ik wil mijn oude 'ik' terug

Helemaal worden zoals je was, is moeilijk. Je ontwikkelt natuurlijk sowieso, en je kunt tien jaar moeilijk uitwissen. Maar eraan werken, het voor jezelf weer leuker maken, dat moet kunnen. Kost veel werk en discipline, maar als je er echt voor gaat, is het te doen. Succes joh!

Kan het niet komen doordat je ouder bent geworden?

Dan ga je ook heel anders tegen dingen aankijken.

Mmm ... lastig hoor!

Ik denk dat wanneer je wilt veranderen je je vooral eerst weer oke moet voelen met jezelf. Als je zelf al niet lekker in je vel zit, is het moeilijk om wel dat naar buiten uit te stralen.

Is het zo dat je je verveelt? Dat je het gevoel hebt dat je alles al eens gehoord hebt omdat je te lang in dezelfde sfeer zit? Ben je wel tevreden over je baan, je (eventuele) relatie, je woonplaats, je vrienden etc?

Ik herken het in zoverre dat ik mensen heel anders beoordeel als ik zelf niet lekker in mijn vel zit. (Overigens zeggen mensen die me goed kennen dat het niet aan me te merken is). Bij mij kwam dat meestal omdat ik te lang in een baan zat die niet ècht bij me paste.



Ik denk dat het weinig zin heeft om te proberen te worden 'wie je ooit was'. Die persoon zit namelijk nog steeds wel in je en komt wel weer tevoorschijn als je goed in je vel zit. Denk dat het beter is om aan je persoonlijke geluk te werken door je leven eens goed onder de loep te nemen en te zien wat je (on)gelukkig maakt.

(Ben op zoek naar ervaringen, reacties dat ik maar eens naar een arts moet mogen achterwege blijven)[/quote]



Tja, dat klinkt best een beetje azijnpisserig.



Weet je waarom je je vaker ergert? Ik heb het zelf als ik het te druk heb/te moe ben/onder spanning sta.

Ben je aan de pil? Daar werd ik een flinke azijnpisser van.

Zijn er meer mensen die zoiets hebben meegemaakt?

Ik heb ook zoiets meegemaakt, bij mij kwam het door schuiven met mijn grenzen en vervolgens mij ergeren aan mensen die (onbewust) over mijn grenzen gingen.



Wat heb je eraan gedaan?

Bij mij hielpen boeken niet tegen mijn negativiteit, actie wel.

Ik heb met professionele hulp geleerd beter mijn grenzen aan te geven en me beter te uiten, waardoor andere mensen nu weten wat ik niet wil en wat ik wel wil. Hierdoor houden mensen beter rekening met mij, waardoor ik me minder erger.



Hoe kan je weer terug jezelf worden zoals je ooit was?

Of weet iemand boeken die je kunnen helpen je persoonlijkheid weer wat op te vijzelen ofzo?

Omdat je aangeeft dat je niet naar een arts wil, twee tips van mijn psycholoog die mij erg hebben geholpen:

* Elke dag iemand een compliment geven, hierdoor voel je je positiever en reageren mensen ook positiever op jou. Zelfs de meest irritante mensen hebben op zijn minst 1 positief punt.

* Een lijst maken van energiegevers en energienemers. Als deze uit balans zijn, wordt je negatief omdat je meer energie uitgeeft dan er binnenkomt. Je kunt de balans herstellen door energienemers aan te pakken en meer dingen te doen die je energie geven.

Hopelijk heb je iets aan deze tips.

*

[b][message=2048611,noline]regenponcho schreef op 02

Hoe ging dat bij jou, kostte het je moeite en ging je echt bewust 'op zoek' naar positieve dingen bij iemand? Bijvoorbeeld een bril.. dan zeg je dat iemand een leuke bril heeft, maar meende je het dan ook? Betrap mezelf er namelijk wel eens op dat ik bijvoorbeeld zeg dat iemand iets leuks aan heeft, terwijl ik het eigenlijk spuuglelijk vind.

Het gaat m.i. om de invalshoek die je pakt. Stel je gaat naar een café. Voor je neus wordt een stelletje verliefd op elkaar en je denkt 'hmm, romantische boel hier'. Maar een stuk verderop wordt gevochten. Of gedeald. En er wordt ook de hele avond naar hartelust gedanst. Terugkijkend kun je de avond als romanstich, eng, crimineel of gezellig ervaren. Je kiest zelf welke invalshoek je pakt.



Geloof je echt dat je niet iets positiefs over iemand anders kunt verzinnen? Ik ben ook erg goed in 'mensen kijken en dus afzeiken', maar dat wil niet zeggen dat deze mensen 100% dom of slecht zijn. Lelijke bril maar superlieve vrouw? Saaie doos maar altijd secuur in haar werk? Lul van een vent maar erg aantrekkelijk? Iedereen heeft positieve en negatieve kanten. Verleg je focus.



Daarbij komt dat negativiteit energie kost. Zonde! Waarom zou je je druk maken over in jouw ogen slechte dingen van anderen. Waarom steek je daar energie in?



Het veranderen van gedachtepatronen is erg moeilijk en gebeurt niet van de ene op de andere dag. Het vergt doorzettingsvermogen. Ik ben het ovigens wel eens met Pelikaan. De ik die je nu bent is voortgekomen uit je vorige ik. Ga vooruit, niet achteruit.

Heel veel succes!

Hoi Regenponcho (tsja... Parasolletje zou ook al vrolijker klinken ),



Je zegt onderaan dat je geen reacties wilt als 'zoek een dokter op', maar als je het gevoel hebt dat je jezelf kwijt bent, dat je niet bent zoals je wilt zijn, etc... is het op zich nog niet zo'n gek idee om eens met een 'buitenstaander' te gaan kijken naar jezelf, iemand die daarin gespecialiseerd is, die in staat is je te 'doorgronden'. Een therapeut kan je helpen om eens grondig naar jezelf te kijken en mogelijk ingesleten patronen te veranderen.

Ik ben niet echt een azijnpisser , geloof ik , maar merk wel dat ik me aan meer / andere dingen stoor dan vroeger . Héél erg stoor . Dingen die ik vroeger niet eens zag , denk ik . En over sommige dingen stap ik dan weer wél gemakkelijker heen dan vroeger ; daar maak ik me dan weer minder druk om .

[quote]PrinsesOpDeErwt schreef op 02 oktober 2008 @ 17:52:

Hoi Regenponcho (tsja... Parasolletje zou ook al vrolijker klinken ),



Hahaha, dat dacht ik ook gelijk. En dan dat lekkere grijze regenwolkje, heb je dat speciaal hiervoor uitgezocht? Dan heb je in ieder geval humor!

Verder was ik vooral benieuwd naar de adviezen.

regenponcho schreef op 02 oktober 2008 @ 16:13:

Hoe ging dat bij jou, kostte het je moeite?

Het kostte inderdaad moeite om positieve dingen te zien vooral als je gewend bent om negatief te reageren. Je kunt positief denken zien als beginnen met sporten: in het begin kost het veel moeite en moet je jezelf ertoe dwingen, maar als je volhoudt merk je dat het steeds makkelijker gaat.

regenponcho schreef op 02 oktober 2008 @ 16:13:

Het is niet dat ik niet naar een arts wil, maar het is meer dat ik dat zelf ook wel kan verzinnen. Ik wil er eerst zelf mee aan de gang gaan. Nu ik jouw stukje over grenzen verleggen lees, herken ik dit voor mezelf ook wel. Op het moment zelf niet, achteraf wel.

Het kan dan helpen om op papier de gebeurtenis, jouw gevoel daarbij en de gedachten waardoor je dit gevoel kreeg en het gedrag wat je vertoonde uit te werken. Vervolgens kun je toetsen of deze gedachten reeel zijn en alternatieve gedachten en gedrag verzinnen voor als je weer in zo'n situatie komt. Op internet is het nodige hierover te vinden (http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke-effectiviteit/ret/). Bij mij gaf zelf doen niet voldoende resultaat en heeft kortdurende cognitieve gedragstherapie bij een eerstelijnspsycholoog (http://www.lve.nl/openbaar_pages/openb_eerstelijns.htm) goed geholpen.

regenponcho schreef op 02 oktober 2008 @ 16:13:

Bijvoorbeeld een bril.. dan zeg je dat iemand een leuke bril heeft, maar meende je het dan ook? Betrap mezelf er namelijk wel eens op dat ik bijvoorbeeld zeg dat iemand iets leuks aan heeft, terwijl ik het eigenlijk spuuglelijk vind.

Vraag je af waarom jij complimenten geeft. Ik heb moeten leren dat complimenteren niet gelijk is aan iets aardigs zeggen is tegen iemand anders.



Complimenteren is tweerichtingsverkeer: je toont waardering voor de keuze van iemand anders, maar tegelijkertijd heb jij daar ook wat aan.

- Wat leuk dat je ondanks je drukte toch op mijn verjaardag komt

- Wat fijn dat je voor mij bijsprong in die vergadering

- Wat lief dat jij al boodschappen hebt gedaan

(zo toon je waardering voor gedrag wat JIJ vaker wilt zien)



- Dat klinkt als een leuke vakantiebestemming. Misschien wil ik daar in de toekomst ook wel heen. Waar heb je jouw reis geboekt?

- Ik heb moeite met het schrijven van rapporten en het is me opgevallen dat jouw rapporten altijd erg makkelijk lezen. Hoe pak jij het schrijven van rapporten aan?

(zo toon je waardering, maar leer je meteen iets waar JIJ iets aan hebt)



Als je iets oprecht lelijk vindt en je zegt dat je het mooi vindt, heb JIJ daar niet veel aan. Als je bijvoorbeeld het huis van een vriendin lelijk vindt ingericht, maar je zegt dat je het mooi vindt, dan heb je kans dat ze jou voor je verjaardag iets geeft wat perfect in haar interieur past. Dan kun je je ergeren dat je een kado krijgt wat je spuuglelijk vindt, maar eigenlijk heb je dit dan zelf veroorzaakt met een niet gemeend compliment.

Je kunt ook je mening uiten zonder bot te zijn, bijv: "Het is niet helemaal mijn smaak, maar het past echt helemaal bij jou. Waar heb je inspiratie opgedaan om het zo mooi te combineren?". Op deze manier krijg je geen ongewenst verjaardagskado, en heb je toch je vriendin gecomplimenteerd met haar keuze.



Met het aangeven van grenzen werkt het eigenlijk hetzelfde.

- Bedankt voor je uitnodiging. Ik kan helaas niet. Volgende keer ga ik graag weet mee.

- Ik voel me vereerd dat je aan me denkt voor deze taak. Ik wil er echter eerst mijn planning bekijken of het mijn andere taken niet in de war stuurt en neem dan morgen contact met je op.

- Je kijkt naar de TV als ik met je praat. Dit geeft mij het gevoel of je niet geinteresseerd bent in mijn verhaal. Is dit zo of zouden we beter een andere keer dit gesprek kunnen voeren?

Door te laten weten wat jij voelt, kunnen mensen daar rekening mee houden en eventuele misverstanden wegnemen.

regenponcho, eerlijkheid naar jezelf toe is de eerste stap. Als je terugkijkt naar vroeger, was je dan leuker omdat je alles maar liet gebeuren? Ik heb namelijk ook vaak gedacht dat ik de oude Sensy mis maar dat is helemaal niet waar. Ik hoef die oude niet terug en ben blij met de nieuwe. Zie het als een slingerbeweging...je bevond je toen aan het uiteinde van het ene uiterste en nu aan het uiteinde van het andere uiterste.

De middenweg is wat je in feite bent. Het is en/en.

En als je je ergert aan mensen dan erger je je in feite aan jezelf. Het zit in jou. Ergeren is niets anders dan de verantwoordelijkheid voor wat je voelt buiten jezelf leggen. Als je de kijker naar binnen richt dan merk je dat je eigen aandeel groter is dan je eigenlijk wilt toegeven...vandaar mijn reactie dat je eerlijk naar jezelf moet kijken. Echt, het is een verademing om er achter te komen dat je niet perfect bent. Het maakt je zelfs een leuker mens

Wat in mij naar bovenkwam na het lezen van je verhaal; Wat heb je allemaal meegemaakt in die tien jaar, krijg de indruk dat je hele vervelende dingen hebt meegemaakt waardoor je stukje bij beetje negatiever bent geworden. Ga dat voor jezelf eens na.

En ja, die negativiteit herken ik wel,ik schaam me vaak voor mijn gedachten, terwijl ik weet dat ze nergens op slaan.

Wat boekentips; Heel je leven, Louise Hay, (ga aan de gang met affirmaties die in dit boek staan).

Leef lekker, van Nisandeh Neta, Wayne Dyer heeft veel boeken geschreven.Kijk eens in de boekwinkel (of bieb) bij zelfhulpboeken, en je vindt vast iets wat je aanspreekt, wat voor jou geschreven lijkt te zijn.



Straal, wat een goede posting. Kan je mij ook eens bijstaan als ik iets dergelijks wil formuleren, maar er niet op kan komen. )