Psyche
alle pijlers
Ik voel me echt compleet raar.
donderdag 23 april 2009 om 23:33
Ik voel me de laatste tijd enorm raar. Alsof ik ik zeg maar besta, maar niet echt leef. Niet echt betrokken ben in de wereld om mij heen. Alsof alles een soort illusie is.
Begrijp me niet verkeerd, mijn leven lijkt voor een buitenstaander normaal. Ik heb vrienden, een lieve vriend, met de studie gaat alles ook weer op rolletjes. Maar toch, ik voel me gewoon niet meer zoals vroeger.
Ik heb een nare jeugd gehad, en die heeft nog steeds zijn nasleep op de gebeurtenissen van nu. Mijn vriend zit nu ook een tijd in het buitenland, en ik mis hem enorm.
Ik heb het gevoel dat ik depressief ben, en ik heb wel een psychologe, maar zij merkte verder niks op, behalve dat ik last heb van onzekerheid.
maar het is meer, zoveel meer. Ik heb zulke extreme gevoelens soms, en soms voel ik juist helemaal niets. Soms trap ik uit woede een gat in de deur, een andere keer luister ik apatisch naar hoe iemand problemen heeft.
Ik houd enorm veel van mijn vriend, maar ik voel een enorme wrok naar hem omdat hij wegging en kan hem amper zijn plezier gunnen. Ook andere mensen die iets hebben wat ik ook wil, kan ik dit niet gunnen.
Ook vind ik mensen vaak raar. Mensen die dansen bijvoorbeeld, of giechelen. Ik begrijp het niet. dansen is zo raar, zo onlogisch. En giechelen is zo irritant, waarom niet gewoon lachen en jezelf zo dom laten overkomen. Zo zie ik het dan bijvoorbeeld, en niemand die me begrijpt.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben erg ongelukkig, ik wil zo graag kunnen leven als anderen, alles ervaren zoals anderen. Mijn leven is alleen succesvol omdat ik alles afkijk van hoe anderen het doen, maar zelf weet ik het echt even niet meer...
Begrijp me niet verkeerd, mijn leven lijkt voor een buitenstaander normaal. Ik heb vrienden, een lieve vriend, met de studie gaat alles ook weer op rolletjes. Maar toch, ik voel me gewoon niet meer zoals vroeger.
Ik heb een nare jeugd gehad, en die heeft nog steeds zijn nasleep op de gebeurtenissen van nu. Mijn vriend zit nu ook een tijd in het buitenland, en ik mis hem enorm.
Ik heb het gevoel dat ik depressief ben, en ik heb wel een psychologe, maar zij merkte verder niks op, behalve dat ik last heb van onzekerheid.
maar het is meer, zoveel meer. Ik heb zulke extreme gevoelens soms, en soms voel ik juist helemaal niets. Soms trap ik uit woede een gat in de deur, een andere keer luister ik apatisch naar hoe iemand problemen heeft.
Ik houd enorm veel van mijn vriend, maar ik voel een enorme wrok naar hem omdat hij wegging en kan hem amper zijn plezier gunnen. Ook andere mensen die iets hebben wat ik ook wil, kan ik dit niet gunnen.
Ook vind ik mensen vaak raar. Mensen die dansen bijvoorbeeld, of giechelen. Ik begrijp het niet. dansen is zo raar, zo onlogisch. En giechelen is zo irritant, waarom niet gewoon lachen en jezelf zo dom laten overkomen. Zo zie ik het dan bijvoorbeeld, en niemand die me begrijpt.
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben erg ongelukkig, ik wil zo graag kunnen leven als anderen, alles ervaren zoals anderen. Mijn leven is alleen succesvol omdat ik alles afkijk van hoe anderen het doen, maar zelf weet ik het echt even niet meer...
donderdag 23 april 2009 om 23:45
Het klinkt eigenlijk alsof jij je eindelijk eens bewust wordt van wat mensen om je heen nu eigenlijk doen. Normale dingen, die een ander altijd al normaal vond maar jij ineens met nieuwe ogen ziet.
Klinkt als een positieve ontwikkeling, ook al voel jij het nu nog niet even zo. Het is een nieuwe jas, waarvan mensen tegen je zeggen dat hij je fantastisch staat, maar jij gelooft dat nog niet omdat je je de mens in die jas altijd anders voor ogen hebt gehad.
Volgens mij heb je juist een hele goede stap gemaakt!
Klinkt als een positieve ontwikkeling, ook al voel jij het nu nog niet even zo. Het is een nieuwe jas, waarvan mensen tegen je zeggen dat hij je fantastisch staat, maar jij gelooft dat nog niet omdat je je de mens in die jas altijd anders voor ogen hebt gehad.
Volgens mij heb je juist een hele goede stap gemaakt!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 23 april 2009 om 23:48
Wat jij beschrijft, doet mij denken aan depersonalisatie. Dit is dat het voor jezelf voelt alsof je min of meer buiten jezelf staat. Dat je niet helemaal in je lijf zit zegt maar.
Ik weet niet helemaal hoe ik het goed moet uitleggen, misschien als je erop googelt, dat je dan een betere uitleg krijgt.
Wat ik wel weet, is dat depersonalisatie kan voorkomen bij mensen die heftige gebeurtenissen hebben meegemaakt en daardoor getraumatiseerd zijn. Jij beschrijft ook dat je veel meegemaakt hebt.
Zelf heb ik in lichtere mate dan jij ook weleens last gehad van depersonalisatie. Mij overkwam dit als er dingen gebeurden die mij herinnerden aan heftige gebeurtenissen van vroeger.
De laatste paar jaar gebeurt me dit nog maar zelden. Dit omdat ik deze gebeurtenissen een plek heb kunnen geven d.m.v. therapie, en ze mij nu minder beïnvloeden.
Ik weet niet helemaal hoe ik het goed moet uitleggen, misschien als je erop googelt, dat je dan een betere uitleg krijgt.
Wat ik wel weet, is dat depersonalisatie kan voorkomen bij mensen die heftige gebeurtenissen hebben meegemaakt en daardoor getraumatiseerd zijn. Jij beschrijft ook dat je veel meegemaakt hebt.
Zelf heb ik in lichtere mate dan jij ook weleens last gehad van depersonalisatie. Mij overkwam dit als er dingen gebeurden die mij herinnerden aan heftige gebeurtenissen van vroeger.
De laatste paar jaar gebeurt me dit nog maar zelden. Dit omdat ik deze gebeurtenissen een plek heb kunnen geven d.m.v. therapie, en ze mij nu minder beïnvloeden.
donderdag 23 april 2009 om 23:56
Ik moest ook gelijk aan derealisatie/personalisatie denken toen ik het las (studeer psychologie dus weet er wel wat vanaf ) maar ben geen psychologe! Heb je die gevoelens zoals je ze hier hebt opgeschreven al weleens aan je psychologe voorgelegd?
Maar als zij alleen maar onzekerheid opmerkt bij je dan vind ik dat nogal raar met de dingen die je hierboven beschrijft. Gaat voor mijn gevoel wel veel verder dan onzekerheid.
Maar als zij alleen maar onzekerheid opmerkt bij je dan vind ik dat nogal raar met de dingen die je hierboven beschrijft. Gaat voor mijn gevoel wel veel verder dan onzekerheid.
vrijdag 24 april 2009 om 00:06
Misschien ben je gewoon een beetje blasé, ik weet niet, maar ik denk dat je je gwn heel erg rot voelt, omdat je je niet begrepen voelt, en omdat je anderen niet begrijpt. Ik ben geen psychologe, en ik weet ook niks van psychologie af, maar ik las dit topic toch even, en de enige tip die ik je kan geven is: neem jezelf en anderen niet al te serieus! En voor de rest sterkte ermee
vrijdag 24 april 2009 om 00:20
Maar de dingen die TO beschrijft zijn ook wel "symptomen" (fijn woord uche) die bij derealisatie en depersonalisatie voorkomen. Maarja dit is maar een klein stukje van het verhaal en een diagnose via internet en het viva forum is niet echt te doen . Maar het is wel iets dat je met je psych kan bespreken hoe die erover denkt. Want dit komt op mij iig niet over als onzekerheid. Dat heeft iedereen weleens maar wat de TO beschrijft dat is toch wel iets verdergaand naar mijn mening.
vrijdag 24 april 2009 om 01:00
To, hoe lang kom je al bij je psycholoog?
Depersonilisatie, derealisatie; het zijn zware termen maar denk ik wel gerelateerd aan wat to nu mee maakt. Het heeft te maken met een verruiming van je bewustwording, je wereld wordt groter dan wat jij in jezelf meemaakt en doormaakt. En het is eerst moeilijk om jezelf in die ruimte te positioneren.
Dit is wel een logisch, en positief, gevolg van gesprekken om je verleden te verwerken met een psycholoog.
Depersonilisatie, derealisatie; het zijn zware termen maar denk ik wel gerelateerd aan wat to nu mee maakt. Het heeft te maken met een verruiming van je bewustwording, je wereld wordt groter dan wat jij in jezelf meemaakt en doormaakt. En het is eerst moeilijk om jezelf in die ruimte te positioneren.
Dit is wel een logisch, en positief, gevolg van gesprekken om je verleden te verwerken met een psycholoog.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 24 april 2009 om 10:43
Mij komt het ook bekend voor (eigen ervaring). Kun je dit bovenstaand stukje niet uitprinten en aan haar laten lezen? Heb je haar weleens verteld dat het veel verder gaat dan 'alleen onzekerheid'? Ze kan het niet aan je buitenkant zien.
En kan ze er niets mee, dan is het misschien tijd om een andere therapeut op te zoeken.
Succes!
En sterkte.
En kan ze er niets mee, dan is het misschien tijd om een andere therapeut op te zoeken.
Succes!
En sterkte.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 april 2009 om 11:01
quote:CassieViva schreef op 23 april 2009 @ 23:56:
Ik moest ook gelijk aan derealisatie/personalisatie denken toen ik het las (studeer psychologie dus weet er wel wat vanaf ) maar ben geen psychologe! Heb je die gevoelens zoals je ze hier hebt opgeschreven al weleens aan je psychologe voorgelegd?
Maar als zij alleen maar onzekerheid opmerkt bij je dan vind ik dat nogal raar met de dingen die je hierboven beschrijft. Gaat voor mijn gevoel wel veel verder dan onzekerheid.No offense, maar je studeert toch Toegepaste psychologie en geen Psychologie? Niet dat het heel veel uitmaakt hoor, want het is allebei te weinig om TO van een inhoudelijk advies te kunnen voorzien vind ik. TO kan dit m.i. gewoon het beste met haar psych bespreken.
Ik moest ook gelijk aan derealisatie/personalisatie denken toen ik het las (studeer psychologie dus weet er wel wat vanaf ) maar ben geen psychologe! Heb je die gevoelens zoals je ze hier hebt opgeschreven al weleens aan je psychologe voorgelegd?
Maar als zij alleen maar onzekerheid opmerkt bij je dan vind ik dat nogal raar met de dingen die je hierboven beschrijft. Gaat voor mijn gevoel wel veel verder dan onzekerheid.No offense, maar je studeert toch Toegepaste psychologie en geen Psychologie? Niet dat het heel veel uitmaakt hoor, want het is allebei te weinig om TO van een inhoudelijk advies te kunnen voorzien vind ik. TO kan dit m.i. gewoon het beste met haar psych bespreken.
