inslapen huisdier

Ik heb een poes gehad, genaamd SIMBA, zwart met gele oogjes. een knuffel en lieverd. ik stond dag en nacht voor haar klaar. zelfs als zij wilde eten, moest ik erbij zitten. zij was mijn steun en toeverlaat. ik kreeg haar met 9 weken, en ze werd al snel groot.toen zij 12 jaar oud werd, werd zij magerder, en begon uit haar bekje, en oren te ''ruiken''. ik kon haar met 1 hand optillen. Toen begonnen bij mij de alarmbellen te rinkelen.zij was panisch voor de dierenarts.........eten en drinken, alsmede spelen en knuffelen was nog goed. tot 01-03-2015 , kopje ging hangen, naar adem snakken, naar lucht happen, en plas laten lopen. zij reageerde amper nog op mijn aanwezigheid.ik was totaal in paniek.....op aandringen van familie en vrienden naar de dierenarts, met lood in mijn schoenen natuurlijk. Ik wist hoelaat het was, en was hier altijd al bang voor geweest. bij de dierenarts gekomen constateerde hij dat Simba bijna in coma was, en na onderzoek, dat ze kanker had. zij was op.MET PIJN IN HET HART HEB IK HAAR MOETEN LATEN INSLAPEN, /////nu bijna 2 jaar later, voel ik mij nog steeds schuldig.ik heb voor GOD gespeeld.ondanks dat ik weet, dat SIMBA het niet had gered die 01-03-2015. TOCH BLIJFT HET SCHULDGEVOEL OVERHEERSEN, en barst ik in tranen uit bij haar foto. het is zo krom, je houdt ontzettend veel van haar, en toch laat je haar sterven.IK MOEST DIT EVEN KWIJT,