Psyche
alle pijlers
Introvert zijn
maandag 2 mei 2022 om 20:16
Ik ben zelf erg introvert en daar is natuurlijk niks mis mee. Vroeger voelde ik me hier altijd minder door, en was heel erg onzeker. De afgelopen jaren ben ik zekerder geworden en ben ik het positieve gaan inzien van introvert zijn. Voordelen zoals, ik voel me zelden eenzaam, goede zelfreflectie, goede focus op doelen en mijn persoonlijke hobbies.
Toch merk ik soms dat er meer vane verwacht wordt vanuit de buitenwereld. Mensen vinden je al snel "anders" (of soms raar?) als je niet van sociaal doen houdt, als je niet naar een feestje wilt.. en wat ik vaak merk is dat ik al snel moe raak na een tijdje sociaal zijn. Als ik bijvoorbeeld bij een feestje ben, is mijn batterij na 1 uur al leeg soms. Ik dro dan wel eens weg in gedachte en energie om te praten is verdwenen. Het is niet dat ik feestjes enzo niet leuk vindt, ligt er ook soms aanet wat voor mensen, maar mijn batterij raakt snel op.
Ik heb dan het gevoel dat mensen me minder graag mogen, omdat ik niet veel zeg. Dat heb ik ook met het ontmoeten van nieuwe mensen. Laatst maakte ik bijvoorbeeld kennis met onze nieuwe buren, samen met mijn man (hij is wel heel sociaal en praat veel). Dan voel ik me "minder leuk" omdat ik gewoon zo ben. Al weet ik dat mensen het gewoon moeten accepteren. Toch voel ik mensen soms al oordelen zodra ze merken dat je niet die super extroverte vrouw bent.
Soms wil ik er aan werken, maar weet dat het veel energie gaat kosten om veel te praten. Het gaat niet van nature.
Meer mensen die dit herkennen? En hoe gaan jullie er zelf mee om?
Toch merk ik soms dat er meer vane verwacht wordt vanuit de buitenwereld. Mensen vinden je al snel "anders" (of soms raar?) als je niet van sociaal doen houdt, als je niet naar een feestje wilt.. en wat ik vaak merk is dat ik al snel moe raak na een tijdje sociaal zijn. Als ik bijvoorbeeld bij een feestje ben, is mijn batterij na 1 uur al leeg soms. Ik dro dan wel eens weg in gedachte en energie om te praten is verdwenen. Het is niet dat ik feestjes enzo niet leuk vindt, ligt er ook soms aanet wat voor mensen, maar mijn batterij raakt snel op.
Ik heb dan het gevoel dat mensen me minder graag mogen, omdat ik niet veel zeg. Dat heb ik ook met het ontmoeten van nieuwe mensen. Laatst maakte ik bijvoorbeeld kennis met onze nieuwe buren, samen met mijn man (hij is wel heel sociaal en praat veel). Dan voel ik me "minder leuk" omdat ik gewoon zo ben. Al weet ik dat mensen het gewoon moeten accepteren. Toch voel ik mensen soms al oordelen zodra ze merken dat je niet die super extroverte vrouw bent.
Soms wil ik er aan werken, maar weet dat het veel energie gaat kosten om veel te praten. Het gaat niet van nature.
Meer mensen die dit herkennen? En hoe gaan jullie er zelf mee om?
dinsdag 3 mei 2022 om 17:00
Andersom snap ik extraverten ook niet goed. Extraverte mensen doen altijd schier onmogelijke dingen zoals tijdens de lunchpauze van werk thuis pannenkoeken bakken samen met 3 collega's terwijl ondertussen haar kinderen thuiskomen en overal tassen neerpleuren en verhalen vertellen, dan schuift oma nog aan die komt oppassen dus kunnen we daar ook nog even mee kennismaken en daarna gaan de kinderen sporten en huiswerk maken en gaan wij weer naar kantoor om verder te werken (waargebeurd verhaal).
Ze presteren het altijd om iets sociaals te combineren met nog veel meer sociale dingen waardoor een gemiddelde dag helemaal vol zit met continu sociaal contact. Vaak hebben ze ook nog lunchafspraken, dus dan hebben ze pauze maar in die tijd gaan ze ook weer kletsen met anderen. Ik ervaar een gezamenlijke lunch niet eens als een pauze, ik moet daarna nog pauze hebben
Ik stel me dan voor dat deze extraverte collega's het werk dat ik doe allemaal 's nachts moeten doen omdat ze overdag nergens aan toe komen, maar dat zal ook niet het geval zijn. En dan hebben ze ook thuis nog kinderen en allemaal sociale verplichtingen. Het is echt een mysterie voor mij hoe dat werkt.
Ik word ook soms opgebeld door een collega die thuis of op kantoor dingen (alleen) moet uitwerken, dat is voor hun echt DE HEL. En dan gaan ze dus ook weer mensen bellen/Teams verbindingen openzetten met lotgenoten die ook dingen moeten uitwerken
Ze presteren het altijd om iets sociaals te combineren met nog veel meer sociale dingen waardoor een gemiddelde dag helemaal vol zit met continu sociaal contact. Vaak hebben ze ook nog lunchafspraken, dus dan hebben ze pauze maar in die tijd gaan ze ook weer kletsen met anderen. Ik ervaar een gezamenlijke lunch niet eens als een pauze, ik moet daarna nog pauze hebben
Ik stel me dan voor dat deze extraverte collega's het werk dat ik doe allemaal 's nachts moeten doen omdat ze overdag nergens aan toe komen, maar dat zal ook niet het geval zijn. En dan hebben ze ook thuis nog kinderen en allemaal sociale verplichtingen. Het is echt een mysterie voor mij hoe dat werkt.
Ik word ook soms opgebeld door een collega die thuis of op kantoor dingen (alleen) moet uitwerken, dat is voor hun echt DE HEL. En dan gaan ze dus ook weer mensen bellen/Teams verbindingen openzetten met lotgenoten die ook dingen moeten uitwerken
dinsdag 3 mei 2022 om 23:03
Ik snap helemaal wat je bedoelt Avage. En dan ook nog stralend, want het is " zo gezellig!". Maar op mij komt het vaak ook behoorlijk dwangmatig over hoor. Ik ken ook mensen zoals jij ze beschrijft, en het ziet er wel leuk uit, maar zij hebben dus echt nooit rust als ze alleen zijn. Lijkt me ook niet fijn, eerlijk gezegd. Het lijkt voor mij alsof zulke mensen ook gewoon heel veel energie hebben, alsof ze zouden ontploffen als ze even met een boekje gaan zitten. Is misschien leuk als er veel gedaan en samengewerkt moet worden, maar verder...
