Psyche
alle pijlers
Ik wil geen driftkikker meer zijn!
donderdag 12 november 2009 om 11:03
Hoi allemaal,
Ik weet niet of ik nu in het juiste topic sta maar anders merk ik het wel...twijfel tussen relatie en psyche Misschien meer een combinatie!
Ik wil graag even m'n verhaal kwijt en als er toevallig iemand is die mij hier tips o.i.d. over kan geven is dat uiteraard mooi meegenomen....
Ik zit namelijk een beetje in "gevecht" met mezelf. Het is niet heel extreem ofzo, maar ik merk de laatste tijd dat ik steeds driftiger en heftiger reageer op situaties. En dan voornamelijk op situaties waar mijn vriend in betrokken is. Ik kan gewoon soms gewoon echt niet normaal reageren en dan weet ik dondersgoed van mezelf dat ik weer hysterisch of superkattig doe maar ik kan er niets aan doen! Het lijkt wel of een of ander monster de controle overneemt en er allerlei rottigheid uitgooit!
Nu moet ik zeggen dat ongeveer 2 weken geleden onze relatie op springen stond. Ik vond (vind nog steeds een beetje, maar zit al verbetering in) dat hij teveel controle over mijn leven wilt hebben. Hij is nogal dominant en ik ben daar niet echt van gediend....hij vind daarintegen weer dat ik niet genoeg rekening met hem houd en hij wil graag dat ik hem wat meer in mijn leven betrek. Toen alles goed uitgesproken en beide tot de conclusie gekomen dat we toch echt zeker weten verder willen. Gister weer een gesprek gehad en hij gaf mij aan dat hij het gevoel heeft dat ik hem test...ik merk zelf ook dat ik dus vaak kattig op hem reageer of extreem ongeduldig ben. Ik heb sowieso heel veel woede in me de laatste tijd. Ben altijd al een pittige tante geweest maar ik vind het nu niet leuk meer. Mijn vriend is van zichzelf redelijk rustig maar door mij reageert hij ook steeds heftiger...
Ik ben al erg blij dat ik "mijn probleem" erken en wil hier ook absoluut wat aan gaan doen. Ik zat zelf te denken aan een paar sessies met een therapeut (ofzo), omdat zij mij misschien kan helpen hiermee om te gaan. Ik heb het idee dat het ook een beetje door mijn verleden komt...veel problemen en gezeur gehad in de familie...laat ik het daar op houden... Ik ben gewoon zo bang dat ik door mijn gedrag onze relatie kapot maak....
Ik weet niet of ik nu in het juiste topic sta maar anders merk ik het wel...twijfel tussen relatie en psyche Misschien meer een combinatie!
Ik wil graag even m'n verhaal kwijt en als er toevallig iemand is die mij hier tips o.i.d. over kan geven is dat uiteraard mooi meegenomen....
Ik zit namelijk een beetje in "gevecht" met mezelf. Het is niet heel extreem ofzo, maar ik merk de laatste tijd dat ik steeds driftiger en heftiger reageer op situaties. En dan voornamelijk op situaties waar mijn vriend in betrokken is. Ik kan gewoon soms gewoon echt niet normaal reageren en dan weet ik dondersgoed van mezelf dat ik weer hysterisch of superkattig doe maar ik kan er niets aan doen! Het lijkt wel of een of ander monster de controle overneemt en er allerlei rottigheid uitgooit!
Nu moet ik zeggen dat ongeveer 2 weken geleden onze relatie op springen stond. Ik vond (vind nog steeds een beetje, maar zit al verbetering in) dat hij teveel controle over mijn leven wilt hebben. Hij is nogal dominant en ik ben daar niet echt van gediend....hij vind daarintegen weer dat ik niet genoeg rekening met hem houd en hij wil graag dat ik hem wat meer in mijn leven betrek. Toen alles goed uitgesproken en beide tot de conclusie gekomen dat we toch echt zeker weten verder willen. Gister weer een gesprek gehad en hij gaf mij aan dat hij het gevoel heeft dat ik hem test...ik merk zelf ook dat ik dus vaak kattig op hem reageer of extreem ongeduldig ben. Ik heb sowieso heel veel woede in me de laatste tijd. Ben altijd al een pittige tante geweest maar ik vind het nu niet leuk meer. Mijn vriend is van zichzelf redelijk rustig maar door mij reageert hij ook steeds heftiger...
Ik ben al erg blij dat ik "mijn probleem" erken en wil hier ook absoluut wat aan gaan doen. Ik zat zelf te denken aan een paar sessies met een therapeut (ofzo), omdat zij mij misschien kan helpen hiermee om te gaan. Ik heb het idee dat het ook een beetje door mijn verleden komt...veel problemen en gezeur gehad in de familie...laat ik het daar op houden... Ik ben gewoon zo bang dat ik door mijn gedrag onze relatie kapot maak....
donderdag 12 november 2009 om 11:08
Tjaaa, Vlegel, ik heb ook een tijdje gehad dat werkelijk alles wat een ander verkeerd deed in mijn ogen een woede-aanval uitlokte. En het stomme was dat ik dat zelf allemaal heel logisch vond, want dat wat een ander deed was wel zo stom, ongevoelig, onnadenkend, noem maar op.
Toen ik weer aan de pil begon, was het over, kon ik weer rustig nadenken en relativeren. Want echt, zo erg is het niet wat een ander verkeerd doet.
Verder heb ik niet zoveel tips. Ik weet niet hoe ik om zou gaan met een dominante vriend. Eigenlijk heb je dus helemaal niks aan deze posting.
*kruipt maar weer onder een steen*
Toen ik weer aan de pil begon, was het over, kon ik weer rustig nadenken en relativeren. Want echt, zo erg is het niet wat een ander verkeerd doet.
Verder heb ik niet zoveel tips. Ik weet niet hoe ik om zou gaan met een dominante vriend. Eigenlijk heb je dus helemaal niks aan deze posting.
*kruipt maar weer onder een steen*
donderdag 12 november 2009 om 11:08
quote:Vlegel schreef op 12 november 2009 @ 11:03:
Ik kan gewoon soms gewoon echt niet normaal reageren en dan weet ik dondersgoed van mezelf dat ik weer hysterisch of superkattig doe maar ik kan er niets aan doen!
Klinkt leuk, maar is natuurlijk niet écht waar ; zo reageren doe je namelijk vast niet tegen je collega's, baas, vriendinnen , ouders of de buren. Dus die controle heb je wel degelijk.
Nu moet ik zeggen dat ongeveer 2 weken geleden onze relatie op springen stond. Ik vond (vind nog steeds een beetje, maar zit al verbetering in) dat hij teveel controle over mijn leven wilt hebben. Hij is nogal dominant en ik ben daar niet echt van gediend....hij vind daarintegen weer dat ik niet genoeg rekening met hem houd en hij wil graag dat ik hem wat meer in mijn leven betrek. Toen alles goed uitgesproken Hebben jullie ook afspraken gemaakt ? Of alleen allebei sorry gezegd?
en beide tot de conclusie gekomen dat we toch echt zeker weten verder willen. Gister weer een gesprek gehad en hij gaf mij aan dat hij het gevoel heeft dat ik hem test...ik merk zelf ook dat ik dus vaak kattig op hem reageer of extreem ongeduldig ben. Ik heb sowieso heel veel woede in me de laatste tijd. Dus die woede komt niet - alleen - door je vriend? Dan is het al helemaal niet eerlijk om al jouw boosheid op hem te projecteren en uit te leven.
Ben altijd al een pittige tante geweest maar ik vind het nu niet leuk meer. Mijn vriend is van zichzelf redelijk rustig maar door mij reageert hij ook steeds heftiger... Google eens op constructief ruzie maken , daar haal je misschien al wat tips uit die je zouden kunnen helpen.
Ik ben al erg blij dat ik "mijn probleem" erken en wil hier ook absoluut wat aan gaan doen. Ik zat zelf te denken aan een paar sessies met een therapeut (ofzo), omdat zij mij misschien kan helpen hiermee om te gaan. Ik heb het idee dat het ook een beetje door mijn verleden komt...veel problemen en gezeur gehad in de familie...laat ik het daar op houden... Ik ben gewoon zo bang dat ik door mijn gedrag onze relatie kapot maak....
Ik kan gewoon soms gewoon echt niet normaal reageren en dan weet ik dondersgoed van mezelf dat ik weer hysterisch of superkattig doe maar ik kan er niets aan doen!
Klinkt leuk, maar is natuurlijk niet écht waar ; zo reageren doe je namelijk vast niet tegen je collega's, baas, vriendinnen , ouders of de buren. Dus die controle heb je wel degelijk.
Nu moet ik zeggen dat ongeveer 2 weken geleden onze relatie op springen stond. Ik vond (vind nog steeds een beetje, maar zit al verbetering in) dat hij teveel controle over mijn leven wilt hebben. Hij is nogal dominant en ik ben daar niet echt van gediend....hij vind daarintegen weer dat ik niet genoeg rekening met hem houd en hij wil graag dat ik hem wat meer in mijn leven betrek. Toen alles goed uitgesproken Hebben jullie ook afspraken gemaakt ? Of alleen allebei sorry gezegd?
en beide tot de conclusie gekomen dat we toch echt zeker weten verder willen. Gister weer een gesprek gehad en hij gaf mij aan dat hij het gevoel heeft dat ik hem test...ik merk zelf ook dat ik dus vaak kattig op hem reageer of extreem ongeduldig ben. Ik heb sowieso heel veel woede in me de laatste tijd. Dus die woede komt niet - alleen - door je vriend? Dan is het al helemaal niet eerlijk om al jouw boosheid op hem te projecteren en uit te leven.
Ben altijd al een pittige tante geweest maar ik vind het nu niet leuk meer. Mijn vriend is van zichzelf redelijk rustig maar door mij reageert hij ook steeds heftiger... Google eens op constructief ruzie maken , daar haal je misschien al wat tips uit die je zouden kunnen helpen.
Ik ben al erg blij dat ik "mijn probleem" erken en wil hier ook absoluut wat aan gaan doen. Ik zat zelf te denken aan een paar sessies met een therapeut (ofzo), omdat zij mij misschien kan helpen hiermee om te gaan. Ik heb het idee dat het ook een beetje door mijn verleden komt...veel problemen en gezeur gehad in de familie...laat ik het daar op houden... Ik ben gewoon zo bang dat ik door mijn gedrag onze relatie kapot maak....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 november 2009 om 11:14
Bedankt voor jullie reacties nu al!
blijfgewoonbianca, ik denk dat je daar een heel goed punt hebt...ik heb er wel degelijk controle over, want ik doe zo niet tegen iedereen, en het is absoluut oneerlijk dat ik het wel tegen hem doe...dat heb ik hem gister ook verteld en m'n excuses aangeboden. Daarom wil ik hier ook aan gaan werken. Ik zal inderdaad even googlen, als ik daar wat aan heb zou dat heel fijn zijn! In ieder geval bedankt voor je inzicht!
Het kan inderdaad ook een reactie zijn op zijn dominante en controlerende gedrag....we hebben alles uitgepraat en gaan hier allebei aan werken...we weten nu wel dat alleen "sorry" niet voldoende is om dit op te lossen
blijfgewoonbianca, ik denk dat je daar een heel goed punt hebt...ik heb er wel degelijk controle over, want ik doe zo niet tegen iedereen, en het is absoluut oneerlijk dat ik het wel tegen hem doe...dat heb ik hem gister ook verteld en m'n excuses aangeboden. Daarom wil ik hier ook aan gaan werken. Ik zal inderdaad even googlen, als ik daar wat aan heb zou dat heel fijn zijn! In ieder geval bedankt voor je inzicht!
Het kan inderdaad ook een reactie zijn op zijn dominante en controlerende gedrag....we hebben alles uitgepraat en gaan hier allebei aan werken...we weten nu wel dat alleen "sorry" niet voldoende is om dit op te lossen
donderdag 12 november 2009 om 11:15
Dat zij hem dominant vindt hoeft nog niet te zeggen dat het ook een heel dominant persoon is. Hij verwijt haar dat ze geen rekening met hem houdt en hem bij weinig dingen betrekt.
Als er geen rekening met mij wordt gehouden zou ik misschien ook " eisen " dat iemand bepaalde dingen doet . Is dat dominant?
je kan het wellicht zo ervaren, maar misschien kun je elkaar ook tegemoet komen.
Als er geen rekening met mij wordt gehouden zou ik misschien ook " eisen " dat iemand bepaalde dingen doet . Is dat dominant?
je kan het wellicht zo ervaren, maar misschien kun je elkaar ook tegemoet komen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 november 2009 om 11:16
Ja, ik denk dat Koko wel een beetje gelijk heeft. Jij bent pissed omdat jouw vriend zo dominant is, terwijl jij zelf ook geen doetje bent. Je kan jezelf niet veranderen van een Turbo in een Dieseltje. Wanneer jij af en toe zo kattig bent, moeten je vriend en jij dat maar accepteren. Hij is rustig van aard, wees blij. Wanneer jullie beiden zo heetgebakerd waren, was het helemaal het hek van de dam. En dat hij af en toe ook gek van jou wordt is normaal hoor. Zou me er niet al te druk over maken. Ik kan ook een enorm sekreet zijn voor mijn vriendje, en stiekem sus ik mezelf met het idee dat ie dat best heel lekker vind, heheheheh. Groetjes Ker.
donderdag 12 november 2009 om 11:16
donderdag 12 november 2009 om 11:20
Het is fijn dat je af en toe kan flippen bij je vriendje...overal elders op de wereld moet je jezelf in controle houden en een pokerface opzetten. Mijn vriendje en ik lachen ons achteraf soms rot om alles wat ik eruit gooi.
Wat ook helpt is als ie zegt: zal ik even een spiegel pakken, dan kan je zien hoe lelijk je bent als je zo doet, LOL. Succes verzekert, want ijdel als ik ben wil ik niet zien wat voor boze rotkop ik dan trek.
Wat ook helpt is als ie zegt: zal ik even een spiegel pakken, dan kan je zien hoe lelijk je bent als je zo doet, LOL. Succes verzekert, want ijdel als ik ben wil ik niet zien wat voor boze rotkop ik dan trek.
donderdag 12 november 2009 om 11:20
quote:kerriebredsjo schreef op 12 november 2009 @ 11:16:
Wanneer jij af en toe zo kattig bent, moeten je vriend en jij dat maar accepteren. Dat iemand temperamentvol is, is iets heel anders dan kattig; kattig is tegen het gemene aan. Moet je dat als partner accepteren? Ben jij kattig tegen je beste vriendin? Of tegen je baas?
Hij is rustig van aard, wees blij. Wanneer jullie beiden zo heetgebakerd waren, was het helemaal het hek van de dam. En dat hij af en toe ook gek van jou wordt is normaal hoor. Ja ? Ik heb dus een hele rare relatie? Mijn man en ik worden nooit gek van elkaar.
Zou me er niet al te druk over maken. In mijn ogen een slecht advies. Zeker als je gelezen hebt dat TO en haar vriend tegen een breuk aan zaten.
Ik kan ook een enorm sekreet zijn voor mijn vriendje, Goh, lijkt wel of je er trots op bent en stiekem sus ik mezelf met het idee dat ie dat best heel lekker vind, heheheheh. Groetjes Ker.je kan jezelf wel sussen, maar als je vriend er echt van baalt heb jij toch wel een probleem, lijkt mij.
Wanneer jij af en toe zo kattig bent, moeten je vriend en jij dat maar accepteren. Dat iemand temperamentvol is, is iets heel anders dan kattig; kattig is tegen het gemene aan. Moet je dat als partner accepteren? Ben jij kattig tegen je beste vriendin? Of tegen je baas?
Hij is rustig van aard, wees blij. Wanneer jullie beiden zo heetgebakerd waren, was het helemaal het hek van de dam. En dat hij af en toe ook gek van jou wordt is normaal hoor. Ja ? Ik heb dus een hele rare relatie? Mijn man en ik worden nooit gek van elkaar.
Zou me er niet al te druk over maken. In mijn ogen een slecht advies. Zeker als je gelezen hebt dat TO en haar vriend tegen een breuk aan zaten.
Ik kan ook een enorm sekreet zijn voor mijn vriendje, Goh, lijkt wel of je er trots op bent en stiekem sus ik mezelf met het idee dat ie dat best heel lekker vind, heheheheh. Groetjes Ker.je kan jezelf wel sussen, maar als je vriend er echt van baalt heb jij toch wel een probleem, lijkt mij.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 november 2009 om 11:53
Nee hoor Bianca, we nemen onszelf van tijd tot tiijd niet al te serieus, anders wordt het leven zo n struggle. Genoeg ellende op de wereld waar we ons wel echt zorgen om maken.
Vlegel, als je echt tegen een breuk aan zit is mijn advies misschien niet helemaal ideaal. Maar wat ik wil zeggen is dat wanneer je dat in je hebt, het heeeeeeeeel moeilijk is om aan jezelf te veranderen. Ik hoop voor jou dat er genoeg leuke en bijzondere momenten overblijven, want die zijn heel veel meer waard dan je mindere momenten. En die maken de relatie waardevol. Jullie zullen er een weg in moeten vinden, en dat zal niet 1 2 3 veranderen. Heb in ieder geval geduld met jezelf. Je erkent t, das al heel wat. Groetjes Kerrie.
Vlegel, als je echt tegen een breuk aan zit is mijn advies misschien niet helemaal ideaal. Maar wat ik wil zeggen is dat wanneer je dat in je hebt, het heeeeeeeeel moeilijk is om aan jezelf te veranderen. Ik hoop voor jou dat er genoeg leuke en bijzondere momenten overblijven, want die zijn heel veel meer waard dan je mindere momenten. En die maken de relatie waardevol. Jullie zullen er een weg in moeten vinden, en dat zal niet 1 2 3 veranderen. Heb in ieder geval geduld met jezelf. Je erkent t, das al heel wat. Groetjes Kerrie.
donderdag 12 november 2009 om 11:53
helemaal mee eens blijfgewoonbianca..
ik vind het best leuk als ik een vriendinnetje heb die af en toe eens kan "bitchen" maar zoals ik zeg .. af en toe
als je er maar vanuitgaat dat anderen je maar moeten accepteren zoals je bent, dat kan maar heeft uiteindelijk zn grenzen ..
ik heb zelf ook een btje een temparementje maar, ik heb gemerkt nu ik ben begonnen met hardlopen is dat aardig afgenomen
(door hardlopen maken je hersenen een "gelukshormoon" aan bèta-endorfine waardoor je hersenen veel meer ontspannen zijn en je veel beter / rustiger kan nadenken / relativeren)
het is alleen lastig om jezelf daar toe aan te zetten maar ik denk altijd aan hoe ik me daarna voel ( voldaan en opgewekt)
( btw voor als je het nog niet door had ik ben een man )
ik vind het best leuk als ik een vriendinnetje heb die af en toe eens kan "bitchen" maar zoals ik zeg .. af en toe
als je er maar vanuitgaat dat anderen je maar moeten accepteren zoals je bent, dat kan maar heeft uiteindelijk zn grenzen ..
ik heb zelf ook een btje een temparementje maar, ik heb gemerkt nu ik ben begonnen met hardlopen is dat aardig afgenomen
(door hardlopen maken je hersenen een "gelukshormoon" aan bèta-endorfine waardoor je hersenen veel meer ontspannen zijn en je veel beter / rustiger kan nadenken / relativeren)
het is alleen lastig om jezelf daar toe aan te zetten maar ik denk altijd aan hoe ik me daarna voel ( voldaan en opgewekt)
( btw voor als je het nog niet door had ik ben een man )
donderdag 12 november 2009 om 11:59
Ps: kattig vind ik toch iets anders dan gemeen. Gemeen is wanneer je iemand moedwillig pijn wil doen. Bij mij is kattig bv wanneer ik met mn zusjes in gesprek ben, en hij vraagt of de dames nog thee willen, ik roep: bemoei je met je eigen zaken! Dat is allerminst vriendelijk, maar t levert wel hilarische situaties op. Iedere relatie heeft zn eigen dynamiek, en je bent niet voor Jan Boterletter bij elkaar. Acceptatie van elkaars malligheden is heel belangrijk hoor.
donderdag 12 november 2009 om 16:02
quote:blijfgewoonbianca schreef op 12 november 2009 @ 11:16:
Bij welke dingen wil hij meer betrokken zijn en met welke dingen houd jij geen rekening, volgens hem?
Heeft hij volgens jou wel een punt?
Of zijn het dingen waarvan jij denkt " kom op, zeg ; gaat je geen fluit aan! "?Ik vind het leuk om ook dingen met vriendinnen te doen...gewoon ff alleen met m'n vriendinnetjes...kan best zijn dat ik daar in doorgeslagen ben maar ik heb nogal de neiging om een eigen wereldje op te bouwen....waarom??? Geen idee.....ik probeer hem er nu wel meer bij te betrekken, dat als ik bv naar een feest ga hem ook mee vraag...maar meestal wordt daar muziek gedraaid die hij niet leuk vind. Het gaat hem er vooral om dat ik vráág of hij mee gaat en dat snap ik best. Het is gewoon allemaal een beetje lastig en ik ben me ervan bewust dat ik een stuk minder egoistisch mag/kan worden...Hij is al erg blij dat ik dit erken...ik krijg gewoon ook kriebels als iemand dingen voor mij wilt bepalen, maar je woont samen en zult rekening met elkaar moeten houden. Denk dat ik het gewoon erg lastig, pijnlijk en moeilijk vind als ik met mijn slechte kanten wordt geconfronteerd...Ik heb hem ook gezegd dat het me spijt dat ik soms zo'n ontzettende trut kan zijn...laten we hopen dat het een fase is, ik ben de laatste tijd ook zo lekker extreem emotioneel en kan om iedere poep en scheet janken....Heel raar, want na een half uurtje jammeren kan ik zo weer heel erg lachen....raar mens ben ik toch...:S In ieder geval bedankt voor jullie reacties!
Bij welke dingen wil hij meer betrokken zijn en met welke dingen houd jij geen rekening, volgens hem?
Heeft hij volgens jou wel een punt?
Of zijn het dingen waarvan jij denkt " kom op, zeg ; gaat je geen fluit aan! "?Ik vind het leuk om ook dingen met vriendinnen te doen...gewoon ff alleen met m'n vriendinnetjes...kan best zijn dat ik daar in doorgeslagen ben maar ik heb nogal de neiging om een eigen wereldje op te bouwen....waarom??? Geen idee.....ik probeer hem er nu wel meer bij te betrekken, dat als ik bv naar een feest ga hem ook mee vraag...maar meestal wordt daar muziek gedraaid die hij niet leuk vind. Het gaat hem er vooral om dat ik vráág of hij mee gaat en dat snap ik best. Het is gewoon allemaal een beetje lastig en ik ben me ervan bewust dat ik een stuk minder egoistisch mag/kan worden...Hij is al erg blij dat ik dit erken...ik krijg gewoon ook kriebels als iemand dingen voor mij wilt bepalen, maar je woont samen en zult rekening met elkaar moeten houden. Denk dat ik het gewoon erg lastig, pijnlijk en moeilijk vind als ik met mijn slechte kanten wordt geconfronteerd...Ik heb hem ook gezegd dat het me spijt dat ik soms zo'n ontzettende trut kan zijn...laten we hopen dat het een fase is, ik ben de laatste tijd ook zo lekker extreem emotioneel en kan om iedere poep en scheet janken....Heel raar, want na een half uurtje jammeren kan ik zo weer heel erg lachen....raar mens ben ik toch...:S In ieder geval bedankt voor jullie reacties!
