Introvert- acceptatie omgeving

29-05-2022 16:53 21 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn hier ook introverten waarmee het in relatie tot een extravert persoon niet zo lekker loopt? Of juist de andere kant op? Dus als extravert persoon met een introvert? En vooral ook: hoe zorg je ervoor dat jullie contact voor beiden prettig is en voldoende oplevert?

Ik was vanmiddag op bezoek bij mijn ouders waarbij mijn moeder aangaf dat ze me mist en dat ze moeite heeft me te accepteren zoals ik ben. Ze vindt het jammer dat ik haar niet vaker spontaan uitnodig en dat we weinig dagjes of weekendjes weggaan. Ze zou ook vaker willen bellen/appen. In essentie wil ze dat ik haar vriendin ben- daar heb ik zelf weinig behoefte aan.

Dit gesprek hebben we een paar jaar geleden ook al gevoerd en ik heb toen wat stappen haar kant op gemaakt. Zo kom ik bijna wekelijks bij mijn ouders en probeer haar tussen door te appen als er iets belangrijks is. Ook op speciale momenten voor haar ben ik van de partij. En dat is voor mij al meer dan voldoende- voor haar duidelijk niet.

Ze realiseert zich dat we hele verschillende persoonlijkheden hebben. Zij is enorm extravert en ik meer introvert. Mijn introverte kant noemde ze ‘een afwijking’ en ook vertelde ze dat zich niet welkom voelt bij mij thuis.
Ik vond het enorm pijnlijk om te horen (ging ook gepaard met wat tranen van beide kanten) dat mijn moeder mij niet accepteert zoals ik ben. En dat dit waarschijnlijk ook niet gaat komen. Ze snapt me niet en kan zich niet goed inleven.
Ze realiseert zich dat het haar probleem is en dat ik er ook niet veel aan kan doen. Dat neemt niet weg dat ik het heel verdrietig vind en ook niet zo goed weet wat ik nu nog meer kan doen zonder over mijn eigen grenzen te gaan.

Ik heb net een boek voor haar besteld over introversie en hoop dat ze me wat beter gaat begrijpen. Maar er zijn vast meer mensen die iets vergelijkbaars meegemaakt hebben en wellicht een goede oplossing hebben gevonden voor beide partijen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent je moeder al tegemoet getreden door je wat meer open te stellen. Meer zit er niet in bij jou anders ga je je grenzen over. Dat heb je voor jezelf vastgesteld en dat is heel goed. Nu is het aan jouw moeder haar extraverte karakter richting jou wat in te perken.

Ik herken je verhaal. In het verleden kwam ik op de diverse werkvloeren niet uit de verf want introvert. Er waren altijd wel collega's die (in mijn ogen irritant) extravert gedrag vertoonden.

Het lijkt soms wel alsof extravert zijn de maatstaf is en introvert zijn afwijkend gedrag is.

Mijn partner is een stuk extraverter maar op een of andere manier houden we elkaar in balans.

Het klinkt heel cheesy maar hij vindt bij mij rust en ik word door hem wat meer uit m'n schulp getrokken.
Wauw, wat pijnlijk en in mijn ogen niet ok wat je moeder tegen je zegt. Een afwijking, pff.
In mijn ogen heeft introvert of extravert zijn niets te maken met de ander wel of niet respecteren. Je moeder mist een stuk inlevingsvermogen en empathie.
Ook als je extravert bent kun je rekening houden met een ander.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik je OP lees dan denk ik niet dat extravert vs introvert jullie probleem is. Je moeder houdt vast aan haar eigen idee van hoe iets hoort (activiteiten, contact etc), daarbij gaat ze over jouw grenzen en noemt het zelfs een afwijking. Bewaak je eigen grenzen goed.

Ik ben zelf introvert en kan goed met sommige extraverten en introverten en met sommige van beide categorieen juist niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou zeg, niet erg aardig van je moeder. Er ís niets mis met jou. Jammer dan toch dat zij zo'n moeite met je heeft. Lijkt me heel pijnlijk voor jou.

Je moeder heeft een ideaalbeeld in haar hoofd en dat klopt dus niet met hoe zij het graag had gezien. Eerlijk gezegd denk ik dat als je wel extravert was geweest, ze met andere zaken moeite zou hebben gehad.
En zou elke extraverte zin hebben om steeds met moeders op stap te gaan? Ik geloof er niets van.

Hoe pijnlijk moet dit voor jou zijn om een moeder te hebben die je niet accepteert? Wat kunnen mensen elkaar toch pijn doen, zeg.
Ik hoop dat je begrijpt dat dit niets, maar dan ook echt niets met jou te maken heeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je moeder heeft een investering in jouw opvoeding gedaan
en nu verwacht ze rendement.

Wat een k*topmerking, dat jij een afwijking zou hebben.

Bijna wekelijks op bezoek gaan vind ik al heel wat.

Kan je moeder naar bridge, salsa dansen, een breiclub, vrijwilligerswerk
of iets anders doen waar ze mensen ontmoet?
Jij bent toch niet haar animatieteam?
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik dacht altijd dat ik een beetje gek was op dit vlak (nog altijd gek genoeg op andere vlakken ;)) totdat ik het boek Quiet las van Susan Cain. Zij geeft ook tips over hoe je extraverte mensen kan managen, wat in mijn herinnering vooral op verwachtingsmanagement en balans aankomt, maar bovenal dat er echt helemaal niks mis is met introversie. Wat enorm pijnlijk zeg, om te moeten horen van je eigen moeder dat je afwijkend bent. :|

Wat mij helpt (in deze nogal extravert georiënteerde maatschappij) is mezelf zijn, mezelf accepteren, mijn grenzen aangeven en mijn (sociale) batterij goed managen. Ben het echter wel met Mugske eens dat het op dit punt niet echt meer een introvert vs. extravert issue is, maar meer een kwestie van niet willen accepteren dat jij zo bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jammer dat je moeder het en afwijking noemt want dat is niet zo. Ik heb zelf ook een extroverte bonusmoeder en ze respecteert mij gewoon hoe ik ben en andersom ook. Ik ben zelf behoorlijk introvert. Soms vind ik haar best druk en aanwezig. Maar vind het ook wel weer leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank voor jullie reacties! Ik vind mezelf prima zoals ik ben en heb daar ook mijn leven naar ingericht. En ik dacht dat mijn moeder daar inmiddels ook vrede mee zou hebben- denk dat ik het daarom nu ook extra pijnlijk vind. Het kwam voor mij uit de lucht vallen. Ze heeft inderdaad bepaalde verwachtingen die ik niet kan waarmaken. En door onze verschillen in karakter heb ik dat zelf aan introversie/extraverte gekoppeld. Ik denk nog steeds dat dit wel de voedingsbodem is voor onze verschillende behoeftes. Zij heeft overigens ook door dat dit vooral bij haar licht. En ik ‘moest het vooral niet meenemen naar huis’. Maar dat doe ik natuurlijk wel en ik merk dat het me verdrietig maakt. Als zelfs je eigen moeder je al niet accepteert zoals je bent..
Alle reacties Link kopieren Quote
Ligt het niet meer aan jullie band?
Ik vind sowieso een moeder-dochter band heel anders dan die tussen vriendinnen. Niet beter of slechter, maar wel anders. Ik zou het ook een beetje benauwend vinden als mijn moeder me een vriendin zou noemen.

Ik ben ook introvert, maar heb meerdere (hele) goede vriendinnen die extravert zijn. Ik denk dat het gewoon een kwestie van begrip is, je in elkaar inleven en niet pushen.
Nou sorry hoor, maar je moeder is niet lekker. Vervelend dat ze haar gemis bij jou dumpt.
Introverten kunnen naar mijn idee nogal makkelijk overdonderd/overprikkeld worden door extraverten. Dan krijg je snel dat de introvert in de verdediging gaat: "dit en dat wil jij maar ik niet". Daarom is het erg functioneel om vanuit jezelf eens vanaf nul te definiëren hoe jij met anderen, in dit geval je extraverte moeder, om zou willen gaan. En dat, weloverwogen, eens aan je moeder voor te leggen.
Filemon Wesselink heeft het tv-programma "Het is hier autistisch" gemaakt (nee, introversie en autisme zijn zeker niet hetzelfde). Daarin verwoordde hij zijn sociale behoefte heel interessant vond ik: "ik vind het best fijn als ik mensen om mij heen heb. Maar ze moeten wel hun mond houden". Een weinig modieuze uitspraak, maar volgens mij helemaal oprecht voor hem persoonlijk. En functioneel voor de omgang van zijn omgeving met hem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wel heel goed verwoord. Ik zeg wel vaak tegen mensen in groepen; ‘Ik vind jullie heel lief, maar ik hoef jullie nu even niet meer te zien’. ;-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk ook dat dit niet om introvert/extrovert gaat, maar om verschil in persoonlijkheid en verwachtingen.

Ik herken het wel. Mijn moeder heeft ook andere verwachtingen van mij dan wie ik ben. Zij houdt van uitbundige dingen, shoppen, roddelen (toevallig ook extrovert) en ik houd helemaal niet van die dingen en ben erg op mezelf. Mijn moeder ziet mij inmiddels meer als vriendin, maar zo zie ik het niet.
Ik heb op een bepaald moment mijn grens aangegeven en dat heeft ze geaccepteerd. Prima om af en toe samen iets te doen, dat vind ik zelf ook leuk, maar ik ga niet over mijn grenzen heen en wil mezelf blijven. Het is aan haar om dat te accepteren en zie dat niet als mijn probleem.
Begrijp geheel dat het niet leuk is wanneer je moeder van haar probleem eigenlijk jouw probleem maakt. Maar jij hebt ook de verwachting van je moeder dat zij jou maar moet accepteren wie jij bent omdat zij je moeder is..
Alle reacties Link kopieren Quote
OhDeer schreef:
29-05-2022 19:42
Begrijp geheel dat het niet leuk is wanneer je moeder van haar probleem eigenlijk jouw probleem maakt. Maar jij hebt ook de verwachting van je moeder dat zij jou maar moet accepteren wie jij bent omdat zij je moeder is..

Ik vind eerlijk gezegd dat je dit van je moeder mag verwachten. Als ouders hun kinderen niet accepteren zoals ze zijn, dan gaat er bij hen iets niet goed. Niet bij het kind.

TO, ik snap dat je dit rot vindt en ik hoop dat het je lukt om je grenzen te bewaken. Ik vind dat je je moeder al een heel eind tegemoet bent gekomen. Zij mag jou ook tegemoet komen door tevreden te zijn met wat je haar nu 'biedt' aan contact en niet méér te vragen.
The impossible just takes a little longer.
Wat vervelend TO… wel vind ik het super goed dat je je grenzen hierin aangeeft. Iedereen is anders en jouw moeder kan en moet jou niet willen veranderen. Net zo min als jij je moeder zou willen veranderen.
Ik ben van nature ook heel introvert. Andere mensen kosten mij soms heel veel energie. Vooral omdat ik werk gerelateerd de hele dag al met mensen in contact ben. En dan ook nog in een sociale setting met heel veel gesprekken.
Vaak (merk ik) dat extravert nog steeds als het “positieve” word gezien en dat extraverte mensen proberen introverte mensen uit hun comfort zone proberen te trekken. Soms kan dat juist oké en fijn zijn, maar daar zit echt een grens aan en ik denk dat het goed is, dat jij van jezelf weet, waar die grens ligt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Vreemd gedrag.

Ik denk zoals hierboven genoemd dat niet introvert-extravert het probleem is, maar dat jullie een moeilijke band hebben als moeder en dochter. Misschien door iets vanuit haar eigen jeugd of opvoeding. Goed dat je je grenzen aangeeft. Als zij jou niet accepteert zoals bent kun je geen band opbouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het nogal wat dat jouw leven kennelijk in dienst moet staan van haar leven. En omdat jij daar geen zin in hebt heb je een afwijking. Dat hele introvert/extravert verhaal vernauwd jullie blik en discussie, er is veel meer aan de hand hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avena schreef:
29-05-2022 20:12
Ik vind eerlijk gezegd dat je dit van je moeder mag verwachten. Als ouders hun kinderen niet accepteren zoals ze zijn, dan gaat er bij hen iets niet goed. Niet bij het kind.
In een ideale wereld misschien, maar ouders zijn ook niet perfect en laten we dat ook niet van ze verwachten. Bovendien geeft deze verwachting TO geen rust of geluk en dat is uiteindelijk wat ze zegt te zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit heeft vrij weinig met introvert/extravert te maken.
Nou ja, wellicht ben je in jeugd en ook puberteit constant overrompeld door je moeder en kan je je nu pas losmaken. Dat was bij mij een beetje het geval. Die echte strijd, die anderen ergens tussen hun 13e en 17e leveren, kwam er bij mij rond mijn 30e uit. Toen ging ik keihard tegen mijn moeder in. En dat ze een andere kijk heeft op sociale omgang, nou ja, dat is dan naar zo, maar mijn moeder heeft in ieder geval wel geleerd dat ik dingen nou eenmaal anders doe.

Een moeder die beste vriendinnen wil zijn met haar dochter is trouwens niet gezond hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook als jij extravert zou zijn hoeft het nog niet zo te zijn dat jij al die dingen met je moeder zou willen doen. Ik denk dat je het minder moet zien als 'jou niet accepteren' maar meer als je moeder die het moeilijk vindt om jou te zijn als eigen persoon, ze ziet/wenst jou meer als een verlengstuk dat lekker haar behoeften vervult. Sommige moeders willen niet dat je je eigen persoon wordt en blijven trekken, als je daar gevoelig voor bent kan het heel erg moeilijk zijn om je daarvan los te maken en dus wel die eigen persoon te worden.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven