Psyche
alle pijlers
Introvert, maar niet verlegen
vrijdag 7 december 2007 om 13:55
Dit is mijn biggest issue op dit moment. Ik ben namelijk introvert, maar niet verlegen. Omdat ik vrij stil ben krijg ik al snel het stempel VERLEGEN opgedrukt. En dat is zooo irritant...
Introvert zijn en verlegen zijn is iets anders. Iemand die extravert is, kan namelijk ook verlegen zijn! Verlegen zijn heeft met schaamte te maken en is ook af te leren. Introvert zijn is niet af te leren en zit echt in je (genetisch bepaald). Het grote verschil zit in hetgene waar je energie van krijgt en wat energie kost:
Wanneer je extravert bent krijg je energie van buiten, hoe meer mensen om je heen hoe meer energie je krijgt. Zonder die indrukken van buiten is het leven al snel saai.
Wanneer je introvert bent, komt je energie van binnen, vanuit jezelf. Indrukken van buiten trekken de energie uit je lijf. Hoe meer mensen om je heen, hoe vermoeiender.
Een ander heel belangrijk en typisch verschil is dat extraverten tegelijkertijd kunnen praten en denken. Introverten moeten eerst denken en kunnen er dan pas over praten. Met als gevolg dat het moment voorbij is.
Hoewel introvert zijn ook grote voordelen heeft (je verveelt je niet gauw, kan goed alleen zijn, zelfstandig werken, me goed concentreren), levert het voor mij ook problemen op. Bijvoorbeeld tijdens een vergadering op mn werk: veel mensen, veel indrukken, energie wordt weggezogen, kan gesprekken niet volgen en wordt stil, teruggetrokken en draag niet meer bij aan het gesprek. Dit leidt tot onbegrip. Het lukt me niet om dit aan mijn (m.n. extraverte) collegas uit te leggen.
Ik wil wel, ik durf wel, maar ik kan het niet!
Ik wil graag weten of anderen dit herkennen (in een boek over dit onderwerp staat dat 30% van de mensen introvert is,70% is dus extravert! We leven in een extraverte wereld. Hoe deal je hiermee?
Ook wil ik graag weten hoe extraverten hier tegen aan kijken.
Liefs, Anoukske
Introvert zijn en verlegen zijn is iets anders. Iemand die extravert is, kan namelijk ook verlegen zijn! Verlegen zijn heeft met schaamte te maken en is ook af te leren. Introvert zijn is niet af te leren en zit echt in je (genetisch bepaald). Het grote verschil zit in hetgene waar je energie van krijgt en wat energie kost:
Wanneer je extravert bent krijg je energie van buiten, hoe meer mensen om je heen hoe meer energie je krijgt. Zonder die indrukken van buiten is het leven al snel saai.
Wanneer je introvert bent, komt je energie van binnen, vanuit jezelf. Indrukken van buiten trekken de energie uit je lijf. Hoe meer mensen om je heen, hoe vermoeiender.
Een ander heel belangrijk en typisch verschil is dat extraverten tegelijkertijd kunnen praten en denken. Introverten moeten eerst denken en kunnen er dan pas over praten. Met als gevolg dat het moment voorbij is.
Hoewel introvert zijn ook grote voordelen heeft (je verveelt je niet gauw, kan goed alleen zijn, zelfstandig werken, me goed concentreren), levert het voor mij ook problemen op. Bijvoorbeeld tijdens een vergadering op mn werk: veel mensen, veel indrukken, energie wordt weggezogen, kan gesprekken niet volgen en wordt stil, teruggetrokken en draag niet meer bij aan het gesprek. Dit leidt tot onbegrip. Het lukt me niet om dit aan mijn (m.n. extraverte) collegas uit te leggen.
Ik wil wel, ik durf wel, maar ik kan het niet!
Ik wil graag weten of anderen dit herkennen (in een boek over dit onderwerp staat dat 30% van de mensen introvert is,70% is dus extravert! We leven in een extraverte wereld. Hoe deal je hiermee?
Ook wil ik graag weten hoe extraverten hier tegen aan kijken.
Liefs, Anoukske
woensdag 14 januari 2009 om 18:51
woensdag 14 januari 2009 om 20:32
Anoukske, bedankt voor dit topic. Ik haal hier zoveel uit. Heel herkenbaar allemaal. Ik ben ook absoluut niet verlegen maar heb net als mijn voorgangers schrijven, niet zo'n behoefte aan veel gebabbel. Het moet ergens over gaan en anders haak ik af. Anyway, dit topic zette een aantal dingen weer voor mij in perspectief. Net of er een puzzelstukje op z'n plek valt
donderdag 15 januari 2009 om 06:09
quote:Brummetje schreef op 14 januari 2009 @ 16:52:
Hmm jij introvert elninjoo?? Verrassend.Dat denken wel meer mensen idd, omdat ik altijd makkelijk met mensen om ga en spontaan ben irl. Maar ik trek dat nooit lang. Op reizen boek ik dus ook altijd 'n eigen kamer, zodat ik in elk geval als ik ga slapen even kan bijtanken. Mensen om je heen kost mij heel veel energie. Energie krijg ik juist van alleen zijn.
Hmm jij introvert elninjoo?? Verrassend.Dat denken wel meer mensen idd, omdat ik altijd makkelijk met mensen om ga en spontaan ben irl. Maar ik trek dat nooit lang. Op reizen boek ik dus ook altijd 'n eigen kamer, zodat ik in elk geval als ik ga slapen even kan bijtanken. Mensen om je heen kost mij heel veel energie. Energie krijg ik juist van alleen zijn.
donderdag 15 januari 2009 om 10:26
quote:Digitalis schreef op 02 februari 2008 @ 18:16:
[...]
He dat boekt lijkt me wel een aanrader. Is het echt zo'n dummyboek? Vind dat een beetje genant staan in mijn boekenkast
Zijn er ook mensen die zowel introvert als extravert zijn? Volgens mij heb ik dat namelijk. Ik leg extreem makkelijk contact, maar bij sommige groepen word ik opeens heel introvert als zij heel moeilijk aanspreekbaar zijn. Zit ik gewoon stoicijns iets te doen en geef ik enkel als het me ongeveer gevraagd wordt, mijn mening. Maar ik ben overwegend extravert denk ik, al heb ik het idee dat ik dat gewoon heel erg heb geleerd.
Hihi, ik zet de 'genante boeken' altijd in een kst met deurtjes en mijn 'kijk mij es interessante dingen lezen' in de 'open kast'.....
Ik denk dat er verschillende 'definities' van extravert en introvert zijn en iedereen er soms wat anders aan ophangt.
Ik ben vrij extravert. Ook in mijn denkstijl, ik denk terwijl ik overleg of discusieer en vorm zo mijn mening, alles vind 'buiten' plaats, terwijl anderen eerst alles voor zichzelf verteren en dan pas dingen naar buiten brengen. Kan beide voor en nadelen hebben.
Voor de rest ben ik heel saai een beetje van alles, ben graag in gezelschap, maar kan mezelf prima alleen vermaken. Ik leef op van zowel aanspraak als tijd voor mezelf. Lekker saai dus.
Daarbij, ik heb nooit introvert bij anderen als slechte eigenschap gezien oid.
[...]
He dat boekt lijkt me wel een aanrader. Is het echt zo'n dummyboek? Vind dat een beetje genant staan in mijn boekenkast
Zijn er ook mensen die zowel introvert als extravert zijn? Volgens mij heb ik dat namelijk. Ik leg extreem makkelijk contact, maar bij sommige groepen word ik opeens heel introvert als zij heel moeilijk aanspreekbaar zijn. Zit ik gewoon stoicijns iets te doen en geef ik enkel als het me ongeveer gevraagd wordt, mijn mening. Maar ik ben overwegend extravert denk ik, al heb ik het idee dat ik dat gewoon heel erg heb geleerd.
Hihi, ik zet de 'genante boeken' altijd in een kst met deurtjes en mijn 'kijk mij es interessante dingen lezen' in de 'open kast'.....
Ik denk dat er verschillende 'definities' van extravert en introvert zijn en iedereen er soms wat anders aan ophangt.
Ik ben vrij extravert. Ook in mijn denkstijl, ik denk terwijl ik overleg of discusieer en vorm zo mijn mening, alles vind 'buiten' plaats, terwijl anderen eerst alles voor zichzelf verteren en dan pas dingen naar buiten brengen. Kan beide voor en nadelen hebben.
Voor de rest ben ik heel saai een beetje van alles, ben graag in gezelschap, maar kan mezelf prima alleen vermaken. Ik leef op van zowel aanspraak als tijd voor mezelf. Lekker saai dus.
Daarbij, ik heb nooit introvert bij anderen als slechte eigenschap gezien oid.
donderdag 15 januari 2009 om 10:35
Ik vind het ook grappig om te lezen dat sommige mensen heel moe worden van erg extraverte mensen . Ik krijg vaak de opmerking over andere vrienden die ik heb dat ze nogal 'in your face' en aanwezig zijn, terwijl ik dat zelf wel mee vind vallen. Ook op mijn werk zijn er een paar figuren die sommigen te luid vinden en meestla kan ik het juist prima met ze vinden, of ik stoor me er niet aan
donderdag 15 januari 2009 om 20:12
Leuk al die reacties ineens weer!
Sensy, dat (van dat puzzelstukje op z'n plek) had ik ook toen ik over dit onderwerp ging lezen... Ik snapte eerst niets van mezelf, ik wist dat ik niet verlegen was, maar waarom ik dan in groepen zo stil was en waarom dat zoveel energie uit me trok, daar begreep ik niets van. Nu wel gelukkig.
Toch heb ik er soms nog wel last van hoor. Vanochtend een vergadering gehad op m'n werk. Duurde 1,5 uur. Het eerste uur lukte het me om actief mee te doen. Daarna was mijn energie op. Een collega maakte er een opmerking over: Anouk, je hebt al een half uur niks meer gezegd, gaat alles een beetje langs je heen? Ik kon op dat moment alleen een beetje vaag reageren, want idd, alles ging langs me heen. Maar die opmerking raakte me op dat moment zó hard.
Ik heb het allang weer van me af gezet hoor. Maar dit was wel weer zo'n duidelijk moment waarop ik merk dat andere mensen echt energie van me vragen en dat ik de energie alleen uit mezelf kan halen.
Dat was het weer even. Fijn om te zien dat meerdere mensen zich hierin herkennen.
Sensy, dat (van dat puzzelstukje op z'n plek) had ik ook toen ik over dit onderwerp ging lezen... Ik snapte eerst niets van mezelf, ik wist dat ik niet verlegen was, maar waarom ik dan in groepen zo stil was en waarom dat zoveel energie uit me trok, daar begreep ik niets van. Nu wel gelukkig.
Toch heb ik er soms nog wel last van hoor. Vanochtend een vergadering gehad op m'n werk. Duurde 1,5 uur. Het eerste uur lukte het me om actief mee te doen. Daarna was mijn energie op. Een collega maakte er een opmerking over: Anouk, je hebt al een half uur niks meer gezegd, gaat alles een beetje langs je heen? Ik kon op dat moment alleen een beetje vaag reageren, want idd, alles ging langs me heen. Maar die opmerking raakte me op dat moment zó hard.
Ik heb het allang weer van me af gezet hoor. Maar dit was wel weer zo'n duidelijk moment waarop ik merk dat andere mensen echt energie van me vragen en dat ik de energie alleen uit mezelf kan halen.
Dat was het weer even. Fijn om te zien dat meerdere mensen zich hierin herkennen.
hopelijk komt t morgen binnen!
vrijdag 16 januari 2009 om 14:27
quote:Boarn schreef op 07 december 2007 @ 17:56:
Zelf ben ik ook enorm introvert en mijn partner is extravert. Als we elkaar dan spreken sávonds na het werk kan hij uuuuuuren praten over wat er die dag gebeurt is, wat die zei, en toen dit en toen dat.....Voor mij verschrikkelijk vermoeiend om aan te horen. We hebben dus ook afgesproken dat hij van te voren aan mij aangeeft wat zijn doel is met het vertellen van verhalen. Wil hij alleen maar zijn hoofd leeg kletsen, of wil hij ook daadwerkelijk iets overbrengen of mijn mening over dingen horen. Dit geeft bij mij rust, want dan weet ik hoe intensief ik naar zijn verhaal moet luisteren.
Waaw, dit hele topic is één groot feest van herkenning!
Maar vooral in bovenstaand stukje herken ik me volledig. Mijn vriend moet ook altijd zijn hoofd leegmaken door tot in de kleinste details zijn werkdag na te vertellen. Ik kan daar écht niet de hele tijd aandachtig naar luisteren. Dus ik vind het wel een goed idee om hem ook eens te vragen naar zijn bedoeling: enkel kletsen, of ook raad vragen of zo. Hopelijk zal dat het voor ons allebei wat duidelijker maken. Want nu merkt mijn vriend uiteraard ook soms op dat ik niet echt intensief luister, en da's voor hem niet zo leuk natuurlijk.
Ik vind het echt supergoed dat de TO de juiste benaming heeft kunnen vinden voor wat wij "hebben". Ik heb ook altijd al aangevoeld dat er "iets" was (en dat zag ik niet negatief hoor, integendeel), maar ik kon het niet benoemen. Nu dus wel.
Zelf ben ik ook enorm introvert en mijn partner is extravert. Als we elkaar dan spreken sávonds na het werk kan hij uuuuuuren praten over wat er die dag gebeurt is, wat die zei, en toen dit en toen dat.....Voor mij verschrikkelijk vermoeiend om aan te horen. We hebben dus ook afgesproken dat hij van te voren aan mij aangeeft wat zijn doel is met het vertellen van verhalen. Wil hij alleen maar zijn hoofd leeg kletsen, of wil hij ook daadwerkelijk iets overbrengen of mijn mening over dingen horen. Dit geeft bij mij rust, want dan weet ik hoe intensief ik naar zijn verhaal moet luisteren.
Waaw, dit hele topic is één groot feest van herkenning!
Maar vooral in bovenstaand stukje herken ik me volledig. Mijn vriend moet ook altijd zijn hoofd leegmaken door tot in de kleinste details zijn werkdag na te vertellen. Ik kan daar écht niet de hele tijd aandachtig naar luisteren. Dus ik vind het wel een goed idee om hem ook eens te vragen naar zijn bedoeling: enkel kletsen, of ook raad vragen of zo. Hopelijk zal dat het voor ons allebei wat duidelijker maken. Want nu merkt mijn vriend uiteraard ook soms op dat ik niet echt intensief luister, en da's voor hem niet zo leuk natuurlijk.
Ik vind het echt supergoed dat de TO de juiste benaming heeft kunnen vinden voor wat wij "hebben". Ik heb ook altijd al aangevoeld dat er "iets" was (en dat zag ik niet negatief hoor, integendeel), maar ik kon het niet benoemen. Nu dus wel.
dinsdag 20 januari 2009 om 22:31
Grappig dat dit topic weer boven komt drijven... Het is alweer een tijdje geleden dat ik dat boek gelezen heb.
Ik lees nog altijd mee op dit forum. Ik heb wat vriendinnen gemaakt dankzij een oproepje hier. De eerste indruk bij velen was ook dat ik rustig was. Ondertussen zijn ze erachter dat dat niet altijd zo is
Maar ik moet anderen wel eerst leren kennen wil ik wat losser komen. En ik vind ook heerlijk om alleen te luisteren en te observeren.
Ik lees nog altijd mee op dit forum. Ik heb wat vriendinnen gemaakt dankzij een oproepje hier. De eerste indruk bij velen was ook dat ik rustig was. Ondertussen zijn ze erachter dat dat niet altijd zo is
Maar ik moet anderen wel eerst leren kennen wil ik wat losser komen. En ik vind ook heerlijk om alleen te luisteren en te observeren.
Wie dan leeft, wiedan zorgt
donderdag 29 januari 2009 om 16:40
Ben nu bezig in het boek. Een feest der herkenning!! Helemaal zoals ik ben. Heb al tegen mijn baas gezegd dat hij het boek krijgt zodra ik het uit heb, zodat hij mij misschien ook wat beter begrijpt. Vooral het gedeelte dat intro's vaak over het hoofd gezien worden. Dat ervaar ik regelmatig op mn werk. De meeste collega's zijn extra's (zoals over de hele wereld ) en die roepen het van de daken als ze een succes hebben geboekt en krijgen dan dus ook meteen de waardering en schouderklopjes. Ik doe dat niet, en krijg voor mijn gevoel daardoor ook veel minder waardering. Ik heb dat al regelmatig aangegeven, maar helaas veranderd er niks.
Toen ik aan het lezen was dacht ik: ik ben niet gek, ik ben gewoon introvert!!
Toen ik aan het lezen was dacht ik: ik ben niet gek, ik ben gewoon introvert!!
donderdag 29 januari 2009 om 16:57
donderdag 29 januari 2009 om 17:16
Wij zeggen altijd baas omdat hij er zelf een hekel aan heeft zo genoemd te worden (hij zegt altijd: een hond heeft een baas). Dus doen we het expres om hem te plagen
Maar hij staat er zeker voor open en vindt het juist heel leuk dat ik er mee bezig ben, hij is heel erg voor jezelf ontwikkelen. Het is ook leuk het er met hem over te hebben, we zijn allebei ook heel open wat dat betreft.
Maar kun jij nu ook goed inschatten wat andere mensen zijn, intro of extra? Ik ben er nu op aan het letten in mijn omgeving, van sommigen mensen is het snel te zien, maar bij anderen vind ik het toch wel moeilijk, kan ze niet goed inschatten.
Maar hij staat er zeker voor open en vindt het juist heel leuk dat ik er mee bezig ben, hij is heel erg voor jezelf ontwikkelen. Het is ook leuk het er met hem over te hebben, we zijn allebei ook heel open wat dat betreft.
Maar kun jij nu ook goed inschatten wat andere mensen zijn, intro of extra? Ik ben er nu op aan het letten in mijn omgeving, van sommigen mensen is het snel te zien, maar bij anderen vind ik het toch wel moeilijk, kan ze niet goed inschatten.
donderdag 29 januari 2009 om 18:05
dolphin, ja ik let er ook vaak op. Volgens mij is niemand 100% introvert of extravert, maar neigen de meeste mensen wel naar één van de twee. Ik ben duidelijk meer introvert dan extravert, maar heb ook zeker wel mijn extraverte momenten. Sommige mensen schrikken dan ineens van me omdat ik dan heel fel of ad rem uit de hoek kom
Mijn vriend is bijvoorbeeld echt een extravert, mijn moeder ook en mijn vader is meer introvert. Leuk om op te letten. Op mijn werk is de directeur ook introvert. En is dus ook een van de weinigen...
Mijn vriend is bijvoorbeeld echt een extravert, mijn moeder ook en mijn vader is meer introvert. Leuk om op te letten. Op mijn werk is de directeur ook introvert. En is dus ook een van de weinigen...
maandag 1 maart 2010 om 09:07
Wow, super dat ik dit allemaal lees.
Ik ben zelf niet introvert, maar mn dochter is introvert. Ik maakte me constant zorgen of het wel goed ging, of ze het wel naar dr zin heeft op school omdat ze zich regelmatig afzondert.
Als ze een drukke dag heeft gehad dan is ze oververmoeid.
Op haar eigen verjaardag is het haar op een gegeven moment teveel vanwege de drukte en gaat ze huilen.
Als je aan haar vraagt hoe het gaat op school, dan geeft ze aan dat ze het hartstikke naar haar zin heeft.
Kinderfeestjes vermijd ze liever.
En ik..... ik dacht; ik moet haar daar in pushen, dan komt het vanzelf, want ze is vast gewoon verlegen! Maar nee...... ik herken haar in alle verhalen, ik heb nog gegoogled op introvert. En dat is pcies hoe ik haar ken. Ik moet haar helemaal niet pushen, in niets niet. Dit is zij en zo is ze gelukkig! En dat vind ik belangrijk!
Ik dacht namelijk dat ze op die manier niet gelukkig zou zijn, als ze minder vrienden heeft etc.
Maar het is ook niet dat ze een ongelukkige indruk op me maakte, in tegendeel. Ik begon daarom ook al in te zien dat het in mijn hoofd zat. Maar hoe zit het dan met haar?!
Thnx meiden, door jullie heb ik rust en uiteindelijk zeker ook mn dochter. Ze is pas 5, dus ik had haar nog aardig kunnen verpesten met mn rare ideeen.
En weet je.... ik vroeg me continu af waarom ik mij wel druk maakte en mn man niet. Maar daar ben ik door mijn zoekacties ook achter; hij is ook heel erg introvert.
Nu zal ik ook minder zeuren tegen hem als hij het niet zit zitten om het weekend vol te plannen en niet mee naar het feestje wil
Hij zei ook altijd; maak je niet druk, het komt wel goed. Waarom wil je nou dat ze daar en daar gaat spelen, als ze niet naar het kinderfeestje wil dan hoeft ze toch niet?
En ik dacht alleen maar; ja maar dalijk vinden de kinderen haar niet aardig oid.
Dikke vette onzin. Mn dochter is mn dochter en er is helemaaaaal niets met haar aan de hand!!!!
Dank jullie wel meiden!
Ik ben zelf niet introvert, maar mn dochter is introvert. Ik maakte me constant zorgen of het wel goed ging, of ze het wel naar dr zin heeft op school omdat ze zich regelmatig afzondert.
Als ze een drukke dag heeft gehad dan is ze oververmoeid.
Op haar eigen verjaardag is het haar op een gegeven moment teveel vanwege de drukte en gaat ze huilen.
Als je aan haar vraagt hoe het gaat op school, dan geeft ze aan dat ze het hartstikke naar haar zin heeft.
Kinderfeestjes vermijd ze liever.
En ik..... ik dacht; ik moet haar daar in pushen, dan komt het vanzelf, want ze is vast gewoon verlegen! Maar nee...... ik herken haar in alle verhalen, ik heb nog gegoogled op introvert. En dat is pcies hoe ik haar ken. Ik moet haar helemaal niet pushen, in niets niet. Dit is zij en zo is ze gelukkig! En dat vind ik belangrijk!
Ik dacht namelijk dat ze op die manier niet gelukkig zou zijn, als ze minder vrienden heeft etc.
Maar het is ook niet dat ze een ongelukkige indruk op me maakte, in tegendeel. Ik begon daarom ook al in te zien dat het in mijn hoofd zat. Maar hoe zit het dan met haar?!
Thnx meiden, door jullie heb ik rust en uiteindelijk zeker ook mn dochter. Ze is pas 5, dus ik had haar nog aardig kunnen verpesten met mn rare ideeen.
En weet je.... ik vroeg me continu af waarom ik mij wel druk maakte en mn man niet. Maar daar ben ik door mijn zoekacties ook achter; hij is ook heel erg introvert.
Nu zal ik ook minder zeuren tegen hem als hij het niet zit zitten om het weekend vol te plannen en niet mee naar het feestje wil
Hij zei ook altijd; maak je niet druk, het komt wel goed. Waarom wil je nou dat ze daar en daar gaat spelen, als ze niet naar het kinderfeestje wil dan hoeft ze toch niet?
En ik dacht alleen maar; ja maar dalijk vinden de kinderen haar niet aardig oid.
Dikke vette onzin. Mn dochter is mn dochter en er is helemaaaaal niets met haar aan de hand!!!!
Dank jullie wel meiden!
woensdag 3 maart 2010 om 09:03
écht heel fijn om te lezen dit!!
Ik herken er echt zoveel in. Een aantal jaar geleden was ik sociaal angstig en verlegen, maar ik heb het gevoel dat dit in veel situaties niet meer opgaat. Maar toch wordt ik zo nog wél gezien in vergaderingen bij mijn studie.
Maar in de vergaderingen is het inderdaad zo dat ik moet nadenken over wat er gezegd wordt, dan moet nadenken over wat ik wil zeggen en dan is het moment voorbij. En dan moet ik dus weer me focussen op het gesprek dat gaande is. Maar elke keer ben ik net te laat met mijn mening geven, waardoor het lijkt of ik ongeinteresseerd ben, of niets durf te zeggen. Maar gister na afloop ook nog even een mailtje gestuurd met mijn mening ergens over... Is wel heel erg lastig dit!
En ook het uitgaan herken ik; ik houd ook totaal niet van stappen, maar wat drinken in de stad vind ik wel leuk, of gewoon bij iemand thuis afspreken vind ik ook heel gezellig!
Haha, echt zo fijn om te lezen, zoveel wat ik herken!! Wel goed kunnen luisteren, goed kunnen schrijven, soms niet weten waarover te praten, moe worden van sociale afspraken, tijd nodig hebben voor jezelf etc.
Wat ik me afvraag; hebben jullie ook een "introvert beroep"? Of dat toch wel extravert?
Bij extravert denk ik aan: leraar, groepswerker, musicalspeelster etc. En bij introvert meer aan kantoorwerk, administratief werk. (Maar dat is mijn idee, dat hoeft niet te kloppen!)
Ik studeer nu voor hulpverlener in groepen (SPH), maar lijkt me soms wel erg lastig: vergaderingen, situaties waarop je snel moet reageren, crisissituaties, hulpverleningsgesprekken...
Ik herken er echt zoveel in. Een aantal jaar geleden was ik sociaal angstig en verlegen, maar ik heb het gevoel dat dit in veel situaties niet meer opgaat. Maar toch wordt ik zo nog wél gezien in vergaderingen bij mijn studie.
Maar in de vergaderingen is het inderdaad zo dat ik moet nadenken over wat er gezegd wordt, dan moet nadenken over wat ik wil zeggen en dan is het moment voorbij. En dan moet ik dus weer me focussen op het gesprek dat gaande is. Maar elke keer ben ik net te laat met mijn mening geven, waardoor het lijkt of ik ongeinteresseerd ben, of niets durf te zeggen. Maar gister na afloop ook nog even een mailtje gestuurd met mijn mening ergens over... Is wel heel erg lastig dit!
En ook het uitgaan herken ik; ik houd ook totaal niet van stappen, maar wat drinken in de stad vind ik wel leuk, of gewoon bij iemand thuis afspreken vind ik ook heel gezellig!
Haha, echt zo fijn om te lezen, zoveel wat ik herken!! Wel goed kunnen luisteren, goed kunnen schrijven, soms niet weten waarover te praten, moe worden van sociale afspraken, tijd nodig hebben voor jezelf etc.
Wat ik me afvraag; hebben jullie ook een "introvert beroep"? Of dat toch wel extravert?
Bij extravert denk ik aan: leraar, groepswerker, musicalspeelster etc. En bij introvert meer aan kantoorwerk, administratief werk. (Maar dat is mijn idee, dat hoeft niet te kloppen!)
Ik studeer nu voor hulpverlener in groepen (SPH), maar lijkt me soms wel erg lastig: vergaderingen, situaties waarop je snel moet reageren, crisissituaties, hulpverleningsgesprekken...
woensdag 3 maart 2010 om 13:33
Heey, interessant topic!
Ik ben zelf heel introvert, al zit dat alleen aan de buitenkant. Het klinkt misschien vreemd, maar het lijkt wel of mijn mond een soort van 'zeef' is waardoor ik alleen dingen zeg die door die zeef heen komen. In mijn hoofd wil ik heel wat zeggen maar na filtering komt er via mijn mond nog minder dan de helft uit. Gewoon omdat ik de rest niet de moeite waard vind om te zeggen. Ik stel het me dan zo voor dat een extravert persoon op zo'n moment al die dingen wel zou zeggen en dat dit juist vaak als spontaniteit gezien wordt. Inhoudelijk is de boodschap dan misschien minder, maar het is makkelijker voor andere mensen om mee om te gaan.
Komt het jullie ook bekend voor dat je niet de vaardigheid hebt om over koetjes en kalfjes te praten?
Ik ben zelf heel introvert, al zit dat alleen aan de buitenkant. Het klinkt misschien vreemd, maar het lijkt wel of mijn mond een soort van 'zeef' is waardoor ik alleen dingen zeg die door die zeef heen komen. In mijn hoofd wil ik heel wat zeggen maar na filtering komt er via mijn mond nog minder dan de helft uit. Gewoon omdat ik de rest niet de moeite waard vind om te zeggen. Ik stel het me dan zo voor dat een extravert persoon op zo'n moment al die dingen wel zou zeggen en dat dit juist vaak als spontaniteit gezien wordt. Inhoudelijk is de boodschap dan misschien minder, maar het is makkelijker voor andere mensen om mee om te gaan.
Komt het jullie ook bekend voor dat je niet de vaardigheid hebt om over koetjes en kalfjes te praten?
woensdag 3 maart 2010 om 13:39
Haha, ja Butterfly, ik doe èn iets administratiefs èn ik zit bijna de hele week alleen op kantoor.
Al ben ik daar ook weer niet helemaal gelukkig mee. Ik heb veel meer in mijn mars en ben door omstandigheden in deze functie terecht gekomen.
Nu moet in inderdaad mensen ontvangen en een centrale telefoon opnemen, waardoor ik ongevraagd en op onverwachte momenten mijn mond open moet doen. Dat slurpt energie.
Terwijl ik echt zou kunnen knallen als ik bijvoorbeeld een klein team zou moeten aansturen op een gebied waar ik warm voor loop.
Hoe meer ik op mijn plek zit in een functie hoe meer draagkracht ik heb.
Al ben ik daar ook weer niet helemaal gelukkig mee. Ik heb veel meer in mijn mars en ben door omstandigheden in deze functie terecht gekomen.
Nu moet in inderdaad mensen ontvangen en een centrale telefoon opnemen, waardoor ik ongevraagd en op onverwachte momenten mijn mond open moet doen. Dat slurpt energie.
Terwijl ik echt zou kunnen knallen als ik bijvoorbeeld een klein team zou moeten aansturen op een gebied waar ik warm voor loop.
Hoe meer ik op mijn plek zit in een functie hoe meer draagkracht ik heb.
woensdag 3 maart 2010 om 14:10
quote:hinde schreef op 03 maart 2010 @ 13:33:
Komt het jullie ook bekend voor dat je niet de vaardigheid hebt om over koetjes en kalfjes te praten?
Praten over koetjes en kalfjes, ouwehoeren, plagen (maar beslist niet pesten) zijn bij mij vaardigheden die nieuw zijn. Het zou me veel moeite kosten om uit te leggen, hoe ik dat geleerd heb. Ik denk dat daarbij gevoel voor humor een voorwaarde is.
De meeste mensen met autisme die ik ken, kunnen dat niet. Ik heb een introverte vrouw gekend die alleen contact met mij zocht, maar niet met andere collega's (ik had overigens geen relatie met haar). Ik ben wel extraverter dan zij is; ik praat met meer collega's dan zij doet.
Komt het jullie ook bekend voor dat je niet de vaardigheid hebt om over koetjes en kalfjes te praten?
Praten over koetjes en kalfjes, ouwehoeren, plagen (maar beslist niet pesten) zijn bij mij vaardigheden die nieuw zijn. Het zou me veel moeite kosten om uit te leggen, hoe ik dat geleerd heb. Ik denk dat daarbij gevoel voor humor een voorwaarde is.
De meeste mensen met autisme die ik ken, kunnen dat niet. Ik heb een introverte vrouw gekend die alleen contact met mij zocht, maar niet met andere collega's (ik had overigens geen relatie met haar). Ik ben wel extraverter dan zij is; ik praat met meer collega's dan zij doet.
World of Warcraft: Legion
