Psyche
alle pijlers
Ingrijpend gebeurtenis die je leven voorgoed veranderde
zaterdag 8 april 2017 om 14:39
Ieder huis heeft zijn kruis. Tegenslagen horen bij het leven .
Persoonlijk heb ik hele nare moeten verwerken.
Doch heb ik eigenlijk nooit mijn leven omgegooid. Tot de vorige keer.
Een dag en een periode due zo heftig waren dat het mij letterlijk heeft getekend.
Het is nu een half jaar geleden en nu terugkijkend ben ik geheel veranderd en sta ik anders in het leven doordat ik het roer heb omgegooid.
Ik ben heel erg benieuwd of leden zich hierin herkennen, een heftig tegenslag hebben meegemaakt en hun leven daardoor een positieve draai hebben gegeven....
Persoonlijk heb ik hele nare moeten verwerken.
Doch heb ik eigenlijk nooit mijn leven omgegooid. Tot de vorige keer.
Een dag en een periode due zo heftig waren dat het mij letterlijk heeft getekend.
Het is nu een half jaar geleden en nu terugkijkend ben ik geheel veranderd en sta ik anders in het leven doordat ik het roer heb omgegooid.
Ik ben heel erg benieuwd of leden zich hierin herkennen, een heftig tegenslag hebben meegemaakt en hun leven daardoor een positieve draai hebben gegeven....
Girls compete with each other, women empower one another
zaterdag 8 april 2017 om 20:04
Ik dacht oprecht dat badmeester bedoelde dat hij vader ging worden Zo klonk het voor mij.
Hier is één ding dat mijn leven ingedeeld heeft in een 'voor' en 'na' en dat was een opname in de psychiatrie. Los van waar je zelf doorheen moet is het heftig om anderen zo ziek/verward te zien en sommigen ook zo kansloos in deze maatschappij. Je leeft dag en nacht met elkaar samen daar, kunt niet naar buiten, ja dat heeft me wel getekend.
Tegelijk kan ik nu ook gewoon zeuren om een gat in mijn panty of (zoals deze week) dat ik mijn handen niet gewassen heb na het aanbrengen van zelfbruinende creme waardoor ik met gekke bruine handjes naar het werk moetst...
Bedoel dat zijn toch de dagelijkse dingen, ik kan wel op het werk de hele tijd beginnen over de honger in afrika maar daar wordt het ook niet gezelliger van.
Wat het me wel heeft opgeleverd, is dat wat er ook gebeurt, ik het altijd minder erg vindt dan die opname. Er zijn nu mensen ernstig ziek in mijn omgeving en dat is echt niet leuk... maar altijd nog minder erg dan 'toen'.
Hier is één ding dat mijn leven ingedeeld heeft in een 'voor' en 'na' en dat was een opname in de psychiatrie. Los van waar je zelf doorheen moet is het heftig om anderen zo ziek/verward te zien en sommigen ook zo kansloos in deze maatschappij. Je leeft dag en nacht met elkaar samen daar, kunt niet naar buiten, ja dat heeft me wel getekend.
Tegelijk kan ik nu ook gewoon zeuren om een gat in mijn panty of (zoals deze week) dat ik mijn handen niet gewassen heb na het aanbrengen van zelfbruinende creme waardoor ik met gekke bruine handjes naar het werk moetst...
Bedoel dat zijn toch de dagelijkse dingen, ik kan wel op het werk de hele tijd beginnen over de honger in afrika maar daar wordt het ook niet gezelliger van.
Wat het me wel heeft opgeleverd, is dat wat er ook gebeurt, ik het altijd minder erg vindt dan die opname. Er zijn nu mensen ernstig ziek in mijn omgeving en dat is echt niet leuk... maar altijd nog minder erg dan 'toen'.
Je kunt méér.
zaterdag 8 april 2017 om 20:10
quote:Flowers-and-roses schreef op 08 april 2017 @ 15:02:
Ik heb meerdere ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt. Een deel van mijn levensvreugde heeft dat gekost. Die krijg ik niet meer terug. Dus gaan we verder zonder.Ik zit de afgelopen tijd in zo'n periode en ik ben bang dat het me ook een hoop levensvreugde (heeft) (ge)kost. Ik voel me een ander persoon. Minder vrolijk en spontaan. Misschien komt dat wel weer ooit..
Ik heb meerdere ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt. Een deel van mijn levensvreugde heeft dat gekost. Die krijg ik niet meer terug. Dus gaan we verder zonder.Ik zit de afgelopen tijd in zo'n periode en ik ben bang dat het me ook een hoop levensvreugde (heeft) (ge)kost. Ik voel me een ander persoon. Minder vrolijk en spontaan. Misschien komt dat wel weer ooit..
zaterdag 8 april 2017 om 20:16
quote:Moon-Alisa schreef op 08 april 2017 @ 20:04:
Ik dacht oprecht dat badmeester bedoelde dat hij vader ging worden Zo klonk het voor mij.
Hier is één ding dat mijn leven ingedeeld heeft in een 'voor' en 'na' en dat was een opname in de psychiatrie. Los van waar je zelf doorheen moet is het heftig om anderen zo ziek/verward te zien en sommigen ook zo kansloos in deze maatschappij. Je leeft dag en nacht met elkaar samen daar, kunt niet naar buiten, ja dat heeft me wel getekend.
Tegelijk kan ik nu ook gewoon zeuren om een gat in mijn panty of (zoals deze week) dat ik mijn handen niet gewassen heb na het aanbrengen van zelfbruinende creme waardoor ik met gekke bruine handjes naar het werk moetst...
Bedoel dat zijn toch de dagelijkse dingen, ik kan wel op het werk de hele tijd beginnen over de honger in afrika maar daar wordt het ook niet gezelliger van.
Wat het me wel heeft opgeleverd, is dat wat er ook gebeurt, ik het altijd minder erg vindt dan die opname. Er zijn nu mensen ernstig ziek in mijn omgeving en dat is echt niet leuk... maar altijd nog minder erg dan 'toen'.Dat word ik ook...
Ik dacht oprecht dat badmeester bedoelde dat hij vader ging worden Zo klonk het voor mij.
Hier is één ding dat mijn leven ingedeeld heeft in een 'voor' en 'na' en dat was een opname in de psychiatrie. Los van waar je zelf doorheen moet is het heftig om anderen zo ziek/verward te zien en sommigen ook zo kansloos in deze maatschappij. Je leeft dag en nacht met elkaar samen daar, kunt niet naar buiten, ja dat heeft me wel getekend.
Tegelijk kan ik nu ook gewoon zeuren om een gat in mijn panty of (zoals deze week) dat ik mijn handen niet gewassen heb na het aanbrengen van zelfbruinende creme waardoor ik met gekke bruine handjes naar het werk moetst...
Bedoel dat zijn toch de dagelijkse dingen, ik kan wel op het werk de hele tijd beginnen over de honger in afrika maar daar wordt het ook niet gezelliger van.
Wat het me wel heeft opgeleverd, is dat wat er ook gebeurt, ik het altijd minder erg vindt dan die opname. Er zijn nu mensen ernstig ziek in mijn omgeving en dat is echt niet leuk... maar altijd nog minder erg dan 'toen'.Dat word ik ook...
zaterdag 8 april 2017 om 20:55
zaterdag 8 april 2017 om 20:56
zaterdag 8 april 2017 om 21:07
zaterdag 8 april 2017 om 21:25
quote:elein schreef op 08 april 2017 @ 21:07:
TO vraagt in haar OP om mensen die een heftige tegenslag te verwerken hebben gehad en dit omgezet hebben in een positieve draai, en jij begint over Ajax-Feyenoord... Uit die context maak ik op dat 010 kansloos ten onder zal gaan een je van weeromstuit ajaxied wordt?
Maar gefeliciteerd met oktober Ajacied worden? Till hell freezes over:-)
TO vraagt in haar OP om mensen die een heftige tegenslag te verwerken hebben gehad en dit omgezet hebben in een positieve draai, en jij begint over Ajax-Feyenoord... Uit die context maak ik op dat 010 kansloos ten onder zal gaan een je van weeromstuit ajaxied wordt?
Maar gefeliciteerd met oktober Ajacied worden? Till hell freezes over:-)
zaterdag 8 april 2017 om 21:31
Ik kan ook best wel lopen miepen hoor, vooral ook om "kleine dingen". Waarom? Nou, omdat ik ook zat heftige dingen meegemaakt heb gedurende mijn leven. Ben de wonden nog aan het likken, bezig met herstel en met therapie. Mijn blik op de wereld en op mensen zal nooit meer hetzelfde zijn nadat mijn moeder me voor mijn gevoel gewoon opgegeven had. Trouwens, ze zegt het zelf dat ze geen dochter meer heeft. Mja, betekent wel dat mijn belastbaarheid praktisch nihil is.
zondag 9 april 2017 om 00:10
Ik ben juist banger geworden door negatieve ervaringen. Mijn vertrouwen in mensen is geschaad door vaak gepest te zijn. Ik was al nooit een vlotte in contact maken, maar dat pesten heeft het versterkt. Gauw denken dat mensen met niet mogen en dingen op mezelf betrekken.
Mijn moeder heeft 4 keer kanker overleefd in 10 jaar tijd. Ik sta er steeds meer bij stil dat ik haar wel eens jong zal kunnen verliezen. Ze is nu 65 en haar moeder stierf op haar 69e aan kanker. Dat komt aardig dichtbij. Voor mijn gevoel heb ik haast omdat ik nog veel dingen heb die moeten gebeuren waarbij ik haar hulp nodig heb.
Andere dingen heb ik een plek kunnen geven. Zoals het dood gebloede contact met mijn vader. Na de scheiding van mijn ouders heeft hij me laten vallen. De laatste jaren samen met hem waren niet bepaald gezellig. Mijn moeder heeft veel verdriet van de scheiding gehad. Ik liet het hele gebeuren over me heen komen. Was een beetje verdoofd. Mijn vader heeft dingen op financieel gebied gedaan waardoor ons vertrouwen in hem flink gedaald is. Een half jaar na de scheiding verwaterde het contact al. Hij is nu 10 jaar niet meer in mijn leven. Alleen sporadisch Facebook contact. Als ik me bedenk dat we al die tijd ook niet meer op elkaar verjaardagen komen, vind ik dat ergens vreemd. Toch doet het me weinig. Sterker nog, ik zou echt moeten wennen mocht dat ooit terugkomen. Het contact zal nooit meer hetzelfde zijn als toen we een gelukkig gezin waren. Er is een stuk weg tussen ons. Hij schreef 2 jaar terug dat hij weer contact wil. Maar verder doet hij er niks mee. Oke, dan niet. Daar ben ik makkelijk in geworden.
Mijn moeder heeft 4 keer kanker overleefd in 10 jaar tijd. Ik sta er steeds meer bij stil dat ik haar wel eens jong zal kunnen verliezen. Ze is nu 65 en haar moeder stierf op haar 69e aan kanker. Dat komt aardig dichtbij. Voor mijn gevoel heb ik haast omdat ik nog veel dingen heb die moeten gebeuren waarbij ik haar hulp nodig heb.
Andere dingen heb ik een plek kunnen geven. Zoals het dood gebloede contact met mijn vader. Na de scheiding van mijn ouders heeft hij me laten vallen. De laatste jaren samen met hem waren niet bepaald gezellig. Mijn moeder heeft veel verdriet van de scheiding gehad. Ik liet het hele gebeuren over me heen komen. Was een beetje verdoofd. Mijn vader heeft dingen op financieel gebied gedaan waardoor ons vertrouwen in hem flink gedaald is. Een half jaar na de scheiding verwaterde het contact al. Hij is nu 10 jaar niet meer in mijn leven. Alleen sporadisch Facebook contact. Als ik me bedenk dat we al die tijd ook niet meer op elkaar verjaardagen komen, vind ik dat ergens vreemd. Toch doet het me weinig. Sterker nog, ik zou echt moeten wennen mocht dat ooit terugkomen. Het contact zal nooit meer hetzelfde zijn als toen we een gelukkig gezin waren. Er is een stuk weg tussen ons. Hij schreef 2 jaar terug dat hij weer contact wil. Maar verder doet hij er niks mee. Oke, dan niet. Daar ben ik makkelijk in geworden.
zondag 9 april 2017 om 01:19
Omdat ik geen verstand heb van voetbal 
'what doesnt kill you', heeft voor mij nog steeds een uitgangspunt waarin ik mij kan vinden. Het ontbreken van een fatsoenlijke opvoeding heeft me ook veel gebracht waar ik later weer verder mee kon op allerlei gebieden.
Tot een ingrijpend overlijden, ik ben verandert en ik vind er niks aan. Dat ik toen niet ben doodgegaan heeft me niks gebracht, alleen maar dingen afgenomen.
'what doesnt kill you', heeft voor mij nog steeds een uitgangspunt waarin ik mij kan vinden. Het ontbreken van een fatsoenlijke opvoeding heeft me ook veel gebracht waar ik later weer verder mee kon op allerlei gebieden.
Tot een ingrijpend overlijden, ik ben verandert en ik vind er niks aan. Dat ik toen niet ben doodgegaan heeft me niks gebracht, alleen maar dingen afgenomen.
zondag 9 april 2017 om 01:29
Toen ik 5 was ben ik bijna in een ravijn gevallen op vakantie. Iemand kon me nog net optrekken aan mijn tuinbroekje. Soms denk ik wel, dan had ik later al die zware dingen niet mee hoeven te maken. Plus in mijn puberteit een keer, ik ben toen bijna verdronken. Dan ga je wel denken over waarom je er nog bent, blijkbaar was het mijn tijd nog niet. Ik denk dat veel mensen dat hebben die zoiets meemaken.
Maar bij zo'n ingrijpende gebeurtenis ga ik dan denken, misschien was het toch beter geweest als mijn leven toen al ophield. Ik neem dus maar aan, optimist die ik ben, dat ik nog wat geweldige ervaringen tegoed heb, voor de balans.
Maar bij zo'n ingrijpende gebeurtenis ga ik dan denken, misschien was het toch beter geweest als mijn leven toen al ophield. Ik neem dus maar aan, optimist die ik ben, dat ik nog wat geweldige ervaringen tegoed heb, voor de balans.
zondag 9 april 2017 om 02:16
Ik heb vroeger een keer op een haar na een heel erg auto ongeluk op de snelweg gehad. Het was zo ontzettend kantje boord dat ik denk ik dood was geweest als het daadwerkelijk tot een botsing was gekomen (een ander week net op tijd uit). Ik denk daar nog heel vaak aan, en realiseer me hoe anders had kunnen lopen voor mijn familie en voor mij.
Ik heb ook een aantal moeizame, verdrietige, en complexe dingen meegemaakt die mijn persoonlijkheid gevormd (vervormd?) hebben. En niet op een goede manier. Dat vind bij vlagen erg moeilijk om mee om te gaan. Ik stop het liever weg., Soms is het ook moeilijk om mijn gezin niet indirect met de gevolgen te belasten (ivm eventuele herkenbaarheid hou ik het liever vaag). Denk niet dat ik daar sterker door geworden ben. Eerder fragieler. Mentaal.
Ik heb ook een aantal moeizame, verdrietige, en complexe dingen meegemaakt die mijn persoonlijkheid gevormd (vervormd?) hebben. En niet op een goede manier. Dat vind bij vlagen erg moeilijk om mee om te gaan. Ik stop het liever weg., Soms is het ook moeilijk om mijn gezin niet indirect met de gevolgen te belasten (ivm eventuele herkenbaarheid hou ik het liever vaag). Denk niet dat ik daar sterker door geworden ben. Eerder fragieler. Mentaal.
zondag 9 april 2017 om 02:19
quote:YouWish schreef op 08 april 2017 @ 15:17:
Ik vind het flauw om mensen die weinig hebben meegemaakt (in jouw ogen) af te doen als aanstellers als ze klagen. Ja er zijn altijd mensen die het moeilijker hebben, maar dat geldt ook voor de mensen die hier zo afgeven op de 'klagers'. Voor hen is het nu eenmaal het ergste wat ze hebben meegemaakt en ik ben dan dankbaar voor hen dat dat zo is. Ik ben blij voor deze mensen dat ze niet door dezelfde hel als ik moeten.
Meteen je respect verliezen voor deze mensen pfff nou nou wat plaats je jezelf dan boven anderen zeg.+1
Ik vind het flauw om mensen die weinig hebben meegemaakt (in jouw ogen) af te doen als aanstellers als ze klagen. Ja er zijn altijd mensen die het moeilijker hebben, maar dat geldt ook voor de mensen die hier zo afgeven op de 'klagers'. Voor hen is het nu eenmaal het ergste wat ze hebben meegemaakt en ik ben dan dankbaar voor hen dat dat zo is. Ik ben blij voor deze mensen dat ze niet door dezelfde hel als ik moeten.
Meteen je respect verliezen voor deze mensen pfff nou nou wat plaats je jezelf dan boven anderen zeg.+1
zondag 9 april 2017 om 03:16
Ik denk ook niet dat leed vergelijkbaar is hoor. Maar soms zie je wel eens iemand een temper tantrum krijgen over iets heel lulligs, ik geef toe dat ik daar soms om kan lachen. Misschien niet aardig, nee. Maar wel menselijk.
Ik zag laatst een filmpje van iemand die helemaal flipte, de oorzaak, de buren barbequeden op hun dakterras waar zij naast woonde. Okee niet fijn als het naar rook ruikt in huis maar de manier waarop ze zich gedroeg, ik kon mijn lach niet inhouden. Krijsen, paars aanlopen, schelden, met spullen gooien, net een kleuter! Misschien wreed van mij want blijkbaar was het voor haar groot leed.
Ik denk dat ik wel onderscheid maak in hoe mensen omgaan met leed. Hoe je het draagt. Misschien wat calvinistisch, wel dapper doorgaan en je netjes blijven gedragen, anders verlies je mijn respect. Maar daarbij hou ik mijn eigen norm aan, ik wil zelf niet gezien worden als zwak of laf. Een ander heeft daar misschien minder moeite mee. Ik weet niet wat beter is.
Ik zag laatst een filmpje van iemand die helemaal flipte, de oorzaak, de buren barbequeden op hun dakterras waar zij naast woonde. Okee niet fijn als het naar rook ruikt in huis maar de manier waarop ze zich gedroeg, ik kon mijn lach niet inhouden. Krijsen, paars aanlopen, schelden, met spullen gooien, net een kleuter! Misschien wreed van mij want blijkbaar was het voor haar groot leed.
Ik denk dat ik wel onderscheid maak in hoe mensen omgaan met leed. Hoe je het draagt. Misschien wat calvinistisch, wel dapper doorgaan en je netjes blijven gedragen, anders verlies je mijn respect. Maar daarbij hou ik mijn eigen norm aan, ik wil zelf niet gezien worden als zwak of laf. Een ander heeft daar misschien minder moeite mee. Ik weet niet wat beter is.
zondag 9 april 2017 om 05:59
Ik heb ook vrij aardig wel een hekel aan "what doesn't kill makes you stronger". Ik ben er en fysiek niet veel sterker van geworden, maar mentaal zeker niet. Het tegenovergestelde. Juist omdat wat ik meemaakte volgens "men" allemaal niet zo erg was. Ik moest er maar gewoon niet zo mee bezig zijn. Dat heeft nu dus geleid tot een eetstoornis en dat ga ik de rest van mijn leven bij me dragen denk ik. Ik ken levensvreugde gewoon echt niet zo; ik heb binnen een korte tijd echt een aantal (voor mij) ingrijpende dingen meegemaakt en die hebben me een angstig persoon gemaakt, een wantrouwend persoon, iemand die ik totaal niet terug ken. Ik ben absoluut niet suïcidaal, maar als ik een dag gewoon niet meer wakker wordt is het mij om het even zeg maar. Dit soort quotes (die je echt te pas en te onpas naar je hoofd krijgt) maken voor mij het gevoel van falen alleen maar erger. Nog even vertellen dat je van dit soort dingen écht sterker moet worden. En als je dat dan dus niet bent geworden doe je het kennelijk fout.
zondag 9 april 2017 om 07:12
Ik vond de uitspraak "what doesn't kill you makes you stronger" altijd erg van toepassing. Totdat ik vastliep in mijn werk (gezondsheidszorg). Toen bleek dat ik mijn nare ervaringen op een dusdanige manier verwerkt had, dat ik al mijn gevoel aan de kant geschoven had. Ik had ook weinig sociale contacten meer en had een erg somber leven. Ik ben nogmaals in therapie gegaan en heb weer geleerd om kwetsbaar te zijn. Sterk zijn betekende voor mij mezelf totaal afsluiten om maar niks te voelen. Mijn grootste les: supergirls DO cry.
