Psyche
alle pijlers
Ik voel me zo leeg
woensdag 24 september 2008 om 01:01
Ik heb vorige week voor de 2e maal in korte tijd een miskraam gehad. Het gaat nu niet goed met me, ik voel me zo verloren en leeg. Daarbovenop begijpt mijn vriend totaal niet hoe (en waarom) ik me voel.
Er komt niets uit mijn handen, alles is eigenlijk teveel voor me. Ik heb donderdag een afspraak bij de huisarts, omdat ik zelf ook wel doorheb dat dit niet normaal is.
Pfff, ik zie het echt even niet meer zitten. Ik ervaar zo'n gevoel van nutteloosheid dat ik er het liefst terplekke een eind aan zou willen maken. (Al weet ik dondersgoed dat ik dat dus niet moet doen.) Mijn vriend kan ik wel achter het behang plakken: ik stap er niet zo makkelijk overheen als hij. (Ook omdat ik lichamelijk nog vrij veel klachten heb ook.)
Er komt niets uit mijn handen, alles is eigenlijk teveel voor me. Ik heb donderdag een afspraak bij de huisarts, omdat ik zelf ook wel doorheb dat dit niet normaal is.
Pfff, ik zie het echt even niet meer zitten. Ik ervaar zo'n gevoel van nutteloosheid dat ik er het liefst terplekke een eind aan zou willen maken. (Al weet ik dondersgoed dat ik dat dus niet moet doen.) Mijn vriend kan ik wel achter het behang plakken: ik stap er niet zo makkelijk overheen als hij. (Ook omdat ik lichamelijk nog vrij veel klachten heb ook.)
woensdag 24 september 2008 om 02:58
Hoi duplex,
Het lijkt me juist wél heel normaal dat je je nu zo rot voelt, en dat alles je nu even teveel is. Heel vervelend ook dat je vriend zo lullig doet. Voel je vooral niet schuldig en gun jezelf de tijd om weer op krachten te komen.
En vraag of je vriend mee wil gaan naar de huisarts, dan wordt het hem misschien duidelijk dat dit niet iets is waar je zomaar even overheen stapt, dat je ook nog eens lichamelijke klachten hebt en dat hij je op dit moment juist extra moet steunen. Als hij moet werken, vraag dan of hij geen uurtje vrij kan nemen en verzet desnoods de afspraak met je huisarts zodat hij mee kan.
Heel veel sterkte - en doe even rustig aan!
Het lijkt me juist wél heel normaal dat je je nu zo rot voelt, en dat alles je nu even teveel is. Heel vervelend ook dat je vriend zo lullig doet. Voel je vooral niet schuldig en gun jezelf de tijd om weer op krachten te komen.
En vraag of je vriend mee wil gaan naar de huisarts, dan wordt het hem misschien duidelijk dat dit niet iets is waar je zomaar even overheen stapt, dat je ook nog eens lichamelijke klachten hebt en dat hij je op dit moment juist extra moet steunen. Als hij moet werken, vraag dan of hij geen uurtje vrij kan nemen en verzet desnoods de afspraak met je huisarts zodat hij mee kan.
Heel veel sterkte - en doe even rustig aan!
.
woensdag 24 september 2008 om 03:45
Nee, hij lijkt het niet te snappen.
Zelfs werk is me (soms) even teveel, ik heb bijvoorbeeld vandaag een groot deel van de dag op bed gelegen. Dan gaat het gewoon nog even niet. Ik vermoed ook door het vele bloedverlies zo apathisch te zijn. (In de afgelopen 2 maanden maar 2 weken bloedvrij geweest. Dit was na de 1e miskraam, waarop ik dus opnieuw zwanger ben geraakt.)
Zelfs werk is me (soms) even teveel, ik heb bijvoorbeeld vandaag een groot deel van de dag op bed gelegen. Dan gaat het gewoon nog even niet. Ik vermoed ook door het vele bloedverlies zo apathisch te zijn. (In de afgelopen 2 maanden maar 2 weken bloedvrij geweest. Dit was na de 1e miskraam, waarop ik dus opnieuw zwanger ben geraakt.)
woensdag 24 september 2008 om 10:43
Duplex, het is heel logisch en begrijpelijk dat je nu even niet normaal kunt functioneren. Denk niet in termen als zélfs werken is me teveel... Als je je been hebt gebroken zeg je toch ook niet: ik kan zélfs niet lopen.
Blijf zonder schuldgevoel in bed als je het niet trekt en voel dan je vooral niet nutteloos. Je hebt rust nodig om te herstellen. Neem die rust, dat is juist nuttig !
Blijf zonder schuldgevoel in bed als je het niet trekt en voel dan je vooral niet nutteloos. Je hebt rust nodig om te herstellen. Neem die rust, dat is juist nuttig !
.
woensdag 24 september 2008 om 12:10
woensdag 24 september 2008 om 13:51
woensdag 24 september 2008 om 18:08
Heb je het nu over je vriend of over je baas?
Of werk je voor je vriend ??
Je kunt morgen niet werken. Punt uit. Als dat niet begrepen wordt, moet je (helaas) zelf je eigen grenzen stellen.
Maak hem duidelijk dat hij niet in jouw hoofd / lijf kan kijken. Ga jezelf niet over je grens heen duwen, dan ben je straks nog veel verder van huis . Ga je je nog rotter voelen en duurt het veel langer voor je hersteld bent.
Heb je je vriend al gevraagd of hij morgen meegaat naar de dokter?
Of werk je voor je vriend ??
Je kunt morgen niet werken. Punt uit. Als dat niet begrepen wordt, moet je (helaas) zelf je eigen grenzen stellen.
Maak hem duidelijk dat hij niet in jouw hoofd / lijf kan kijken. Ga jezelf niet over je grens heen duwen, dan ben je straks nog veel verder van huis . Ga je je nog rotter voelen en duurt het veel langer voor je hersteld bent.
Heb je je vriend al gevraagd of hij morgen meegaat naar de dokter?
.
woensdag 24 september 2008 om 21:42
donderdag 25 september 2008 om 01:08
Ik hoop dat je vriend echt tijd maakt om met je mee te gaan.
Wat heb je trouwens tegen hem gezegd toen hij over een uitje begon?
Begrijp ik goed dat je je baas de eerste keer wel verteld hebt wat er aan de hand was maar deze keer niet ? Ik snap het ergens wel, maar het is waarschijnlijk toch beter om eerlijk te zijn. Logisch toch dat je na een miskraam nog een keer probeert om zwanger te worden ?
Ik denk dat hij meer begrip heeft voor de echte situatie dan voor een 'griep'. Helemaal omdat je al wel bent gaan werken en toen weer naar huis bent gegaan (toch?). Hij gelooft die griep dan waarschijnlijk toch niet en gaat er het zijne van denken en dat zal niet positief zijn. Kun je hem niet bellen en de waarheid vertellen?
Wat heb je trouwens tegen hem gezegd toen hij over een uitje begon?
Begrijp ik goed dat je je baas de eerste keer wel verteld hebt wat er aan de hand was maar deze keer niet ? Ik snap het ergens wel, maar het is waarschijnlijk toch beter om eerlijk te zijn. Logisch toch dat je na een miskraam nog een keer probeert om zwanger te worden ?
Ik denk dat hij meer begrip heeft voor de echte situatie dan voor een 'griep'. Helemaal omdat je al wel bent gaan werken en toen weer naar huis bent gegaan (toch?). Hij gelooft die griep dan waarschijnlijk toch niet en gaat er het zijne van denken en dat zal niet positief zijn. Kun je hem niet bellen en de waarheid vertellen?
.
donderdag 25 september 2008 om 02:23
[quote]:
Ik hoop dat je vriend echt tijd maakt om met je mee te gaan.
Wat heb je trouwens tegen hem gezegd toen hij over een uitje begon?
Begrijp ik goed dat je je baas de eerste keer wel verteld hebt wat er aan de hand was maar deze keer niet ? Ik snap het ergens wel, maar het is waarschijnlijk toch beter om eerlijk te zijn. Logisch toch dat je na een miskraam nog een keer probeert om zwanger te worden ?
Ik denk dat hij meer begrip heeft voor de echte situatie dan voor een 'griep'. Helemaal omdat je al wel bent gaan werken en toen weer naar huis bent gegaan (toch?). Hij gelooft die griep dan waarschijnlijk toch niet en gaat er het zijne van denken en dat zal niet positief zijn. Kun je hem niet bellen en de waarheid vertellen?[/quote]
Zo simpel ligt het helaas niet. De eerste zws was niet gepland, dit wist mijn werkgever ook. Tja, om zo aan het eind van mijn tijdelijke contract open en bloot te kampen met (weer) een problematische zwangerschap leek me teveel van het goede. Heb overigens een week doorgewerkt na miskraam nummer 2 en me maandag maar ziekgemeld na dit weekend compleet ingestort te zijn.
Ik hoop dat je vriend echt tijd maakt om met je mee te gaan.
Wat heb je trouwens tegen hem gezegd toen hij over een uitje begon?
Begrijp ik goed dat je je baas de eerste keer wel verteld hebt wat er aan de hand was maar deze keer niet ? Ik snap het ergens wel, maar het is waarschijnlijk toch beter om eerlijk te zijn. Logisch toch dat je na een miskraam nog een keer probeert om zwanger te worden ?
Ik denk dat hij meer begrip heeft voor de echte situatie dan voor een 'griep'. Helemaal omdat je al wel bent gaan werken en toen weer naar huis bent gegaan (toch?). Hij gelooft die griep dan waarschijnlijk toch niet en gaat er het zijne van denken en dat zal niet positief zijn. Kun je hem niet bellen en de waarheid vertellen?[/quote]
Zo simpel ligt het helaas niet. De eerste zws was niet gepland, dit wist mijn werkgever ook. Tja, om zo aan het eind van mijn tijdelijke contract open en bloot te kampen met (weer) een problematische zwangerschap leek me teveel van het goede. Heb overigens een week doorgewerkt na miskraam nummer 2 en me maandag maar ziekgemeld na dit weekend compleet ingestort te zijn.
donderdag 25 september 2008 om 10:47
Duplex, wat rot voor je 
Wel goed van je dat je een afspraak bij de huisarts hebt. Ik hoop dat dat je iets oplevert, waardoor je je snel weer beter voelt en waardoor je je lege gevoel een plek kunt geven.
Naar ook dat je het gevoel hebt dat je vriend je verdriet/gevoel niet begrijpt. Zou het kunnen dat het níet zo is dat je vriend het helemaal niet snapt, maar dat ook hij er niet mee om kan gaan? Mensen (en vooral het verschil man-vrouw) verwerken hun verdriet op een heel verschillende manier. De een wil even niets, de ander wil leuke dingen doen, weer een ander wil werken, de een wil er veel over praten en de ander helemaal níet... zou het kunnen dat jullie gewoon op een andere 'golflengte' zitten qua verdriet.
Ik zeg dat niet om het voor je vriend op te nemen, maar om het proberen te verklaren.
Sterkte en succes bij de huisarts.
Erwt
Wel goed van je dat je een afspraak bij de huisarts hebt. Ik hoop dat dat je iets oplevert, waardoor je je snel weer beter voelt en waardoor je je lege gevoel een plek kunt geven.
Naar ook dat je het gevoel hebt dat je vriend je verdriet/gevoel niet begrijpt. Zou het kunnen dat het níet zo is dat je vriend het helemaal niet snapt, maar dat ook hij er niet mee om kan gaan? Mensen (en vooral het verschil man-vrouw) verwerken hun verdriet op een heel verschillende manier. De een wil even niets, de ander wil leuke dingen doen, weer een ander wil werken, de een wil er veel over praten en de ander helemaal níet... zou het kunnen dat jullie gewoon op een andere 'golflengte' zitten qua verdriet.
Ik zeg dat niet om het voor je vriend op te nemen, maar om het proberen te verklaren.
Sterkte en succes bij de huisarts.
Erwt
Peas on earth!
donderdag 25 september 2008 om 12:46
Jeetje wat lullig voor je dat je er zo alleen voor staat en dat je vriend geen tijd voor je maakt.
Denk je dat je vriend het erg vind dat de zws is afgebroken ? Of wilde hij het eigenlijk al niet ? (omdat je zegt dat het ongepland was).
Wat betreft je werk begrijp ik het nu wel iets beter. Wacht af wat de dokter zegt en neem de rest van de week veel rust. Als je je maandag nog niet ok voelt, zou ik je baas wél vertellen wat er echt aan de hand is.
Denk je dat je vriend het erg vind dat de zws is afgebroken ? Of wilde hij het eigenlijk al niet ? (omdat je zegt dat het ongepland was).
Wat betreft je werk begrijp ik het nu wel iets beter. Wacht af wat de dokter zegt en neem de rest van de week veel rust. Als je je maandag nog niet ok voelt, zou ik je baas wél vertellen wat er echt aan de hand is.
.
donderdag 25 september 2008 om 13:00
donderdag 25 september 2008 om 13:24
Geen medicatie gekregen van huisarts, ook niet om gevraagd trouwens hoor. Lijkt me niet de oplossing.
Wel een verwijsbrief voor de psycholoog en moet bloedwaardes laten bepalen, omdat daar misschien wat uitkomt.
Vriend is toch op komen dagen gelukkig. Denk niet dat hij blij is dat de zws afgebroken zijn, maar wel dat hij er heel makkelijk overheen stapt. Jammer, maar zal wel man eigen zijn. Helaas voor mij houdt dat in dat hij mij even niet kan volgen...
Wel een verwijsbrief voor de psycholoog en moet bloedwaardes laten bepalen, omdat daar misschien wat uitkomt.
Vriend is toch op komen dagen gelukkig. Denk niet dat hij blij is dat de zws afgebroken zijn, maar wel dat hij er heel makkelijk overheen stapt. Jammer, maar zal wel man eigen zijn. Helaas voor mij houdt dat in dat hij mij even niet kan volgen...
donderdag 25 september 2008 om 14:38
donderdag 25 september 2008 om 18:34
Ik heb je topic gelezen en moet zeggen dat ik het wel een heftig iets vind hoor! 2 miskramen is niet niks. Goed dat je zelf naar de huisarts bent gegaan voor hulp.
Zelf zijn ik en mijn vriend op het moment bezig met IVF. Mijn vriend zelf heeft ook veel moeite met het omgaan met emoties. Met zowel zijn eigen emoties, als die van mij, Ik kan me niet zijn reactie voorstellen wanneer we een miskraam zouden hebben maar wel dat hij heel veel moeite zou hebben met het feit: hoe ga ik daar mee om.
Wanneer ik aan mijn vriend vraag waarom hij er zoveel moeite mee heeft geeft hij aan dat hij niet weet hoe hij moet reageren, hij wil mij namelijk niet opzadelen met zijn gevoel. Ik probeer hem uit te leggen dat hij , wanneer hij niets laat blijken, mij juist het gevoel geeft dat het hem niets doet. Hij begrijpt dat wel...maar blijft het moeilijk vinden.
Kortom, blijft het een probleem.
Ik kan me dus jou situatie helemaal voorstellen (en dan bedoel ik niet hoe het zou zijn wanneer we hetzelfde zouden meemaken, maar meer het feit dat je een vriend hebt die er niet mee weet om te gaan...)
Liefs
Emoticon
Zelf zijn ik en mijn vriend op het moment bezig met IVF. Mijn vriend zelf heeft ook veel moeite met het omgaan met emoties. Met zowel zijn eigen emoties, als die van mij, Ik kan me niet zijn reactie voorstellen wanneer we een miskraam zouden hebben maar wel dat hij heel veel moeite zou hebben met het feit: hoe ga ik daar mee om.
Wanneer ik aan mijn vriend vraag waarom hij er zoveel moeite mee heeft geeft hij aan dat hij niet weet hoe hij moet reageren, hij wil mij namelijk niet opzadelen met zijn gevoel. Ik probeer hem uit te leggen dat hij , wanneer hij niets laat blijken, mij juist het gevoel geeft dat het hem niets doet. Hij begrijpt dat wel...maar blijft het moeilijk vinden.
Kortom, blijft het een probleem.
Ik kan me dus jou situatie helemaal voorstellen (en dan bedoel ik niet hoe het zou zijn wanneer we hetzelfde zouden meemaken, maar meer het feit dat je een vriend hebt die er niet mee weet om te gaan...)
Liefs
Emoticon
