Psyche
alle pijlers
Ik voel me bijna nooit happy/zie overal problemen
zondag 13 december 2009 om 15:42
Ik voel me erg vaak niet prettig. Depressief vind ik overdreven, maar het neigt er denk ik wel een beetje naar. Ik ben dat eigenlijk behoorlijk zat, en zou het erg graag anders willen. Het maakt mijn leven namelijk op deze manier behoorlijk zwaar en lastig. Ik zie overal problemen, en kan bijna niet genieten, en ik merk dat het steeds erger aan het worden is.
Heb erg veel meegemaakt, en nog steeds lopen veel dingen niet lekker in mijn leven. Er zijn echter heel veel dingen die wel erg goed gaan, maar ik zie het niet meer. Kan alleen de 'slechte' dingen zien, en de goede dingen eigenlijk niet. Ook bij andere mensen merk ik dat ik dan bepaalde dingen eruit pik, en daar dan verdrietig/jaloers over ben, terwijl ik helemaal niet meer zie in wat voor vervelende situatie zij nog meer zitten, of als alles goed gaat bij ze ben ik vaak ook pissig, want bij mij gaat altijd alles slecht en ik wil dat ook wat zij 'hebben' (dat gaat er dan in mijn hoofd om). Ik denk ook altijd heel sterk 'het gras is altijd groener bij de buren'.
Complimenten kan ik niet mee om gaan, wil ik bijna liever niet horen, en ik 'verontschuldig'/schaam me vaak voor dingen die ik doe, omdat ik het bijvoorbeeld 'suf' vind, terwijl er dan super leuk op wordt gereageerd.
Ik vind dit allemaal heel erg voor mijn vriend. Hij is het inmiddels wel gewend, maar hij wordt door mij natuurlijk ook tegen gehouden met veel dingen. Ik wil dat eigenlijk niet, maar laat ik het gebeuren.
Heb al meerdere keren in mijn leven therapie gehad, maar het heeft nooit geholpen. Toch maar besloten om die hier op het forum te schrijven, want misschien herkennen mensen dit, of heeft iemand tips.?
Heb erg veel meegemaakt, en nog steeds lopen veel dingen niet lekker in mijn leven. Er zijn echter heel veel dingen die wel erg goed gaan, maar ik zie het niet meer. Kan alleen de 'slechte' dingen zien, en de goede dingen eigenlijk niet. Ook bij andere mensen merk ik dat ik dan bepaalde dingen eruit pik, en daar dan verdrietig/jaloers over ben, terwijl ik helemaal niet meer zie in wat voor vervelende situatie zij nog meer zitten, of als alles goed gaat bij ze ben ik vaak ook pissig, want bij mij gaat altijd alles slecht en ik wil dat ook wat zij 'hebben' (dat gaat er dan in mijn hoofd om). Ik denk ook altijd heel sterk 'het gras is altijd groener bij de buren'.
Complimenten kan ik niet mee om gaan, wil ik bijna liever niet horen, en ik 'verontschuldig'/schaam me vaak voor dingen die ik doe, omdat ik het bijvoorbeeld 'suf' vind, terwijl er dan super leuk op wordt gereageerd.
Ik vind dit allemaal heel erg voor mijn vriend. Hij is het inmiddels wel gewend, maar hij wordt door mij natuurlijk ook tegen gehouden met veel dingen. Ik wil dat eigenlijk niet, maar laat ik het gebeuren.
Heb al meerdere keren in mijn leven therapie gehad, maar het heeft nooit geholpen. Toch maar besloten om die hier op het forum te schrijven, want misschien herkennen mensen dit, of heeft iemand tips.?
zondag 13 december 2009 om 16:01
zondag 13 december 2009 om 16:07
zondag 13 december 2009 om 19:28
Medicijnen heb ik nog nooit gehad. Weer ook niet of ik dat wil.
Jaren geleden heb ik een depressie gehad. Dat was wel totaal anders dan nu. Toen was ik vel over been omdat ik niet at, ik sliep niet en was de hele dag aan het janken om niets. Nu voel ik me heel vaak chagrijnig/knorrig, boos, in veel dingen geen zin, vooral geen zin om gezellig mee te doen (heb niets om vrolijk over te zijn) en ik kan niet tegen mensen die zo vreselijk positief zijn.
Jaren geleden heb ik een depressie gehad. Dat was wel totaal anders dan nu. Toen was ik vel over been omdat ik niet at, ik sliep niet en was de hele dag aan het janken om niets. Nu voel ik me heel vaak chagrijnig/knorrig, boos, in veel dingen geen zin, vooral geen zin om gezellig mee te doen (heb niets om vrolijk over te zijn) en ik kan niet tegen mensen die zo vreselijk positief zijn.
zondag 13 december 2009 om 19:30
Ha Lay123
Ook ik herken hierin mijzelf ten tijde van een depressie...
Het is bij mij, na therapie en medicatie lang goed gegaan.
Ongemerkt tilde ik overal minder zwaar aan en merkte dat ik 'per ongeluk' genoot van kleine dingen.
Dat is dus wat het mij heeft opgeleverd...
Je verhaal is zeker de moeite waard om eens te bespreken met een huisarts!
Succes en lieve groet: Liesken
Ook ik herken hierin mijzelf ten tijde van een depressie...
Het is bij mij, na therapie en medicatie lang goed gegaan.
Ongemerkt tilde ik overal minder zwaar aan en merkte dat ik 'per ongeluk' genoot van kleine dingen.
Dat is dus wat het mij heeft opgeleverd...
Je verhaal is zeker de moeite waard om eens te bespreken met een huisarts!
Succes en lieve groet: Liesken
zondag 13 december 2009 om 19:40
Wellicht heb je nu een lichtere vorm dan voorheen. Ik functioneerde bijvoorbeeld nog prima zonder te huilen enzo, maar ik voelde me wel leeg en ik had nergens zin in. Ik was toen wel degelijk depressief en een korte tijd AD heeft me geweldig geholpen. Het is echt niet zo gek om dit, uiteraard in overleg met je huisarts, te overwegen.
maandag 14 december 2009 om 04:42
Heb erg veel meegemaakt, en nog steeds lopen veel dingen niet lekker in mijn leven. Er zijn echter heel veel dingen die wel erg goed gaan, maar ik zie het niet meer. Kan alleen de 'slechte' dingen zien, en de goede dingen eigenlijk niet. Ook bij andere mensen merk ik dat ik dan bepaalde dingen eruit pik, en daar dan verdrietig/jaloers over ben, terwijl ik helemaal niet meer zie in wat voor vervelende situatie zij nog meer zitten, of als alles goed gaat bij ze ben ik vaak ook pissig, want bij mij gaat altijd alles slecht en ik wil dat ook wat zij 'hebben' (dat gaat er dan in mijn hoofd om). Ik denk ook altijd heel sterk 'het gras is altijd groener bij de buren'.
Dit stukje herken ik wel,
heb zelf ook veel nare dingen meegemaakt afgelopen jaren, en je manier van denken gaat daardoor ook veranderen.
Dus ook als het dan bv wat beter gaat, denk je toch vaak (ik) nog negatief, bv uit onzekerheid vanwege al die ervaringen.
Dus een nieuw gedachten patroon, daar kan je mee oefenen....
Dit stukje herken ik wel,
heb zelf ook veel nare dingen meegemaakt afgelopen jaren, en je manier van denken gaat daardoor ook veranderen.
Dus ook als het dan bv wat beter gaat, denk je toch vaak (ik) nog negatief, bv uit onzekerheid vanwege al die ervaringen.
Dus een nieuw gedachten patroon, daar kan je mee oefenen....
maandag 14 december 2009 om 10:46
quote:babbelbet schreef op 14 december 2009 @ 04:42:
Heb erg veel meegemaakt, en nog steeds lopen veel dingen niet lekker in mijn leven. Er zijn echter heel veel dingen die wel erg goed gaan, maar ik zie het niet meer. Kan alleen de 'slechte' dingen zien, en de goede dingen eigenlijk niet. Ook bij andere mensen merk ik dat ik dan bepaalde dingen eruit pik, en daar dan verdrietig/jaloers over ben, terwijl ik helemaal niet meer zie in wat voor vervelende situatie zij nog meer zitten, of als alles goed gaat bij ze ben ik vaak ook pissig, want bij mij gaat altijd alles slecht en ik wil dat ook wat zij 'hebben' (dat gaat er dan in mijn hoofd om). Ik denk ook altijd heel sterk 'het gras is altijd groener bij de buren'.
Dit stukje herken ik wel,
heb zelf ook veel nare dingen meegemaakt afgelopen jaren, en je manier van denken gaat daardoor ook veranderen.
Dus ook als het dan bv wat beter gaat, denk je toch vaak (ik) nog negatief, bv uit onzekerheid vanwege al die ervaringen.
Dus een nieuw gedachten patroon, daar kan je mee oefenen....De goede dingen zie je dan niet meer, alleen het slechte zeg maar. Erg irritant.
Heb erg veel meegemaakt, en nog steeds lopen veel dingen niet lekker in mijn leven. Er zijn echter heel veel dingen die wel erg goed gaan, maar ik zie het niet meer. Kan alleen de 'slechte' dingen zien, en de goede dingen eigenlijk niet. Ook bij andere mensen merk ik dat ik dan bepaalde dingen eruit pik, en daar dan verdrietig/jaloers over ben, terwijl ik helemaal niet meer zie in wat voor vervelende situatie zij nog meer zitten, of als alles goed gaat bij ze ben ik vaak ook pissig, want bij mij gaat altijd alles slecht en ik wil dat ook wat zij 'hebben' (dat gaat er dan in mijn hoofd om). Ik denk ook altijd heel sterk 'het gras is altijd groener bij de buren'.
Dit stukje herken ik wel,
heb zelf ook veel nare dingen meegemaakt afgelopen jaren, en je manier van denken gaat daardoor ook veranderen.
Dus ook als het dan bv wat beter gaat, denk je toch vaak (ik) nog negatief, bv uit onzekerheid vanwege al die ervaringen.
Dus een nieuw gedachten patroon, daar kan je mee oefenen....De goede dingen zie je dan niet meer, alleen het slechte zeg maar. Erg irritant.
maandag 14 december 2009 om 10:48
quote:babbelbet schreef op 14 december 2009 @ 04:44:
en niet elke therapie past natuurlijk bij je.
Ik heb ook een maand ofzo dagbehandeling geprobeert in een groep, maar daar werd ik vooral erg ongelukkig van....
al die pijn........
Weer therapie is ook weer alle pijn door moeten maken. Weer je verhaal vertellen voor de honderdste keer. En als puntje bij paaltje komt, komt er nog niets uit.
Huisarts moet ik wel over gaan nadenken om daar toch maar heen te gaan.
en niet elke therapie past natuurlijk bij je.
Ik heb ook een maand ofzo dagbehandeling geprobeert in een groep, maar daar werd ik vooral erg ongelukkig van....
al die pijn........
Weer therapie is ook weer alle pijn door moeten maken. Weer je verhaal vertellen voor de honderdste keer. En als puntje bij paaltje komt, komt er nog niets uit.
Huisarts moet ik wel over gaan nadenken om daar toch maar heen te gaan.
maandag 14 december 2009 om 11:02
Therapie hielp mij helaas ook niet hoor, want na een uurtje flink huilen ging ik met een nog rotter en leger gevoel weer naar huis en veranderde er helemaal niets.
Wat mij vooral zo tegenviel is dat je eindeloos moest stil staan bij wat er allemaal gebeurd was en hoe je je daarbij voelde, maar dat er daarna bijna geen tips en adviezen kwamen om het in de toekomst anders of beter te doen.
Vandaar dat ik zelf ook niet zo snel meer in therapie zou gaan als ik weer in een depressie zou belanden, maar wellicht kan bijvoorbeeld een korte gedragsveranderingstraining wel helpen?
Wat mij vooral zo tegenviel is dat je eindeloos moest stil staan bij wat er allemaal gebeurd was en hoe je je daarbij voelde, maar dat er daarna bijna geen tips en adviezen kwamen om het in de toekomst anders of beter te doen.
Vandaar dat ik zelf ook niet zo snel meer in therapie zou gaan als ik weer in een depressie zou belanden, maar wellicht kan bijvoorbeeld een korte gedragsveranderingstraining wel helpen?
maandag 14 december 2009 om 12:39
quote:iris1969 schreef op 14 december 2009 @ 11:02:
Therapie hielp mij helaas ook niet hoor, want na een uurtje flink huilen ging ik met een nog rotter en leger gevoel weer naar huis en veranderde er helemaal niets.
Wat mij vooral zo tegenviel is dat je eindeloos moest stil staan bij wat er allemaal gebeurd was en hoe je je daarbij voelde, maar dat er daarna bijna geen tips en adviezen kwamen om het in de toekomst anders of beter te doen.
Vandaar dat ik zelf ook niet zo snel meer in therapie zou gaan als ik weer in een depressie zou belanden, maar wellicht kan bijvoorbeeld een korte gedragsveranderingstraining wel helpen?
Kijk, en in die laatste zin zit het hem!
Therapie waar je een uurtje huilt of waar er (alleen) gegraven wordt in je verleden, dat vind ik persoonlijk heel erg achterhaald. Huilen helpt soms, maar dat kun je ook alleen op de bank.
Gedragstherapie is hier de sleutel volgens mij. Je moet die knop bij jezelf zien te vinden. en daar kan een ervaren gebragstherapeut je prima bij helpen!
Sterkte en succes!
Therapie hielp mij helaas ook niet hoor, want na een uurtje flink huilen ging ik met een nog rotter en leger gevoel weer naar huis en veranderde er helemaal niets.
Wat mij vooral zo tegenviel is dat je eindeloos moest stil staan bij wat er allemaal gebeurd was en hoe je je daarbij voelde, maar dat er daarna bijna geen tips en adviezen kwamen om het in de toekomst anders of beter te doen.
Vandaar dat ik zelf ook niet zo snel meer in therapie zou gaan als ik weer in een depressie zou belanden, maar wellicht kan bijvoorbeeld een korte gedragsveranderingstraining wel helpen?
Kijk, en in die laatste zin zit het hem!
Therapie waar je een uurtje huilt of waar er (alleen) gegraven wordt in je verleden, dat vind ik persoonlijk heel erg achterhaald. Huilen helpt soms, maar dat kun je ook alleen op de bank.
Gedragstherapie is hier de sleutel volgens mij. Je moet die knop bij jezelf zien te vinden. en daar kan een ervaren gebragstherapeut je prima bij helpen!
Sterkte en succes!
