Psyche
alle pijlers
Is dit te roekeloos?
vrijdag 6 maart 2020 om 09:51
Ja, misschien is het roekeloos. Misschien snapt mijn omgeving mij niet. Misschien is het ook wel een beetje verwend? Ben net drie weken weg geweest, dan moet ik weer werken, en dan vlucht ik ervoor? Is dit niet héél erg ''millennial'' achtig? Ja, misschien wel. Maar mijn hele lijf schreeuwt dat ik DIT wel wil en DAT niet.
anoniem_64aebc6e31541 wijzigde dit bericht op 14-06-2020 10:39
81.75% gewijzigd
vrijdag 6 maart 2020 om 10:29
Dus wees assertief, vertel dat aan je neef of nieuwe werkgever.Kai_koura schreef: ↑06-03-2020 10:24Ik was ook een beetje in paniek net, na het bericht van mijn neef. Dus het idee was ook een soort vlucht denk ik ofzo.
Ik zie mezelf dan komende woensdag al op een groot podium voor 200 mensen staan. Ik weet niet waar die presentatie over moet gaan of wat er. van mij wordt verwacht.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook niet heel tof om een nieuwe collega zo te laten starten, maar misschien maak ik het wel veel groter dan het is.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:31
Tja als ik de optie verzin dat ik de staatsloterij win krijg ik ook een geluksgevoel dat uit mijn tenen komt. En dan?
vrijdag 6 maart 2020 om 10:32
Ik herken je gevoel ontzettend. Had ik ook bij mijn huidige baan. En na anderhalf jaar ben ik er (nog). Je hebt als het goed is ook een proefperiode. Dan kan je altijd nog zeggen dat de baan niet is wat je voor ogen had. Maar ik zou niet zomaar niet gaan. Misschien is het er wel hartstikke leuk en maakt het bedrijf / collega’s dat je de baan ook weer leuk gaat vinden. Succes met alles!
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:36
Wat maakt dat je denkt dat je 'serieuze psychologische hulp' nodig hebt? Iets spannend vinden en ervoor willen vluchten is niet iets heel raars. Het is zelfs best menselijk en de een is wat angstiger of onzekerder aangelegd, of door ervaring geworden, dan de ander. Is dit onderdeel van een groter probleem? Heb je dit vaker? Bepaalt dit je leven?
Wat is een constructieve manier om hiermee om te gaan? Naar het werk gaan, eerst zelf zien en horen hoe het inwerktraject eruit ziet. Aangeven wat je spannend vindt, je hoeft je niet groot te houden. Soms kan dan helpen (fake it 'til you make it) maar soms ga je je dan juist nog angstiger en meer alleen voelen, omdat je een masker op hebt. Je hebt een proeftijd, als jij het niks vindt of zij zien het toch niet zitten met jou dan kan je in je proeftijd er al een punt achter zetten.
Weggaan omdat je het werk niet leuk vindt is anders dan vluchten uit angst. Als ik even snel de OP van je vorige topic lees dan vind je het werk niet leuk en mis je zingeving. Als ik de OP van dit topic lees vlucht je uit angst. Waar gaat het nu eigenlijk over? Dat helder(der) hebben lijkt me belangrijk. Dan kan je ook wat beter richting geven aan de keuzes die je maakt.
Wat is een constructieve manier om hiermee om te gaan? Naar het werk gaan, eerst zelf zien en horen hoe het inwerktraject eruit ziet. Aangeven wat je spannend vindt, je hoeft je niet groot te houden. Soms kan dan helpen (fake it 'til you make it) maar soms ga je je dan juist nog angstiger en meer alleen voelen, omdat je een masker op hebt. Je hebt een proeftijd, als jij het niks vindt of zij zien het toch niet zitten met jou dan kan je in je proeftijd er al een punt achter zetten.
Weggaan omdat je het werk niet leuk vindt is anders dan vluchten uit angst. Als ik even snel de OP van je vorige topic lees dan vind je het werk niet leuk en mis je zingeving. Als ik de OP van dit topic lees vlucht je uit angst. Waar gaat het nu eigenlijk over? Dat helder(der) hebben lijkt me belangrijk. Dan kan je ook wat beter richting geven aan de keuzes die je maakt.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:42
Daar mag je, in goede bewoordingen, maandag gewoon iets over zeggen hoor!Kai_koura schreef: ↑06-03-2020 10:24Ik was ook een beetje in paniek net, na het bericht van mijn neef. Dus het idee was ook een soort vlucht denk ik ofzo.
Ik zie mezelf dan komende woensdag al op een groot podium voor 200 mensen staan. Ik weet niet waar die presentatie over moet gaan of wat er. van mij wordt verwacht.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook niet heel tof om een nieuwe collega zo te laten starten, maar misschien maak ik het wel veel groter dan het is.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:50
Ze kent het werk al en haat het. Als ik iets nieuws moet doen voor mijn werk voel ik gezonde en prettige spanning en is er geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om het niet te doen, ook al ben ik zenuwachtig. Zij zit in een sector waar ze zich helemaal niet in thuisvoelt. Als TO zich goed voelt bij een tijdje ertussenuit en fruit plukken in het zonnetje is dat toch prima? Ja dat is luxe maar het leven is kort.starbright schreef: ↑06-03-2020 10:08Maar een beetje spanning is een doodnormale reactie op een nieuwe baan en je kunt dus ook leren om daar beter mee om te gaan.
vrijdag 6 maart 2020 om 10:58
He neef, ik heb zin om te beginnen! Maar die presentatie laat ik nog even aan me voorbij gaan. Ik wil me gerust even voorstellen aan iedereen, maar een verhaal met inhoud komt een volgende keerKai_koura schreef: ↑06-03-2020 10:24Ik was ook een beetje in paniek net, na het bericht van mijn neef. Dus het idee was ook een soort vlucht denk ik ofzo.
Ik zie mezelf dan komende woensdag al op een groot podium voor 200 mensen staan. Ik weet niet waar die presentatie over moet gaan of wat er. van mij wordt verwacht.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook niet heel tof om een nieuwe collega zo te laten starten, maar misschien maak ik het wel veel groter dan het is.
Kus!
Je nicht
vrijdag 6 maart 2020 om 11:04
redbulletje schreef: ↑06-03-2020 09:58Gewoon naar die baan gaan en als je het niet trekt dan meld je je ziek. Dan heb je in elk geval recht op uitkering.
wat een instelling.....
ik geef mn bek ook maar een douw
vrijdag 6 maart 2020 om 11:10
Open jezelf gewoon eens naar je neef; dat kan toch prima in een goede familieband. En dan niet appen, maar bellen en zeggen dat de zenuwen door je keel gieren voor maandag en dat je bang bent dat er meteen heel veel van je verwacht wordt.
Waarschijnlijk was zijn appje goed bedoeld om je enthousiast te maken, niet om je te doen schrikken. En als je er samen over praat, wordt het wellicht al wat minder groot. Dan vraag je hem gewoon om de eerste tijd even je klankbord te zijn als je het moeilijk of spannend vindt.
Waarschijnlijk was zijn appje goed bedoeld om je enthousiast te maken, niet om je te doen schrikken. En als je er samen over praat, wordt het wellicht al wat minder groot. Dan vraag je hem gewoon om de eerste tijd even je klankbord te zijn als je het moeilijk of spannend vindt.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 6 maart 2020 om 11:31
Kai_koura schreef: ↑06-03-2020 10:24Ik was ook een beetje in paniek net, na het bericht van mijn neef. Dus het idee was ook een soort vlucht denk ik ofzo.
Ik zie mezelf dan komende woensdag al op een groot podium voor 200 mensen staan. Ik weet niet waar die presentatie over moet gaan of wat er. van mij wordt verwacht.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook niet heel tof om een nieuwe collega zo te laten starten, maar misschien maak ik het wel veel groter dan het is.
Je legt zelf de lat veel te hoog. Niemand kan van jou verwachten dat je gelijk in je eerste werkweek een perfecte presentatie kan geven. Dat doet je nieuwe werkgever ook niet (dat is namelijk niet reëel). Je maakt jezelf nu enorm onrustig omdat je bewust/onbewust het gevoel hebt dat je vanaf dag 1 al op zeer hoog niveau moet presteren. Dat kan alleen niet. Je moet het bedrijf leren kennen, de mensen, de procedures, de werkwijze, etc etc. Dat leer je pas op de langere termijn en dat weet jouw nieuwe werkgever echt wel. Zij verwachten geen wonderen van jou op dag 1, kennelijk doet je dat zelf wel
vrijdag 6 maart 2020 om 11:43
Ik zou daar ook niet op zitten wachten, gelijk presenteren op je eerste dag. Dit mag je ook gewoon aangeven.
Ik zou in ieder geval wel in dienst gaan daar en direct verder zoeken naar een andere baan. Je hebt dan in ieder geval recht op uitkering als je toch in een burnout beland.
Tenzij je spaarpot zodanig vol zit, dat je geen inkomen nodig hebt op de lange termijn.. in dat geval kun je zeker gaan reizen.
Is wellicht een loopbaancoach iets voor jou? Uit je comfortzone en een totaal ander werkgebied proberen?
Ik zou in ieder geval wel in dienst gaan daar en direct verder zoeken naar een andere baan. Je hebt dan in ieder geval recht op uitkering als je toch in een burnout beland.
Tenzij je spaarpot zodanig vol zit, dat je geen inkomen nodig hebt op de lange termijn.. in dat geval kun je zeker gaan reizen.
Is wellicht een loopbaancoach iets voor jou? Uit je comfortzone en een totaal ander werkgebied proberen?
vrijdag 6 maart 2020 om 11:53
Normaliter zou ik zeggen: als die reis kan, doe het, heerlijk! Maar ik geloof eerlijk gezegd in jouw geval niet dat je die zou boeken om de juiste redenen, maar simpelweg om te vluchten. Om het feit dat je het aanpakken van je problemen zelf zo graag nog even uit wil stellen en nog even met je kop in het zand wil, te midden van fijne afleiding. Feit is helaas; dit, waar je nu in zit, is je leven. Dat blijft het ook. En dat loopt emotioneel gezien niet lekker. Dus daar 'moet' je mee aan de slag. Ik zou in jouw geval denk ik de baan afzeggen, zsm een psycholoog bezoeken, en in de tussentijd zoeken naar een andere baan. Of een simpeler en stresslozer tussenbaantje, terwijl je in alle rust uitzoekt wat er precies speelt in je hoofd en wat je nodig hebt om je fijner te gaan voelen. En welke richting je met je carrière op wilt. Veel sterkte gewenst!
Aanvulling: oh en mocht je toch gaan voor de nieuwe baan, want daar valt ook iets voor te zeggen, is 'nee, ik voel me niet prettig bij die presentatie in week 1, dus dat doe ik liever niet' ook gewoon ok om te zeggen he?
Aanvulling: oh en mocht je toch gaan voor de nieuwe baan, want daar valt ook iets voor te zeggen, is 'nee, ik voel me niet prettig bij die presentatie in week 1, dus dat doe ik liever niet' ook gewoon ok om te zeggen he?
koffiehagedis wijzigde dit bericht op 06-03-2020 11:56
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
15.79% gewijzigd
vrijdag 6 maart 2020 om 12:56
Je wilt reizen om te vluchten. Dat is niet verstandig, je neemt jezelf immers mee en zult toch eens aan de slag moeten.
Ga het gewoon proberen. Je hebt een proeftijd toch? Dat is niet voor niets. Geen enkel bedrijf verwacht overigens binnen drie dagen een goeie presentatie. Het kan niet anders of je naakt het groter dan het is.
Ga het gewoon proberen. Je hebt een proeftijd toch? Dat is niet voor niets. Geen enkel bedrijf verwacht overigens binnen drie dagen een goeie presentatie. Het kan niet anders of je naakt het groter dan het is.
vrijdag 6 maart 2020 om 13:23
RB heeft wel een punt natuurlijk. Als TO nu besluit om niet te beginnen aan die baan heeft ze nergens recht op als de buffer op is.
zondag 8 maart 2020 om 14:36
NIET gaan vluchten door op reis te gaan, dat gaat je hierbij niet helpen. Waarom niet deze baan afzeggen (je wilde eigenlijk toch al niet in dit werkveld en het geeft je veel te veel spanning), via een uitzendbureau of gewoon direct ergens in de schoonmaak gaan werken voor drie dagen per week? Dan kun je waarschijnlijk lang met je buffer doen, hou je een ritme en heb je tijd zat om je te oriënteren op welk werk je wél graag wil gaan doen. En om uit te zoeken welke stappen je moet zetten om daar te komen: opleiding/stage/solliciteren.
zondag 8 maart 2020 om 16:13
Ik ben gisteren even met mijn neef een wijntje (hij biertje) gaan drinken, en ik heb jullie adviezen meegenomen. Dat is inderdaad fijn aan een familie band : ik kan met een ''insider'' praten over hoe ik mij voel, die ook nog eens familie is, en die dus het beste met mij voor heeft.
Hij zei ook dat ik aan moet geven hoe ik mij voel. Wat hij ook nog zei, en daar heeft hij natuurlijk ook wel een beetje gelijk in, is dat het bedrijf waar ik dus ga beginnen mij natuurlijk heeft gevraagd of ik bij hen wil komen werken, omdat ze mijn kennis en ervaringsniveau goed kunnen gebruiken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik zelf eventjes kan bepalen wat ik wel- en niet nodig vind, maar ik kan prima zeggen : beste manager, ik heb er enorm veel zin in, maar ik ben aangenomen voor taak X, en nu word ik geacht meteen in mijn eerste week allemaal dingen gaan doen die daar eigenlijk niet toe behoren, althans : ik word voor karretjes gespannen waar ik in mijn vorige baan niet voor werd gespannen, en ik weet niet of mij dat bevalt.
Volgens hem zijn ze blij dat ik bij hen kom werken, dus zullen ze best bereid zijn om het mij naar mijn zin te maken. Dus ik ga dat gesprek wel aan.
Dat gezegd hebbende blijft het natuurlijk niet normaal om zo in de stress te geraken van zoiets.... Dat is wel waarom ik dus komende week mijn afspraak bij de huisarts heb. Ook meteen reagerende op een vraag hierboven : ik heb geen burn-out, maar aan mijn instinct voel ik aan dat er ook niet bizar veel hoeft te gebeuren voordat dit wel het geval zou kunnen worden. Ik wil die afstand weer groter maken, de afstand tot een mogelijke burn - out. Maar ik weet dus niet of ik er dan in deze situatie al ernstig genoeg ''aan toe'' ben om voor een traject(je) bij een psych in aanmerking te komen. Dat gaan we komende week horen, ik houd jullie op de hoogte
Hij zei ook dat ik aan moet geven hoe ik mij voel. Wat hij ook nog zei, en daar heeft hij natuurlijk ook wel een beetje gelijk in, is dat het bedrijf waar ik dus ga beginnen mij natuurlijk heeft gevraagd of ik bij hen wil komen werken, omdat ze mijn kennis en ervaringsniveau goed kunnen gebruiken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik zelf eventjes kan bepalen wat ik wel- en niet nodig vind, maar ik kan prima zeggen : beste manager, ik heb er enorm veel zin in, maar ik ben aangenomen voor taak X, en nu word ik geacht meteen in mijn eerste week allemaal dingen gaan doen die daar eigenlijk niet toe behoren, althans : ik word voor karretjes gespannen waar ik in mijn vorige baan niet voor werd gespannen, en ik weet niet of mij dat bevalt.
Volgens hem zijn ze blij dat ik bij hen kom werken, dus zullen ze best bereid zijn om het mij naar mijn zin te maken. Dus ik ga dat gesprek wel aan.
Dat gezegd hebbende blijft het natuurlijk niet normaal om zo in de stress te geraken van zoiets.... Dat is wel waarom ik dus komende week mijn afspraak bij de huisarts heb. Ook meteen reagerende op een vraag hierboven : ik heb geen burn-out, maar aan mijn instinct voel ik aan dat er ook niet bizar veel hoeft te gebeuren voordat dit wel het geval zou kunnen worden. Ik wil die afstand weer groter maken, de afstand tot een mogelijke burn - out. Maar ik weet dus niet of ik er dan in deze situatie al ernstig genoeg ''aan toe'' ben om voor een traject(je) bij een psych in aanmerking te komen. Dat gaan we komende week horen, ik houd jullie op de hoogte
