Psyche
alle pijlers
Impact leven na overlijden
maandag 3 april 2017 om 11:45
In het kort; 6 jaar geleden iemand dichtbij veel te vroeg verloren. Dat overlijden is dan zo, maar alles wat erna komt vind ik lastig te verkroppen. Ik overzie dingen niet meer, ik vergeet veel (belangrijke en onbelangrijke dingen) en ik ervaar vooral een neerslachtig gevoel van zinloosheid. Ik wil zo graag mezelf terug. Georganiseerd, gepland, controle, toekomst.
Ik werk fulltime en zorg daarnaast alleen voor 2 jonge kinderen, dat helpt niet mee. Ik wil dus graag mezelf terug, maar waar zit het in? Heb ik het overlijden nog niet helemaal verwerkt, hoort dit erbij, gaat dit over? Of zit het in de indeling van mijn huidige leven, veel stress, druk, automatische piloot.
Ik weet niet zo goed waar te beginnen, herkent iemand dit na een ingrijpend overlijden?
Ik werk fulltime en zorg daarnaast alleen voor 2 jonge kinderen, dat helpt niet mee. Ik wil dus graag mezelf terug, maar waar zit het in? Heb ik het overlijden nog niet helemaal verwerkt, hoort dit erbij, gaat dit over? Of zit het in de indeling van mijn huidige leven, veel stress, druk, automatische piloot.
Ik weet niet zo goed waar te beginnen, herkent iemand dit na een ingrijpend overlijden?
maandag 3 april 2017 om 11:58
Ja juist, ik heb er altijd over gesproken met iedereen. Vlak na het overlijden maar ook nu nog kan ik er een avond voor uit trekken met vriendinnen.
Ik heb op dit moment geen hulp, zou ook eerlijk gezegd niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen
Ik vraag me gewoon af in welke richting ik hulp moet zoeken, is het verliezen van zingeving en controle een gevolg van het een of het ander?
Ik heb op dit moment geen hulp, zou ook eerlijk gezegd niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen
Ik vraag me gewoon af in welke richting ik hulp moet zoeken, is het verliezen van zingeving en controle een gevolg van het een of het ander?
maandag 3 april 2017 om 12:05
quote:Sensheart schreef op 03 april 2017 @ 11:58:
Ja juist, ik heb er altijd over gesproken met iedereen. Vlak na het overlijden maar ook nu nog kan ik er een avond voor uit trekken met vriendinnen.
Ik heb op dit moment geen hulp, zou ook eerlijk gezegd niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen Ik vraag me gewoon af in welke richting ik hulp moet zoeken, is het verliezen van zingeving en controle een gevolg van het een of het ander?
Is de overledene je partner of iemand anders die ook praktisch hielp? Dan kan ik me voorstellen dat je je leven opnieuw in moet richten en misschien eea moet herzien. Sowieso heb je, als je alleen voor 2 kinderen zorgt, wat minder tijd om aan jezelf te denken en je eigen verwerking toe te komen. Als je dan ook nog ineens alles alleen moet doen, dat je vroeger deelde, komt het denk ik op dubbel vlak aan: emotioneel én praktisch.
Misschien kun je eens met een huisarts praten? Het kan best moeilijk zijn om zelf die oplossing te zien, die vlak voor je staat.
Sterkte
Ja juist, ik heb er altijd over gesproken met iedereen. Vlak na het overlijden maar ook nu nog kan ik er een avond voor uit trekken met vriendinnen.
Ik heb op dit moment geen hulp, zou ook eerlijk gezegd niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen
Ik vraag me gewoon af in welke richting ik hulp moet zoeken, is het verliezen van zingeving en controle een gevolg van het een of het ander?Is de overledene je partner of iemand anders die ook praktisch hielp? Dan kan ik me voorstellen dat je je leven opnieuw in moet richten en misschien eea moet herzien. Sowieso heb je, als je alleen voor 2 kinderen zorgt, wat minder tijd om aan jezelf te denken en je eigen verwerking toe te komen. Als je dan ook nog ineens alles alleen moet doen, dat je vroeger deelde, komt het denk ik op dubbel vlak aan: emotioneel én praktisch.
Misschien kun je eens met een huisarts praten? Het kan best moeilijk zijn om zelf die oplossing te zien, die vlak voor je staat.
Sterkte
Later is nu
maandag 3 april 2017 om 12:23
Heb je wel eens gedacht aan een bepaalde rouwverwerkingstherapie? Daar heeft iemand die ik ken veel baat bij gehad. Hij liep net zoals jij na 6 jaar vast.
Ook ik vind het niet gek klinken dat zoveel taken niet direct te overzien zijn als je verder niemand hebt om op terug te vallen. Je staat zo'n beetje "aan" vanaf dat je wekker gaat totdat je hoofd op het kussen ligt.
Ik zou wat leuks plannen voor jezelf zonder kinderen. Heb je iemand die een paar uurtjes op kan passen? Lekker even iets doen wat jij leuk vindt kan een heel stuk helpen.
Sterkte
Ook ik vind het niet gek klinken dat zoveel taken niet direct te overzien zijn als je verder niemand hebt om op terug te vallen. Je staat zo'n beetje "aan" vanaf dat je wekker gaat totdat je hoofd op het kussen ligt.
Ik zou wat leuks plannen voor jezelf zonder kinderen. Heb je iemand die een paar uurtjes op kan passen? Lekker even iets doen wat jij leuk vindt kan een heel stuk helpen.
Sterkte
maandag 3 april 2017 om 13:22
Ik denk dat de drukte en stress er ook geen goed aan doet. Mijn man is vorig jaar overleden. Natuurlijk ben ik verdrietig maar ik heb heel veel lieve mensen om me heen waar ik mee kan praten en huilen. Verder probeer ik het leven weer zo goed mogelijk op te pakken. Ik heb veel ontspanning en doe veel leuke dingen zoals op vakantie gaan, uit gaan, lezen, tv kijken enz. Ik moet er wel bij zeggen dat ik geen druk en stressvol leven heb. Mijn zoon is al 24 en ik werk niet.
maandag 3 april 2017 om 18:14
quote:merano schreef op 03 april 2017 @ 12:00:
Full time werken, alleen de kost verdienen en twee kleine kinderen. Je zou van minder een burn out kunnen krijgen.
Heb je wel wat praktische hulp?Lieve reactie, bedankt. Je gaat gewoon mee met kinderen, ik heb er nooit zo bij stil gestaan. Ik kan voor praktische afspraken (ouderavond, theorie examen auto, dat soort dingen) mijn sm inzetten als oppas als ze kunnen, maar verder niet. En op zich vraag ik me dan af hoe anderen dit doen, maar die zullen een beter vangnet hebben of betere partner
Full time werken, alleen de kost verdienen en twee kleine kinderen. Je zou van minder een burn out kunnen krijgen.
Heb je wel wat praktische hulp?Lieve reactie, bedankt. Je gaat gewoon mee met kinderen, ik heb er nooit zo bij stil gestaan. Ik kan voor praktische afspraken (ouderavond, theorie examen auto, dat soort dingen) mijn sm inzetten als oppas als ze kunnen, maar verder niet. En op zich vraag ik me dan af hoe anderen dit doen, maar die zullen een beter vangnet hebben of betere partner
maandag 3 april 2017 om 18:27
quote:Dreamer schreef op 03 april 2017 @ 12:05:
[...]
Is de overledene je partner of iemand anders die ook praktisch hielp? Dan kan ik me voorstellen dat je je leven opnieuw in moet richten en misschien eea moet herzien. Sowieso heb je, als je alleen voor 2 kinderen zorgt, wat minder tijd om aan jezelf te denken en je eigen verwerking toe te komen. Als je dan ook nog ineens alles alleen moet doen, dat je vroeger deelde, komt het denk ik op dubbel vlak aan: emotioneel én praktisch.
Misschien kun je eens met een huisarts praten? Het kan best moeilijk zijn om zelf die oplossing te zien, die vlak voor je staat.
Sterkte Thanx, ook lief en doet zeer. Mijn partner is niet overleden, maar weinig thuis ivm werk. Weigert praktische zaken over te nemen, denkt niet mee, schuift er meer bij en is emotioneel niet beschikbaar. Dus beiden aanpakken dan maar. Ik zal eens verzinnen hoe ik meer structuur kan aanbrengen in de dagelijkse dingen en woe is de pos vd ha er weer, als ik het niet vergeet zal ik haar bellen. Bedankt!
[...]
Is de overledene je partner of iemand anders die ook praktisch hielp? Dan kan ik me voorstellen dat je je leven opnieuw in moet richten en misschien eea moet herzien. Sowieso heb je, als je alleen voor 2 kinderen zorgt, wat minder tijd om aan jezelf te denken en je eigen verwerking toe te komen. Als je dan ook nog ineens alles alleen moet doen, dat je vroeger deelde, komt het denk ik op dubbel vlak aan: emotioneel én praktisch.
Misschien kun je eens met een huisarts praten? Het kan best moeilijk zijn om zelf die oplossing te zien, die vlak voor je staat.
Sterkte Thanx, ook lief en doet zeer. Mijn partner is niet overleden, maar weinig thuis ivm werk. Weigert praktische zaken over te nemen, denkt niet mee, schuift er meer bij en is emotioneel niet beschikbaar. Dus beiden aanpakken dan maar. Ik zal eens verzinnen hoe ik meer structuur kan aanbrengen in de dagelijkse dingen en woe is de pos vd ha er weer, als ik het niet vergeet zal ik haar bellen. Bedankt!
maandag 3 april 2017 om 18:32
quote:Kapara schreef op 03 april 2017 @ 12:23:
Heb je wel eens gedacht aan een bepaalde rouwverwerkingstherapie? Daar heeft iemand die ik ken veel baat bij gehad. Hij liep net zoals jij na 6 jaar vast.
Ook ik vind het niet gek klinken dat zoveel taken niet direct te overzien zijn als je verder niemand hebt om op terug te vallen. Je staat zo'n beetje "aan" vanaf dat je wekker gaat totdat je hoofd op het kussen ligt.
Ik zou wat leuks plannen voor jezelf zonder kinderen. Heb je iemand die een paar uurtjes op kan passen? Lekker even iets doen wat jij leuk vindt kan een heel stuk helpen.
SterkteJa, dat 'aan staan' slaat de spijker op zn kop. Vroeger had ik al verwerkingstijd nodig na een lange dag werk, nu heb ik die tijd niet meer omdat het allemaal te snel gaat. Ik ga weleens stappen met vriendinnen, terrasje, komen savonds langs, paar keer per maand. Maar dan sta ik nog steeds 'aan'. En ook de leuke dingen zijn zinloos, ze gaan toch ook dood en dan heb ik alleen maar nog meer om te missen omdat het zo leuk was. Waar een ander krampachtig vasthoudt voel ik me zo afgevlakt dat het me minder raakt.
Heb je wel eens gedacht aan een bepaalde rouwverwerkingstherapie? Daar heeft iemand die ik ken veel baat bij gehad. Hij liep net zoals jij na 6 jaar vast.
Ook ik vind het niet gek klinken dat zoveel taken niet direct te overzien zijn als je verder niemand hebt om op terug te vallen. Je staat zo'n beetje "aan" vanaf dat je wekker gaat totdat je hoofd op het kussen ligt.
Ik zou wat leuks plannen voor jezelf zonder kinderen. Heb je iemand die een paar uurtjes op kan passen? Lekker even iets doen wat jij leuk vindt kan een heel stuk helpen.
SterkteJa, dat 'aan staan' slaat de spijker op zn kop. Vroeger had ik al verwerkingstijd nodig na een lange dag werk, nu heb ik die tijd niet meer omdat het allemaal te snel gaat. Ik ga weleens stappen met vriendinnen, terrasje, komen savonds langs, paar keer per maand. Maar dan sta ik nog steeds 'aan'. En ook de leuke dingen zijn zinloos, ze gaan toch ook dood en dan heb ik alleen maar nog meer om te missen omdat het zo leuk was. Waar een ander krampachtig vasthoudt voel ik me zo afgevlakt dat het me minder raakt.
