Psyche
alle pijlers
Ik weet niet hoe ik kan doen wat ik 'moet' doen
maandag 29 oktober 2007 om 11:18
Hey!
Ik wist niet zo goed op welk topic ik mijn onderwerp moest plaasten. Bij ''eten'' is er wel een topic over emotional eating, de ze zijn een bijkomend probleem bij een ander probleem. De eetbuien heb ik vooral in de maand voor de tentamenweek..maar bij werk en studie vond ik mijn vraag ook niet gepast. Volgens mij kan ik mijn onderwerp beter hier plaatsen, omdat iets in mijn gedachtepatroon me belemmerd. Op de een of andere manier maak ik telkens de fout om weken weg te lopen voor alles wat ik moet doen. Hiermee bedoel ik vooral de opdrachten die ik voor mijn studie moet doen. Op een gegeven moment loopt de stress dan zo op dat ik wel iets moet doen, maar dan is de tijd die ik nog voor mijn gevoel zo kort dat ik enorme vreetbuien en huilbuien krijg. Ik ben dan bang dat het niet meer lukt, ben boos op mezelf omdat ik weken niets heb gedaan en weet niet meer hoe ik alles moet aanpakken.
Ik heb dit probleem van ''niets doen'' nu iets langer dan 2 jaar, daarvoor was ik juist het tegenovergestelde, om mijn faalangst te beheersen deed ik veel meer dan nodig was en was ik gestructureerd. Toen had ik de spanningen die ik probeerde te verminderen door eten en huilen ook in dezefde mate, omdat ik toen ook dacht dat het me niet meer zou lukken, (ookal deed ik heel veel)
Ik denk dat ik deze omslag heb ik gemaakt, omdat ik niet meer tegen de perfectie kon die ik van mezelf eistte. Nu begin ik pas met iets als ik bijna ''gek'' van mezelf aan het worden ben.
Ik baal hier ontzettend van, omdat ik niet meer genieten kan van alle leuke dingen die ik doe, omdat ik ze meestal doe om maar niet te hoeven na denken over wat ik nog moet doe. Ik loop met een schuldgevoel rond en baal ervan dat het me na elke tentamenperiode weken duurt om weer op gewicht te zijn (meestal - 5 kilo) en als ik het ben, het alweer zo ver is dat ik aan begin te komen door de eetbuien.
Eigenlijk heb ik geen idee hoe ik het op moet lossen. Ik weet dat planningen maken zou kunnen helpen, dit heb ik al geprobeerd, maar ik gebruik de planningen dan gewoon niet. Het is net alsof ik helemaal geen dingen die ik ''moet'' doen wil doen.
Misschien herkent iemand dit in zichzelf of heeft dit ook gehad, dan zouden we er samen over kunnen praten. En als er iemand tips heeft zou ik die erg graag horen!
Groetjes Ieke
Ik wist niet zo goed op welk topic ik mijn onderwerp moest plaasten. Bij ''eten'' is er wel een topic over emotional eating, de ze zijn een bijkomend probleem bij een ander probleem. De eetbuien heb ik vooral in de maand voor de tentamenweek..maar bij werk en studie vond ik mijn vraag ook niet gepast. Volgens mij kan ik mijn onderwerp beter hier plaatsen, omdat iets in mijn gedachtepatroon me belemmerd. Op de een of andere manier maak ik telkens de fout om weken weg te lopen voor alles wat ik moet doen. Hiermee bedoel ik vooral de opdrachten die ik voor mijn studie moet doen. Op een gegeven moment loopt de stress dan zo op dat ik wel iets moet doen, maar dan is de tijd die ik nog voor mijn gevoel zo kort dat ik enorme vreetbuien en huilbuien krijg. Ik ben dan bang dat het niet meer lukt, ben boos op mezelf omdat ik weken niets heb gedaan en weet niet meer hoe ik alles moet aanpakken.
Ik heb dit probleem van ''niets doen'' nu iets langer dan 2 jaar, daarvoor was ik juist het tegenovergestelde, om mijn faalangst te beheersen deed ik veel meer dan nodig was en was ik gestructureerd. Toen had ik de spanningen die ik probeerde te verminderen door eten en huilen ook in dezefde mate, omdat ik toen ook dacht dat het me niet meer zou lukken, (ookal deed ik heel veel)
Ik denk dat ik deze omslag heb ik gemaakt, omdat ik niet meer tegen de perfectie kon die ik van mezelf eistte. Nu begin ik pas met iets als ik bijna ''gek'' van mezelf aan het worden ben.
Ik baal hier ontzettend van, omdat ik niet meer genieten kan van alle leuke dingen die ik doe, omdat ik ze meestal doe om maar niet te hoeven na denken over wat ik nog moet doe. Ik loop met een schuldgevoel rond en baal ervan dat het me na elke tentamenperiode weken duurt om weer op gewicht te zijn (meestal - 5 kilo) en als ik het ben, het alweer zo ver is dat ik aan begin te komen door de eetbuien.
Eigenlijk heb ik geen idee hoe ik het op moet lossen. Ik weet dat planningen maken zou kunnen helpen, dit heb ik al geprobeerd, maar ik gebruik de planningen dan gewoon niet. Het is net alsof ik helemaal geen dingen die ik ''moet'' doen wil doen.
Misschien herkent iemand dit in zichzelf of heeft dit ook gehad, dan zouden we er samen over kunnen praten. En als er iemand tips heeft zou ik die erg graag horen!
Groetjes Ieke
maandag 29 oktober 2007 om 12:23
Jeetje wat maak je het jezelf moeilijk zeg..
Ooit met een psycholoog over gepraat?
Je legt jezelf strakke regels op waar je vervolgens niet aan kan voldoen en daar voel je je dan weer schuldig over, waardoor je weer meer stress krijgt. En die stress wil je oplossen met eten.
Misschien moet je je niet zoschuldig voelen als je op het laatste moment pas gaat leren. 80% van wat je leert blijft het beste hangen in de laatste paar dagen voor een tentamen (heb ik ooit gehoord). De rest van de tijd zou je jezelf wat rust en ontspanning kunnen gunnen.
Zijn die tentamens zo belangrijk? Haal je ze nauwelijks? Doe je een te zware studie?
Van wie moet je zo perfect zijn dan? Waar hoedt dat je voor?
Ooit met een psycholoog over gepraat?
Je legt jezelf strakke regels op waar je vervolgens niet aan kan voldoen en daar voel je je dan weer schuldig over, waardoor je weer meer stress krijgt. En die stress wil je oplossen met eten.
Misschien moet je je niet zoschuldig voelen als je op het laatste moment pas gaat leren. 80% van wat je leert blijft het beste hangen in de laatste paar dagen voor een tentamen (heb ik ooit gehoord). De rest van de tijd zou je jezelf wat rust en ontspanning kunnen gunnen.
Zijn die tentamens zo belangrijk? Haal je ze nauwelijks? Doe je een te zware studie?
Van wie moet je zo perfect zijn dan? Waar hoedt dat je voor?
maandag 29 oktober 2007 om 12:37
bedankt voor je reactie!
Ik maak het mezelf nogal ingewikkeld ja..
Ik heb een faalangstcursus gevolgd en met de studieadviseur gepraat.
Deze keer heb ik geen tentamens, maar doe ik twee onderzoeken als afronding. Daarvoor moet ik dus wel dingen gaan inleveren. Ik werk nu ook samen met anderen, dus voor hen is het ook belangrijk dat ik mijn taken ''goed'' doe.
Meestal haal ik mijn vakken nog wel, maar ik wil gewoon dat alle paniek die ik van te voren heb stopt. Ik loop telkens weg voor de dingen die ik eigenlijk moet doen en dat vind ik slecht van mezelf...
Ik ben nu maar gewoon aan de slag gegaan, zonder na te denken gewoon beginnen, dan doe ik in ieder geval iets en voel ik me hopelijk beter.
Ik maak het mezelf nogal ingewikkeld ja..
Ik heb een faalangstcursus gevolgd en met de studieadviseur gepraat.
Deze keer heb ik geen tentamens, maar doe ik twee onderzoeken als afronding. Daarvoor moet ik dus wel dingen gaan inleveren. Ik werk nu ook samen met anderen, dus voor hen is het ook belangrijk dat ik mijn taken ''goed'' doe.
Meestal haal ik mijn vakken nog wel, maar ik wil gewoon dat alle paniek die ik van te voren heb stopt. Ik loop telkens weg voor de dingen die ik eigenlijk moet doen en dat vind ik slecht van mezelf...
Ik ben nu maar gewoon aan de slag gegaan, zonder na te denken gewoon beginnen, dan doe ik in ieder geval iets en voel ik me hopelijk beter.
maandag 29 oktober 2007 om 18:51
Heel goed, dat is meteen de beste oplossing!
Hiero: Tien tips voor studenten met uitstelproblemen.
De beste tip voor mijzelf was: ga aan het werk, hoe je je daar ook bij voelt. Gewoon elke dag wat doen, liever elke dag tegen heug en meug anderhalf uur werken, dan een keer per week zes uur achter elkaar. Wat mij ook helpt, als ik er vreselijk tegenop zie: precies opschrijven wat de dingen zijn die ik niet weet en waarom ik het niet zo u kunnen. Vaak zie je dan dat het allemaal oplosbaar is. En als ik me slecht kan concentreren, moet ik van mezelf minstens een uur lang proberen aan de slag te komen. Elke keer als ik dan word afgeleid - door het forum bijvoorbeeld - stuur ik mezelf terug: "nee, als het over een uur niet gelukt is mag je forummen, maar niet eerder". Meestal ben je na een uur wel goed op stoom.
maandag 29 oktober 2007 om 18:56
Wat ik trouwens ook gezien heb, is dat dit soort uitstelgedrag kan komen doordat je geen hulp durft te vragen. Je wilt iets alleen maar zien als het perfect is. Het helpt als je alles ziet als een stap op weg ergens naartoe, in plaats van een afgerond project.
De weerstand tegen dingen die je "moet" doen, juist omdat je zo perfectionistisch bent, ken ik trouwens ook heel goed. Bij mij uit zich dat dan niet in vreetbuien, maar de paniek ken ik wel. Maar volgens mij is dat toch weer een ander probleem dan uitstelgedrag. Ik denk er even over na, kom er later op terug.
De weerstand tegen dingen die je "moet" doen, juist omdat je zo perfectionistisch bent, ken ik trouwens ook heel goed. Bij mij uit zich dat dan niet in vreetbuien, maar de paniek ken ik wel. Maar volgens mij is dat toch weer een ander probleem dan uitstelgedrag. Ik denk er even over na, kom er later op terug.
anoniem_23909 wijzigde dit bericht op 29-10-2007 18:56
Reden: foutje
Reden: foutje
% gewijzigd
maandag 29 oktober 2007 om 19:31
Hey korenwolf,
Bedankt voor je tips!
Opschrijven wat ik niet weet en waarom iets me niet zou lukken, lijkt me erg nuttig! Hopelijk denk ik daar aan als ik aan het uitstellen/stressen ben.
En een uur proberen gewoon aan de slag te gaan ga ik ook proberen!
Ik heb deze tips ook weleens op internet gelezen, maar als iemand ze uit eigen ervaring tegen je verteld werkt het veel beter..
Die eetbuien heb ik trouwens vooral om de spanning te doorbreken, want als ik eet dan denk ik even niet..
Bedankt voor je tips!
Opschrijven wat ik niet weet en waarom iets me niet zou lukken, lijkt me erg nuttig! Hopelijk denk ik daar aan als ik aan het uitstellen/stressen ben.
En een uur proberen gewoon aan de slag te gaan ga ik ook proberen!
Ik heb deze tips ook weleens op internet gelezen, maar als iemand ze uit eigen ervaring tegen je verteld werkt het veel beter..
Die eetbuien heb ik trouwens vooral om de spanning te doorbreken, want als ik eet dan denk ik even niet..
