imaginaire rescripting

Geen ervaring, maar het klinkt interessant.
Heb je links naar serieuze informatie ?
Ik heb wat gegoogeld maar vond de informatie (oa van GGZ-instellingen) wat vaag en algemeen.

Waarom zou je het niet gewoon proberen?

Bespreek je twijfels met je therapeut.

Waarom werkt de groepstherapie wel voor jou, heb je misschien een betere klik met die andere therapeut? Als je somber bij je peut vandaan gaat omdat de sessie onbevredigend was wordt het tijd voor een nieuwe denk ik zo.

Ik heb ervaring met imaginaire rescripting en heb daar erg veel aan gehad. Het heeft mij geholpen om een paar vervelende gebeurtenissen te verwerken. Het waren situaties van vroeger die nog steeds doorwerkten in het nu en waar ik veel last van had.

In IRS ga je terug naar een traumatische of andere situatie die nog steeds doorwerkt in je huidige functioneren.
je bekijkt die situatie op drie manieren: 1: zoals je het werkelijk hebt beleeft (herbeleving), en hoe je je op dat moment voelde en hoe betrokkenen reageerden. 2: je stapt in diezelfde situatie maar je bekijkt het nu als je volwassen zelf. Daarbij grijp je in en doet en/of zegt hetgene dat destijds eigenelijk had moeten gebeuren (de rescripting van buitenaf) en 3: je gaat nog een keer zelf terug naar die situatie en herbeleeft het, maar nu volgens het herschreven script van de volwassene die ingreep en hoe dat dan bij jou voelde en wat het met je doet als iemand ingrijpt. (rescripting van binnenuit)
Tussen die 3 stappen in ga je naar een veilige plek die je in je hoofd creeert. dat ben jij als volwassene op een moment dat je je erg fijn en zeker en sterk voelde.
Vanuit die plek,dus zoals je je toen voelde, grijp je als volwassene in bij stap 2.

Het kan best zijn dat hier variaties op zijn hoor. Ik heb me ook een beetje ingelezen en er zijn wat verschillen in aanpak.
Ik denk wel dat je je therapeut moet kunnen vertrouwen. Die leidt je nl door het hele proces en jij ziet daar met je ogen dicht.

Heb je hier wat aan? Misschien moet je je twijfels en eravring zoals je in je OP schreef eerst bespreken?

Als ik jou laatste post zo lees zou ik niet met die therapeut IRS gaan doen. dat klinkt niet goed. Niet doen als je er geen vertrouwen in hebt. Kun je niet vragen om die andere?

Nog even een anvulling: ik vond de IRS juist erg praktisch. Absoluut niet wollig en zweverig.
En erg belangrijk: ik heb deze sessies opgenomen met mijn mobiel. En daarna heel erg vaak afgeluisterd. Zo print je het rescripten letterlijk in je brein. Ikmerkte dat de scherpe kantjes er steeds meer vanaf gingen en de situaties veroorzaken lang niet meer zulke heftige reacties in het hier en nu.

Dat zou ik dan toch eens benoemen bij die therapeut, het is geen goed teken. Soms klikt het simpelweg gewoon niet en dan is het zonde van je energie. Maar bespreek het eerst eens.

Ik heb imaginaire exposure en rescripting gedaan, voor mij was emdr effectiever en minder belastend. Al werd de emdr wel gecombineerd met rescripting.

Ik vond de imaginaire exposure vrij heftig, je gaat gevoelsmatig terug naar het moment en beleefd het opnieuw door erover te vertellen. Ik moet zeggen dat de spanning afneemt wanneer je er steeds opnieuw over vertelt maar dat ik ook zo mijn handigheidjes had om bepaalde zaken niet te benoemen. Iets wat ik bij emdr minder deed en ook minder hoefde (je hoeft immers niet alles te vertellen alleen te registreren). Ik heb een paar zaken kunnen oplossen met het rescripting gedeelte, voornamelijk de stukken waar ik nu nog onvrede mee had. Dingen die in mijn ogen anders hadden moeten lopen en nog steeds boos over was. Maar sommige ervaringen konden weer beter verwerkt worden met emdr. Het is iets wat je moet gaan proberen en uitvinden wat er voor je werkt.
Met emdr kon ik veel beter de overspoelende angst verwerken bijvoorbeeld.

Nog even een aanvulling op je laatste bericht, het hebben van vertrouwen in je therapeut lijkt me wel echt een vereiste voordat je gaat beginnen met dingen als rescripting. Neem jezelf hierin serieus. Er is niets mis mee om open te staan voor voorstellen van je therapeut maar het moet wel goed voelen en iets brengen waar je behoefte aan hebt.

Het is ook een beetje raar hoe IRS werkt Koosje. Dingen die gebeurd zijn zijn gebeurd en verander je niet. Je kunt wel sleutelen aan de manier waarop je er mee omgaat nu, en hoe je de ervaringen beleeft. Het gaat er om dat je vanuit je standpunt van gezonde, sterke volwassene voorziet in de behoefte die je als kind had en wat je op dat moment nodig had. Je legt als het ware alternatief aan in je hersenen voor hoe het had moeten gaan of zou moetenzijn geweest.

Mijn situaties zijn niet dezelfde als de jouwe, wat wel overeenkomt is een ouder die toch niet zou veranderen. Ik heb dus in het rescripten die ouder eens flink gezegd hoe ik over de situatie dacht en wat ik van die ouder vond. Vervolgens heb ik mij als kind uit die situatie genomen en met me mee naar huis genomen (het rescripten dus). Want ik hunkerde ook naar iemand die wel voor me zorgde. Het voelde erg fijn dat iemand voor mij opkwam en deed wat ik nodig had. Dat ik die ouder dus buitenspel zette en het hem niet eens gunde dat hij zijn kind bij zich kon houden, voelde alleen maar goed. Ik greep dus zelf in als volwassene. Dat voeldeook goed omdat het mij controle gaf over de situatie.
Hoe vaker ik naar de opname luisterde, hoe beter ik me erover voelde.

Hopelijk is dit niet te vaag en een beetje een antwoord op jouw twijfel?