Psyche
alle pijlers
Ik wil vriendinnen zónder kids...
donderdag 27 augustus 2009 om 12:54
Ik voel me er eigenlijk heel slecht over, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben 28 en ik heb geen kinderen en momenteel nog geen kinderwens (ik vind dat meer iets voor als je verder in de 30 bent). Maar ondertussen hebben veel vriendinnen van mij wél kinderen... en ik word er gek van! Het is gewoon niet mijn ding.
En ik vind ze hartstikke schattig hoor, en ik vind het allemaal hartstikke leuk voor ze. Maar afspreken is ineens allemaal heel moeilijk, laat staan uitgaan en spontane acties. Ik mis dat gewoon heel erg! En bellen is ook een drama, want er schreeuwen constant kinderen doorheen... (sommige van deze vriendinnen vinden het zelf ook moeilijk, deze veranderingen)
Zijn er meer die dat hebben? En heeft iemand tips voor hoe ik nieuwe vriendinnen zoek die geen kids hebben en gewoon lekker leuke dingen willen doen en net als ik van het leven genieten?
Ik woon trouwens wel samen, dus val ook niet in de singles categorie. Maar nu kunnen mijn vriend en ik bijna alleen nog maar leuke dingen met zijn vrienden doen, die nog geen kinderen hebben... (want met degene met kids is het allemaal moeilijk moeilijk, en ik heb gewoon geen zin om dan altijd maar bij hun langs te moeten gaan, en dan alleen maar daar thuis te zitten, en steeds onderbroken te worden door de kids).
En ik vind ze hartstikke schattig hoor, en ik vind het allemaal hartstikke leuk voor ze. Maar afspreken is ineens allemaal heel moeilijk, laat staan uitgaan en spontane acties. Ik mis dat gewoon heel erg! En bellen is ook een drama, want er schreeuwen constant kinderen doorheen... (sommige van deze vriendinnen vinden het zelf ook moeilijk, deze veranderingen)
Zijn er meer die dat hebben? En heeft iemand tips voor hoe ik nieuwe vriendinnen zoek die geen kids hebben en gewoon lekker leuke dingen willen doen en net als ik van het leven genieten?
Ik woon trouwens wel samen, dus val ook niet in de singles categorie. Maar nu kunnen mijn vriend en ik bijna alleen nog maar leuke dingen met zijn vrienden doen, die nog geen kinderen hebben... (want met degene met kids is het allemaal moeilijk moeilijk, en ik heb gewoon geen zin om dan altijd maar bij hun langs te moeten gaan, en dan alleen maar daar thuis te zitten, en steeds onderbroken te worden door de kids).
donderdag 27 augustus 2009 om 13:34
Hoi Leentje_81!
Ik begrijp denk ik wel een beetje hoe je je voelt, in mijn vriendinnengroep is het eigenlijk net allemaal begonnen, de eerste baby's hebben zich aangediend en een aantal anderen zijn hard aan het "klussen" (vreselijk woord) voor een beeb (nog vreselijker woord). Ik merk wel dat we nu in een andere levensfase komen, en dat dat voor zowel de kinderloze, kinderrijke en de klussers best een omschakeling is.
Ik heb er gewoon (nog) niet veel mee, ze zijn vast heel leuk hoor, en het zijn best schattige kinderen maar ze doen me eigenlijk niets, mijn eierstokken rammelen niet, en ik wil ook niet de hele avond over krampjes danwel vruchtbare dagen praten. Aan de andere kant begrijp ik ook wel dat die vriendinnen daar juist wel over willen praten om ervaringen uit te wisselen enz. Het is voor hun namelijk ook de eerste keer dat ze een baby hebben/willen.
Ik heb alleen wel aangegeven dat ik het persoonlijk niet zo leuk vind om als ik bijvoorbeeld met twee moeders wat ga doen er een beetje als Janneke met de korte achternaam bij te lopen omdat het de hele dag over buggys en tepelkloven gaat. Dat doen ze dan maar als ik (en de andere kinderlozen) er niet bij zijn. Natuurlijk praten we dan ook over de kinderen, het is toch een belangrijk deel van hun leven, maar niet de hele tijd !
Het is inderdaad soms lastig om af te spreken, maar dat ligt ook wel aan de vriendin, de ene laat nu eenmaal haar baby rustig bij haar vriend achter om met mij een drankje te doen, de ander wil haar baby het liefst de hele dag bij zich hebben en die zie ik alleen nog maar met baby, soms best wel jammer als het kind door je rustige lunch heen jengelt maar ja, daar moet ik me dan ook maar even overheen zetten.
Als je echt specifiek kindervrije vrienden wil zal je daar naar opzoek moeten, of zorgen dat degene die je nog hebt niet zwanger worden! Ik denk alleen dat je je vriendinnen met kinderen ook wel een beetje credit mag geven, na de hectische eerste maanden trekken vaak wel bij en zijn ze misschien maar wat blij om eens met jou als kinderloze te praten/stappen/winkelen o.i.d.!
Ik begrijp denk ik wel een beetje hoe je je voelt, in mijn vriendinnengroep is het eigenlijk net allemaal begonnen, de eerste baby's hebben zich aangediend en een aantal anderen zijn hard aan het "klussen" (vreselijk woord) voor een beeb (nog vreselijker woord). Ik merk wel dat we nu in een andere levensfase komen, en dat dat voor zowel de kinderloze, kinderrijke en de klussers best een omschakeling is.
Ik heb er gewoon (nog) niet veel mee, ze zijn vast heel leuk hoor, en het zijn best schattige kinderen maar ze doen me eigenlijk niets, mijn eierstokken rammelen niet, en ik wil ook niet de hele avond over krampjes danwel vruchtbare dagen praten. Aan de andere kant begrijp ik ook wel dat die vriendinnen daar juist wel over willen praten om ervaringen uit te wisselen enz. Het is voor hun namelijk ook de eerste keer dat ze een baby hebben/willen.
Ik heb alleen wel aangegeven dat ik het persoonlijk niet zo leuk vind om als ik bijvoorbeeld met twee moeders wat ga doen er een beetje als Janneke met de korte achternaam bij te lopen omdat het de hele dag over buggys en tepelkloven gaat. Dat doen ze dan maar als ik (en de andere kinderlozen) er niet bij zijn. Natuurlijk praten we dan ook over de kinderen, het is toch een belangrijk deel van hun leven, maar niet de hele tijd !
Het is inderdaad soms lastig om af te spreken, maar dat ligt ook wel aan de vriendin, de ene laat nu eenmaal haar baby rustig bij haar vriend achter om met mij een drankje te doen, de ander wil haar baby het liefst de hele dag bij zich hebben en die zie ik alleen nog maar met baby, soms best wel jammer als het kind door je rustige lunch heen jengelt maar ja, daar moet ik me dan ook maar even overheen zetten.
Als je echt specifiek kindervrije vrienden wil zal je daar naar opzoek moeten, of zorgen dat degene die je nog hebt niet zwanger worden! Ik denk alleen dat je je vriendinnen met kinderen ook wel een beetje credit mag geven, na de hectische eerste maanden trekken vaak wel bij en zijn ze misschien maar wat blij om eens met jou als kinderloze te praten/stappen/winkelen o.i.d.!
donderdag 27 augustus 2009 om 13:41
Het verschilt gewoon nogal per persoon die een kind krijgt, Roosje. Voor mij als kinderloze is het een soort loterij: natuurlijk blijf je investeren in je vrienden als ze vader of moeder zijn geworden, maar het is maar afwachten of en in hoeverre zij nog in jou blijven investeren. Dat het wat minder wordt snapt iedereen, maar daar zijn nogal gradaties in.
Ik ben zelf ook blij een groot deel kinderlozen in mijn vriendenkring te hebben, omdat je -zolang ze kinderloos zijn en als je elkaar al een tijdlang kent- ervan op aan kunt dat ze in je investeren, terwijl je op het moment dat iemand aan kinderen begint altijd maar af moet wachten of de vriendschap van hun kant blijft bestaan.
Heb wel de indruk dat ik het goed getroffen heb, omdat een groot deel van mijn vriendenkring man is. Het lijkt erop dat vrouwen gemiddeld (gemiddeld he, voordat er iemand beledigd over me heen valt) meer geneigd zijn zich enkel nog op het kind te richten.
Ik ben zelf ook blij een groot deel kinderlozen in mijn vriendenkring te hebben, omdat je -zolang ze kinderloos zijn en als je elkaar al een tijdlang kent- ervan op aan kunt dat ze in je investeren, terwijl je op het moment dat iemand aan kinderen begint altijd maar af moet wachten of de vriendschap van hun kant blijft bestaan.
Heb wel de indruk dat ik het goed getroffen heb, omdat een groot deel van mijn vriendenkring man is. Het lijkt erop dat vrouwen gemiddeld (gemiddeld he, voordat er iemand beledigd over me heen valt) meer geneigd zijn zich enkel nog op het kind te richten.
donderdag 27 augustus 2009 om 13:52
Heel herkenbaar! Gelukkig heb ik wat mensen in mijn omgeving die er of helemaal niet aan begonnen zijn of nog niet. Maar er veranderd wel veel in een vriendschap als er wel kinderen zijn. Ken gelukkig ook zat vrouwen die niet zitten mutsen omdat ze mama zijn.
Maar mijn zusje was bijvoorbeeld voordat ze kinderen kreeg een leuke vlotte meid, nam eens een jointje, ging naar festivals, ondernam van alles en we konden lekker kletsen over films en tv series. Ik heb wat uren met haar aan de telefoon gehangen.
Nu zijn er altijd gillende kinderen op de achtergrond, gilt ze in de telefoon dat ze moeten ophouden (heel fijn). Bovendien is ze nu zooo Libelle, gaat als hobby op een taartversiercursus, naailes, bloempotten schilderen, juk. Als ik wat over mezelf wil vertellen zit ze te gapen en zodra ik mijn mond hou gaat het weer over haar kinderen., Van wc trainng tot slaapgewoontes, alles wordt tot vervelenstoe verteld. Tja, het zijn mijn neefjes en nichtjes en ben echt gek met ze maar zij is echt tutje geworden.
Als het een vriendin was geweest was de vriendschap denk ik allang verwaterd. Erg he?
Maar mijn zusje was bijvoorbeeld voordat ze kinderen kreeg een leuke vlotte meid, nam eens een jointje, ging naar festivals, ondernam van alles en we konden lekker kletsen over films en tv series. Ik heb wat uren met haar aan de telefoon gehangen.
Nu zijn er altijd gillende kinderen op de achtergrond, gilt ze in de telefoon dat ze moeten ophouden (heel fijn). Bovendien is ze nu zooo Libelle, gaat als hobby op een taartversiercursus, naailes, bloempotten schilderen, juk. Als ik wat over mezelf wil vertellen zit ze te gapen en zodra ik mijn mond hou gaat het weer over haar kinderen., Van wc trainng tot slaapgewoontes, alles wordt tot vervelenstoe verteld. Tja, het zijn mijn neefjes en nichtjes en ben echt gek met ze maar zij is echt tutje geworden.
Als het een vriendin was geweest was de vriendschap denk ik allang verwaterd. Erg he?
donderdag 27 augustus 2009 om 14:08
Nee hoor propje, kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Ik heb geen zus, maar het lijkt me vreselijk als iemand die zo dichtbij je staat opeens zo verandert.
Ik ben ook zo'n 2 jaar jonger dan mijn vriendenkring (28) en werkelijk iedereen heeft een kind gekregen de afgelopen 2 jaar (hmm mag dus wel opschieten haha!). Ik wil ze echt wel zelf, maar dan over een paar jaar, vroeg genoeg.
Mijn beste vriendin heeft 2 kleine kinderen in 1,5 jaar gekregen en vindt het heerlijk om met mij over andere zaken dan de kinderen te praten, omdat iedereen om haar heen ook in de luiers zit. Natuurlijk heeft ze af en toe verhalen over haar kids, maar ik ook over mijn vriend/werk/vriendinnen, het is nou eenmaal een groot deel van je leven. En gelukkig zijn de meeste van mijn vriendinnen geen roze wolk moeders en geven ze ruiterlijk toe dat hun babies soms vreselijk zijn, en dat alles nogal anders is dan ze zich vooraf hadden voorgesteld (maar alles is het waard uiteraard ). Zodoende krijg ik voornamelijk alle genante en klaagverhalen te horen, waar ik dan weer om kan lachen en blij kan zijn dat het nog even niet aan de orde is voor mezelf!
Maar idd, het spontane en tot-in-de-late-uurtjes is er wel een beetje af, maar ja, ik word ook een dagje ouder haha!
Ik ben ook zo'n 2 jaar jonger dan mijn vriendenkring (28) en werkelijk iedereen heeft een kind gekregen de afgelopen 2 jaar (hmm mag dus wel opschieten haha!). Ik wil ze echt wel zelf, maar dan over een paar jaar, vroeg genoeg.
Mijn beste vriendin heeft 2 kleine kinderen in 1,5 jaar gekregen en vindt het heerlijk om met mij over andere zaken dan de kinderen te praten, omdat iedereen om haar heen ook in de luiers zit. Natuurlijk heeft ze af en toe verhalen over haar kids, maar ik ook over mijn vriend/werk/vriendinnen, het is nou eenmaal een groot deel van je leven. En gelukkig zijn de meeste van mijn vriendinnen geen roze wolk moeders en geven ze ruiterlijk toe dat hun babies soms vreselijk zijn, en dat alles nogal anders is dan ze zich vooraf hadden voorgesteld (maar alles is het waard uiteraard ). Zodoende krijg ik voornamelijk alle genante en klaagverhalen te horen, waar ik dan weer om kan lachen en blij kan zijn dat het nog even niet aan de orde is voor mezelf!
Maar idd, het spontane en tot-in-de-late-uurtjes is er wel een beetje af, maar ja, ik word ook een dagje ouder haha!
donderdag 27 augustus 2009 om 14:20
Hier zelf moeder met kids, maar ook ik kan me ergeren aan "de verschuiling" achter de kids en alle daarbij behorende verplichtinge, regelingen enz...
Vaak zie je dat de partners gewoon hun hobbies door kunnen zetten, hun eigen tijd wel nemen enz..., maar dat is een keuze van de "dames" in kwestie. Althans in mijn ogen en in mijn geval.
Zelf alleenstaande ouder en ook ik kan makkelijk mijn sociale contacten onderhouden. Als ik gebeld wordt, zijn mijn kids gewoon even stil of gaan met de deur dicht even op hun kamer spelen, in tegenstelling tot als ik mijn vriendinnen bel, waar het heeeel normaal is dat alle kinderen (soms vraag ik me af of ik niet een paar kraambezoekjes heb overgeslagen ) er doorheen gillen, dingen vragen aan "mama" en dan ook nog eens antwoord krijgen, waardoor het verhaal/gesprek met mij gewoon stilligt.
Heb er wel van geleerd. Bellen na 19.00 uur, veel meer mailen i.p.v. bellen en afspraken ruim van te voren maken. Maar ik blijf erbij dat het van de persoon (lees moeder) afhangt hoe er mee omgegaan wordt.
Toevoeging : als ik de keuze dus heb, dan ook voor mij vriendinnen zonder kids, of 1 die probeert ook nog een eigen leven te hebben/houden
.
Vaak zie je dat de partners gewoon hun hobbies door kunnen zetten, hun eigen tijd wel nemen enz..., maar dat is een keuze van de "dames" in kwestie. Althans in mijn ogen en in mijn geval.
Zelf alleenstaande ouder en ook ik kan makkelijk mijn sociale contacten onderhouden. Als ik gebeld wordt, zijn mijn kids gewoon even stil of gaan met de deur dicht even op hun kamer spelen, in tegenstelling tot als ik mijn vriendinnen bel, waar het heeeel normaal is dat alle kinderen (soms vraag ik me af of ik niet een paar kraambezoekjes heb overgeslagen ) er doorheen gillen, dingen vragen aan "mama" en dan ook nog eens antwoord krijgen, waardoor het verhaal/gesprek met mij gewoon stilligt.
Heb er wel van geleerd. Bellen na 19.00 uur, veel meer mailen i.p.v. bellen en afspraken ruim van te voren maken. Maar ik blijf erbij dat het van de persoon (lees moeder) afhangt hoe er mee omgegaan wordt.
Toevoeging : als ik de keuze dus heb, dan ook voor mij vriendinnen zonder kids, of 1 die probeert ook nog een eigen leven te hebben/houden
.
donderdag 27 augustus 2009 om 14:23
Ga eens kijken op www.nieuwemensenlerenkennen.nl (www.nmlk.nl).
Ik heb er veel kinderloze vriendinnen opgeduikeld! Echt heerlijk. Lekker afspreken, de stad in, leuke activiteiten doen. Veel mensen zijn single, maar ook mensen met relaties die in hetzelfde schuitje zitten als jij.
En vooral afspreken ZONDER de kinderen. Alleen met je vriendin iets leuks gaan doen, kan manlief bij hun kids blijven. Zo houd je het allemaal heel leuk.
Ik heb er veel kinderloze vriendinnen opgeduikeld! Echt heerlijk. Lekker afspreken, de stad in, leuke activiteiten doen. Veel mensen zijn single, maar ook mensen met relaties die in hetzelfde schuitje zitten als jij.
En vooral afspreken ZONDER de kinderen. Alleen met je vriendin iets leuks gaan doen, kan manlief bij hun kids blijven. Zo houd je het allemaal heel leuk.
donderdag 27 augustus 2009 om 14:30
quote:Leraar schreef op 27 augustus 2009 @ 13:41:
Het verschilt gewoon nogal per persoon die een kind krijgt, Roosje. Voor mij als kinderloze is het een soort loterij: natuurlijk blijf je investeren in je vrienden als ze vader of moeder zijn geworden, maar het is maar afwachten of en in hoeverre zij nog in jou blijven investeren. Dat het wat minder wordt snapt iedereen, maar daar zijn nogal gradaties in.
Ik ben zelf ook blij een groot deel kinderlozen in mijn vriendenkring te hebben, omdat je -zolang ze kinderloos zijn en als je elkaar al een tijdlang kent- ervan op aan kunt dat ze in je investeren, terwijl je op het moment dat iemand aan kinderen begint altijd maar af moet wachten of de vriendschap van hun kant blijft bestaan.
Hier ben ik het wel mee eens. De meeste kinderen in mijn vriendenkring zijn nog onder de 3 (de tweede leg komt er aan...) dus ik weet nog niet in hoeverre ik mijn 'investeringen' terug ga krijgen. Ik merk grote verschillen in hoe vriendinnen omgaan met minder tijd en een andere belangrijke interesse (hun baby). Er zijn er bij die bewust hun best doen om mij af en toe te bellen (als ze weten datik iets belangrijks heb) en ook zeggen "zullen we dan en dan eens samen wat gaan eten? Manlief blijft die avond thuis". Er zijn er echter ook bij die hun baby blijkbaar als 'excuus' zien/gebruiken om nooit meer naar mij te kunnen komen, een nachtje te blijven slapen of wat dan ook. Dat is inderdaad lastig.
Heb zelf wel een kinderwens. Weet nog niet of die ooit uit gaat komen, maari k ben heel benieuwd hoe veel moeite sommige vriendinnen (die dan allang uit del uiers zijn, haha) zullen gaan doen om dan zeg maar 'iets terug te geven' aan mij.
Ik denk wel dat ik met vrienden die dan nog steeds kinderloos zijn meer rekening zal houden door dat ik zelf heb meegemaakt hoe moeilijk het kan zijn.
Het verschilt gewoon nogal per persoon die een kind krijgt, Roosje. Voor mij als kinderloze is het een soort loterij: natuurlijk blijf je investeren in je vrienden als ze vader of moeder zijn geworden, maar het is maar afwachten of en in hoeverre zij nog in jou blijven investeren. Dat het wat minder wordt snapt iedereen, maar daar zijn nogal gradaties in.
Ik ben zelf ook blij een groot deel kinderlozen in mijn vriendenkring te hebben, omdat je -zolang ze kinderloos zijn en als je elkaar al een tijdlang kent- ervan op aan kunt dat ze in je investeren, terwijl je op het moment dat iemand aan kinderen begint altijd maar af moet wachten of de vriendschap van hun kant blijft bestaan.
Hier ben ik het wel mee eens. De meeste kinderen in mijn vriendenkring zijn nog onder de 3 (de tweede leg komt er aan...) dus ik weet nog niet in hoeverre ik mijn 'investeringen' terug ga krijgen. Ik merk grote verschillen in hoe vriendinnen omgaan met minder tijd en een andere belangrijke interesse (hun baby). Er zijn er bij die bewust hun best doen om mij af en toe te bellen (als ze weten datik iets belangrijks heb) en ook zeggen "zullen we dan en dan eens samen wat gaan eten? Manlief blijft die avond thuis". Er zijn er echter ook bij die hun baby blijkbaar als 'excuus' zien/gebruiken om nooit meer naar mij te kunnen komen, een nachtje te blijven slapen of wat dan ook. Dat is inderdaad lastig.
Heb zelf wel een kinderwens. Weet nog niet of die ooit uit gaat komen, maari k ben heel benieuwd hoe veel moeite sommige vriendinnen (die dan allang uit del uiers zijn, haha) zullen gaan doen om dan zeg maar 'iets terug te geven' aan mij.
Ik denk wel dat ik met vrienden die dan nog steeds kinderloos zijn meer rekening zal houden door dat ik zelf heb meegemaakt hoe moeilijk het kan zijn.
donderdag 27 augustus 2009 om 14:43
Leentje, ik heb zelf twee kinderen, maar ik begrijp goed wat je bedoelt. Een kinderloze vriendin van mij komt graag bij ons thuis, onder andere omdat ze het zo leuk vindt om mijn nageslacht te zien. Hartstikke lief van haar natuurlijk, maar ik spreek liever buiten de deur af, zodat we niet steeds worden afgeleid door MIJN kinderen.
Schuldgevoel is nergens voor nodig!
Schuldgevoel is nergens voor nodig!
donderdag 27 augustus 2009 om 16:35
donderdag 27 augustus 2009 om 16:45
Ik merk wel dat het er inderdaad veel mee te maken heeft hoe deze nieuwe moeders ermee om gaan... en bij mij het nou net het geval dat juist mijn beste vriendin er niet al te best mee omgaat... Ze kan echt alleen nog maar over haar baby praten en alles wat erbij hoort, ze is er gewoon constant mee bezig. Ik spreek vaak genoeg af met de baby erbij (vrijwel altijd op mijn initiatief), maar dan altijd bij haar en we kunnen zelfs niet te stad in want dat is teveel gedoe vind ze... zij is dus echt iemand die het als excuus gebruikt. Echt superjammer. En ze is totaal niet meer geïnteresseerd in mij, ik merk gewoon als ik wat vertel dat ze helemaal niet luistert... ook niet als het om voor mij belangrijke dingen gaat.
Jullie reacties hebben we wel doen laten inzien dat het ook een beetje aan haar ligt en hoe zij ermee omgaat. Want ze wil nooit eens zonder haar baby afspreken... haar vriend gedraagt zich ook niet al te fantastisch, want het komt ook wel veel op haar aan.
Andere vriendinnen zijn wel minder erg dan zij, maar ik mis gewoon het soort vriendschap dat ik vroeger met ze had. Ik zal ze zeker niet laten vallen, en wanneer de kids ouder worden zal het ook wel veranderen, maar ik ga wel proberen ook nieuwe, wat meer gelijkgestemde vriendinnen te zoeken.
Ik ben in ieder geval blij dat ik dit hier heb kunnen uiten, want ik zat er best wel mee en het voelt toch een beetje als een taboe. Je wilt toch graag een goede vriendin zijn.
Jullie reacties hebben we wel doen laten inzien dat het ook een beetje aan haar ligt en hoe zij ermee omgaat. Want ze wil nooit eens zonder haar baby afspreken... haar vriend gedraagt zich ook niet al te fantastisch, want het komt ook wel veel op haar aan.
Andere vriendinnen zijn wel minder erg dan zij, maar ik mis gewoon het soort vriendschap dat ik vroeger met ze had. Ik zal ze zeker niet laten vallen, en wanneer de kids ouder worden zal het ook wel veranderen, maar ik ga wel proberen ook nieuwe, wat meer gelijkgestemde vriendinnen te zoeken.
Ik ben in ieder geval blij dat ik dit hier heb kunnen uiten, want ik zat er best wel mee en het voelt toch een beetje als een taboe. Je wilt toch graag een goede vriendin zijn.
donderdag 27 augustus 2009 om 17:43
Dat is precies wat ik eerder zei Leentje: Mijn vriendinnen die niet van kinderen houden houden eigenlijk niet van de ouders van die kinderen...
Ouders die het altijd over hun kroost hebben en totaal infantiliseren op het moment dat ze een kind hebben.
Maar zoals ik ook al eerder zei.
Ik geniet zo van mijn kinderloze vriendinnen en samen zwaar aan de rosé gaan...
En zij genieten van mij. Ook nu ik een kind heb. Want ze is net zo veel onderwerp van gesprek als de man van mijn ene vriendin, het werk van mijn andere vriendin, en de kat van de derde vriendin. Bij wijze van spreken dan.
Ik raad je aan het open met je vriendin te bespreken.
Zeg dat je "jullie" mist.
En of jullie niet af en toe weer zoals vroeger kunnen.
Dat begrijpt ze vast wel.
Ouders die het altijd over hun kroost hebben en totaal infantiliseren op het moment dat ze een kind hebben.
Maar zoals ik ook al eerder zei.
Ik geniet zo van mijn kinderloze vriendinnen en samen zwaar aan de rosé gaan...
En zij genieten van mij. Ook nu ik een kind heb. Want ze is net zo veel onderwerp van gesprek als de man van mijn ene vriendin, het werk van mijn andere vriendin, en de kat van de derde vriendin. Bij wijze van spreken dan.
Ik raad je aan het open met je vriendin te bespreken.
Zeg dat je "jullie" mist.
En of jullie niet af en toe weer zoals vroeger kunnen.
Dat begrijpt ze vast wel.
donderdag 27 augustus 2009 om 17:51
Beste to,
Ook ik snak naar vriendinnen zonder kinderen hoor........of in ieder geval vriendinnen waarbij de kids niet door een telefoongesprek heen tetteren, vriendinnen niet bij elke krijs naar de kinderen gaan en vriendinnen die hun kroost niet als prinsjes en prinsesjes behandelen .........YEK!
Nu heb ik zelf wel kinderen en toen ze klein waren heb ik altijd mijn best gedaan om mijn kinderloze vriendinnen niet te vergeten. Het werkt vaak 2 kanten op!
Sommigen nieuwbakken moeders laten hun totale wereld om de kids draaien. Ik persoonlijk vind dat zeer ongezond, maar dat ik mijn mening.
Succes met je zoektocht
Ook ik snak naar vriendinnen zonder kinderen hoor........of in ieder geval vriendinnen waarbij de kids niet door een telefoongesprek heen tetteren, vriendinnen niet bij elke krijs naar de kinderen gaan en vriendinnen die hun kroost niet als prinsjes en prinsesjes behandelen .........YEK!
Nu heb ik zelf wel kinderen en toen ze klein waren heb ik altijd mijn best gedaan om mijn kinderloze vriendinnen niet te vergeten. Het werkt vaak 2 kanten op!
Sommigen nieuwbakken moeders laten hun totale wereld om de kids draaien. Ik persoonlijk vind dat zeer ongezond, maar dat ik mijn mening.
Succes met je zoektocht
zondag 30 augustus 2009 om 08:54
Ik herken de frustratie wel. Mijn beste vriendin heeft een dochter van 1 jaar en ik heb bijna geen contact meer met haar. Ze heeft zo'n ander leven, zit in een nieuwe fase en ik kan er niet over meepraten. Ik ben 32 en single en heb geen kinderen. Ik denk dat ik geen kinderwens heb. Ik heb er gevoelsmatig niets mee. Het is moelijk om je er bij neer te leggen dat een vriendschap kan veranderen maar ik raad je aan om dat toch te proberen anders raak je die vriendinnen kwijt. Hoe je dat kunt aanpakken weet ik niet zo goed. Reageer je frustratie iig niet op je vriendin(nen) af.
Trouwens vlgs mij is een kinderwens niet aan leeftijd gebonden, ik heb nichtjes die begin twintig waren toen ze trouwden en zwanger werden. Een (lat)relatie wil ik wel, maar trouwen en kinderen denk ik niet.
Trouwens vlgs mij is een kinderwens niet aan leeftijd gebonden, ik heb nichtjes die begin twintig waren toen ze trouwden en zwanger werden. Een (lat)relatie wil ik wel, maar trouwen en kinderen denk ik niet.
zondag 30 augustus 2009 om 08:56
quote:Leentje_81 schreef op 27 augustus 2009 @ 12:54:
Ik voel me er eigenlijk heel slecht over, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben 28 en ik heb geen kinderen en momenteel nog geen kinderwens (ik vind dat meer iets voor als je verder in de 30 bent). Maar ondertussen hebben veel vriendinnen van mij wél kinderen... en ik word er gek van! Het is gewoon niet mijn ding.
En ik vind ze hartstikke schattig hoor, en ik vind het allemaal hartstikke leuk voor ze. Maar afspreken is ineens allemaal heel moeilijk, laat staan uitgaan en spontane acties. Ik mis dat gewoon heel erg! En bellen is ook een drama, want er schreeuwen constant kinderen doorheen... (sommige van deze vriendinnen vinden het zelf ook moeilijk, deze veranderingen)
Zijn er meer die dat hebben? En heeft iemand tips voor hoe ik nieuwe vriendinnen zoek die geen kids hebben en gewoon lekker leuke dingen willen doen en net als ik van het leven genieten?
Ik woon trouwens wel samen, dus val ook niet in de singles categorie. Maar nu kunnen mijn vriend en ik bijna alleen nog maar leuke dingen met zijn vrienden doen, die nog geen kinderen hebben... (want met degene met kids is het allemaal moeilijk moeilijk, en ik heb gewoon geen zin om dan altijd maar bij hun langs te moeten gaan, en dan alleen maar daar thuis te zitten, en steeds onderbroken te worden door de kids).Lekkere 'vriendin' ben jij.....heb jij er weleens bij stilgestaan wat jouw houding doet voor jouw vriendinnen met kinderen? Heb jij er uberhaupt wel eens over gesproken met ze?
Ik voel me er eigenlijk heel slecht over, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben 28 en ik heb geen kinderen en momenteel nog geen kinderwens (ik vind dat meer iets voor als je verder in de 30 bent). Maar ondertussen hebben veel vriendinnen van mij wél kinderen... en ik word er gek van! Het is gewoon niet mijn ding.
En ik vind ze hartstikke schattig hoor, en ik vind het allemaal hartstikke leuk voor ze. Maar afspreken is ineens allemaal heel moeilijk, laat staan uitgaan en spontane acties. Ik mis dat gewoon heel erg! En bellen is ook een drama, want er schreeuwen constant kinderen doorheen... (sommige van deze vriendinnen vinden het zelf ook moeilijk, deze veranderingen)
Zijn er meer die dat hebben? En heeft iemand tips voor hoe ik nieuwe vriendinnen zoek die geen kids hebben en gewoon lekker leuke dingen willen doen en net als ik van het leven genieten?
Ik woon trouwens wel samen, dus val ook niet in de singles categorie. Maar nu kunnen mijn vriend en ik bijna alleen nog maar leuke dingen met zijn vrienden doen, die nog geen kinderen hebben... (want met degene met kids is het allemaal moeilijk moeilijk, en ik heb gewoon geen zin om dan altijd maar bij hun langs te moeten gaan, en dan alleen maar daar thuis te zitten, en steeds onderbroken te worden door de kids).Lekkere 'vriendin' ben jij.....heb jij er weleens bij stilgestaan wat jouw houding doet voor jouw vriendinnen met kinderen? Heb jij er uberhaupt wel eens over gesproken met ze?
zondag 30 augustus 2009 om 11:30
quote:traincha2 schreef op 30 augustus 2009 @ 08:56:
[...]
Lekkere 'vriendin' ben jij.....heb jij er weleens bij stilgestaan wat jouw houding doet voor jouw vriendinnen met kinderen? Heb jij er uberhaupt wel eens over gesproken met ze?Zo raar is het toch niet wat ze schrijft. Zij doet zelfs nog moeite om bij hen te komen ondanks dat er van die schreeuwlelijks de boel verstoren. Als de vriendinnen met kids geen moeite willen doen om zonder kind af te spreken dan houdt het gewoon op.
[...]
Lekkere 'vriendin' ben jij.....heb jij er weleens bij stilgestaan wat jouw houding doet voor jouw vriendinnen met kinderen? Heb jij er uberhaupt wel eens over gesproken met ze?Zo raar is het toch niet wat ze schrijft. Zij doet zelfs nog moeite om bij hen te komen ondanks dat er van die schreeuwlelijks de boel verstoren. Als de vriendinnen met kids geen moeite willen doen om zonder kind af te spreken dan houdt het gewoon op.
zondag 30 augustus 2009 om 12:40
Ik zou het ook bespreekbaar maken. Wie weet snappen jullie elkaar verkeerd en bloedt daarom een vriendschap dood.
Mijn beste vriendin heeft ook sinds een jaar een kind, nou ben ik de ideale kinderloze vriendin, ik pas namelijk graag op . En kan me een wereld zonder kinderen niet voorstellen.
Maar ook ik zou graag weer eens iets met haar doen zonder zoontje lief. Zij is daar gewoon heel eerlijk in, toen zoontje er net was had ze die behoefte niet, en de energie niet. Inmiddels is zoontje 1 en krijgt zij wel weer die behoefte om een dagje zonder hem te zijn.
En ergens snap ik dat wel, opzich ben je als moeder toch 'de verzorger' van je baby, en zeker als het de eerste is kan het best eng zijn om die zorg over te dragen. Tuurlijk kan papa het ook, lijkt me ook dat in gezinnen waarin papa een papadag heeft papa ook sneller in het weekend thuis blijft bij de kleine.
En daarbij, moeders met kinderen hebben hun kinderen er nou eenmaal graag bij, totaalpakketje zeg maar. Ik ga ook niet een dagje naar het bos zonder mijn hond...... Dus wie met mij naar het bos/strand ofzo (als het ook leuk is voor mijn hond) wil krijgt ook een totaalpakketje..
Mijn beste vriendin heeft ook sinds een jaar een kind, nou ben ik de ideale kinderloze vriendin, ik pas namelijk graag op . En kan me een wereld zonder kinderen niet voorstellen.
Maar ook ik zou graag weer eens iets met haar doen zonder zoontje lief. Zij is daar gewoon heel eerlijk in, toen zoontje er net was had ze die behoefte niet, en de energie niet. Inmiddels is zoontje 1 en krijgt zij wel weer die behoefte om een dagje zonder hem te zijn.
En ergens snap ik dat wel, opzich ben je als moeder toch 'de verzorger' van je baby, en zeker als het de eerste is kan het best eng zijn om die zorg over te dragen. Tuurlijk kan papa het ook, lijkt me ook dat in gezinnen waarin papa een papadag heeft papa ook sneller in het weekend thuis blijft bij de kleine.
En daarbij, moeders met kinderen hebben hun kinderen er nou eenmaal graag bij, totaalpakketje zeg maar. Ik ga ook niet een dagje naar het bos zonder mijn hond...... Dus wie met mij naar het bos/strand ofzo (als het ook leuk is voor mijn hond) wil krijgt ook een totaalpakketje..
