Psyche
alle pijlers
Kortsluiting omzetten in rust [lege OP]
woensdag 5 april 2023 om 20:28
Ik raak al in de stress als ik alleen maar lees wat voor levensveranderende gebeurtenissen je allemaal hebt meegemaakt de afgelopen vijf jaar. Goed dat je hulp hebt gezocht om nu wel pas op de plaats te maken. Ik hoop dat zowel jij als je man inzien dat dit een enorm heftige tijd is geweest en dat jullie beiden andere keuzes zullen maken.
Er zijn hier vast vrouwen die je goeie tips kunnen geven. Sterkte!
Er zijn hier vast vrouwen die je goeie tips kunnen geven. Sterkte!
woensdag 5 april 2023 om 20:45
Herkenbaar.
Allergrootste tip voor nu:
Zorg dat je het na een uitbarsting goedmaakt. Je partner kan er opzich wel tegen (krijgt van mij ook wel eens een sorry) maar je kinderen moeten weer even gezien, gehoord en gevoeld worden. Omhels ze even. Zeg even dat je het even lastig had maar dat het nu weer goed is.
Zo bleef ik een tijdlang staande zonder het gevoel te hebben dat mijn kind eronder leed en na het knuffelen voelde ik mijzelf ook weer een stuk beter. Inmiddels, na flinke behandeling, is alles weer helemaal goed maar zet ik ‘m nog wel eens in.
Knuffelen, contact maken, verontschuldigen (het ligt niet aan jou, mama is gewoon eventjes vol in haar hoofd).
Komt goed
Zorg dat je je blijft melden bij de psycholoog ookal sta je op de wachtlijst (zeg dat je 2 kindjes hebt en het écht even niet meer redt). Vaak schuiven ze dan wel wat!
Allergrootste tip voor nu:
Zorg dat je het na een uitbarsting goedmaakt. Je partner kan er opzich wel tegen (krijgt van mij ook wel eens een sorry) maar je kinderen moeten weer even gezien, gehoord en gevoeld worden. Omhels ze even. Zeg even dat je het even lastig had maar dat het nu weer goed is.
Zo bleef ik een tijdlang staande zonder het gevoel te hebben dat mijn kind eronder leed en na het knuffelen voelde ik mijzelf ook weer een stuk beter. Inmiddels, na flinke behandeling, is alles weer helemaal goed maar zet ik ‘m nog wel eens in.
Knuffelen, contact maken, verontschuldigen (het ligt niet aan jou, mama is gewoon eventjes vol in haar hoofd).
Komt goed
Zorg dat je je blijft melden bij de psycholoog ookal sta je op de wachtlijst (zeg dat je 2 kindjes hebt en het écht even niet meer redt). Vaak schuiven ze dan wel wat!
stephanie05 wijzigde dit bericht op 05-04-2023 20:46
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
3.75% gewijzigd
woensdag 5 april 2023 om 21:47
Ook herkenbaar. Ook de 'karakters' zoals je omschrijft. Ik heb veel aan schematherapie gehad. Je staat al op de wachtlijst, maar mocht je intussen wat informatie hierover willen, dan kan ik je het boek 'Patronen doorbreken' van Hannie van Genderen aanraden (ook te leen bij de bieb).
Kan je partner je niet helpen of de kindjes een dagje/weekend uit logeren bij bvb opa/oma? Dan kun je je een beetje opladen, even ontzorgen en wat fijns voor jezelf doen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel
Je hebt veel te verduren gehad de afgelopen tijd.
Kan je partner je niet helpen of de kindjes een dagje/weekend uit logeren bij bvb opa/oma? Dan kun je je een beetje opladen, even ontzorgen en wat fijns voor jezelf doen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel
Je hebt veel te verduren gehad de afgelopen tijd.
ik heb gezegd
woensdag 5 april 2023 om 22:03
Wat vervelend! Maar knap dat je zelf inziet dat het zo niet meer gaat en hulp zoekt!
En voor nu vooral zorgen dat de kinderen er niet de dupe van worden. Want ik begrijp goed dat je je afsluit of dat je boos wordt, maar kinderen begrijpen dit niet en dat kan onveilig voelen. Dus voor nu, misschien ook met je sociale netwerk en partner, kijken hoe je dit kan voorkomen. Misschien meer tijd voor jezelf, hulp op momenten dat het je even teveel wordt, iemand die je even een middagje kan ontlasten? Neem je tijd voor jezelf om iets leuks te doen en/of even niet moeder te hoeven zijn?
En het is misschien vanzelfsprekend, maar wacht voor een derde eventueel totdat het mentaal weer wat beter gaat.
En voor nu vooral zorgen dat de kinderen er niet de dupe van worden. Want ik begrijp goed dat je je afsluit of dat je boos wordt, maar kinderen begrijpen dit niet en dat kan onveilig voelen. Dus voor nu, misschien ook met je sociale netwerk en partner, kijken hoe je dit kan voorkomen. Misschien meer tijd voor jezelf, hulp op momenten dat het je even teveel wordt, iemand die je even een middagje kan ontlasten? Neem je tijd voor jezelf om iets leuks te doen en/of even niet moeder te hoeven zijn?
En het is misschien vanzelfsprekend, maar wacht voor een derde eventueel totdat het mentaal weer wat beter gaat.
woensdag 5 april 2023 om 22:22
Nee, sorry, maar ik ben het hier echt niet mee eens. Je bedoelt het ongetwijfeld heel lief, om to een hart onder de riem te steken, maar ze komt hopelijk ook juist op een anoniem forum voor eerlijkheid, dus ik hoop dat to het op waarde schat.Stephanie05 schreef: ↑05-04-2023 20:45Herkenbaar.
Allergrootste tip voor nu:
Zorg dat je het na een uitbarsting goedmaakt. Je partner kan er opzich wel tegen (krijgt van mij ook wel eens een sorry) maar je kinderen moeten weer even gezien, gehoord en gevoeld worden. Omhels ze even. Zeg even dat je het even lastig had maar dat het nu weer goed is.
Zo bleef ik een tijdlang staande zonder het gevoel te hebben dat mijn kind eronder leed en na het knuffelen voelde ik mijzelf ook weer een stuk beter. Inmiddels, na flinke behandeling, is alles weer helemaal goed maar zet ik ‘m nog wel eens in.
Knuffelen, contact maken, verontschuldigen (het ligt niet aan jou, mama is gewoon eventjes vol in haar hoofd).
Komt goed
Nee, je partner kan er niet op zich wel tegen. Zoiets holt je relatie langzaam uit. En de kinderen begrijpen er helemaal niets van, en leren zo alleen maar hoe onberekenbaar de gemoedstoestand van mama is. Dat is echt niet oké.
Een baby of dreumes begrijpt toch niet dat mama vol is in haar hoofd?
To, goed dat je ziet dat het een probleem is, want dat is het. Nee, dat maakt je geen slechte moeder, juist niet. Je ziet dat het niet werkt en je doet je best om het beter te krijgen. Kan er spoed achter die psycholoog komen? Of kan in de tussentijd de praktijkondersteuner iets betekenen?
donderdag 6 april 2023 om 05:48
Dit is geen tip. Dit is schadelijk gedrag goedpraten. Een uitbarsting is onveilig voor kinderen en dat los je niet op met een knuffeltje achteraf. Een kind begrijpt niet dat mama eventjes vol is in haar hoofd. Een kind moet gewoon kunnen bouwen op mama.Stephanie05 schreef: ↑05-04-2023 20:45Herkenbaar.
Allergrootste tip voor nu:
Zorg dat je het na een uitbarsting goedmaakt. Je partner kan er opzich wel tegen (krijgt van mij ook wel eens een sorry) maar je kinderen moeten weer even gezien, gehoord en gevoeld worden. Omhels ze even. Zeg even dat je het even lastig had maar dat het nu weer goed is.
Zo bleef ik een tijdlang staande zonder het gevoel te hebben dat mijn kind eronder leed en na het knuffelen voelde ik mijzelf ook weer een stuk beter. Inmiddels, na flinke behandeling, is alles weer helemaal goed maar zet ik ‘m nog wel eens in.
Knuffelen, contact maken, verontschuldigen (het ligt niet aan jou, mama is gewoon eventjes vol in haar hoofd).
Komt goed
En je partner trouwens ook. Sorry is geen oplossing. Sorry is een slap excuus.
TO, kun je misschien zolang je op de wachtlijst staat ondersteuning krijgen van de POH-GGZ? Het klinkt alsof je al behoorlijk geholpen zou zijn (op de korte termijn) met wat praktische handvatten voor als het mis dreigt te gaan.
donderdag 6 april 2023 om 06:38
Anntie schreef: ↑06-04-2023 06:12Dankjulliewel voor jullie eerlijke reacties. Sorry zeggen, knuffelen en contact maken doe ik zeker! Zowel met kind als partner, voel me zo schuldig en vind het zo oneerlijk naar hun allemaal. Zij kunnen er niets aan doen en ik deel, helaas, de mening dat dit geen veilige basis is. Ook niet voor mijn partner, niemand zou gespannen moeten zijn in hun eigen huis. Hier ben ik me ook zeker van bewust en maakt het nog moeilijker want ik ben hun moeder en vrouw, hun thuis. De shit van de wereld zouden ze hier moeten kunnen verwerken. Niet nog meer shit krijgen. Ik vertel vooral mijn kleuter ook dat hij moet zijn wie hij is, dat het aan mij ligt, maar ik zie inderdaad dat hij het niet begrijpt -hartstikke logisch, het kind is 4.
Het stomme is ook dat het dan dagen goed gaat, we hebben het dan echt fijn. Maar dat kost me oprecht echt zoveel energie, want het is een strijd in mijn hoofd.
Momenteel loop ik bij de praktijkbegeleider, met haar handvaten is het ook zeker al wel minder geworden. Ik wil het niet bagatelliseren maar ik ben echt geen monster, ergens zit die leuke, spontane, liefdevolle vrouw. Maar het is soms zo moeilijk om haar op de voorgrond te houden en de wisselingen zijn ook niet goed voor mijn eigen gezondheid, ben toch wel een poosje bezig om het te accepteren, maar meer met schuldig voelen en het goed willen maken. En dat kan alleen door te laten zien dat het niet meer gebeurd.
Julie berichten komen binnen, want ergens had ik de (valse) hoop denk ik dat het nog wel meeviel. Het boek is ook besteld, de schema therapie klinkt wel als een goed iets.
Mijn reactie leest harder dan ik bedoelde. Dat was vooral op die poster gericht waar ik op reageerde, want dat bagatelliseren helpt jou niet. Maar je klinkt alsof je heel hard je best doet. Ik hoop dat je jezelf snel weer terugvindt.
Overigens zeg je dat een paar dagen vrij nemen/je ziek melden niets oplost. Op de lange termijn klopt dat denk ik, maar je moet nu ook met de korte termijn bezig. Je mag jezelf die rust gunnen, ook al is het maar een paar dagen. Dan kan de wereld er weer iets leuker uitzien.
donderdag 6 april 2023 om 06:56
Hopelijk krijg je door hier te ontladen wat erkenning voor het web waarin je verstrikt zit. Ik lees hoe je je best doet!
Is het een optie om kids naar opvang te doen, zodat je momenten van eigen hersteltijd krijgt? Want ook al slapen ze, als moeder sta je 24uur op scherp. En je hebt hersteltijd nodig!!! In je eigen huis met gewoon niemand om je heen.
Is het een optie om kids naar opvang te doen, zodat je momenten van eigen hersteltijd krijgt? Want ook al slapen ze, als moeder sta je 24uur op scherp. En je hebt hersteltijd nodig!!! In je eigen huis met gewoon niemand om je heen.
donderdag 6 april 2023 om 07:47
Naar voor je TO dat je in deze situatie zit. Zelf ook recent thuis gezeten met burn-out, fysiek ging het niet meer.
Scheelde voor mij wel dat ik geen kinderen heb.
Enige tip die ik je kan geven uit eigen ervaring is zoveel mogelijk afspraken/verplichtingen beperken/schrappen.
Ik weet jullie (financiële) situatie niet, maar hier paar ideeën/tips.
- Neem een huishouder, zodat je meer tijd over houd.
- Als je maaltijd kookt, kook dan voor 2 of meerdere dagen, scheelt tijd.
- neem 1 dag me-time, waarin niets moet en alles mag.
- Zeg vaker nee tegen afspraken die je geen energie geven.
- veel knuffelen, maar dat doe je al
- Schrijf eens op wat je energie geeft en zorg dat je dat meer toevoegt in je leven
Mijn algemene tip is eigenlijk om te kijken hoe je dingen die je geen energie geven of tijd kosten anders te verdelen of te schrappen.
Hopelijk heb je iets aan deze tips.
Voor mij heeft yoga en meditatie (body scan) ook geholpen tegen stress en spanning in het lichaam. Natuurlijk is dit voor iedereen anders.
Scheelde voor mij wel dat ik geen kinderen heb.
Enige tip die ik je kan geven uit eigen ervaring is zoveel mogelijk afspraken/verplichtingen beperken/schrappen.
Ik weet jullie (financiële) situatie niet, maar hier paar ideeën/tips.
- Neem een huishouder, zodat je meer tijd over houd.
- Als je maaltijd kookt, kook dan voor 2 of meerdere dagen, scheelt tijd.
- neem 1 dag me-time, waarin niets moet en alles mag.
- Zeg vaker nee tegen afspraken die je geen energie geven.
- veel knuffelen, maar dat doe je al
- Schrijf eens op wat je energie geeft en zorg dat je dat meer toevoegt in je leven
Mijn algemene tip is eigenlijk om te kijken hoe je dingen die je geen energie geven of tijd kosten anders te verdelen of te schrappen.
Hopelijk heb je iets aan deze tips.
Voor mij heeft yoga en meditatie (body scan) ook geholpen tegen stress en spanning in het lichaam. Natuurlijk is dit voor iedereen anders.
donderdag 6 april 2023 om 07:58
Herkenbaar, een tijd geleden weliswaar. Ik ben toen geholpen met schematherapie, waar je je behoeften beter leert herkennen. Zo te lezen ga je constant over je eigen grenzen heen.
Op korte termijn, wat bij mij helpt tegenwoordig als alles bij elkaar komt, is plannen. Waar ontspan je van en waar kun je dat realiseren? Waar kan je man de zorg wegnemen? Wat kun je schrappen?
Ik voelde me er vroeger schuldig om, tegenwoordig is het credo: ik moet eerst voor mezelf zorgen voordat ik voor andere kan zorgen. Dat gaat voor iedereen op, dus ook voor jou. Dus pak die agenda er eens bij!
Op korte termijn, wat bij mij helpt tegenwoordig als alles bij elkaar komt, is plannen. Waar ontspan je van en waar kun je dat realiseren? Waar kan je man de zorg wegnemen? Wat kun je schrappen?
Ik voelde me er vroeger schuldig om, tegenwoordig is het credo: ik moet eerst voor mezelf zorgen voordat ik voor andere kan zorgen. Dat gaat voor iedereen op, dus ook voor jou. Dus pak die agenda er eens bij!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
