Psyche
alle pijlers
In de knoop met mijzelf over kinderwens [Geen OP]
dinsdag 28 april 2020 om 13:36
Eze, het is wel de hoofdreden. Ondanks dat ik snap dat wat erna komt eigenlijk veel belangrijker is, of je dat aan kan.
Maar dat idee, dat je dan in dat ziekenhuis ligt, immense pijn voelt, er in je gevroet en geknipt wordt, dat er geen weg meer terug is... en de schaamte ook...
Ik heb sowieso angst voor alles wat medisch is en alles waarbij ik de controle verlies.
Maar dat idee, dat je dan in dat ziekenhuis ligt, immense pijn voelt, er in je gevroet en geknipt wordt, dat er geen weg meer terug is... en de schaamte ook...
Ik heb sowieso angst voor alles wat medisch is en alles waarbij ik de controle verlies.
Vergeet niet genoeg taart te eten
dinsdag 28 april 2020 om 13:42
Dan raad ik je aan eens met je huisarts te gaan praten, want je bent niet de enige die daar last van heeft, en er zijn ook wel manieren om daar beter mee te kunnen dealen. Voor een deel zijn je angsten misschien te verminderen als je beter weet hoe een bevalling eraan toe gaat (over het algemeen toch minder horror dan jij beschrijft), voor een deel door afspraken te maken wat je wel en niet wilt. En voor een deel is het misschien mogelijk jou middelen te geven om beter met je angst om te gaan.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 13:36Eze, het is wel de hoofdreden. Ondanks dat ik snap dat wat erna komt eigenlijk veel belangrijker is, of je dat aan kan.
Maar dat idee, dat je dan in dat ziekenhuis ligt, immense pijn voelt, er in je gevroet en geknipt wordt, dat er geen weg meer terug is... en de schaamte ook...
Ik heb sowieso angst voor alles wat medisch is en alles waarbij ik de controle verlies.
Als je daarmee aan de slag gaat, kun je vervolgens misschien een zuiverdere afweging maken of je nu wel of niet kinderen wilt.
dinsdag 28 april 2020 om 14:05
Ja zo ben ik ook. Maar bij de bevalling voelde dat toch heel anders bij mij.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 13:36Eze, het is wel de hoofdreden. Ondanks dat ik snap dat wat erna komt eigenlijk veel belangrijker is, of je dat aan kan.
Maar dat idee, dat je dan in dat ziekenhuis ligt, immense pijn voelt, er in je gevroet en geknipt wordt, dat er geen weg meer terug is... en de schaamte ook...
Ik heb sowieso angst voor alles wat medisch is en alles waarbij ik de controle verlies.
Ik zat in een heel andere flow dan bij andere medische dingen.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 28 april 2020 om 14:30
En zie ook de berichtgeving van ouders die helemaal gek worden van hun kinderen fulltime in huis nu.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 14:04Ik kijk wel eens birth vlogs op youtube.
Dat vind ik behoorlijk realistisch en nog steeds heel beangstigend...
dinsdag 28 april 2020 om 14:30
De voordelen die een leven zonder kinderen biedt heb jij toch al niet omdat je wel rekening hebt te houden met het kind van je partner.
Als je een goede stiefmoeder kan zijn dan kun je zeker een goede moeder zijn. Zorgen voor je eigen kind is heel anders.
En die bevalling ook als je daar bang voor bent komt je kind er gewoon uit.
En ook al zou je daar later niet positief op terug kijken. De bevalling is maar zo'n korte periode van je leven.
Als je een goede stiefmoeder kan zijn dan kun je zeker een goede moeder zijn. Zorgen voor je eigen kind is heel anders.
En die bevalling ook als je daar bang voor bent komt je kind er gewoon uit.
En ook al zou je daar later niet positief op terug kijken. De bevalling is maar zo'n korte periode van je leven.
dinsdag 28 april 2020 om 15:01
Maar dat is niet bindend. Zodra de relatie voorbij is heeft TO haar vrijheid weer terug nu.
Bovendien staat het haar vrij buiten de kindervakantie om op vakantie te gaan met 'n vriendin bijv.
Als ze moeder wordt dan zit ze toch aan de verplichtingen en kosten vast de komende 20 jaar.
dinsdag 28 april 2020 om 15:11
Ik kan alleen delen wat ik heb gedaan. Ik dacht ook lang geen kinderen te willen, maar ergens toen ik eind 20 was, ging dat beeld wankelen (blijkbaar, dat het toen al was, was ik aanvankelijk vergeten; ik las later in een dagboek terug dat ik op mijn 27e al iets schreef over wel of geen kinderen). Mijn toenmalige vriend wilde sowieso geen kinderen, dus het was ook niet aan de orde. Wij gingen uit elkaar toen ik 29 was en vervolgens had ik een aantal heerlijke wilde jaren als single. Ik ontmoette mijn huidige man toen ik mijn wilde haren bijna kwijt was en toen ik ze helemaal kwijt was, ben ik voor hem gegaan. Met die vastigheid kwam de twijfel over kinderen terug. Ik was inmiddels 34. Ik kwam er niet uit en werd er - veelal onbewust - boos en gefrustreerd van. Dat uitte zich bijvoorbeeld in woede over mensen die veel te hard autorijden; stel dat er net een kind oversteekt? En zo nog duizend voorbeelden.
Uiteindelijk ben ik er eens goed voor gaan zitten, heb een document geopend en alles wat me maar te binnen schoot dat te maken zou kunnen hebben met kinderen krijgen, opgeschreven. Het werden zeven pagina's in Word. De conclusie was geen keiharde ja of nee, maar de wijzer van de balans sloeg net ietsje meer door naar 'ja'. Het belangrijkste was echter dat het gekrakeel uit mijn hoofd was, toen het netjes geordend dat document in mijn computer zat. Dat was een enorme opluchting. Dus dat zou ik je aanraden, misschien helpt jou dat ook.
Uiteindelijk ben ik er eens goed voor gaan zitten, heb een document geopend en alles wat me maar te binnen schoot dat te maken zou kunnen hebben met kinderen krijgen, opgeschreven. Het werden zeven pagina's in Word. De conclusie was geen keiharde ja of nee, maar de wijzer van de balans sloeg net ietsje meer door naar 'ja'. Het belangrijkste was echter dat het gekrakeel uit mijn hoofd was, toen het netjes geordend dat document in mijn computer zat. Dat was een enorme opluchting. Dus dat zou ik je aanraden, misschien helpt jou dat ook.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 28 april 2020 om 15:44
Ik had geen zeven pagina’s in word, maar maakte wel ook een afweging van voors en tegens, waarbij de balans in de loop van de tijd langzaam verschoof naar ‘wel’.
Dat kan niet, volgens veel forummers, want een kinderwens zou een irrationeel allesoverheersend iets moeten zijn, maar dat was bij mij echt niet zo.
Dat kan niet, volgens veel forummers, want een kinderwens zou een irrationeel allesoverheersend iets moeten zijn, maar dat was bij mij echt niet zo.
dinsdag 28 april 2020 om 15:57
Ik denk dat de angst voor de bevalling niet echt een goede factor is in je overweging. Dat duurt hoogstens een dag. En tegenwoordig zijn er goede middelen om de pijn te verdoven. Ik had zelf een soort oer drang om aan kinderen te beginnen en ook nu geniet ik nog elke dag van ze. Maar gelukkig bestaan er ook voorbehoedsmiddelen en kan je dus ook kiezen voor geen kinderen, heel anders dan onze oma's. Ik weet zeker dat ik ook een fijn leven had gehad zonder kinderen, maar nu heb ik een fijn leven met kinderen. Ik denk dat jouw situatie wel iets gecompliceerder ligt omdat jouw vriend al een kind heeft en je dan dus 'twee soorten' kinderen in je gezin hebt. Dat kan problemen opleveren, hoeft niet. Elke keuze die je maakt is een goede.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
dinsdag 28 april 2020 om 16:01
Er zijn mensen gedwongen om zonder verdoving te bevallen omdat er geen anesthesie beschikbaar was.Belle73 schreef: ↑28-04-2020 15:57Ik denk dat de angst voor de bevalling niet echt een goede factor is in je overweging. Dat duurt hoogstens een dag. En tegenwoordig zijn er goede middelen om de pijn te verdoven. Ik had zelf een soort oer drang om aan kinderen te beginnen en ook nu geniet ik nog elke dag van ze. Maar gelukkig bestaan er ook voorbehoedsmiddelen en kan je dus ook kiezen voor geen kinderen, heel anders dan onze oma's. Ik weet zeker dat ik ook een fijn leven had gehad zonder kinderen, maar nu heb ik een fijn leven met kinderen. Ik denk dat jouw situatie wel iets gecompliceerder ligt omdat jouw vriend al een kind heeft en je dan dus 'twee soorten' kinderen in je gezin hebt. Dat kan problemen opleveren, hoeft niet. Elke keuze die je maakt is een goede.
Bron: https://www.gelderlander.nl/ede/ziekenh ... oogle.com/Geen ruggenprik
Het ziekenhuis kan niet beloven dat de vrouwen een ruggenprik kunnen krijgen. De mogelijkheid daartoe is beperkt en kan vaak alleen overdag. Een ruggenprik moet gezet worden door een anesthesioloog. En die is nu maar beperkt beschikbaar.
dinsdag 28 april 2020 om 16:07
Dat is afhankelijk van de relatie. Bij huwelijk of geregistreerd partnerschap komen verantwoordelijkheden voor een stiefkind. Anders zijn ze zelfopgelegd.
Uitgegaan van geen nare langdurige medische gevolgen van de bevalling, natuurlijk of keizersnee.
dinsdag 28 april 2020 om 16:14
Welke magie? Kinderen krijgen wordt vaak geromantiseerd. Mijn zusje zei tegen mij toen ik zwanger was en het haar vertelde: gefeliciteerd, nu heb je levenslang.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 12:26Ik ben wat dat betreft soms wel jaloers op vrouwen die al heel hun leven weten en voelen dat ze een eigen kind willen.
Ik heb nu een beetje het idee dat ik het misschien wel ga laten varen op rationele argumenten en op angsten, terwijl ik de 'magie' er pas van zou ervaren als het er eenmaal is. Maar ja, wat je niet kent mis je ook niet. Dat is dan wel weer zo.
En oh wat had ze gelijk...hahahaha
dinsdag 28 april 2020 om 16:29
Ik kan best nuchter in het ouderschap staan, en vind er ook regelmatig geen reet aan. Als mijn baby een slechte dag heeft heb ik die ook, want ik heb de meeste zorg voor de baby gezien ik ouderschapsverlof heb opgenomen. Als ze een goede dag heeft, heb ik die ook, maar zit ik nog aan haar 'vast'. Dit stuk deed mij het meest twijfelen of ik moeder worden wel aankon, naast uit je voegen barsten om het kind 9 maanden te dragen en de angst dat er wat mis is met je baby. Je kind is het middelpunt van je universum geworden, en dat verschuift pas zodra ze meer op eigen benen kunnen staan. Daarna cirkelt je kind als een maan om jouw 'zijn' heen: niet altijd zichtbaar maar het is er wel, en zal ook altijd aan je blijven trekken.
Wat dat betreft is stiefmoederen toch anders lijkt mij. Je hebt het kind parttime, en hoewel je superveel kunt geven om je bonus kind en oprecht begaan bent met de zorg en welzijn, is en blijft het een parttime aangelegenheid. Je staat niet constant 'aan'. En als je een keer iets niet wil, ben je ook tot niets verplicht. Het is immers niet jouw kind.
Maak daar goed onderscheid tussen TO. Parttime moederen is tof en zelf moeder zijn ook, maar die verantwoordelijkheid kun je echt niet van je afschuiven en je bent en blijft nodig. Je krijgt er enorm veel voor terug natuurlijk, maar de vrijheid die je voorheen had niet tot je kind meer op eigen benen kunt staan, en dan nog is het er altijd ergens
Wat dat betreft is stiefmoederen toch anders lijkt mij. Je hebt het kind parttime, en hoewel je superveel kunt geven om je bonus kind en oprecht begaan bent met de zorg en welzijn, is en blijft het een parttime aangelegenheid. Je staat niet constant 'aan'. En als je een keer iets niet wil, ben je ook tot niets verplicht. Het is immers niet jouw kind.
Maak daar goed onderscheid tussen TO. Parttime moederen is tof en zelf moeder zijn ook, maar die verantwoordelijkheid kun je echt niet van je afschuiven en je bent en blijft nodig. Je krijgt er enorm veel voor terug natuurlijk, maar de vrijheid die je voorheen had niet tot je kind meer op eigen benen kunt staan, en dan nog is het er altijd ergens
dinsdag 28 april 2020 om 16:35
Ik wilde ook graag dat de keuze definitief was en heb daarom besloten mezelf te laten steriliseren. Het kan dan gewoon niet meer, punt.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 11:26@Zoeymaar,
Ik vind het vooral lastig om niet tot een definitieve keuze te komen.
Hou ervan om ergens naartoe te werken, bijv. als ik weet dat ik over twee jaar zou proberen een kind te krijgen, dan zou ik daar nu al veel mee bezig zijn in mijn gedachten.
Maar als ik weet dat dat niet gaat gebeuren, richt ik mij op andere dingen.
Nu voel ik mij richtingloos.
Ook met het idee dat als ik nu besluit het niet te doen, iedereen om me heen zegt ' dat komt wel als je de dertig gepasseerd bent en je klok gaat tikken'
Vooral omdat dat bij mijn moeder ook zo gegaan is.
Misschien moet ik leren wat meer in het moment te leven en dient zich dan vanzelf een gevoel van JA of NEE aan.
Maar zoals ik al zei, vind ik het lastig om geen globaal beeld te hebben van de komende jaren.
Even los van het feit dat je natuurlijk niet alles onder controle heb en ik bij wijze van spreke volgende week ook ziek of verongelukt kan zijn.
dinsdag 28 april 2020 om 16:40
Ik wel. Ik zeg ook altijd dat het niet het ontbreken van een kinderwens is dat ik heb, maar de wens om kinderloos te blijven. Naar mijn mening is daar een verschil in.Unicorntje schreef: ↑28-04-2020 12:50Beide! Ik noemde alleen dat voorbeeld omdat ik mij kan voorstellen dat je niet geboren wordt met de drang om geen kind te krijgen? Dat is toch iets wat zich ontwikkelt door je leven heen en waar je ook over nadenkt, dingen afweegt...
dinsdag 28 april 2020 om 17:26
Als to nu met vriend en kind aan tafel zit kan ze ook niet zeggen zeg stiefkind ik heb eigenlijk geen zin om dat verhaal over het nieuwe hondje van je vriendinnetje aan te horen. Jij bent maar een stiefkind dus ik heb geen zin in jouw verhaal.Violet-Nebula schreef: ↑28-04-2020 16:29
En als je een keer iets niet wil, ben je ook tot niets verplicht. Het is immers niet jouw kind.
Maak daar goed onderscheid tussen
Ik wil met je vader praten en jij houdt je mond maar.
Straks ga ik in bad en dan vertel je het dan maar tegen je vader.
Als je er voor kiest om met vriend en stiefkind samen te wonen dan kan je je niet echt onttrekken.
Al kan ze natuurlijk tegen partner zeggen jij brengt haar altijd naar bed of jij wast altijd haar kleding.
Stiefmoeder zijn is denk ik super lastig. Je hebt niets over kind te vertellen maar moet er wel lief mee omgaan.
Als je een goede stiefmoeder kan zijn en om je stiefkind kan geven dan kan het niet anders of je bent ook een goede ouder.
dinsdag 28 april 2020 om 17:44
TO heeft wel de vrijheid om op zaterdagavond met 'n vriendin uit eten te gaan als haar vriend het kind heeft. Ook hoeft ze zich niet te bemoeien met sportclubjes, ouderavonden en ander geneuzel.sugarmiss schreef: ↑28-04-2020 17:26Als to nu met vriend en kind aan tafel zit kan ze ook niet zeggen zeg stiefkind ik heb eigenlijk geen zin om dat verhaal over het nieuwe hondje van je vriendinnetje aan te horen. Jij bent maar een stiefkind dus ik heb geen zin in jouw verhaal.
Ik wil met je vader praten en jij houdt je mond maar.
Straks ga ik in bad en dan vertel je het dan maar tegen je vader.
Als je er voor kiest om met vriend en stiefkind samen te wonen dan kan je je niet echt onttrekken.
Al kan ze natuurlijk tegen partner zeggen jij brengt haar altijd naar bed of jij wast altijd haar kleding.
Stiefmoeder zijn is denk ik super lastig. Je hebt niets over kind te vertellen maar moet er wel lief mee omgaan.
Als je een goede stiefmoeder kan zijn en om je stiefkind kan geven dan kan het niet anders of je bent ook een goede ouder.
dinsdag 28 april 2020 om 17:50
Kind heeft ook nog een vader dus kan ze dan nog steeds op zaterdagavond met een vriendin uit eten.redbulletje schreef: ↑28-04-2020 17:44TO heeft wel de vrijheid om op zaterdagavond met 'n vriendin uit eten te gaan als haar vriend het kind heeft. Ook hoeft ze zich niet te bemoeien met sportclubjes, ouderavonden en ander geneuzel.
Alleen niet elke zaterdagavond.
En van je eigen kind wil je gewoon weten hoe het gaat dus vindt je zo'n ouderavond alleen maar fijn.
Steeds halen en brengen is inderdaad niet altijd leuk.
woensdag 29 april 2020 om 07:51
Eh, nee, als je al met elkaar aan tafel zit is dat asociaal om te doen. Verreweg de meeste gescheiden gezinnen met kinderen hebben co-ouderschapsregelingen waarbij kind in een bepaalde vorm om en om bij beide ouders is. Stel dat partner een weekend regeling heeft en jij hebt dat weekend er even geen zin in, dan kun je je prima eraan onttrekken. Je bent niets verplicht in die zin, ook financieel niet. Dus je zou in principe je volledig erbuiten kunnen houden. Nou lijkt het me sowieso geen goed plan samen te wonen met een persoon die een kind heeft waar je je niet voor wil inzetten als stiefouder, want het lijkt mij voor het kind leuker als ze een stiefouder hebben (waarmee ze samenwonen) die zich wil inzetten voor een prettige gezinssfeer. Dat is wel afhankelijk van de leeftijd en situatie van het kind natuurlijk, maar toch.sugarmiss schreef: ↑28-04-2020 17:26Als to nu met vriend en kind aan tafel zit kan ze ook niet zeggen zeg stiefkind ik heb eigenlijk geen zin om dat verhaal over het nieuwe hondje van je vriendinnetje aan te horen. Jij bent maar een stiefkind dus ik heb geen zin in jouw verhaal.
Ik wil met je vader praten en jij houdt je mond maar.
Straks ga ik in bad en dan vertel je het dan maar tegen je vader.
Als je er voor kiest om met vriend en stiefkind samen te wonen dan kan je je niet echt onttrekken.
Al kan ze natuurlijk tegen partner zeggen jij brengt haar altijd naar bed of jij wast altijd haar kleding.
Stiefmoeder zijn is denk ik super lastig. Je hebt niets over kind te vertellen maar moet er wel lief mee omgaan.
Als je een goede stiefmoeder kan zijn en om je stiefkind kan geven dan kan het niet anders of je bent ook een goede ouder.
En dat bedoelde ik met mijn post. Als 'partner van iemand met kind' moet je helemaal niks als je dat niet blieft. Geen haan die daarnaar kraait. Dat kan een vader of moeder niet zomaar maken.
woensdag 29 april 2020 om 08:10
Natuurlijk is de bevalling heel spannend. Maar dat is meestal maar 1 dag of een paar uurtjes. Ik had zelf een super snelle en makkelijke bevalling en zou bij een eventuele volgende ook weer echt bang zijn terwijl het mij eerlijk gezegd echt ontzettend mee is gevallen. Ik kan me totaal niet meer indenken hoe het voelde, was het echt gelijk na de bevalling weer vergeten.
En over die vrijheden... misschien zijn er wel mensen die het leuk vinden om zulke dingen te doen met hun kind en het niet als ‘verplichting’ zien. Dus dat is voor iedereen anders.
En over die vrijheden... misschien zijn er wel mensen die het leuk vinden om zulke dingen te doen met hun kind en het niet als ‘verplichting’ zien. Dus dat is voor iedereen anders.
