Psyche
alle pijlers
Ineens het besef en niet er mee kunnen omgaan
dinsdag 2 augustus 2022 om 07:17
Het is een beetje onduidelijke titel maar ik weet het niet anders te omschrijven.
Ik heb sinds 2 jaar de diagnose ptss, een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik heb vooral emdr gehad en ondersteunende gesprekken.
Ik ga nu schematherapie volgen en heb vorige week mijn 1e gesprek gehad met mijn nieuwe psycholoog waarin mijn schema’s zijn besproken. Alles werd terug gebracht naar de kern. mijn jeugd. Mijn vader was een alcoholist waardoor ik de ouderrol had en altijd op mijn tenen liep, toen ik 2 was heb ik met mijn moeder in een blijf van mijn lijf huis gezeten. Hoe en waarom we er waren kan ik me niet herinneren, wel dat we er waren. Ik weet pas sinds kort dat het een blijf van mijn lijf huis was.
Thuis gaf vaak een onveilig gevoel en school was ook geen veilige plek, waardoor ik al heel mijn leven in een overlevingsstand zit en mannen zoveel mogelijk vermijd.
Er waren ook veel goede dingen en ik hou nog steeds ontzettend veel van hem. Over dingen praten voelt nog steeds als verraad.
Tijdens deze sessie werden een paar vragen gesteld en dingen uitgelegd die zo herkenbaar waren of waardoor ik over dingen ben gaan nadenken. Ik ben de afgelopen jaren relaties aangegaan of in situaties terecht gekomen die allemaal te herleiden zijn naar mijn jeugd. Deze psycholoog doorzag me zo goed, heeft al mijn afleidingstechnieken door. Diep van binnen weet ik dat hij mij kan helpen, maar het is eng om dit aan te gaan. Hij heeft precies de zere plekken aangedrukt, en ik kan ze momenteel moeilijk wegstoppen en door gaan. Dingen die weggestopt waren komen naar boven. Ik vraag me af hoeveel ik weggestopt heb want mijn geheugen is erg slecht.
De afgelopen dagen blijft dit gesprek door mijn hoofd spoken en vraag ik me af of het echt allemaal zo erg was. Dit was mijn normaal en ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Ik kan moeilijker functioneren op mijn werk. De ptss klachten die ik de laatste tijd onder controle leek te hebben zijn nu dubbel zo heftig aanwezig. Functioneren op mijn werk is moeilijk, ik ben half in het nu en half ergens anders, ik vergeet alles en loop alleen maar t hyperventileren. Nog 2 weken dan heb ik vakantie, hopelijk genoeg om me te resetten zodat ik er weer tegen aan kan op mijn werk.
Zijn er hier lezers die dit herkennen? Dat hoe je denkt over je jeugd misschien toch anders was dan hoe het daadwerkelijk was, en he overtuigingen niet helemaal kloppen. En hoe ga je daar mee om?
Ik heb sinds 2 jaar de diagnose ptss, een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik heb vooral emdr gehad en ondersteunende gesprekken.
Ik ga nu schematherapie volgen en heb vorige week mijn 1e gesprek gehad met mijn nieuwe psycholoog waarin mijn schema’s zijn besproken. Alles werd terug gebracht naar de kern. mijn jeugd. Mijn vader was een alcoholist waardoor ik de ouderrol had en altijd op mijn tenen liep, toen ik 2 was heb ik met mijn moeder in een blijf van mijn lijf huis gezeten. Hoe en waarom we er waren kan ik me niet herinneren, wel dat we er waren. Ik weet pas sinds kort dat het een blijf van mijn lijf huis was.
Thuis gaf vaak een onveilig gevoel en school was ook geen veilige plek, waardoor ik al heel mijn leven in een overlevingsstand zit en mannen zoveel mogelijk vermijd.
Er waren ook veel goede dingen en ik hou nog steeds ontzettend veel van hem. Over dingen praten voelt nog steeds als verraad.
Tijdens deze sessie werden een paar vragen gesteld en dingen uitgelegd die zo herkenbaar waren of waardoor ik over dingen ben gaan nadenken. Ik ben de afgelopen jaren relaties aangegaan of in situaties terecht gekomen die allemaal te herleiden zijn naar mijn jeugd. Deze psycholoog doorzag me zo goed, heeft al mijn afleidingstechnieken door. Diep van binnen weet ik dat hij mij kan helpen, maar het is eng om dit aan te gaan. Hij heeft precies de zere plekken aangedrukt, en ik kan ze momenteel moeilijk wegstoppen en door gaan. Dingen die weggestopt waren komen naar boven. Ik vraag me af hoeveel ik weggestopt heb want mijn geheugen is erg slecht.
De afgelopen dagen blijft dit gesprek door mijn hoofd spoken en vraag ik me af of het echt allemaal zo erg was. Dit was mijn normaal en ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Ik kan moeilijker functioneren op mijn werk. De ptss klachten die ik de laatste tijd onder controle leek te hebben zijn nu dubbel zo heftig aanwezig. Functioneren op mijn werk is moeilijk, ik ben half in het nu en half ergens anders, ik vergeet alles en loop alleen maar t hyperventileren. Nog 2 weken dan heb ik vakantie, hopelijk genoeg om me te resetten zodat ik er weer tegen aan kan op mijn werk.
Zijn er hier lezers die dit herkennen? Dat hoe je denkt over je jeugd misschien toch anders was dan hoe het daadwerkelijk was, en he overtuigingen niet helemaal kloppen. En hoe ga je daar mee om?
dinsdag 2 augustus 2022 om 07:22
Wat heftig en wat knap dat je het toch aangaat. Eng is het zeker maar het ècht verwerken kan een hoop ruimte geven.
Hier in een minder heftig maar soortgelijke fase. Zusje is verslaafd en krijgt binnenkort therapie. De psycholoog gaf aan dat ze denkt dat een hoop te herleiden is naar de jeugd en heeft gevraagd of we openstaan voor systeemtherapie. We praten nu vaker over onze jeugd en er was geen mishandeling maar wel vaak genoeg (sociale/emotionele) verwaarlozing waar we alle drie heel anders mee k gaan en anders ervaren hebben. Denk dat er een hele hoop opgerakeld gaat worden wat we keurig onder het tapijt geschoven hebben.. Maar wil het wel graag aangaan.
Hier in een minder heftig maar soortgelijke fase. Zusje is verslaafd en krijgt binnenkort therapie. De psycholoog gaf aan dat ze denkt dat een hoop te herleiden is naar de jeugd en heeft gevraagd of we openstaan voor systeemtherapie. We praten nu vaker over onze jeugd en er was geen mishandeling maar wel vaak genoeg (sociale/emotionele) verwaarlozing waar we alle drie heel anders mee k gaan en anders ervaren hebben. Denk dat er een hele hoop opgerakeld gaat worden wat we keurig onder het tapijt geschoven hebben.. Maar wil het wel graag aangaan.
dinsdag 2 augustus 2022 om 07:52
Ik herken het ook, andere situatie maar toen ik in therapie ging had ik een beetje een zelfde gevoel.
Alles kwam boven en het overspoelde me, het voelde alsof dat het enige was wat er was en kon er niet meer bij hebben en het dagelijkse leven was al veel.
Het was intens maar toen ik er ruimte aan kon geven werd het minder. Het overspoelde gevoel werden grote golven en uiteindelijk kon ik het beetje bij beetje verwerken.
In therapie gaan is zwaar, alles kan bovenkomen, dingen waar je misschien niet eens van wist dat ze er waren. Maar mijn ervaring is wel dat ik me daarna lichter voelde, ik wist wat er in mijn rugzak zat en kon wat zaken ook laten gaan door verwerking. Daardoor werd het ook lichter.
Sterkte!
Alles kwam boven en het overspoelde me, het voelde alsof dat het enige was wat er was en kon er niet meer bij hebben en het dagelijkse leven was al veel.
Het was intens maar toen ik er ruimte aan kon geven werd het minder. Het overspoelde gevoel werden grote golven en uiteindelijk kon ik het beetje bij beetje verwerken.
In therapie gaan is zwaar, alles kan bovenkomen, dingen waar je misschien niet eens van wist dat ze er waren. Maar mijn ervaring is wel dat ik me daarna lichter voelde, ik wist wat er in mijn rugzak zat en kon wat zaken ook laten gaan door verwerking. Daardoor werd het ook lichter.
Sterkte!
dinsdag 2 augustus 2022 om 09:22
Ja, herkenbaar. Wat je nu voelt en denkt is heel normaal. Het is het begin van een proces dat eng en vermoeiend en verdrietig en overweldigend is. Maar ook een proces van aanvaarden, inzicht, loslaten en een deel heling.
Goed dat je ermee aan de slag gaat, laat het maar komen.
En wat fijn dat je zo'n goede psycholoog hebt!
Goed dat je ermee aan de slag gaat, laat het maar komen.
En wat fijn dat je zo'n goede psycholoog hebt!
dinsdag 2 augustus 2022 om 09:46
Heel herkenbaar. Ook het gevoel van verraad. Wat nog eens versterkt werd doordat ik erkenning zocht bij mijn ouders en zussen. Die een totaal andere beleving hadden en zich idd verraadden voelden (mijn ouders).
Waardoor ik vanuit loyaliteit mezelf nog meer ging haten, want wat deed ik ze toch allemaal aan. Enz enz. Therapie sloeg toen niet aan.
Pas veel later werd ik me er van bewust hoe belangrijk het voor mij is om mijn verhaalte kennen. Dus hoe ik de gebeurtenissen die mij gevormd hebben, heb beleefd. Binnen dat verhaal is geen ruimte voor de belevenissen van anderen. Het is heel zuiver mijn verhaal, en mijn verhaal is wáár. Daar zit geen twijfel meer. Doordat ik mijn verhaal en alles wat daaruit is voortgekomen beter ken, ben ik stabieler geworden. Ik ken mezelf veel beter, sta dichter bij mezelf en verdraag nabijheid van anderen ook beter. Ik ben steeds meer het middelpunt van mijn leven geworden.
Waardoor ik vanuit loyaliteit mezelf nog meer ging haten, want wat deed ik ze toch allemaal aan. Enz enz. Therapie sloeg toen niet aan.
Pas veel later werd ik me er van bewust hoe belangrijk het voor mij is om mijn verhaalte kennen. Dus hoe ik de gebeurtenissen die mij gevormd hebben, heb beleefd. Binnen dat verhaal is geen ruimte voor de belevenissen van anderen. Het is heel zuiver mijn verhaal, en mijn verhaal is wáár. Daar zit geen twijfel meer. Doordat ik mijn verhaal en alles wat daaruit is voortgekomen beter ken, ben ik stabieler geworden. Ik ken mezelf veel beter, sta dichter bij mezelf en verdraag nabijheid van anderen ook beter. Ik ben steeds meer het middelpunt van mijn leven geworden.
dinsdag 2 augustus 2022 om 09:54
Wat knap dat je deze therapie bent gaan doen en heel goed en knap ook dat je beseft dat dit en deze persoon je kunnen helpen, tuurlijk is dat eng maar je hebt nu al een onwijs grote stap gezet dat is al heel dapper dus je komt er best, neem de tijd in je vakantie om heerlijk tot rust te komen en/of alle emoties eruit te gooien, het lijkt me heel zwaar en al best wat tijd in beslag nemen om je er door heen te werken en goed te voelen maar daarna kun je trots op jezelf zijn en het zal je veel rust en een gelukkiger leven geven. Sterkte
dinsdag 2 augustus 2022 om 11:36
Herkenbaar.
Dat je diep van binnen weet dat deze persoon je kan helpen, is een goede start. Dat had ik ook op de plek waar ik nu ben voor therapie (andere diagnose).
En ja, dan is er eindelijk de ruimte om alles wat je weggestopt had (en dat doe je niet zomaar; je noemt hier 'slecht geheugen') onder ogen te gaan zien en kan het heel overspoelend zijn. Wat ik tot nu toe begrijp is dat het nodig is om de dingen echt onder ogen te gaan zien, om te kunnen gaan verwerken.
Moedig dat je dit aangaat!
Kijk wat jou kan helpen om te kalmeren, om jezelf te troosten, kijk wat je nodig hebt hierin. Sterkte!
Dat je diep van binnen weet dat deze persoon je kan helpen, is een goede start. Dat had ik ook op de plek waar ik nu ben voor therapie (andere diagnose).
En ja, dan is er eindelijk de ruimte om alles wat je weggestopt had (en dat doe je niet zomaar; je noemt hier 'slecht geheugen') onder ogen te gaan zien en kan het heel overspoelend zijn. Wat ik tot nu toe begrijp is dat het nodig is om de dingen echt onder ogen te gaan zien, om te kunnen gaan verwerken.
Moedig dat je dit aangaat!
Kijk wat jou kan helpen om te kalmeren, om jezelf te troosten, kijk wat je nodig hebt hierin. Sterkte!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 2 augustus 2022 om 11:57
Fijn al deze reacties en de herkenbaarheid dat het niet zo gek is allemaal.
Ik ben van slag dat een paar vragen me zo raken. De psycholoog wist precies de dingen te zeggen om me aan het denken te zetten en het gesprek blijft maar door mijn hoofd malen.
Mijn jeugd was niet slecht, er waren ook goede dingen, maar niet zoals bijvoorbeeld hoe mijn vriend is opgegroeid. Ik vind het heel moeilijk om over dingen te praten omdat ik heel veel van mijn ouders hou. In mijn behandelingplan staan termen als verwaarlozing en mishandeling, iets waarin ik mij al die jaren niet in heb herkend, maar nu het zoveel los maakt vraag ik me af of er toch verkeerd zie.
Ik ben erg streng voor mezelf maar nu vraag ik me af of ik wel een goede moeder ben. Dat ik niet lekker in mijn vel zit, hoeveel geef ik mijn kinderen mee. Lijk ik op mijn vader etc.
Schematherapie aan gaan vind ik spannend. Gelukkig heb ik binnenkort vakantie dus ik kan een beetje opladen voor we echt gaan starten.
Mijn broers hebben dingen ook anders ervaren, al zit er ook een groot leeftijdsverschil tussen ons en heb ik ze veel verzorgd. Zij voelen ook veel meer woede dan ik doe. Ik kan niet boos worden, er zit wel ergens woede maar ik kan het niet uitten (in geen enkele situatie trouwens)
Op mijn werk krijg ik wel wat meer ruimte, na een paar paniekaanvallen afgelopen week, kwam mijn manager al naar me toe dat ik wat dingen uit handen moest geven aan hem. Of dat gaat lukken weet ik niet, hoe slechter ik me voel, hoe meer controle ik wil.
Ik ben van slag dat een paar vragen me zo raken. De psycholoog wist precies de dingen te zeggen om me aan het denken te zetten en het gesprek blijft maar door mijn hoofd malen.
Mijn jeugd was niet slecht, er waren ook goede dingen, maar niet zoals bijvoorbeeld hoe mijn vriend is opgegroeid. Ik vind het heel moeilijk om over dingen te praten omdat ik heel veel van mijn ouders hou. In mijn behandelingplan staan termen als verwaarlozing en mishandeling, iets waarin ik mij al die jaren niet in heb herkend, maar nu het zoveel los maakt vraag ik me af of er toch verkeerd zie.
Ik ben erg streng voor mezelf maar nu vraag ik me af of ik wel een goede moeder ben. Dat ik niet lekker in mijn vel zit, hoeveel geef ik mijn kinderen mee. Lijk ik op mijn vader etc.
Schematherapie aan gaan vind ik spannend. Gelukkig heb ik binnenkort vakantie dus ik kan een beetje opladen voor we echt gaan starten.
Mijn broers hebben dingen ook anders ervaren, al zit er ook een groot leeftijdsverschil tussen ons en heb ik ze veel verzorgd. Zij voelen ook veel meer woede dan ik doe. Ik kan niet boos worden, er zit wel ergens woede maar ik kan het niet uitten (in geen enkele situatie trouwens)
Op mijn werk krijg ik wel wat meer ruimte, na een paar paniekaanvallen afgelopen week, kwam mijn manager al naar me toe dat ik wat dingen uit handen moest geven aan hem. Of dat gaat lukken weet ik niet, hoe slechter ik me voel, hoe meer controle ik wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
