Psyche
alle pijlers
Ik weet niet wat ik voel -> Eetbuien
woensdag 24 maart 2010 om 22:37
Hallo allemaal,
Ik heb hier nog nooit een onderwerp geopend, dus ik zal me even voorstellen. Ik ben Julia, 18 jaar, 1.89 lang, en ik heb de laatste tijd een beetje last van depressie/obsessie.
Twee jaar geleden ben ik veel afgevallen (ongeveer 8 kilo) en ik voelde me mooi, slank en gezond. Ik hoorde van iedereen dat ik er goed uitzag, en dat ik mooi was enzovoort. Dat maakt me heel blij, maar achteraf heeft het me ook wel onzeker gemaakt, alsof het alleen maar om het uiterlijk gaat! Hierna ben ik langzaam weer wat aangekomen, al voelde ik me nog steeds wel goed. Toch bleef ik altijd heel veel met m'n gewicht bezig. (ik woog me elke dag!)
Het heeft me ook best wel teleurgesteld dat nadat ik zoveel was afgevallen niet meteen alles beter was (Wat je van te voren denkt: als ik maar wat afval dan voel ik me straks heel goed, is alles goed, is het altijd mooi weer, vindt iedereen me leuk etc.)
Ik was nog steeds heel onzeker (tijdens het uitgaan bijv.), vooral om mijn lengte, omdat iedereen nog steeds altijd zegt: Wat ben je lang! Of ik nu dik ben of dun...
Nu (ik weeg weer net zo veel als eerst, en nog wel meer) weet ik dat ik op dat moment mooi dun was, met een goed gewicht, maar toch had ik op het moment altijd het gevoel dat ik te dik was.
Nu weet ik zelf heel goed hoe ik gezond moet eten, maar ik heb ontzettend last van 'eetbuien'. Er zijn momenten dat ik het gevoel heb dat alleen heel veel eten mijn gevoel kan verslappen. Soms voel ik me gewoon zo eenzaam, ook al heb ik zo veel vrienden, en denk ik: Waarom heb ik geen leuke vriend? Ik heb het gevoel alsof ik niet goed genoeg ben, terwijl ik een leuk gezicht heb, een redelijk goed figuur, ik zit in 6 VWO, ik volleybal 3x in de week, en toch is er iets dat mist: Het gevoel gewaardeerd te worden door iemand die alleen van mij houdt, op een speciale manier.
Ik ben een tijdje geleden met een vrouw gaan praten op school over het feit dat ik steeds eetbuien heb, en dan heel negatief ben over mezelf en meer eet dan goed voor me is. We hebben het over de mogelijke oorzaken gehad, en het zou kunnen zijn dat ik het nogal druk heb, of dat ik het gevoel heb een vriend te willen.. En dat je soms gewoon een bepaald ondefinieerbaar gevoel hebt, waarvan je niet weet wat je er mee aan moet.
Ik ben al zo vaak op nieuw begonnen: Vanaf nu ga ik gezond en slank leven, dan voel ik me beter (want dat is zo) heb ik meer zelfvertrouwen, en zie ik er mooier uit. Toch lukt het steeds niet, en val ik terug in mijn oude patronen. Er zijn heel veel momenten waarop ik me heel positief voel, maar omdat ik in het verleden al zo vaak ben teleurgesteld in mezelf, dat ik regels met mezelf afspreek en me daar niet aan hou, durf ik ook niet meer te positief te zijn, omdat 'het toch wel weer misgaat'. Daar wil ik mezelf tegen beschermen.
Wat moet ik doen?
- Op een moment dat ik heeeel graag heel veel, ongezonde dingen wil eten? (En nee: Even een appel eten werkt niet, want dat is niet wat ik op dat moment wil)
- Ik wil op zich wel wat afvallen, maar vooral ook een fijn zelfbeeld hebben en tevreden zijn met mezelf. Als ik nu heel erg ga afvallen, en me daar op focus verlies ik mezelf daar misschien weer in, terwijl als ik alleen maar tegen mezelf zeg dat ik goed ben zoals ik ben ik alleen maar dikker wordt....
Sjonge, wat een lang verhaal, ik hoop dat iemand even de tijd heeft willen nemen om het te lezen...
Wie kan me helpen?
Ik heb hier nog nooit een onderwerp geopend, dus ik zal me even voorstellen. Ik ben Julia, 18 jaar, 1.89 lang, en ik heb de laatste tijd een beetje last van depressie/obsessie.
Twee jaar geleden ben ik veel afgevallen (ongeveer 8 kilo) en ik voelde me mooi, slank en gezond. Ik hoorde van iedereen dat ik er goed uitzag, en dat ik mooi was enzovoort. Dat maakt me heel blij, maar achteraf heeft het me ook wel onzeker gemaakt, alsof het alleen maar om het uiterlijk gaat! Hierna ben ik langzaam weer wat aangekomen, al voelde ik me nog steeds wel goed. Toch bleef ik altijd heel veel met m'n gewicht bezig. (ik woog me elke dag!)
Het heeft me ook best wel teleurgesteld dat nadat ik zoveel was afgevallen niet meteen alles beter was (Wat je van te voren denkt: als ik maar wat afval dan voel ik me straks heel goed, is alles goed, is het altijd mooi weer, vindt iedereen me leuk etc.)
Ik was nog steeds heel onzeker (tijdens het uitgaan bijv.), vooral om mijn lengte, omdat iedereen nog steeds altijd zegt: Wat ben je lang! Of ik nu dik ben of dun...
Nu (ik weeg weer net zo veel als eerst, en nog wel meer) weet ik dat ik op dat moment mooi dun was, met een goed gewicht, maar toch had ik op het moment altijd het gevoel dat ik te dik was.
Nu weet ik zelf heel goed hoe ik gezond moet eten, maar ik heb ontzettend last van 'eetbuien'. Er zijn momenten dat ik het gevoel heb dat alleen heel veel eten mijn gevoel kan verslappen. Soms voel ik me gewoon zo eenzaam, ook al heb ik zo veel vrienden, en denk ik: Waarom heb ik geen leuke vriend? Ik heb het gevoel alsof ik niet goed genoeg ben, terwijl ik een leuk gezicht heb, een redelijk goed figuur, ik zit in 6 VWO, ik volleybal 3x in de week, en toch is er iets dat mist: Het gevoel gewaardeerd te worden door iemand die alleen van mij houdt, op een speciale manier.
Ik ben een tijdje geleden met een vrouw gaan praten op school over het feit dat ik steeds eetbuien heb, en dan heel negatief ben over mezelf en meer eet dan goed voor me is. We hebben het over de mogelijke oorzaken gehad, en het zou kunnen zijn dat ik het nogal druk heb, of dat ik het gevoel heb een vriend te willen.. En dat je soms gewoon een bepaald ondefinieerbaar gevoel hebt, waarvan je niet weet wat je er mee aan moet.
Ik ben al zo vaak op nieuw begonnen: Vanaf nu ga ik gezond en slank leven, dan voel ik me beter (want dat is zo) heb ik meer zelfvertrouwen, en zie ik er mooier uit. Toch lukt het steeds niet, en val ik terug in mijn oude patronen. Er zijn heel veel momenten waarop ik me heel positief voel, maar omdat ik in het verleden al zo vaak ben teleurgesteld in mezelf, dat ik regels met mezelf afspreek en me daar niet aan hou, durf ik ook niet meer te positief te zijn, omdat 'het toch wel weer misgaat'. Daar wil ik mezelf tegen beschermen.
Wat moet ik doen?
- Op een moment dat ik heeeel graag heel veel, ongezonde dingen wil eten? (En nee: Even een appel eten werkt niet, want dat is niet wat ik op dat moment wil)
- Ik wil op zich wel wat afvallen, maar vooral ook een fijn zelfbeeld hebben en tevreden zijn met mezelf. Als ik nu heel erg ga afvallen, en me daar op focus verlies ik mezelf daar misschien weer in, terwijl als ik alleen maar tegen mezelf zeg dat ik goed ben zoals ik ben ik alleen maar dikker wordt....
Sjonge, wat een lang verhaal, ik hoop dat iemand even de tijd heeft willen nemen om het te lezen...
Wie kan me helpen?
woensdag 24 maart 2010 om 22:44
Je wil gezond en 'slank' leven. Maar wat is je motief daarvoor? Wil je gezond leven om af te vallen, of is het alleen om je fysieke gesteldheid te doen? In hoeverre ben je bezig met eten en gewicht, heb je het gevoel dat het je gedachten beheerst? Bekijk anders eens deze link: http://www.sabn.nl/zelftesten/boulimia.htm
woensdag 24 maart 2010 om 23:45
Julia,
Het lijkt er op dat je een beetje de weg kwijt geraakt bent met eten.
Het kan zijn dat er een vorm van dwangmatigheid is ingeslopen, daarnaast beschrijf je ook dat het een vorm is om te ontvluchten aan gevoelens die je liever niet voelt.
Door er obsessief mee bezig te zijn heb je al gemerkt dat het juist het gedrag meer in de hand werkt, regels worden meer gebroken, teleurstellingen worden waarschijnlijk weggegeten en zo kom je steeds meer in een cirkeltje.
Ook een onevenwichtig eetpatroon lokt eetbuien uit.
Ik denk dat met een paar goedbedoelde adviezen hier je probleem niet op te lossen is.
Eigenlijk vind ik het best zorgelijk.
Ik kan niet inschatten wat de mate van ernst van je probleem is maar als je hier geen adequate hulp bij aantrekt zou dit wel uit kunnen groeien tot een eetstoornis(of is het dat misschien al? )
Eetstoornissen zijn heel complex en het is erg van belang hier tijdig hulp bij in te schakelen omdat dit de kans van genezing vergroot.
Het is erg schadelijk voor je gezondheid, en zoals je zelf al merkt.....je wordt er niet zo gelukkig van meid.
Reden genoeg om er prof. hulp bij te nemen dus
Het is goed je huisarts op de hoogte te brengen van je problematiek, deze kan je verder helpen om je door te verwijzen.
Veel sterkte
Het lijkt er op dat je een beetje de weg kwijt geraakt bent met eten.
Het kan zijn dat er een vorm van dwangmatigheid is ingeslopen, daarnaast beschrijf je ook dat het een vorm is om te ontvluchten aan gevoelens die je liever niet voelt.
Door er obsessief mee bezig te zijn heb je al gemerkt dat het juist het gedrag meer in de hand werkt, regels worden meer gebroken, teleurstellingen worden waarschijnlijk weggegeten en zo kom je steeds meer in een cirkeltje.
Ook een onevenwichtig eetpatroon lokt eetbuien uit.
Ik denk dat met een paar goedbedoelde adviezen hier je probleem niet op te lossen is.
Eigenlijk vind ik het best zorgelijk.
Ik kan niet inschatten wat de mate van ernst van je probleem is maar als je hier geen adequate hulp bij aantrekt zou dit wel uit kunnen groeien tot een eetstoornis(of is het dat misschien al? )
Eetstoornissen zijn heel complex en het is erg van belang hier tijdig hulp bij in te schakelen omdat dit de kans van genezing vergroot.
Het is erg schadelijk voor je gezondheid, en zoals je zelf al merkt.....je wordt er niet zo gelukkig van meid.
Reden genoeg om er prof. hulp bij te nemen dus
Het is goed je huisarts op de hoogte te brengen van je problematiek, deze kan je verder helpen om je door te verwijzen.
Veel sterkte
