan toe tegeven scheelt een hoop gestress.
En logisch blijven nadenken.
Heeft jouw gepieker invloed op de uitslag of herstel van jouw dierbare?
Nee.
Nou waarom dan bij voorbaat al bezwijken onder de zorgen en angst.
Zo simpel is het uiteindelijk.
Relax, nothing is under control.
dinsdag 12 november 2019 om 22:17
Ik ga dat ook zeker doen.
woensdag 13 november 2019 om 08:33
Och, Lila, wat treurig om te lezen dat je zo hard voor jezelf bent. Dat je jezelf niet toestaat om gewoon jezelf te zijn, inclusief zwaktes en onhebbelijkheden die daar gewoon bij horen.
Waarom is dat? Waarom hou je jezelf aan een andere standaard dan andere mensen? Wat bereik je daarmee?
Je bereikt veel meer door in lastige tijden lief voor jezelf te zijn, beter dan jezelf ook nog eens extra te gaan afbranden. Daar voel je je alleen maar slechter door. Jammer hoor.
Sterkte.
Waarom is dat? Waarom hou je jezelf aan een andere standaard dan andere mensen? Wat bereik je daarmee?
Je bereikt veel meer door in lastige tijden lief voor jezelf te zijn, beter dan jezelf ook nog eens extra te gaan afbranden. Daar voel je je alleen maar slechter door. Jammer hoor.
Sterkte.
woensdag 13 november 2019 om 15:19
Ja. Dat drinken 's morgens, bleeh.
Maar scopie gehad. Lieve verpleegkundigen die me erdoorheen praatten en een rustige, goede arts.
Nu in spanning voor telefoontje over mijn naaste, die nu naar het ziekenhuis is. Dat gaat echt niet goed, dus ik kan nog niet ontspannen.
woensdag 13 november 2019 om 15:30
Ik belde net even met assistente huisarts en moest spontaan huilen (vanmorgen niet gedaan!). Ik vind die drempel al hoog en nu dus ook geen resultaat. Zij kon nu geen afspraak maken, gingen net aan de slag met de griepprik 
, dus ik moet morgenvroeg terugbellen. Ik voelde me dus helemaal een idioot nu.
, dus ik moet morgenvroeg terugbellen. Ik voelde me dus helemaal een idioot nu.
