Psyche
alle pijlers
Ik voel me niet mezelf
vrijdag 11 september 2009 om 19:40
Om maar even kort mijn geschiedenis eerst voor te leggen: Psychiatrische mam, relatie na 7.5 jaar uit, woon nu samen met nieuwe vriend, woon ver van familie af nu, en ben ook werkloos.
Het volgende.. ik voel me af en toe niet mezelf, en dat vind ik eng! Gister heb ik terwijl ik half sliep een heel verhaal aan mn vriend verteld, over dat ik niets meer voel e.d. (wat niet zo is) En nu voel ik me ook een beetje angstig omdat ik in mn hoofd zit, en dingen zeg die ik niet wil zeggen.. Het is net alsof ik in een luchtbel zit, en nouja ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar hoe kan ik het weg maken?
Sorry als het allemaal een beetje onsamenhangend is, maar zo voel ik me momenteel.. net alsof ik kijk naar mijn leven als een saaie film.. terwijl ik genoeg impulsen heb volgens mij..
Het volgende.. ik voel me af en toe niet mezelf, en dat vind ik eng! Gister heb ik terwijl ik half sliep een heel verhaal aan mn vriend verteld, over dat ik niets meer voel e.d. (wat niet zo is) En nu voel ik me ook een beetje angstig omdat ik in mn hoofd zit, en dingen zeg die ik niet wil zeggen.. Het is net alsof ik in een luchtbel zit, en nouja ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar hoe kan ik het weg maken?
Sorry als het allemaal een beetje onsamenhangend is, maar zo voel ik me momenteel.. net alsof ik kijk naar mijn leven als een saaie film.. terwijl ik genoeg impulsen heb volgens mij..
vrijdag 11 september 2009 om 19:45
vrijdag 11 september 2009 om 19:52
Waarom ga je niet proberen te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, als werk, studie of hobby? Mijn onderbuikgevoel zegt mij dat jij jezelf een beetje kwijt bent en misschien ook een beetje met je identiteit worstelt (wie ben ik, wat wil ik, wat verwacht iedereen van mij en hoe ver ga ik daarin mee gaan zonder dat ik mezelf verlies).
vrijdag 11 september 2009 om 19:52
Waarom ga je niet proberen te ontdekken wat je leuk vindt om te doen, als werk, studie of hobby? Mijn onderbuikgevoel zegt mij dat jij jezelf een beetje kwijt bent en misschien ook een beetje met je identiteit worstelt (wie ben ik, wat wil ik, wat verwacht iedereen van mij en hoe ver ga ik daarin mee gaan zonder dat ik mezelf verlies).
vrijdag 11 september 2009 om 19:53
Is het zo dat je angstig bent geworden door wat je vriend vertelde, dat je in je slaap hele verhalen vertelde?
En dat je "als door een filter" naar je eigen leven kijkt?
Je zegt dat je een psychiatrische mam (man?) hebt/bent.
Ver van familie af, werkeloos. Nogal wat dingen aam je hoofd, Kabouter. Het komt er eigenlijk op neer dat je alleen je vriend nog hebt, en je kinderen?
Zou het kunnen dat je het leven van alledag lastig vind, en het als een soort van film ziet ofzo.
Ja, je leest, ik raad maar wat. Ik wil graag met je meedenken maar wellicht kan je een klein beetje meer info geven?
En dat je "als door een filter" naar je eigen leven kijkt?
Je zegt dat je een psychiatrische mam (man?) hebt/bent.
Ver van familie af, werkeloos. Nogal wat dingen aam je hoofd, Kabouter. Het komt er eigenlijk op neer dat je alleen je vriend nog hebt, en je kinderen?
Zou het kunnen dat je het leven van alledag lastig vind, en het als een soort van film ziet ofzo.
Ja, je leest, ik raad maar wat. Ik wil graag met je meedenken maar wellicht kan je een klein beetje meer info geven?
vrijdag 11 september 2009 om 23:51
Ja ik solliciteer al heel veel, want ik wil ook echt graag weer fulltime werken, ook gewoon om me niet "afhankelijk" van mijn vriend te voelen. En ik heb heel veel hobby's, ik teken graag, werk aan sites en fotografeer vaak. Maar om de een of andere reden kom ik ook niet zo heel graag meer buiten de deur. (Ik heb geen straatvrees oid)
Ik zit gewoon de hele dag te wachten tot mn vriend er weer is, zodat ik iemand heb om tegenaan te praten, om interactie te hebben. Is dit allemaal wat ik schrijf raar? Hebben jullie ook weleens zo'n periode gehad?
Ik zit gewoon de hele dag te wachten tot mn vriend er weer is, zodat ik iemand heb om tegenaan te praten, om interactie te hebben. Is dit allemaal wat ik schrijf raar? Hebben jullie ook weleens zo'n periode gehad?
zaterdag 12 september 2009 om 09:12
quote:Kabouter23 schreef op 11 september 2009 @ 23:51:
Ja ik solliciteer al heel veel, want ik wil ook echt graag weer fulltime werken, ook gewoon om me niet "afhankelijk" van mijn vriend te voelen. En ik heb heel veel hobby's, ik teken graag, werk aan sites en fotografeer vaak. Maar om de een of andere reden kom ik ook niet zo heel graag meer buiten de deur. (Ik heb geen straatvrees oid)
Ik zit gewoon de hele dag te wachten tot mn vriend er weer is, zodat ik iemand heb om tegenaan te praten, om interactie te hebben. Is dit allemaal wat ik schrijf raar? Hebben jullie ook weleens zo'n periode gehad?Mag ik vragen hoe oud je bent? Ik denk niet dat het raar is wat je schrijft. Ik denk dat er heel veel met je is gebeurd en ik denk dat je hierdoor gevoelsmatig een beetje overrompeld bent geraakt met als gevolg dat je niet alleen mentaal maar ook fysiek een beetje uitgeblust bent. Misschien is het een idee om een keer met je huisarts te gaan praten; wie weet kan deze jou doorverwijzen naar iemand met wie je wat meer over jezelf kunt gaan praten. Het is echt niet erg om hulp te vragen. Ik denk dat jij even de weg kwijt bent op je eigen landkaart en heb je gewoon even iemand nodig die je weer in de juiste richting wijst.
Ja ik solliciteer al heel veel, want ik wil ook echt graag weer fulltime werken, ook gewoon om me niet "afhankelijk" van mijn vriend te voelen. En ik heb heel veel hobby's, ik teken graag, werk aan sites en fotografeer vaak. Maar om de een of andere reden kom ik ook niet zo heel graag meer buiten de deur. (Ik heb geen straatvrees oid)
Ik zit gewoon de hele dag te wachten tot mn vriend er weer is, zodat ik iemand heb om tegenaan te praten, om interactie te hebben. Is dit allemaal wat ik schrijf raar? Hebben jullie ook weleens zo'n periode gehad?Mag ik vragen hoe oud je bent? Ik denk niet dat het raar is wat je schrijft. Ik denk dat er heel veel met je is gebeurd en ik denk dat je hierdoor gevoelsmatig een beetje overrompeld bent geraakt met als gevolg dat je niet alleen mentaal maar ook fysiek een beetje uitgeblust bent. Misschien is het een idee om een keer met je huisarts te gaan praten; wie weet kan deze jou doorverwijzen naar iemand met wie je wat meer over jezelf kunt gaan praten. Het is echt niet erg om hulp te vragen. Ik denk dat jij even de weg kwijt bent op je eigen landkaart en heb je gewoon even iemand nodig die je weer in de juiste richting wijst.
zaterdag 12 september 2009 om 09:18
Bedankt voor je reactie, ik ben 24 jaar. Heb al een keer bij maatschappelijk werk gepraat over mijn moeder, maar ik was meer die vrouw antwoorden in de mond aan het leggen dan dat ze me echt hielp. Ik ga denk maar eens proberen elke dag een half uurtje rond te wandelen buiten, wie weet wat ik zie/tegenkom! Alsmaar binnenzitten is denk ook niet goed voor een mens!
zaterdag 12 september 2009 om 09:38
Ik bedoel meer dat je met iemand kunt gaan praten over jezelf, niet over je moeder of over iemand anders. Geef jezelf ook de tijd en ruimte om weer tot jezelf te komen. Wanneer je de steun hebt van je vriend, maakt het natuurlijk alleen maar makkelijker om dit te kunnen doen. Ga inderdaad er zo nu en dan er even op uit, er zijn zoveel dingen die je kunt gaan doen. Wandelen, een paar uur vrijwilligerswerk, een korte cursus, naar de bibliotheek. Als je de ritme van je dag zo nu en dan verandert, dan kun je de dingen ook weleens op een andere manier gaan zien. Wat kan ook kan helpen is om eraan te gaan werken om die stroom van gedachten, die je misschien hebt, te minimaliseren. Ook teveel denken kan je erg moe maken, dat je geen fut meer hebt om iets te doen of te gaan ondernemen.
zaterdag 12 september 2009 om 21:44
Ik kan me voorstellen dat juist een dagritme heel goed voor je zou zijn. Ik ben ook thuis (heb wel kinders, dat scheelt al) maar ik merk ook dat ik actief mijn dagindeling moet bedenken. Anders duik ik -als de kinders naar school zijn- weer naar bed en krijg ik ook het gevoel om buiten het leven te staan.
Nu probeer ik `s morgens even te sporten, dan wat aan het huishouden doen. Daarna "mag" ik computeren/tv kijken en dan komen de kinderen thuis.
Enz enz.
Dus het "bubbel gevoel" herken ik wel een klein beetje.
Nu probeer ik `s morgens even te sporten, dan wat aan het huishouden doen. Daarna "mag" ik computeren/tv kijken en dan komen de kinderen thuis.
Enz enz.
Dus het "bubbel gevoel" herken ik wel een klein beetje.
zondag 13 september 2009 om 09:47
quote:Kabouter23 schreef op 12 september 2009 @ 18:43:
Ja dat heb ik idd gemerkt! Bedankt voor je tips, ik zal maandag de HA even bellen! Heel spannend wel!Werken aan jezelf is spannend! En je hebt er een boel moed voor nodig, want je gaat niet alleen, met vallen en opstaan, grenzen bij jezelf ontdekken maar moet deze ook nog eens naar de buitenwereld toe gaan aangeven. Maar heb vertrouwen, Kabouter, en loop niet sneller dan je benen kunnen verdragen (dus wil niet te snel en alles tegelijk) .
Ja dat heb ik idd gemerkt! Bedankt voor je tips, ik zal maandag de HA even bellen! Heel spannend wel!Werken aan jezelf is spannend! En je hebt er een boel moed voor nodig, want je gaat niet alleen, met vallen en opstaan, grenzen bij jezelf ontdekken maar moet deze ook nog eens naar de buitenwereld toe gaan aangeven. Maar heb vertrouwen, Kabouter, en loop niet sneller dan je benen kunnen verdragen (dus wil niet te snel en alles tegelijk) .
zondag 13 september 2009 om 22:26
Vrijwilligerswerk is vaak maar een paar uur per keer en dat kun je net zo vaak en zo lang doen als je wilt. Wanneer je aangeeft dat je op zoek bent naar een betaalde baan, dan zullen ze vast wel begrijpen dat je ermee moet stoppen. Of misschien kun je een paar uur vrijwilligerswerk combineren met een vaste (parttime) baan. Opties genoeg, maar misschien eerst maar even wat tijd aan jezelf besteden voordat je (weer) voor anderen gaat zorgen. Ik hoop dat je naar de huisarts gaat en dat deze je doorverwijst naar iemand met wie het klikt en waarmee je goed kunt praten.
