Psyche
alle pijlers
ik wil zo graag mezelf terug!
woensdag 7 januari 2009 om 16:24
Al weken/maanden voel ik me klote.Afgelopen jaar was echt heftig.Ergens ben ik mezelf kwijt geraakt en het lukt me maar niet om mezelf terug te vinden.Ben verandert van een gelukkige,zelfstandige,spontane vrouw in een verdrietig hoopje ellende dat nergens zin in heeft.Ik weet heel goed wat ik wil enz,maar op de 1 of andere manier lukt het me niet om weer op mijn pad te komen.Ben moe en lusteloos.Heb de hele dag alleen maar zin in eten en kom nauwelijks nog de deur uit...
Ik heb vooral last van liefdesverdriet,maar duurt echt al maanden.Wetende dat iemand niet goed voor je is,maar hem niet los kunnen laten!Ik kots van mezelf.Ik wil helemaal niet zo zijn of me zo voelen,maar kan het knopje even niet vinden!Wie herkent dit gevoel en kan me wellicht beetje op weg helpen?
Miran
Ik heb vooral last van liefdesverdriet,maar duurt echt al maanden.Wetende dat iemand niet goed voor je is,maar hem niet los kunnen laten!Ik kots van mezelf.Ik wil helemaal niet zo zijn of me zo voelen,maar kan het knopje even niet vinden!Wie herkent dit gevoel en kan me wellicht beetje op weg helpen?
Miran
woensdag 7 januari 2009 om 16:27
woensdag 7 januari 2009 om 16:30
Ik herken het van vroeger. Wat hielp was mezelf dwingen iets te gaan doen. Hardlopen of fietsen. Maakte m'n hoofd leeg, van activiteit wordt je actiever en het gaf me het gevoel dat ik iets nuttigs had gedaan.
Probeer iedere dag iets te doen waar je trots op kan zijn. Hoeft niet groot te zijn, bijvoorbeeld de vriezer ontdooien. En dan tegen jezelf zeggen, nou, dat heb ik toch maar weer mooi gedaan.
En verder, sterkte, ook dit gaat weer voorbij.
Probeer iedere dag iets te doen waar je trots op kan zijn. Hoeft niet groot te zijn, bijvoorbeeld de vriezer ontdooien. En dan tegen jezelf zeggen, nou, dat heb ik toch maar weer mooi gedaan.
En verder, sterkte, ook dit gaat weer voorbij.
woensdag 7 januari 2009 om 16:31
Je moet toch afleiding gaan zoeken en meer de deur uit! Anders blijf je maar in die situatie van binnenzitten hangen. De sportschool is een idee, al begin je maar een uurtje in de week. Of dansles, salsa of wat dan ook. Meestal kan je daar ook zonder partner tercht en zo leer je ook nieuwe mensen kennen.
Hoe zit het met werk? heb je dat? En je vrienden/familie? weten zij hoe jij je voelt?
Hoe zit het met werk? heb je dat? En je vrienden/familie? weten zij hoe jij je voelt?
woensdag 7 januari 2009 om 16:32
heb 2 geweldige vriendinnen,maar hebben ook zo hun eigen leven.kan ze altijd bellen,maar snappen niet dat ik niet gewoon iemand die niet goed voor me is,niet kan loslaten.snap ik zelf eigenlijk ook niet!ga volgende week wel aan nieuwe baan beginnen 3 dagen per week....wellicht dat dit helpt...maar snap het niet van mezelf...herken je dit?
woensdag 7 januari 2009 om 16:47
woensdag 7 januari 2009 om 17:23
Ik herken 't wel. Heb dat ook als ik liefdesverdriet heb. En dan kunnen nog zoveel lieve gezellige mensen mij mee willen sleuren om leuke dingen te doen, ik doe dat dan als 'n soort zombie want gevoelsmatig voel ik me helemaal niet happy. Maar op 'n dag merk je dat je weer geniet van dat lentezonnetje bijv. en dan begin je weer op te krabbelen. Het gaat echt wel weer over alleen heeft 't tijd nodig en bij de een nu eenmaal wat langer dan bij de ander. Wel is 't belangrijk dat je je onderwerp van liefdesverdriet geheel uit je leven bant, dus niet meer mailen of bellen!
woensdag 7 januari 2009 om 18:04
Een prachtige oefening in loslaten is dit! Niet dat het maakt dat het minder rot voelt.
Kun je jezelf overtuigen dat dit een gevoel is dat overgaat? Dat je het uit moet zitten, ademhaling na ademhaling? Er is echt een tijd dat het beter wordt. Maar als je elke keer energie steekt in die heftige emoties van verlatenheid en willen begrijpen, dan kom je er moeilijk van af. Dan heeft de emotie macht over jou ipv andersom.
Zoek afleiding. Als je alleen aan eten kunt denken: zoek iets om te eten uit dat niet ál te slecht is voor je is en koop dat in een winkel waar je bijv. een halfuur voor onderweg bent lopend. Ben je er toch uit geweest. En weer aan het werk gaan maakt dat je hoofd ook weer ergens anders naar staat.
Misschien is het ook goed om in een dagboek je emoties neer te pennen. Dat geeft vaak ordening en opluchting om er heel geconcentreerd mee bezig te zijn en daarna voor die dag of dat uur even 'het boek te sluiten'.
Sterkte iig!
Kun je jezelf overtuigen dat dit een gevoel is dat overgaat? Dat je het uit moet zitten, ademhaling na ademhaling? Er is echt een tijd dat het beter wordt. Maar als je elke keer energie steekt in die heftige emoties van verlatenheid en willen begrijpen, dan kom je er moeilijk van af. Dan heeft de emotie macht over jou ipv andersom.
Zoek afleiding. Als je alleen aan eten kunt denken: zoek iets om te eten uit dat niet ál te slecht is voor je is en koop dat in een winkel waar je bijv. een halfuur voor onderweg bent lopend. Ben je er toch uit geweest. En weer aan het werk gaan maakt dat je hoofd ook weer ergens anders naar staat.
Misschien is het ook goed om in een dagboek je emoties neer te pennen. Dat geeft vaak ordening en opluchting om er heel geconcentreerd mee bezig te zijn en daarna voor die dag of dat uur even 'het boek te sluiten'.
Sterkte iig!
donderdag 8 januari 2009 om 16:38
Gek he, hoe je zo vast kan houden aan iemand die niet goed voor je is. Blijkbaar wil je niet accepteren dat je zoveel meer verdient. Is het te moeilijk om te zien, dat iemand zo slecht tegen je heeft gedaan. Je wilt de waarheid niet in de ogen kijken. Probeer het heel simpel met de volgende oefening: bal je vuisten, je hebt hem zo vast. Hoe moeilijk is het om je vuisten los te laten en je handen open te doen (hem los te laten). Er zal van alles door je heengaan, voel dat, onthoudt dat (schrijf het op). Wat is je angst om hem los te laten. Hoe erg is het om te kiezen voor iemand die goed voor je is, JIJZELF. Waarom doe je jezelf nu aan wat hij je al heeft aangedaan? (je verwaarloost jezelf) Ga voor de spiegel staan en neem een beslissing: je gaat voor jezelf zorgen en van jezelf houden! Verdriet mag er zijn, maar als je merkt dat je wegloopt voor de waarheid, wees dan streng voor jezelf. Denk niet meer de hele dag aan hem, maar aan jezelf. Waar ben jij? kom tevoorschijn!
donderdag 8 januari 2009 om 18:45
Ik herken het ook. Het niet los kunnen laten van een persoon die niet goed voor me is geweest. Bij mij heeft te maken met zielsveel van iemand gehouden heb (of nog zelfs van houd). En dat accepteren. Wat de anderen ook zeggen: dit gaat voorbij. Wat mij geholpen heeft is acceptatie. Je kunt iets niet loslaten voordat je het compleet hebt geaccepteerd. De mooie en de pijnlijke momenten. Een acceptatie van beide. En de waarom-vraag moet je ook laten voor wat het is. Misschien kom je er ooit achter, misschien ook niet maar je leven gaat door. Jij gaat door.
Mooie post trouwens Hanke, zelfs ik heb er wat aan
Mooie post trouwens Hanke, zelfs ik heb er wat aan
vrijdag 9 januari 2009 om 17:12
Ken je het boek:"Als hij maar gelukkig is" ? De schrijfster is Robin Norwoord. Het thema is relatieverslaving: waarom kiezen vrouwen voor foute mannen, en waarom komen ze er niet van los.
Er zijn Norwood groepen in het land, dat zijn zelfhulpgroepen. Er zijn weinig therapeuten die de problematiek kennen, maar op de site van de norwood-groepen staan er een aantal. Een zelfhulpgroep is fijn voor de herkenning, maar vaak is individuele therapie daarnaast wel nodig.
Er zijn Norwood groepen in het land, dat zijn zelfhulpgroepen. Er zijn weinig therapeuten die de problematiek kennen, maar op de site van de norwood-groepen staan er een aantal. Een zelfhulpgroep is fijn voor de herkenning, maar vaak is individuele therapie daarnaast wel nodig.
vrijdag 9 januari 2009 om 17:22
Ik herkenhet heel erg.
Ik denk dat het idd toch een kwestie van tijd is, tenminste dat hoop ik, want ik zit er ook in.
Datj e zo kunt veranderen idd van een zelfstandige vrouw, naar een hoopje ellende om /door iemand die helemaal niet goed voor je is.
Ik hoop dat je het kunt loslaten, en weer die vrouw van vroeger kan worden. Heel veel sterkte,
Ik denk dat het idd toch een kwestie van tijd is, tenminste dat hoop ik, want ik zit er ook in.
Datj e zo kunt veranderen idd van een zelfstandige vrouw, naar een hoopje ellende om /door iemand die helemaal niet goed voor je is.
Ik hoop dat je het kunt loslaten, en weer die vrouw van vroeger kan worden. Heel veel sterkte,
