Psyche
alle pijlers
Ik word ongelukkig van mijn werkomstandigheden
vrijdag 12 februari 2021 om 15:48
Ik weet niet wat ik wil.. Ik denk advies, tips en even mijn hart luchten.
Ik hou het een beetje vaag omdat het anders heel herkenbaar wordt.
Afgelopen zomer heb ik mijn 1e baan na afstuderen opgezegd omdat ik een nieuw aanbod had gekregen. Op mijn vorige werk waren ze heel tevreden, maar het bedrijf ging met hun visie een kant op waar ik mezelf niet bij vond passen en ben toen op zoek gegaan naar ander werk.
Mijn huidige baan vind ik op zich leuk: mijn directe collegae kan ik prima mee overweg, en de klanten zijn vriendelijk.
Echter al van meet af aan heb ik het gevoel niet goed genoeg te zijn.
Mijn collegae zijn erg ervaren, ik ben pas net afgestudeerd. Drie maanden na aanvang van mijn baan heb ik een heel naar evaluatie gesprek gehad, waarin ik eigenlijk te horen kreeg dat mijn baas vond dat ik niet genoeg een relatie opbouwde met onze klanten. Ook kreeg ik van een paar situaties die mis waren gelopen de 'schuld'. Ik vond dat erg lastig, want het ging om dingen die voor mij compleet nieuw zijn en waarin ik niet genoeg, of helemaal geen, uitleg over heb gekregen. Het was die maanden onwijs druk en goede begeleiding miste, wat mijn baas toen ook beaamd heeft.
Uitleggen waarom het zo gelopen was ging echter niet zo, want het voelde voor mij alsof mijn baas het als smoesjes zag.
Een paar maanden terug heb ik weer een evaluatie gesprek gehad, waarin mijn baas aangaf verbetering te zien, maar nu waren er weer andere dingen. Zo vindt mijn baas dat ik niet genoeg mijn best doe om deel uit te maken van het team (terwijl ik met iedereen gezellig klets en door een deur kom) en ook dat ik niet snel genoeg reageer op mijn e-mail. Ik durf er niet goed tegenin te gaan, ookal ben ik het er niet mee eens. Ik werk parttime en ik vind niet dat ik op mijn vrije dagen op mijn werkmail hoef te zitten. Voor spoedvragen echter ben ik altijd telefonisch bereikbaar.
Ik heb denk ik vooral het gevoel dat ik niet gehoord of gezien word, of niet begrepen word.
Nu speelt ook nog mee dat de secretaresses besloten hebben in een overleg dat kinderen onder de 12 mee mogen naar afspraken. Ik voel me daar niet prettig bij, echt kleine kinderen kunnen natuurlijk niet alleen blijven maar een kind van 10 kan prima even in de wachtkamer wachten (duurt max 15min). Echter betekent dit dat ik dagelijks met mensen de discussie aan moet gaan, omdat er toch kinderen meekomen onder het mom 'maar het mocht van de secretaresse!'.
Nu ben ik zwanger en heb moet door lichamelijke klachten wat rustiger aan doen (ik heb een lichamelijk zware baan en moet vaak bukken of dingen tillen of lange periodes staan). Mijn manager was hier begripvol over, ik heb mijn baas er nog helemaal niet over gesproken, maar ook hierover moet ik telkens de discussie aangaan. Zo sta ik voor ingepland maar vervolgens worden er veel meer afspraken ingepland dan wat de bedoeling is, zelfs als ik opbel en aangeef dat het wel vol is zo. Ze gaan dan ook echt de discussie met mij aan ('dit kan niet wachten tot maandag'). Ik vind het heel moeilijk om dan elke keer mijn grenzen aan te geven, zo'n gesprek is al vervelend maar zeker als het elke keer opnieuw moet.
Eigenlijk zou ik dit een keer centraal moeten aankaarten bij mijn manager maar dit durf ik niet omdat ik al zo het gevoel heb dat ze negatief over mijn functioneren denken.
Al met al na deze gigantische lap tekst komt het er op neer dat ik mij inmiddels onzeker voel en niet goed weet hoe verder. Ik functioneer voor iemand van mijn ervaring eigenlijk juist behoorlijk goed (doe al veel projecten zelfstandig waarvan ik weet van medestudenten dat zij daar nog lang niet aan toe zijn), maar mijn baas lijkt alleen de dingen te zien die misgaan. Weer opnieuw gaan solliciteren wordt in deze tijd een kluif. Ik merk dat ik er behoorlijk down van ben geworden en ook zenuwachtiger op mijn werk om dingen verkeerd te doen, of zenuwachtig om wat er nu weer ingepland gaat worden waar ik dan weer iets van moet zeggen.
Ik ben er helemaal down van.
Kort verhaal:
Baas is niet tevreden over mijn functioneren en daardoor durf ik het niet aan te geven als collegae telkens over mijn grenzen gaan, bijv door mij toch meer in te plannen dan afgesproken is vanwege zwangerschapsklachten. Ik wil niet nog meer 'fout' doen. Ik word er down en zenuwachtig van.
Ik hou het een beetje vaag omdat het anders heel herkenbaar wordt.
Afgelopen zomer heb ik mijn 1e baan na afstuderen opgezegd omdat ik een nieuw aanbod had gekregen. Op mijn vorige werk waren ze heel tevreden, maar het bedrijf ging met hun visie een kant op waar ik mezelf niet bij vond passen en ben toen op zoek gegaan naar ander werk.
Mijn huidige baan vind ik op zich leuk: mijn directe collegae kan ik prima mee overweg, en de klanten zijn vriendelijk.
Echter al van meet af aan heb ik het gevoel niet goed genoeg te zijn.
Mijn collegae zijn erg ervaren, ik ben pas net afgestudeerd. Drie maanden na aanvang van mijn baan heb ik een heel naar evaluatie gesprek gehad, waarin ik eigenlijk te horen kreeg dat mijn baas vond dat ik niet genoeg een relatie opbouwde met onze klanten. Ook kreeg ik van een paar situaties die mis waren gelopen de 'schuld'. Ik vond dat erg lastig, want het ging om dingen die voor mij compleet nieuw zijn en waarin ik niet genoeg, of helemaal geen, uitleg over heb gekregen. Het was die maanden onwijs druk en goede begeleiding miste, wat mijn baas toen ook beaamd heeft.
Uitleggen waarom het zo gelopen was ging echter niet zo, want het voelde voor mij alsof mijn baas het als smoesjes zag.
Een paar maanden terug heb ik weer een evaluatie gesprek gehad, waarin mijn baas aangaf verbetering te zien, maar nu waren er weer andere dingen. Zo vindt mijn baas dat ik niet genoeg mijn best doe om deel uit te maken van het team (terwijl ik met iedereen gezellig klets en door een deur kom) en ook dat ik niet snel genoeg reageer op mijn e-mail. Ik durf er niet goed tegenin te gaan, ookal ben ik het er niet mee eens. Ik werk parttime en ik vind niet dat ik op mijn vrije dagen op mijn werkmail hoef te zitten. Voor spoedvragen echter ben ik altijd telefonisch bereikbaar.
Ik heb denk ik vooral het gevoel dat ik niet gehoord of gezien word, of niet begrepen word.
Nu speelt ook nog mee dat de secretaresses besloten hebben in een overleg dat kinderen onder de 12 mee mogen naar afspraken. Ik voel me daar niet prettig bij, echt kleine kinderen kunnen natuurlijk niet alleen blijven maar een kind van 10 kan prima even in de wachtkamer wachten (duurt max 15min). Echter betekent dit dat ik dagelijks met mensen de discussie aan moet gaan, omdat er toch kinderen meekomen onder het mom 'maar het mocht van de secretaresse!'.
Nu ben ik zwanger en heb moet door lichamelijke klachten wat rustiger aan doen (ik heb een lichamelijk zware baan en moet vaak bukken of dingen tillen of lange periodes staan). Mijn manager was hier begripvol over, ik heb mijn baas er nog helemaal niet over gesproken, maar ook hierover moet ik telkens de discussie aangaan. Zo sta ik voor ingepland maar vervolgens worden er veel meer afspraken ingepland dan wat de bedoeling is, zelfs als ik opbel en aangeef dat het wel vol is zo. Ze gaan dan ook echt de discussie met mij aan ('dit kan niet wachten tot maandag'). Ik vind het heel moeilijk om dan elke keer mijn grenzen aan te geven, zo'n gesprek is al vervelend maar zeker als het elke keer opnieuw moet.
Eigenlijk zou ik dit een keer centraal moeten aankaarten bij mijn manager maar dit durf ik niet omdat ik al zo het gevoel heb dat ze negatief over mijn functioneren denken.
Al met al na deze gigantische lap tekst komt het er op neer dat ik mij inmiddels onzeker voel en niet goed weet hoe verder. Ik functioneer voor iemand van mijn ervaring eigenlijk juist behoorlijk goed (doe al veel projecten zelfstandig waarvan ik weet van medestudenten dat zij daar nog lang niet aan toe zijn), maar mijn baas lijkt alleen de dingen te zien die misgaan. Weer opnieuw gaan solliciteren wordt in deze tijd een kluif. Ik merk dat ik er behoorlijk down van ben geworden en ook zenuwachtiger op mijn werk om dingen verkeerd te doen, of zenuwachtig om wat er nu weer ingepland gaat worden waar ik dan weer iets van moet zeggen.
Ik ben er helemaal down van.
Kort verhaal:
Baas is niet tevreden over mijn functioneren en daardoor durf ik het niet aan te geven als collegae telkens over mijn grenzen gaan, bijv door mij toch meer in te plannen dan afgesproken is vanwege zwangerschapsklachten. Ik wil niet nog meer 'fout' doen. Ik word er down en zenuwachtig van.
vrijdag 12 februari 2021 om 15:53
vrijdag 12 februari 2021 om 16:02
Ik lees eigenlijk meerdere issues en ik zou die voor jezelf toch los proberen te koppelen van elkaar, ook al snap ik dat dat in de praktijk moeilijk is.
Bijvoorbeeld je grenzen goed aangeven zou waarschijnlijk ook moeilijk zijn als je niet die onzekerheid over je functioneren zou hebben. Om maar mezelf als voorbeeld te nemen. Ik merk steeds dat collega's me blijven pushen om een uitzondering voor ze te maken als ze iets willen plannen op mijn mamadag. Als ze na 3x keer nee toch met argumenten blijven komen voel ik me nogal voor het blok gezet, ook al weet ik dat met over het algemeen tevreden over me is binnen het bedrijf. Dit soort situaties gaan waarschijnlijk overal voorkomen.
Wat betreft je andere punt ligt het er denk ik nogal aan hoe de kritiek gebracht wordt, dat kan ik uit je OP moeilijk plaatsen maar misschien is het gewoon oprecht constructieve feedback?
Bijvoorbeeld je grenzen goed aangeven zou waarschijnlijk ook moeilijk zijn als je niet die onzekerheid over je functioneren zou hebben. Om maar mezelf als voorbeeld te nemen. Ik merk steeds dat collega's me blijven pushen om een uitzondering voor ze te maken als ze iets willen plannen op mijn mamadag. Als ze na 3x keer nee toch met argumenten blijven komen voel ik me nogal voor het blok gezet, ook al weet ik dat met over het algemeen tevreden over me is binnen het bedrijf. Dit soort situaties gaan waarschijnlijk overal voorkomen.
Wat betreft je andere punt ligt het er denk ik nogal aan hoe de kritiek gebracht wordt, dat kan ik uit je OP moeilijk plaatsen maar misschien is het gewoon oprecht constructieve feedback?
vrijdag 12 februari 2021 om 16:13
Klanten worden altijd beantwoord, want gaat via secretaresse. Mijn werkmail is alleen voor mijn collegae.
vrijdag 12 februari 2021 om 16:16
Ja misschien heb je daar wel gelijk in, goede reactie, dank je.Patatje15 schreef: ↑12-02-2021 16:02Ik lees eigenlijk meerdere issues en ik zou die voor jezelf toch los proberen te koppelen van elkaar, ook al snap ik dat dat in de praktijk moeilijk is.
Bijvoorbeeld je grenzen goed aangeven zou waarschijnlijk ook moeilijk zijn als je niet die onzekerheid over je functioneren zou hebben. Om maar mezelf als voorbeeld te nemen. Ik merk steeds dat collega's me blijven pushen om een uitzondering voor ze te maken als ze iets willen plannen op mijn mamadag. Als ze na 3x keer nee toch met argumenten blijven komen voel ik me nogal voor het blok gezet, ook al weet ik dat met over het algemeen tevreden over me is binnen het bedrijf. Dit soort situaties gaan waarschijnlijk overal voorkomen.
Wat betreft je andere punt ligt het er denk ik nogal aan hoe de kritiek gebracht wordt, dat kan ik uit je OP moeilijk plaatsen maar misschien is het gewoon oprecht constructieve feedback?
Het gesprek was ongetwijfeld bedoeld als constructieve feedback, maar was echt niet goed gedaan door mijn baas. Het was een soort lijst met dingen die ik allemaal fout deed die op me afgevuurd werden. Ik was voor het gesprek totaal niet op de hoogte dat ik dingen fout gedaan zou hebben dus het voelde als een ijskoude douche. Bovendien was ik er best van overstuur en was het midden op de dag dus mocht ik erna weer braaf terug naar mn klanten. Echt verschrikkelijk. Ik heb dat erna wel nog bij mijn baas aangekaart, maar het kwam er eigenlijk op neer dat hij het niet met mij eens was en dat hij vond dat hij het gesprek goed had gedaan. Erna hoorde ik van een collega dat zij dezelfde ervaringen heeft in gesprekken met hem dus ik denk niet dat dat specifiek aan mij lag. Echter heeft dat de grens om eerlijk te zijn ook weer verhoogd; als ik aankaart wat er is wordt het toch niet gehoord/er iets mee gedaan.
vrijdag 12 februari 2021 om 16:22
Autumnforest schreef: ↑12-02-2021 16:16Ja misschien heb je daar wel gelijk in, goede reactie, dank je.
Het gesprek was ongetwijfeld bedoeld als constructieve feedback, maar was echt niet goed gedaan door mijn baas. Het was een soort lijst met dingen die ik allemaal fout deed die op me afgevuurd werden. Ik was voor het gesprek totaal niet op de hoogte dat ik dingen fout gedaan zou hebben dus het voelde als een ijskoude douche. Bovendien was ik er best van overstuur en was het midden op de dag dus mocht ik erna weer braaf terug naar mn klanten. Echt verschrikkelijk. Ik heb dat erna wel nog bij mijn baas aangekaart, maar het kwam er eigenlijk op neer dat hij het niet met mij eens was en dat hij vond dat hij het gesprek goed had gedaan. Erna hoorde ik van een collega dat zij dezelfde ervaringen heeft in gesprekken met hem dus ik denk niet dat dat specifiek aan mij lag. Echter heeft dat de grens om eerlijk te zijn ook weer verhoogd; als ik aankaart wat er is wordt het toch niet gehoord/er iets mee gedaan.
Dat begrijp ik helemaal, zulke feedback zou je tijdens zo'n gesprek ook niet voor het eerst moeten horen. En jammer dat er met die feedback van het personeel niks gedaan wordt, ik snap dat dat wel een punt van twijfel kan zijn. Helaas is het zo moeilijk om bij een werkgever van tevoren in te schatten hoe de cultuur hierin is.
vrijdag 12 februari 2021 om 16:22
Dan moeten collega’s beter plannen en baas ‘s even heel gauw ophouden met zeuren.Autumnforest schreef: ↑12-02-2021 16:13Klanten worden altijd beantwoord, want gaat via secretaresse. Mijn werkmail is alleen voor mijn collegae.
vrijdag 12 februari 2021 om 17:39
Ik zou denk ik een gesprek aanvragen met je leidinggevende.
Aangeven waar de pijnpunten zitten.
En vertellen hoe je je voelt.
Dat je zelf vindt dat je goed functioneert, en dat je het gevoel hebt dat je leidinggevende dat niet vindt.
Probeer dan eens dingen te weerleggen.
Zovan ik kan wel goed in het team werken.
En als ik werk ben ik goed bereikbaar.
Ik zou toch meer tegendruk geven en voor jezelf op komen.
Aangeven dat je jezelf nu niet fijn voelt op het werk.
Als er na het gesprek niks veranderd, dan zou ik een andere baan zoeken.
Dat je hier geen goede aard heb, dat wil niet zeggen dat je geen goede werknemer bent.
Xx
Aangeven waar de pijnpunten zitten.
En vertellen hoe je je voelt.
Dat je zelf vindt dat je goed functioneert, en dat je het gevoel hebt dat je leidinggevende dat niet vindt.
Probeer dan eens dingen te weerleggen.
Zovan ik kan wel goed in het team werken.
En als ik werk ben ik goed bereikbaar.
Ik zou toch meer tegendruk geven en voor jezelf op komen.
Aangeven dat je jezelf nu niet fijn voelt op het werk.
Als er na het gesprek niks veranderd, dan zou ik een andere baan zoeken.
Dat je hier geen goede aard heb, dat wil niet zeggen dat je geen goede werknemer bent.
Xx
vrijdag 12 februari 2021 om 17:42
Nu speelt ook nog mee dat de secretaresses besloten hebben in een overleg dat kinderen onder de 12 mee mogen naar afspraken. Ik voel me daar niet prettig bij, echt kleine kinderen kunnen natuurlijk niet alleen blijven maar een kind van 10 kan prima even in de wachtkamer wachten (duurt max 15min). Echter betekent dit dat ik dagelijks met mensen de discussie aan moet gaan, omdat er toch kinderen meekomen onder het mom 'maar het mocht van de secretaresse!'.
Wat vind je er vervelend aan dat die kinderen mee mogen de behandelkamer in? En het lijkt me niet erg professioneel overkomen als jij telkens met die ouders in discussie gaat terwijl hen net gezegd is dat kind meemag. Dus dit lijkt me typisch een punt om in het hele team te overleggen en niet eenzijdig een andere lijn in te trekken.
Zo vindt mijn baas dat ik niet genoeg mijn best doe om deel uit te maken van het team (terwijl ik met iedereen gezellig klets en door een deur kom) en ook dat ik niet snel genoeg reageer op mijn e-mail. Ik durf er niet goed tegenin te gaan, ookal ben ik het er niet mee eens. Ik werk parttime en ik vind niet dat ik op mijn vrije dagen op mijn werkmail hoef te zitten.
Waarom koppel je dat dan niet terug? Als je niet in gesprek gaat dan blijven daar irritaties over, dat gaat de situatie niet verbeteren.
vrijdag 12 februari 2021 om 17:51
Lastig hoor. Ik snap dat je onzeker wordt van die kritiek.
Ik weet niet tot in hoeverre de kritiek normaal verteld is, of dat het door onzekerheid extra hard binnenkomt bij je.
Je hebt je baas verteld dat je zijn manier van doen niet zo leuk vond. Ik weet niet hoe je het gezegd hebt, maar kan het zo zijn dat het aanvallend overkomt?
En het viel me op dat de secretaresse zegt dat kinderen mee mogen, en jij gaat vertellen dat het niet mag. Is het een idee om je manager te vragen om hier iets over te zeggen. Dus of wel, of geen kinderen mee. En mag het, dan hoef jij er niets over te zeggen. Zo niet, dan moet de secretaresse zeggen dat het niet mag.
Je werkt er nu zo'n half jaar. Dat is vaak lang genoeg om te weten of het iets voor je is. Om je heen kijken kan altijd. Het is zonde van je leven dat jij steeds onzekerder wordt.
Ik weet niet tot in hoeverre de kritiek normaal verteld is, of dat het door onzekerheid extra hard binnenkomt bij je.
Je hebt je baas verteld dat je zijn manier van doen niet zo leuk vond. Ik weet niet hoe je het gezegd hebt, maar kan het zo zijn dat het aanvallend overkomt?
En het viel me op dat de secretaresse zegt dat kinderen mee mogen, en jij gaat vertellen dat het niet mag. Is het een idee om je manager te vragen om hier iets over te zeggen. Dus of wel, of geen kinderen mee. En mag het, dan hoef jij er niets over te zeggen. Zo niet, dan moet de secretaresse zeggen dat het niet mag.
Je werkt er nu zo'n half jaar. Dat is vaak lang genoeg om te weten of het iets voor je is. Om je heen kijken kan altijd. Het is zonde van je leven dat jij steeds onzekerder wordt.
vrijdag 12 februari 2021 om 18:01
Maak preventief een afspraak met de bedrijfsarts zodat er een passend advies komt over je werk waar ze niet om heen kunnen. Je behoort als zwangere mbt arbo tot de kwetsbare doelgroep en daar hebben ze rekening mee te houden.
Ik denk dat de ergernis, ondanks dat het niet zo hoort, deels wordt veroorzaakt dat je zo kort na in dienst treding zwanger bent. Bescherm jezelf.
Ik denk dat de ergernis, ondanks dat het niet zo hoort, deels wordt veroorzaakt dat je zo kort na in dienst treding zwanger bent. Bescherm jezelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 12 februari 2021 om 18:03
Ik zit al een langere tijd in het arbeidsproces en moet zeggen dat er altijd wel een opmerking wordt gemaakt tijdens een functineringsgesprek maar onderaan de lijn moet je werkgever wel tevreden zijn. Als je daar wilt blijven zou ik de opmerkingen van je werkgever serieus nemen en laten zien dat je zijn kritiek ten harte neem dan wordt het volgende gesprek vast en zeker beter.
vrijdag 12 februari 2021 om 18:29
Even heel lomp maar dit wordt niks.
Zij zijn niet subtiel en gaan structureel over je grenzen heen, jij bent erg gevoelig en onzeker en kan daar helemaal niet tegen.
Begrijp me niet verkeerd: ik beantwoord ook geen email op mijn parttime dagen vind dat ook bullshit, en ik zou van zo'n gesprek met mijn baas ook niet blij worden. Ik vind jou helemaal niet raar. Maar daar pas je niet.
Nu moet je even heel praktisch gaan denken aan je eigen belang. Hoe ver ben je al, toont je zwangerschap al? Dan zou ik daar lekker blijven, nou ja niet lekker, maar daar je zwangerschap uitzitten en dan tijdens of na je verlof gaan solliciteren. Toont het nog niet, dan als de sodemieter solliciteren naar een plek waar je jezelf kunt zijn.
Zij zijn niet subtiel en gaan structureel over je grenzen heen, jij bent erg gevoelig en onzeker en kan daar helemaal niet tegen.
Begrijp me niet verkeerd: ik beantwoord ook geen email op mijn parttime dagen vind dat ook bullshit, en ik zou van zo'n gesprek met mijn baas ook niet blij worden. Ik vind jou helemaal niet raar. Maar daar pas je niet.
Nu moet je even heel praktisch gaan denken aan je eigen belang. Hoe ver ben je al, toont je zwangerschap al? Dan zou ik daar lekker blijven, nou ja niet lekker, maar daar je zwangerschap uitzitten en dan tijdens of na je verlof gaan solliciteren. Toont het nog niet, dan als de sodemieter solliciteren naar een plek waar je jezelf kunt zijn.
vrijdag 12 februari 2021 om 18:35
Lastig hoor.
In mijn eerste baan maakte ik soortgelijke dingen mee. Ik had er veel stress van en werd er ook somber van, bouwde geen zelfvertrouwen op en werd uiteindelijk best wel hard en defensief zelfs. Voelde dat ik er alleen voor stond.
Achteraf gezien was ik toen niet zelfverzekerd en niet assertief genoeg, maar kon dat op die manier ook niet leren.
Toen ik vele jaren later weer in iets vergelijkbaars terecht kwam heb ik eieren voor mijn geld gekozen en ben na een half jaar vertrokken.
Elke situatie is anders maar het blijft moeilijk, ik wens je wijsheid om een keuze te maken en iig een voorspoedige zwangerschap, dat gaat voor alles.
Is er misschien een collega die je in vertrouwen zou kunnen nemen hierover, horen hoe zij het ervaren en of ze tips hebben voor je?
In mijn eerste baan maakte ik soortgelijke dingen mee. Ik had er veel stress van en werd er ook somber van, bouwde geen zelfvertrouwen op en werd uiteindelijk best wel hard en defensief zelfs. Voelde dat ik er alleen voor stond.
Achteraf gezien was ik toen niet zelfverzekerd en niet assertief genoeg, maar kon dat op die manier ook niet leren.
Toen ik vele jaren later weer in iets vergelijkbaars terecht kwam heb ik eieren voor mijn geld gekozen en ben na een half jaar vertrokken.
Elke situatie is anders maar het blijft moeilijk, ik wens je wijsheid om een keuze te maken en iig een voorspoedige zwangerschap, dat gaat voor alles.
Is er misschien een collega die je in vertrouwen zou kunnen nemen hierover, horen hoe zij het ervaren en of ze tips hebben voor je?
vrijdag 12 februari 2021 om 19:50
Ik heb ook zo'n werkgever gehad.
Uiteindelijk ook best op een lullige manier mijn contract niet verlengd.
Ik zou op zoek gaan naar wat anders, dit gaat hem niet worden. Ik wilde mezelf bewijzen dat werkgever het niet bij juiste eind had en deed steeds meer mn best, maar kreeg weer koude douche, en kwam toen misschien nog wel harder aan omdat je dan juist het gevoel hebt dat je veel bent verbeterd.
Pas goed op jezelf, die stress en het gevoel om op eieren te moeten lopen en jezelf zo moeten bewijzen is het niet waard en erg vermoeiend uiteindelijk.
Heb het ook wel vaker om me heen gezien, als een leidinggevende je niet zo mag of niet zo onder de indruk is van je werk komt dat volgens mij ook niet meer goed
Uiteindelijk ook best op een lullige manier mijn contract niet verlengd.
Ik zou op zoek gaan naar wat anders, dit gaat hem niet worden. Ik wilde mezelf bewijzen dat werkgever het niet bij juiste eind had en deed steeds meer mn best, maar kreeg weer koude douche, en kwam toen misschien nog wel harder aan omdat je dan juist het gevoel hebt dat je veel bent verbeterd.
Pas goed op jezelf, die stress en het gevoel om op eieren te moeten lopen en jezelf zo moeten bewijzen is het niet waard en erg vermoeiend uiteindelijk.
Heb het ook wel vaker om me heen gezien, als een leidinggevende je niet zo mag of niet zo onder de indruk is van je werk komt dat volgens mij ook niet meer goed
vrijdag 12 februari 2021 om 20:39
Of je moet wat harder voor jezelf opkomen. Harder in niet te voorzichtigjes bedoel ik. Misschien probeert je leidinggevende je in een hoek te houden en dat lukt goed. Als je ferm je grenzen aangeeft, heb je kans dat dit geaccepteerd wordt. Als je het niet probeert, moet je ook weg omdat jij het niet volhoudt.
Ik heb trouwens ook zo'n leidinggevende gehad. Daar helpt argumenteren niet tegen. Als ik het ene had weerlegd, kwam hij weer met wat nieuws.
Ik heb trouwens ook zo'n leidinggevende gehad. Daar helpt argumenteren niet tegen. Als ik het ene had weerlegd, kwam hij weer met wat nieuws.
