Psyche
alle pijlers
Jeugdtrauma’s ?
zaterdag 5 juni 2021 om 19:28
Ik ben benieuwd of anderen ook ‘jeugdtrauma’s’ hebben. Of gebeurtenissen uit je jeugd die je nu op een andere manier bekijkt waardoor je je nu beseft dat het eigenlijk totaal niet door de beugel kon.
TO trapt af:
Ik ben op de basisschool (zo’n 25 jaar geleden nu) geslagen, geschopt en opgesloten door mijn leraar. Hij deed dit bij meerdere kinderen. Naar mijn weten heeft nooit iemand wat durven zeggen. Ik in ieder geval niet. Ik heb het heel lang weggestopt maar de laatste tijd droom ik er regelmatig over.
Het is niet zo dat ik er last van heb in mijn dagelijkse leven (dus echt een trauma is het ook niet). Ik wil er verder ook niets mee doen, de man is overleden inmiddels.
Misschien droom ik er over omdat mijn kinderen nu in dezelfde leeftijd komen. Ik kan niet geloven dat er in deze tijd zulke dingen gebeuren.
TO trapt af:
Ik ben op de basisschool (zo’n 25 jaar geleden nu) geslagen, geschopt en opgesloten door mijn leraar. Hij deed dit bij meerdere kinderen. Naar mijn weten heeft nooit iemand wat durven zeggen. Ik in ieder geval niet. Ik heb het heel lang weggestopt maar de laatste tijd droom ik er regelmatig over.
Het is niet zo dat ik er last van heb in mijn dagelijkse leven (dus echt een trauma is het ook niet). Ik wil er verder ook niets mee doen, de man is overleden inmiddels.
Misschien droom ik er over omdat mijn kinderen nu in dezelfde leeftijd komen. Ik kan niet geloven dat er in deze tijd zulke dingen gebeuren.
zaterdag 5 juni 2021 om 19:39
Wat een nare ervaring Peritau. Wij hadden op de lagere school ook zo’n leraar die het feitelijk allemaal niet aankon. Wil nu niet zeggen dat ik het goed praat, want die man had eigenlijk gewoon moeten stoppen met dat werk.
Ik had thuis wel problemen met een ouder die alcohol verslaafd was en wat dagelijks veel invloed had op de sfeer van het gezin. En nu nog steeds op mij.
Ennnn de schooltandarts die in een bus bij school stond. Nachtmerries!
Ik had thuis wel problemen met een ouder die alcohol verslaafd was en wat dagelijks veel invloed had op de sfeer van het gezin. En nu nog steeds op mij.
Ennnn de schooltandarts die in een bus bij school stond. Nachtmerries!
claudia2010 wijzigde dit bericht op 05-06-2021 19:56
1.91% gewijzigd
zaterdag 5 juni 2021 om 19:54
Niet zo heftig als jouw voorbeelden TO.
Maar ik (man trouwens) was als kind al erg lang. Rond mijn 11/12e werd ik vaak al 16 geschat. Stond ooit een keertje van afstand te kijken hoe ''grote jongens'' vuurwerk afstaken (vermoedelijk illegaal). Durfde dat zelf nog niet, Hell : ik sliep nog met een knuffel. Ik hoorde ook niet bij dat groepje. Zou nooit vergeten hoe een vent naar buiten kwam stormen en mij bij mijn nekvel greep omdat hij boos werd van de knallen. Dat is best wel intimiderend als je pas 11 bent. Die kerel was 50 ofzo. Ook bij een 16 jarige doe je dat niet, ,maar al helemaal niet bij een 11 jarige.
Ander ding is dat ik op mijn 13e een bijbaantje bij een hovenier had. Werd ik om 6 uur in de ochtend opgehaald, en dan ging je rijden naar de klant waar we die dag werkten. Zat ik echt met van die botte hoveniers (van 35+) soms wel 2 uur in de auto. En die hadden het doodleuk over neuken, hoe ze zich lieten pijpen door hun vrouw/vriendin en dat ik ook snel eens een meisje me moest laten pijpen. En toen ze merkten dat ik er niet echt over kon meepraten/niet echt op reageerden zeiden ze. ''HEEJOH je ben toch geen homo ofzo he!!! Is toch geil man???!!''
Ik was pas 13!. Waarschijnlijk waren zij dat ook even uit het oog verloren omdat ik al een boom van een joch was op die leeftijd, maar 13 blijft natuurlijk wel 13.
Geen trauma ofzo aan over gehouden, maar het komt zo nu en dan nog wel naar boven onder het motto : dat kon eigenlijk echt niet.
Maar ik (man trouwens) was als kind al erg lang. Rond mijn 11/12e werd ik vaak al 16 geschat. Stond ooit een keertje van afstand te kijken hoe ''grote jongens'' vuurwerk afstaken (vermoedelijk illegaal). Durfde dat zelf nog niet, Hell : ik sliep nog met een knuffel. Ik hoorde ook niet bij dat groepje. Zou nooit vergeten hoe een vent naar buiten kwam stormen en mij bij mijn nekvel greep omdat hij boos werd van de knallen. Dat is best wel intimiderend als je pas 11 bent. Die kerel was 50 ofzo. Ook bij een 16 jarige doe je dat niet, ,maar al helemaal niet bij een 11 jarige.
Ander ding is dat ik op mijn 13e een bijbaantje bij een hovenier had. Werd ik om 6 uur in de ochtend opgehaald, en dan ging je rijden naar de klant waar we die dag werkten. Zat ik echt met van die botte hoveniers (van 35+) soms wel 2 uur in de auto. En die hadden het doodleuk over neuken, hoe ze zich lieten pijpen door hun vrouw/vriendin en dat ik ook snel eens een meisje me moest laten pijpen. En toen ze merkten dat ik er niet echt over kon meepraten/niet echt op reageerden zeiden ze. ''HEEJOH je ben toch geen homo ofzo he!!! Is toch geil man???!!''
Ik was pas 13!. Waarschijnlijk waren zij dat ook even uit het oog verloren omdat ik al een boom van een joch was op die leeftijd, maar 13 blijft natuurlijk wel 13.
Geen trauma ofzo aan over gehouden, maar het komt zo nu en dan nog wel naar boven onder het motto : dat kon eigenlijk echt niet.
zaterdag 5 juni 2021 om 21:49
Wat een nare ervaring TO. Hier ook weleens de hoofdmeester een klasgenoot zien slaan. Dat heeft ook veel indruk gemaakt.
Ik heb helaas de ook nodige trauma’s waaronder misbruik en getuige zijn van een dodelijk motor ongeluk als kind. Dat laatste kan ik me nog precies voor me halen, hoe dat eruit zag. Ik was een jaar of 6/7 denk ik.
Kan trouwens best hoor, dat de leeftijd van je kinderen het triggeren. Ik herken dat wel. Gelukkig lijkt de kans dat zoiets nu nog gebeurt in het onderwijs me heel erg klein.
Ik heb helaas de ook nodige trauma’s waaronder misbruik en getuige zijn van een dodelijk motor ongeluk als kind. Dat laatste kan ik me nog precies voor me halen, hoe dat eruit zag. Ik was een jaar of 6/7 denk ik.
Kan trouwens best hoor, dat de leeftijd van je kinderen het triggeren. Ik herken dat wel. Gelukkig lijkt de kans dat zoiets nu nog gebeurt in het onderwijs me heel erg klein.
zaterdag 5 juni 2021 om 21:55
Hier ook wel jeugdtrauma’s zowel thuis als op school. Mijn vroegste trauma is van toen ik 2 was, en in een blijf van mijn huis zat met mijn moeder. Ik heb dat nooit als trauma gezien, tot mijn psycholoog er toch met emdr aan de slag wilde. Wat een paniek kwam er toen naar boven. In mijn jeugd zijn er veel dingen gebeurd die niet normaal waren, maar voor mij wel normaal voelde, want ik wist niet beter.
zaterdag 5 juni 2021 om 23:16
Ontzettend gepest op de lagere school. Een aantal incidenten kan ik nog zo voor de geest halen, waaronder die keer dat een van de vollere meisjes mij op de grond gooide, bovenop mij ging zitten en de jongens uit de klas mijn onderbroek probeerden uit te trekken. Díe paniek is me altijd bij gebleven.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
zaterdag 5 juni 2021 om 23:51
Ik heb er genoeg.. hele heftige jeugd gehad. Behandeling voor gehad. En alles was weggestopt langzaam kwam alles naar boven. Ptss aan overgehouden. Maar is nu weg dankzij GodPeritau schreef: ↑05-06-2021 19:28Ik ben benieuwd of anderen ook ‘jeugdtrauma’s’ hebben. Of gebeurtenissen uit je jeugd die je nu op een andere manier bekijkt waardoor je je nu beseft dat het eigenlijk totaal niet door de beugel kon.
TO trapt af:
Ik ben op de basisschool (zo’n 25 jaar geleden nu) geslagen, geschopt en opgesloten door mijn leraar. Hij deed dit bij meerdere kinderen. Naar mijn weten heeft nooit iemand wat durven zeggen. Ik in ieder geval niet. Ik heb het heel lang weggestopt maar de laatste tijd droom ik er regelmatig over.
Het is niet zo dat ik er last van heb in mijn dagelijkse leven (dus echt een trauma is het ook niet). Ik wil er verder ook niets mee doen, de man is overleden inmiddels.
Misschien droom ik er over omdat mijn kinderen nu in dezelfde leeftijd komen. Ik kan niet geloven dat er in deze tijd zulke dingen gebeuren.
zondag 6 juni 2021 om 00:24
Oh dat klinkt echt heftig. Wat kunnen kinderen toch naar en wreed zijn.Hasse88 schreef: ↑05-06-2021 23:16Ontzettend gepest op de lagere school. Een aantal incidenten kan ik nog zo voor de geest halen, waaronder die keer dat een van de vollere meisjes mij op de grond gooide, bovenop mij ging zitten en de jongens uit de klas mijn onderbroek probeerden uit te trekken. Díe paniek is me altijd bij gebleven.
zondag 6 juni 2021 om 00:35
zondag 6 juni 2021 om 00:37
Wat naar, TO. Sommige leerkrachten verdienen de titel "leerkracht" niet.
Ik werd in groep 1 en 5 gekleineerd door een juf (dezelfde). Had problemen met mijn motoriek, eten en was trager. Hiervoor werd ik vaak gestraft. Heb ook ASS, maar dat wist ik toen nog niet. In de pauze mocht ik weken lang niet buitenspelen, omdat ik mijn drinken niet op kon. Als iets niet lukte zei ze dat ik een baby was die niks kon. Soms dreigde dat ik niet naar huis mocht. Eten ging altijd al moeizaam bij mij, maar zij heeft het versterkt. Ik ontwikkelde in groep 5 slikangst en kon wekenlang alleen maar vloeibaar eten. Anders moest ik kokhalzen. Ook als ik het lustte. En kreeg angst voor eten in gezelschap. Want ik merkte dat anderen op me gingen letten en opmerkingen maakten over mijn eetgedrag. Dat ik zo langzaam, weinig en vies at. Door de zenuwen lukte het me niet om normaal te eten. Nog altijd vermijd ik etentjes zoveel mogelijk. Ook al is het kokhalzen al heel lang geleden, het paniekgevoel van dat ik bijna moet kan nog wel opspelen.
Die juf kleineerde elk kind dat "anders" was. Het verbaast me dat ze nog steeds op die school werkt.
Ook ben ik veel gepest in mijn puberteit. Hierdoor is mijn vertrouwen in mensen flink gedaald. In mijn volwassen leven niet meer gepest geweest, maar heb wel moeite met sociaal contact en vriendschappen. Mensen geven me nogal eens het gevoel dat ik niet mag zijn wie ik ben.
Ik werd in groep 1 en 5 gekleineerd door een juf (dezelfde). Had problemen met mijn motoriek, eten en was trager. Hiervoor werd ik vaak gestraft. Heb ook ASS, maar dat wist ik toen nog niet. In de pauze mocht ik weken lang niet buitenspelen, omdat ik mijn drinken niet op kon. Als iets niet lukte zei ze dat ik een baby was die niks kon. Soms dreigde dat ik niet naar huis mocht. Eten ging altijd al moeizaam bij mij, maar zij heeft het versterkt. Ik ontwikkelde in groep 5 slikangst en kon wekenlang alleen maar vloeibaar eten. Anders moest ik kokhalzen. Ook als ik het lustte. En kreeg angst voor eten in gezelschap. Want ik merkte dat anderen op me gingen letten en opmerkingen maakten over mijn eetgedrag. Dat ik zo langzaam, weinig en vies at. Door de zenuwen lukte het me niet om normaal te eten. Nog altijd vermijd ik etentjes zoveel mogelijk. Ook al is het kokhalzen al heel lang geleden, het paniekgevoel van dat ik bijna moet kan nog wel opspelen.
Die juf kleineerde elk kind dat "anders" was. Het verbaast me dat ze nog steeds op die school werkt.
Ook ben ik veel gepest in mijn puberteit. Hierdoor is mijn vertrouwen in mensen flink gedaald. In mijn volwassen leven niet meer gepest geweest, maar heb wel moeite met sociaal contact en vriendschappen. Mensen geven me nogal eens het gevoel dat ik niet mag zijn wie ik ben.
zondag 6 juni 2021 om 08:12
Wat ontzettend heftig. Ik kan me voorstellen dat je dat nog voor je ziet.
zondag 6 juni 2021 om 08:13
Wat ergHasse88 schreef: ↑05-06-2021 23:16Ontzettend gepest op de lagere school. Een aantal incidenten kan ik nog zo voor de geest halen, waaronder die keer dat een van de vollere meisjes mij op de grond gooide, bovenop mij ging zitten en de jongens uit de klas mijn onderbroek probeerden uit te trekken. Díe paniek is me altijd bij gebleven.
zondag 6 juni 2021 om 08:14
Wat fijn dat je bij een psycholoog terecht bent gekomen die je heeft kunnen helpen.Mrs_williams schreef: ↑05-06-2021 21:55Hier ook wel jeugdtrauma’s zowel thuis als op school. Mijn vroegste trauma is van toen ik 2 was, en in een blijf van mijn huis zat met mijn moeder. Ik heb dat nooit als trauma gezien, tot mijn psycholoog er toch met emdr aan de slag wilde. Wat een paniek kwam er toen naar boven. In mijn jeugd zijn er veel dingen gebeurd die niet normaal waren, maar voor mij wel normaal voelde, want ik wist niet beter.
En inderdaad, als kind weet je niet beter.
zondag 6 juni 2021 om 08:16
Wat naar dat ze nog steeds (op die school) werkt. Heb je er nooit over nagedacht om haar er mee te confronteren?hondenmens schreef: ↑06-06-2021 00:37Die juf kleineerde elk kind dat "anders" was. Het verbaast me dat ze nog steeds op die school werkt.
zondag 6 juni 2021 om 09:00
Je mag de OP eigenlijk nooit quotengewoon_corina schreef: ↑05-06-2021 23:51Ik heb er genoeg.. hele heftige jeugd gehad. Behandeling voor gehad. En alles was weggestopt langzaam kwam alles naar boven. Ptss aan overgehouden. Maar is nu weg dankzij God
zondag 6 juni 2021 om 09:53
Wel over nagedacht, maar het lijkt me niet slim. Ik acht de kans groot dat ze het gaat ontkennen of ik een rottige reactie krijg. Heb dat gezien in het programma "Gepest". Mijn nichtje (van stiefvaders kant) kreeg haar toen ik al 14 jaar van die school af was. Ze had verteld dat ik haar tante ben en sindsdien kreeg ze vaker straf. Die juf heeft me nooit gemogen en blijkbaar nog niet.
dinsdag 8 juni 2021 om 06:23
Ik heb ook heel veel in mijn jeugd meegemaakt, als 2 jarige in een huiselijk geweld situaties, genegeerd zijn, gepest hele kindertijd want tja mager en raar blijkbaar, non stop in angst stress veel slechte ervaringen met mannen gehad even kost gezegd, ik veel in geweld gezeten, ik heb c ptss veel emdr gehad en therapie nu niet meer maar ik merk helaas nu in werk situaties dat men mij anders behandeld en ook echt altijd wat aan te merken heb op mij onzeker, rot karakter en weet ik het op de hogeschool een docent kan nooit eens normaal tegen mij doen lijkt zich altijd te storen aan mij ik ben niets anders dan vriendelijk en respectvol geweest haalt ook altijd 1 student naar voren ja zij doet het beter zij dit zij zus dus je snapt hem al ik heb jaren aan mijn zelfbeeld moeten werken maar dit wordt steeds weer getriggert.
Hoe doen jullie dit?
Hoe doen jullie dit?
woensdag 9 juni 2021 om 19:55
@lavendel;
Met minder gevoel er in gaan staan en meer op ratio doen. M.a.w, hou het zakelijk.
Als jij je werk inhoudelijk goed doet en collegiaal (lees: vriendelijk en gezond behulpzaam) bent, valt er niets op jou aan te merken.
Waar het bij mij in werksituaties wel eens spaak loopt, is als ik te betrokken raak. Ook ben ik heel kritisch op mijzelf, dus ook over het werk van anderen (structurele fouten/luiheid/onkunde).
Ik ga me op een gegeven moment ergeren, en vervolgens uit emotie “even vertellen wat ik er van vind.”
Ik ben veel vaker lief, meewerkend en een harde werker, maar mijn uitbarsting blijft vooral hangen. Ik heb dus geleerd dat ik gewoon niet tot tien moet tellen, maar twee weken moet wachten voordat ik mijn mening geef over bepaalde dingen.
Met minder gevoel er in gaan staan en meer op ratio doen. M.a.w, hou het zakelijk.
Als jij je werk inhoudelijk goed doet en collegiaal (lees: vriendelijk en gezond behulpzaam) bent, valt er niets op jou aan te merken.
Waar het bij mij in werksituaties wel eens spaak loopt, is als ik te betrokken raak. Ook ben ik heel kritisch op mijzelf, dus ook over het werk van anderen (structurele fouten/luiheid/onkunde).
Ik ga me op een gegeven moment ergeren, en vervolgens uit emotie “even vertellen wat ik er van vind.”
Ik ben veel vaker lief, meewerkend en een harde werker, maar mijn uitbarsting blijft vooral hangen. Ik heb dus geleerd dat ik gewoon niet tot tien moet tellen, maar twee weken moet wachten voordat ik mijn mening geef over bepaalde dingen.
donderdag 10 juni 2021 om 09:24
Dank je probeer het wel!Noia schreef: ↑09-06-2021 19:55@lavendel;
Met minder gevoel er in gaan staan en meer op ratio doen. M.a.w, hou het zakelijk.
Als jij je werk inhoudelijk goed doet en collegiaal (lees: vriendelijk en gezond behulpzaam) bent, valt er niets op jou aan te merken.
Waar het bij mij in werksituaties wel eens spaak loopt, is als ik te betrokken raak. Ook ben ik heel kritisch op mijzelf, dus ook over het werk van anderen (structurele fouten/luiheid/onkunde).
Ik ga me op een gegeven moment ergeren, en vervolgens uit emotie “even vertellen wat ik er van vind.”
Ik ben veel vaker lief, meewerkend en een harde werker, maar mijn uitbarsting blijft vooral hangen. Ik heb dus geleerd dat ik gewoon niet tot tien moet tellen, maar twee weken moet wachten voordat ik mijn mening geef over bepaalde dingen.
Ja je kropt het op is idd ook niet goed soms ook mijn valkuil.
Maar ik heb mij zelf ook beloofd niet in werk situaties te blijven als het blijft wringen.
dinsdag 15 juni 2021 om 14:11
Hier ook de nodige trauma's... Helaas.
Een heel afwezige vader die bier drinken boven een gezellig weekendje met zijn kinderen koos... Ouders die heel veel ruzie maakten al dan niet door alcohol. Diezelfde vader die zijn eigen kinderen emotioneel kapot maakte. Niets was goed genoeg, hij had altijd gelijk, altijd verantwoorden, ....
Rond mijn 8-10 jaar ben ik enorm gepest geweest door 2 jongens op school. Schoppen, slaan, koeken uitspuwen op mij, lelijke woorden, ....
Op mijn 11de ben ik aangerand geweest door mijn grootvader (vader van mijn vader). Ik heb dit een 5-tal jaar verzwegen en toen ik het tijdens een ruzie met mijn vader tegen hem zei, werd er niets mee gedaan. Hij heeft zijn zus hierover gebeld maar zij heeft hem doen zwijgen en hij heeft daar mooi naar geluisterd. Jaren zijn voorbij gegaan. Met ouder worden ben ik daar echt meer en meer last van beginnen krijgen en heb ik begin dit jaar een mail naar de hele familie gestuurd met mijn verhaal, zodat iedereen het eindelijk wist. Er is niets mee gedaan.
Alle kleinkinderen hebben van diezelfde grootvader een mooi sommetje geld gekregen onlangs maar ik niet, want ik ga al jaren niet meer op bezoek door wat hij mij heeft aangedaan. Mijn vader heeft wederom niet gehandeld.
Ik ben na een relatie van 3 jaar op 18-jarige leeftijd verkracht geweest door mijn ex-lief, bij de politie geweest maar door gebrek aan bewijs en tegenwoord want ja we waren nog maar net uit elkaar en jong dus misschien wou ik het eigenlijk wel, niets mee gedaan.
Soms verbaas ik mezelf dat ik mentaal gewoon niet gecrasht ben op een bepaald moment.
-> over die aanranding: ik ga hiervoor wel hulp gaan zoeken binnenkort want ik kan dit gewoon niet verwerken en zoals ik zei, met ouder worden heb ik het echt soms heel moeilijk. Ik ben ook op een leeftijd gekomen dat ik kinderen wil en net om die reden gaat het mentaal niet. De angst en het trauma zelf komen dan heel erg naar boven.
Een heel afwezige vader die bier drinken boven een gezellig weekendje met zijn kinderen koos... Ouders die heel veel ruzie maakten al dan niet door alcohol. Diezelfde vader die zijn eigen kinderen emotioneel kapot maakte. Niets was goed genoeg, hij had altijd gelijk, altijd verantwoorden, ....
Rond mijn 8-10 jaar ben ik enorm gepest geweest door 2 jongens op school. Schoppen, slaan, koeken uitspuwen op mij, lelijke woorden, ....
Op mijn 11de ben ik aangerand geweest door mijn grootvader (vader van mijn vader). Ik heb dit een 5-tal jaar verzwegen en toen ik het tijdens een ruzie met mijn vader tegen hem zei, werd er niets mee gedaan. Hij heeft zijn zus hierover gebeld maar zij heeft hem doen zwijgen en hij heeft daar mooi naar geluisterd. Jaren zijn voorbij gegaan. Met ouder worden ben ik daar echt meer en meer last van beginnen krijgen en heb ik begin dit jaar een mail naar de hele familie gestuurd met mijn verhaal, zodat iedereen het eindelijk wist. Er is niets mee gedaan.
Alle kleinkinderen hebben van diezelfde grootvader een mooi sommetje geld gekregen onlangs maar ik niet, want ik ga al jaren niet meer op bezoek door wat hij mij heeft aangedaan. Mijn vader heeft wederom niet gehandeld.
Ik ben na een relatie van 3 jaar op 18-jarige leeftijd verkracht geweest door mijn ex-lief, bij de politie geweest maar door gebrek aan bewijs en tegenwoord want ja we waren nog maar net uit elkaar en jong dus misschien wou ik het eigenlijk wel, niets mee gedaan.
Soms verbaas ik mezelf dat ik mentaal gewoon niet gecrasht ben op een bepaald moment.
-> over die aanranding: ik ga hiervoor wel hulp gaan zoeken binnenkort want ik kan dit gewoon niet verwerken en zoals ik zei, met ouder worden heb ik het echt soms heel moeilijk. Ik ben ook op een leeftijd gekomen dat ik kinderen wil en net om die reden gaat het mentaal niet. De angst en het trauma zelf komen dan heel erg naar boven.
kaboeki wijzigde dit bericht op 15-06-2021 14:15
4.59% gewijzigd
