In moeilijke tijden je échte vrienden leren kennen

aardbei35 maandag 22 mei 2023 om 14:50

Ik zoek herkenning als het gaat om teleurstelling in mensen die je bijvoorbeeld als vrienden beschouwde, maar als er in jouw leven bijvoorbeeld een ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt, dan blijken deze mensen eigenlijk maar weinig met je mee te leven of te vragen naar hoe het met jou gaat. In plaats daarvan reageren ze bijvoorbeeld met foto's van een vakantie, nieuwe woning, festivalbezoek etc. (kan vanalles zijn behalve de steun die je misschien wel van hen wilde/hoopte te ontvangen).

In verband met herkenning wil ik niet teveel in details treden, maar ik zou graag van gedachten wisselen over het gevoel dat het bij je oproept als je ook zoiets hebt meegemaakt.

Zijn er meer mensen die dit herkennen?

LuciFee2023 maandag 22 mei 2023 om 16:06

Yella78 schreef: ↑
22-05-2023 15:56
Sommigen... Misschien niet helemaal wat TO bedoelt, maar iets dat ik vanochtend meemaakte. Met een heel goede vriend op de middelbare school hield het contact op. Een paar jaar geleden heb ik eindelijk via via zijn gegevens kunnen vinden en contact opgenomen, hij vond het ook heel leuk en we zouden afspreken. Kwam er helaas niet van door wederzijdse drukte. Ik heb hem al die jaren echt gemist, ook al is het inmiddels ruim 35 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen en eindigde het contact destijds vrij abrupt, hij had toen verkering met een vriendin van mij en zat nog in de kast, toen hij daar uitkwam is hij zonder iemand van ons daarover te informeren, ook die vriendin niet, uit ons geboortedorp vertrokken. Zo jammer allemaal. Maar goed. Nu blijkt deze vriendin ongeneeslijk ziek, dat proces is enorm snel gegaan, wij verwachten dat ze nog maar een paar weken heeft. Ik heb hem daarover geïnformeerd, misschien wilde hij haar nog iets laten weten. Hij reageerde wel meteen met een lange mail, over dat zij zo goed bevriend waren geweest en dat hij toevallig vorige week nog foto's had gevonden van een gezamenlijke reis naar haar familie in het buitenland. Dus of ik haar dan maar een knuffel van hem wilde geven.
Dit valt me zo tegen... Waarom niet even een mooie brief of kaart aan haar persoonlijk sturen? Hoe kan iemand waar ik zo close mee was en die ik altijd zo warm vond, en die zich naar eigen zeggen erg schaamt voor hoe hij destijds alle schepen achter zich heeft verbrand en hoe hij mijn vriendin heeft behandeld, zo koud zijn?

Je verwacht vreemde dingen, hij heeft 35 jaar geleden iemand gedate en dan moet hij van jou persoonlijk contact gaan zoeken met een ziek iemand, waar hij verder helemaal geen interesse in had gehad/heeft, in dat contact. Vind hele rare denkwijze.

En als mensen schepen verbranden over zoiets, dan zal dat met een reden zijn, zeker in die tijd was homoseksueel zijn nu eenmaal nog best een ding. Nu nog. Hij heeft goed ingeschat denk ik.

Jaja.

Fennitas maandag 22 mei 2023 om 16:06

Heel herkenbaar. Met het overlijden van mijn moeder heb ik bijna iedereen verloren. Dit was echt heel zwaar. Maar kreeg op dat moment hulp van iemand waarvan ik het nooit had verwacht. Sindsdien kan ik haar een echte vriendin noemen.

fennitas wijzigde dit bericht op 22-05-2023 16:07
Reden: Typfout

0.85% gewijzigd

lonelycat maandag 22 mei 2023 om 16:11

ik snap hem ook wel. Ik zou denk ik hetzelfde handelen als hij.

care_ maandag 22 mei 2023 om 16:14

Lila-Linda schreef: ↑
22-05-2023 15:56
en niet iedereen kan mensen met problemen opvangen

ik heb een vriendin, die heeft echt empathie van een kudde wilde waterbuffels
Maar daar kan ik wel mee praten over de wereld, relaties etc

Dit! Of omdat ze bijv zelf ook strugglen met dingen of het giga druk hebbben, en ze kunnen even weinig extra erbij hebben. Dat heb ik ook ervaren (van beide kanten). Soms wil je iemand wel steunen, maar vraagt iemand meer dan dat jij op dat moment kunt geven. Daarom nogmaals: communiceer. Dat is echt key.

Stormke81 maandag 22 mei 2023 om 16:15

Ook een ander signaal...soms weet je simpelweg niet wat een ander verwacht in een crisis.

Ik ben wel iemand die vraagt hoe het gaat en of ik iets kan doen. Breng wel eten langs of doe boodschappen. Ik ben echter ook iemand die nuchter is en soms anders in bepaalde zaken sta. Het gaat niet moedwillig maar gebeurt soms.

Vriend van mij heeft kanker en is schoon. Ik blijf attent maar hij geeft alle aandacht aan mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Ervaringen delen. Dat heb ik niet en kan dat ook niet bieden. Hij zet mij onbewust ook op ern zijspoor waardoor je elkaar toch min of meer verliest.

lemoos2 maandag 22 mei 2023 om 16:19

Ja deels herken ik het wel. Mij is het gelukkig bespaard gebleven dat de mensen waar ik het meest op vertrouwde er tussenuit gingen. Wel een aantal lui die altijd de mond vol hadden over medeleven en praktische hulp die ineens spoorloos bleken te zijn. Die heb ik dan wel jaren het handje vastgehouden maar toen er echt iets aan de hand was en ik gewoon even iemand nodig had om met de hond even een blokje om te gaan of mijn kind thuis af te zetten, was alles moeilijk moeilijk.

Ik heb daarvan geleerd dat ik zelf voorzichtiger en zuiniger ben met energie steken in mensen, zeker bij ‘high need’ mensen want dat blijkt vooral eenrichtingsverkeer te zijn. Van de andere kant: er waren ook aangename verrassingen. Iemand die je alleen kende van ‘hallo/goedemorgen/hoe is het met de kleine’ die dan ineens met een kar vol diepvriesbakjes gevuld met soep en ander eten op de stoep stond want ‘koken zal er nu wel bij inschieten dus ik heb jullie wat voor de eerste maand gemaakt’.

lemoos2 wijzigde dit bericht op 22-05-2023 21:40

19.41% gewijzigd

Nee heb je, ja kun je krijgen

Joppie maandag 22 mei 2023 om 16:20

Moiren schreef: ↑
22-05-2023 15:02
Ja. Ik was zwanger, ex ging vreemd met mijn beste vriendin. Iedereen wist het, behalve ik natuurlijk.
Hij zette me het huis uit toen het uitkwam en ik stond zwanger op straat en verhuisde 200km verder naar mijn ouders. Nooit meer wat van iemand gehoord. Het was wrs makkelijker om hem onder ogen te komen dan mij.

Jemig wat ontzettend moeilijk moet jij het toen hebben gehad

Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?

VGM1980 maandag 22 mei 2023 om 16:21

Ja herkenbaar. Ben erg teleurgesteld geweest maar het ook los kunnen laten, het boeit me niet zo meer. Apart is dat het contact met mensen die minder dichtbij stonden hechter is geworden.

Ik zeg maar zo, ik zeg maar..

Yella78 maandag 22 mei 2023 om 16:22

lonelycat schreef: ↑
22-05-2023 16:11
ik snap hem ook wel. Ik zou denk ik hetzelfde handelen als hij.

Hm, ik geloof dat ik echt raar in elkaar zit.
Hij schrijft zelf hoeveel spijt hij ervan heeft, van toen, dat hij zo met zichzelf bezig was en dat hij dat achteraf zo egoïstisch vindt van zichzelf. En dat hij zo'n warme herinneringen ook aan die vriendin heeft. Ik vind het oprecht raar om dan alleen via een ander een knuffel te sturen. Maar goed, dat is zijn zaak, het is mijn gevoel daar teleurgesteld in te zijn en dat mag toch ook?

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_669679bf76515 maandag 22 mei 2023 om 16:31

Yella78 schreef: ↑
22-05-2023 15:56
Sommigen... Misschien niet helemaal wat TO bedoelt, maar iets dat ik vanochtend meemaakte. Met een heel goede vriend op de middelbare school hield het contact op. Een paar jaar geleden heb ik eindelijk via via zijn gegevens kunnen vinden en contact opgenomen, hij vond het ook heel leuk en we zouden afspreken. Kwam er helaas niet van door wederzijdse drukte. Ik heb hem al die jaren echt gemist, ook al is het inmiddels ruim 35 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen en eindigde het contact destijds vrij abrupt, hij had toen verkering met een vriendin van mij en zat nog in de kast, toen hij daar uitkwam is hij zonder iemand van ons daarover te informeren, ook die vriendin niet, uit ons geboortedorp vertrokken. Zo jammer allemaal. Maar goed. Nu blijkt deze vriendin ongeneeslijk ziek, dat proces is enorm snel gegaan, wij verwachten dat ze nog maar een paar weken heeft. Ik heb hem daarover geïnformeerd, misschien wilde hij haar nog iets laten weten. Hij reageerde wel meteen met een lange mail, over dat zij zo goed bevriend waren geweest en dat hij toevallig vorige week nog foto's had gevonden van een gezamenlijke reis naar haar familie in het buitenland. Dus of ik haar dan maar een knuffel van hem wilde geven.
Dit valt me zo tegen... Waarom niet even een mooie brief of kaart aan haar persoonlijk sturen? Hoe kan iemand waar ik zo close mee was en die ik altijd zo warm vond, en die zich naar eigen zeggen erg schaamt voor hoe hij destijds alle schepen achter zich heeft verbrand en hoe hij mijn vriendin heeft behandeld, zo koud zijn?

Ik vind het niet koud. Hij kan niet inschatten hoe ze dat opvat.
Ik zou als ik zoiets gedaan zou hebben me niet willen 'opdringen' in een ziekteproces, wie weet wat voor negatieve emoties iemand nog heeft.

Joppie maandag 22 mei 2023 om 16:38

Misschien kun je zelf aangeven wat je fijn vindt?
Bijvoorbeeld bellen en vragen om samen een borrel/koffie of thee te doen of wandelen in het bos?.
Ik weet dat ik me terugtrek als het niet zo goed met me gaat dus ik geef zelf denk ik weinig ruimte om mij te steunen en soms hebben mensen even een duwtje nodig.
Ik heb momenteel een familielid die het lichamelijk slecht gaat. Ik vind het dan moeilijk om een goede reactie te geven. Stuur dan zoiets als : wat heftig wat je doormaakt momenteel. Als je je verhaal kwijt wil doe het vooral en als je niet reageert is ook goed En dan stuur ik een paar dagen later een cifje met een lieve smiley of een hartje en laat ik het bij haar of ze reageert of niet.

Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?

sprankelend maandag 22 mei 2023 om 16:55

Ik vrees dat ik momenteel zelf gezien word als iemand die "zomaar" niets meer van zich laat horen. Eén van mijn vriendinnen is boos op iedereen en ontevreden over alles. Als je met haar praat komt er steeds meer en meer gal naar buiten maar nooit iets echt concreets. Mijn eigen leven staat momenteel behoorlijk op zijn kop op een moeilijke en verdrietige manier waar zij zich (begrijpelijkerwijs) niet zo goed in in kan leven. Die hele optelsom kon ik nog wel hebben totdat er opeens ook nog allemaal verwijten over de rest van onze vriendinnengroep kwamen. Toen knapte er iets in mijn waardoor ik ook niet meer de behoefte voelde om over dingen in gesprek te gaan.

Het is duidelijk dat het leven gaat zwaar valt. En ook dat ze vindt dat iedereen haar in de steek laat. En hoewel me dat aan het hart (en eerlijk is eerlijk ook wel aan het fatsoenlijke/lieve beeld dat ik had van mezelf) gaat zie ik toch ook geen andere mogelijkheid dan haar los te laten.

Voor mij is het verhaal van in moeilijke tijden je echte vrienden leren kennen hierdoor van relatief zwart-wit verschoven naar héél veel soorten grijs.

Anoniem_6527270f28ee9 maandag 22 mei 2023 om 17:02

Ik schijn ook niet goed te zijn in zelf bedenken wat ik voor iemand kan betekenen. Ik verwacht zelf eigenlijk nooit iets van mensen, verwerk veel alleen en zoek zelf dingen uit. Ik heb niet zoveel nodig van mensen. Als ik het echt niet meer weet vraag ik wel.

Daarom stel ik me vaak ook zo op naar anderen. Vragen hoe het gaat en of ik iets voor ze kan doen doe ik wel, maar zelf spontaan iets doen vind ik moeilijk omdat ik dan denk dat ik ze juist lastig val.
Maar ik ben dus ooit door een vroegere vriendin beschuldigd van geen interesse tonen na het overlijden van haar vader. Terwijl ik me van geen kwaad bewust was. Ik dacht dat zij genoeg zou hebben aan haar vriend en familie en ik wilde haar even met rust laten. Had bij de uitvaart wel veel medeleven getoond en gezegd dat ze altijd bij me terecht kon. Dat was wat ik zelf andersom genoeg had gevonden. Maar zij vond dat dus niet.

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 22 mei 2023 om 17:03

Heel herkenbaar, daarom verwacht ik al jaren niets meer. Het jammere is dat die mensen wel verwachten dat je alles laat vallen als zij in de problemen zitten.

Hier was het overigens niets heel geks: een behoorlijk zware operatie (ongeluk op de racefiets), een ziekenhuisopname en een geboorte. Met zware verhalen belast ik vriendschappen sowieso niet, maar in deze situaties had ik een kaartje of iets wel gewaardeerd.

Anoniem_6640a89315f0f maandag 22 mei 2023 om 17:05

Moiren schreef: ↑
22-05-2023 15:02
Ja. Ik was zwanger, ex ging vreemd met mijn beste vriendin. Iedereen wist het, behalve ik natuurlijk.
Hij zette me het huis uit toen het uitkwam en ik stond zwanger op straat en verhuisde 200km verder naar mijn ouders. Nooit meer wat van iemand gehoord. Het was wrs makkelijker om hem onder ogen te komen dan mij.

Jemig! Who needs enemies...?

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 22 mei 2023 om 17:07

Moiren schreef: ↑
22-05-2023 15:02
Ja. Ik was zwanger, ex ging vreemd met mijn beste vriendin. Iedereen wist het, behalve ik natuurlijk.
Hij zette me het huis uit toen het uitkwam en ik stond zwanger op straat en verhuisde 200km verder naar mijn ouders. Nooit meer wat van iemand gehoord. Het was wrs makkelijker om hem onder ogen te komen dan mij.

Inderdaad, met sommige vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

Anoniem_647b4ab3cffd3 maandag 22 mei 2023 om 17:09

Het valt mee. Het hangt er ook vanaf wat ik zelf wel of niet kan delen en kan ontvangen. Bij iets ingrijpends neig ik naar terugtrekken. Dat kan verschillende redenen hebben. Misschien wil ik zelf iets verwerken of plaatsen, focus hebben of weet ik het even allemaal niet meer.
Dat zie ik ook in mijn vriendenkring, we trekken ons terug. En ieder heeft een andere rol. Ik ben er niet teleurgesteld door, ik hou van mijn vriendinnen zoals ze zijn maar deel niet alles. Sommige periodes zijn hechter dan andere, we weten het van elkaar.

Er zijn ingrijpende gebeurtenissen die sommige mensen makkelijker vatten dan anderen, dat begrijp ik ook. Dan zoek ik meer gelijkgestemden op, zoek ik herkenning maar ik doe het toch grotendeels alleen omdat ik me niet teveel wil meten aan anderen of dat ik me weer ga aanpassen (valkuil). Ik zou willen dat ik meer gedoseerd zou kunnen vragen waar ik behoefte aan heb. Er komen wel steeds andere mensen in mijn leven omdat ik verander. Met ‘nieuwere’ mensen is het contact weer anders. Misschien kies ik die onbewust ook wel uit op andersoortige gesprekken.

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 22 mei 2023 om 17:10

sprankelend schreef: ↑
22-05-2023 16:55
Ik vrees dat ik momenteel zelf gezien word als iemand die "zomaar" niets meer van zich laat horen. Eén van mijn vriendinnen is boos op iedereen en ontevreden over alles. Als je met haar praat komt er steeds meer en meer gal naar buiten maar nooit iets echt concreets. Mijn eigen leven staat momenteel behoorlijk op zijn kop op een moeilijke en verdrietige manier waar zij zich (begrijpelijkerwijs) niet zo goed in in kan leven. Die hele optelsom kon ik nog wel hebben totdat er opeens ook nog allemaal verwijten over de rest van onze vriendinnengroep kwamen. Toen knapte er iets in mijn waardoor ik ook niet meer de behoefte voelde om over dingen in gesprek te gaan.

Het is duidelijk dat het leven gaat zwaar valt. En ook dat ze vindt dat iedereen haar in de steek laat. En hoewel me dat aan het hart (en eerlijk is eerlijk ook wel aan het fatsoenlijke/lieve beeld dat ik had van mezelf) gaat zie ik toch ook geen andere mogelijkheid dan haar los te laten.

Voor mij is het verhaal van in moeilijke tijden je echte vrienden leren kennen hierdoor van relatief zwart-wit verschoven naar héél veel soorten grijs.

Klinkt als iemand met weinig empathisch vermogen. Ik heb ook zo iemand in mijn kennissenkring. Stuurde een "Happy Mothers Day" plaatje naar één van haar vriendinnen die net een maand geleden haar moeder (60, dus nog erg jong) onverwachts is verloren.

Toen haar vriendin probeerde aan te kaarten dat het haar zwaar viel om zo'n berichtje te krijgen (ze heeft zelf bijvoorbeeld geen kinderen, en dan het overlijden van haar moeder erbij), antwoordde de kennis: "Tja, maar ik ben toch ook moeder?"

Dan heb je echt het empathisch vermogen van een stoeptegel.

Lila-Linda maandag 22 mei 2023 om 17:14

Maar in hoeverre is empathisch vermogen te leren??
Door mijn eigen jeugd, ben ik hard voor mezelf en voor anderen. Tenminste dat was ik
Door echt met mezelf aan de slag te gaan, ben ik veel liever voor mezelf geworden en ook voor de buitenwereld.

Maar als je niet weet, dat het ander kan. Of "lief worden" heel eng vindt, dan verandert er niks

viamia maandag 22 mei 2023 om 17:16

Ik ben lang ziek geweest en niks gehoord van twee goede vriendinnen met wie ik wekelijks afsprak. Oh nee, wacht, eentje had een heel duur cadeau gevraagd voor haar verjaardag, dat had ik besteld voor haar (we waren al zo lang vriendinnen, mag dan wel een keer wat groter vond ik). Ze is het komen ophalen en heb haar nooit meer gezien.

Maar ik heb in die tijd ook mensen gehad die ik maar vaag kende, die af en toe langs kwamen of informeerden hoe het ging. Dat zijn vrienden geworden. En dat in de tijd dat ik op m'n 'minst' was.

Vrienden komen en gaan. Dat is iets wat ik wel weet. En sommigen blijven

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 22 mei 2023 om 17:17

Lila-Linda schreef: ↑
22-05-2023 17:14
Maar in hoeverre is empathisch vermogen te leren??
Door mijn eigen jeugd, ben ik hard voor mezelf en voor anderen. Tenminste dat was ik
Door echt met mezelf aan de slag te gaan, ben ik veel liever voor mezelf geworden en ook voor de buitenwereld.

Maar als je niet weet, dat het ander kan. Of "lief worden" heel eng vindt, dan verandert er niks

Dat is wel een interessante vraag.

Ik denk dat het deels aangeboren en deels aangeleerd is. Ik kan iets oprecht heel erg voor iemand vinden en ook verdriet hebben voor een ander, maar ik moet heel actief alle stappen doorlopen om dat te uiten omdat dát dus net weer niet in mij zit.

Lila-Linda maandag 22 mei 2023 om 17:22

vaniteifear schreef: ↑
22-05-2023 17:17
Dat is wel een interessante vraag.

Ik denk dat het deels aangeboren en deels aangeleerd is. Ik kan iets oprecht heel erg voor iemand vinden en ook verdriet hebben voor een ander, maar ik moet heel actief alle stappen doorlopen om dat te uiten omdat dát dus net weer niet in mij zit.

Ik heb bijvoorbeeld moeten leren om, als iemand met verdriet bij me komt, volledig de ruimte te geven om verdrietig te zijn
Het lekker samen Volkomen Kut te vinden
En niet met oplossingen te komen
Pas als er om gevraagd wordt, gaan we richting oplossingen

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 22 mei 2023 om 17:24

Lila-Linda schreef: ↑
22-05-2023 17:22
Ik heb bijvoorbeeld moeten leren om, als iemand met verdriet bij me komt, volledig de ruimte te geven om verdrietig te zijn
Het lekker samen Volkomen Kut te vinden
En niet met oplossingen te komen
Pas als er om gevraagd wordt, gaan we richting oplossingen

Dat is een hele goede! Ik ben juist altijd bang dat ik met oplossingen moet komen, dat dat verwacht wordt. Maar dat kan ik dus meer gaan loslaten

Je klinkt als een fijne vriendin trouwens.

rode_biet maandag 22 mei 2023 om 17:54

Ik heb wel eens het contact verbroken met een goede vriendin die in een moeilijke situatie zat. Dit kwam omdat ze een relatie had met een getrouwde vent en steeds maar kwam uithuilen bij mij omdat hij voor zijn vrouw koos. En elke keer als hij dat deed belandde ze binnen een week weer in bed met hem. Ik heb niet de energie en empathie om een luisterend oor aan haar te bieden als zij zich voor de 10de keer voor zijn voeten gooit. Sommige mensen en hun problemen hebben gewoon geen plaats in mijn leven. Hoe zielig het ook is allemaal...

rode_biet maandag 22 mei 2023 om 17:56

vaniteifear schreef: ↑
22-05-2023 17:17
Dat is wel een interessante vraag.

Ik denk dat het deels aangeboren en deels aangeleerd is. Ik kan iets oprecht heel erg voor iemand vinden en ook verdriet hebben voor een ander, maar ik moet heel actief alle stappen doorlopen om dat te uiten omdat dát dus net weer niet in mij zit.

Empathisch gedrag kan je leren. Je kan patronen onthouden. Als iemands ouders overlijden dan kan je een persoon aanleren om iemand te condoleren. Of het gemeend is of niet is een andere vraag. Maar je kan iemand wel sociaal wenselijk gedrag aanleren.

Actieve topics