Psyche
alle pijlers
Lastige keuzes. Of gewoon dóen?
maandag 15 september 2008 om 11:26
Hey Kym
Go for it!
Ik kan me je zorgen voorstellen maar als de kans zich nu voordoet en je toch al een tijdje wat "zoekend" bent....
Je kunt altijd weer terug en ook dan doen zich wel nieuwe kansen/mogelijkheden voor in NL.
Je vaste lasten kun je verlichten door je huis te verhuren (als je een huis hebt) en de rest is vaak goed te regelen als je een tijdje weggaat. (verzekeringen enzo)
Wel op tijd mee beginnen (met regelen).
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan dan spijt van iets wat je niet hebt gedaan.
A
Go for it!
Ik kan me je zorgen voorstellen maar als de kans zich nu voordoet en je toch al een tijdje wat "zoekend" bent....
Je kunt altijd weer terug en ook dan doen zich wel nieuwe kansen/mogelijkheden voor in NL.
Je vaste lasten kun je verlichten door je huis te verhuren (als je een huis hebt) en de rest is vaak goed te regelen als je een tijdje weggaat. (verzekeringen enzo)
Wel op tijd mee beginnen (met regelen).
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan dan spijt van iets wat je niet hebt gedaan.
A
maandag 15 september 2008 om 11:09
Hoi,
Ik heb wel vaker topics geopend en als je deze allemaal naast elkaar zet wordt al snel duidelijk dat ik momenteel enigzins vertwijfeld ben wat betreft mijn leventje. Op zich de zaken goed voor elkaar hoor, maar zo ontzettend aan het bedenken wat ik nu eigenlijk wil etc.
Op mijn werk (gezondheidszorg) lopen dingen niet altijd zoals ik zou willen en vaak frustreert me dit nogal. Het vreet energie en ik denk over een studie/richting waarin ik meer met mijn kwaliteiten kan. Echter, op de korte termijn heeft mijn werkgever me hierin niets te bieden. Beetje een domper dus.
Gelukkig ben ik wel iemand die van aanpakken weet en al lange tijd heb ik wat lopen bij een internatonale hulporganisatie. Kans op uitzending naar een ontwikkelingsland zit in de pijplijn, alleen grote onzekerheid over wannéér precies. Er kan me niks gegarandeerd worden en ondanks het feit dat ik een aanbod dus direkt aan zou nemen, voelt het nu als heel onzeker en heb ik het gevoel geen andere plannen te maken hier. Heb dit overigens ook al aangegeven bij ze en een laatste balletje opgegooid (een voorstel zodat ik weet waar ik aan toe ben) waar ze hopelijk deze week nog op ingaan.
Maar goed, dan is er nog meer. Ook zijn de natuur en dieren mijn passie en droom ik ook van een (tijdelijk) leven waarin deze twee aspecten op voorgrond staan. Bijvoorbeeld binnen een stal of manege in het buitenland waar ik de paarden kan trainen en veel buiten kan zijn. Draagt weinig bij aan mijn huidige carrière, daar ben ik me van bewust, maar toch lokt het. Al is het maar voor even, zoals ik al schreef.
Het gekke is dat dingen zich vaak ook als vanzelf lijken aan te dienen in mijn leven; Ik heb al veel geluk gehad door de selectie te komen bij die hulporganisatie bijvoorbeeld. Maar ook mijn huidige baan waar ik via netwerken ingerold ben. Ook heb ik nog andere projectjes lopen waar ik vanuit mijn professie mee bezig ben, voor maar enkele uren per week, dat wel.
En wat gebeurde er nu afgelopen week? Een kennis van me die in het buitenland woont vertelde me op zoek te zijn naar iemand die tegen kost en inwoning kan deelnemen aan hun bedrijf en dan met name om voor de dieren te zorgen en de paarden te trainen. Ik stond werkelijk te klapperen met mijn oren; dolenthousiast werd ik natuurlijk! Ze wonen heel vrij, prachtig. Iets waar ik nu van droom, maar wat dus werkelijkheid zou kunnen worden. Iets waarvan ik zeker kan zijn, de keus is slechts aan mij.
Maar goed, keuzes zijn zo lastig merk ik. Want nu dient zich wel deze fantastische kans aan, maar wat moet ik hier dan met mijn baan? Verhuren, net zoals ik van plan was als ik op uitzending zou gaan? Bij de kennis kost het me niets, maar ik heb wel mijn vaste lasten hier die ik zal moeten kunnen bekostigen. etc. etc.
En hoe lang zal ik dan gaan?
Allemaal vragen die me nu al een tijdje bezighouden. Enerzijds denk ik; gáán, gaaf, leuk, een kans! Anderzijds zie ik al snel weer allemaal beren op de weg.
Een heel verhaal geworden zie ik, hopelijk weerhoudt het anderen hier er niet van om te reageren. Vind reacties van anderen namelijk altijd fijn, zet mij ook weer aan het denken.
Ik ben erg benieuwd naar jullie idee hierover en misschien hebben jullie een goed advies?
Bedankt.
Kym
Ik heb wel vaker topics geopend en als je deze allemaal naast elkaar zet wordt al snel duidelijk dat ik momenteel enigzins vertwijfeld ben wat betreft mijn leventje. Op zich de zaken goed voor elkaar hoor, maar zo ontzettend aan het bedenken wat ik nu eigenlijk wil etc.
Op mijn werk (gezondheidszorg) lopen dingen niet altijd zoals ik zou willen en vaak frustreert me dit nogal. Het vreet energie en ik denk over een studie/richting waarin ik meer met mijn kwaliteiten kan. Echter, op de korte termijn heeft mijn werkgever me hierin niets te bieden. Beetje een domper dus.
Gelukkig ben ik wel iemand die van aanpakken weet en al lange tijd heb ik wat lopen bij een internatonale hulporganisatie. Kans op uitzending naar een ontwikkelingsland zit in de pijplijn, alleen grote onzekerheid over wannéér precies. Er kan me niks gegarandeerd worden en ondanks het feit dat ik een aanbod dus direkt aan zou nemen, voelt het nu als heel onzeker en heb ik het gevoel geen andere plannen te maken hier. Heb dit overigens ook al aangegeven bij ze en een laatste balletje opgegooid (een voorstel zodat ik weet waar ik aan toe ben) waar ze hopelijk deze week nog op ingaan.
Maar goed, dan is er nog meer. Ook zijn de natuur en dieren mijn passie en droom ik ook van een (tijdelijk) leven waarin deze twee aspecten op voorgrond staan. Bijvoorbeeld binnen een stal of manege in het buitenland waar ik de paarden kan trainen en veel buiten kan zijn. Draagt weinig bij aan mijn huidige carrière, daar ben ik me van bewust, maar toch lokt het. Al is het maar voor even, zoals ik al schreef.
Het gekke is dat dingen zich vaak ook als vanzelf lijken aan te dienen in mijn leven; Ik heb al veel geluk gehad door de selectie te komen bij die hulporganisatie bijvoorbeeld. Maar ook mijn huidige baan waar ik via netwerken ingerold ben. Ook heb ik nog andere projectjes lopen waar ik vanuit mijn professie mee bezig ben, voor maar enkele uren per week, dat wel.
En wat gebeurde er nu afgelopen week? Een kennis van me die in het buitenland woont vertelde me op zoek te zijn naar iemand die tegen kost en inwoning kan deelnemen aan hun bedrijf en dan met name om voor de dieren te zorgen en de paarden te trainen. Ik stond werkelijk te klapperen met mijn oren; dolenthousiast werd ik natuurlijk! Ze wonen heel vrij, prachtig. Iets waar ik nu van droom, maar wat dus werkelijkheid zou kunnen worden. Iets waarvan ik zeker kan zijn, de keus is slechts aan mij.
Maar goed, keuzes zijn zo lastig merk ik. Want nu dient zich wel deze fantastische kans aan, maar wat moet ik hier dan met mijn baan? Verhuren, net zoals ik van plan was als ik op uitzending zou gaan? Bij de kennis kost het me niets, maar ik heb wel mijn vaste lasten hier die ik zal moeten kunnen bekostigen. etc. etc.
En hoe lang zal ik dan gaan?
Allemaal vragen die me nu al een tijdje bezighouden. Enerzijds denk ik; gáán, gaaf, leuk, een kans! Anderzijds zie ik al snel weer allemaal beren op de weg.
Een heel verhaal geworden zie ik, hopelijk weerhoudt het anderen hier er niet van om te reageren. Vind reacties van anderen namelijk altijd fijn, zet mij ook weer aan het denken.
Ik ben erg benieuwd naar jullie idee hierover en misschien hebben jullie een goed advies?
Bedankt.
Kym
maandag 15 september 2008 om 11:30
Een vraag: hoe ga je jezelf onderhouden als je op het aanbod ingaat? Moet je dan een bijbaantje zoeken om zakgeld te hebben en af en toe naar Nederland te kunnen reizen?
Ik denk eerlijk gezegd dat je wel op meer plekken terecht kan om mee te helpen tegen kost en inwoning. Veel paardenhouders zullen best een bijna-gratis fulltime hulp willen hebben.
Aangezien het tamelijk vrijblijvend klinkt (want geen salaris), kun je het ook tijdelijk doen, tot je een aanbod van die hulporganisatie krijgt. Ik zou wel ten minste een zakgeld bedingen, anders gaat het je nog geld kosten, terwijl je daar wel werkt!
En een opmerking: het is geen geluk dat jij door een selectie heen komt hoor, dat is puur op je capaciteiten en kwaliteiten gebaseerd. Als het maar slechts weinig mensen lukt, zegt dat des te meer over jou!
dubio
Ik denk eerlijk gezegd dat je wel op meer plekken terecht kan om mee te helpen tegen kost en inwoning. Veel paardenhouders zullen best een bijna-gratis fulltime hulp willen hebben.
Aangezien het tamelijk vrijblijvend klinkt (want geen salaris), kun je het ook tijdelijk doen, tot je een aanbod van die hulporganisatie krijgt. Ik zou wel ten minste een zakgeld bedingen, anders gaat het je nog geld kosten, terwijl je daar wel werkt!
En een opmerking: het is geen geluk dat jij door een selectie heen komt hoor, dat is puur op je capaciteiten en kwaliteiten gebaseerd. Als het maar slechts weinig mensen lukt, zegt dat des te meer over jou!
dubio
Ga in therapie!
maandag 15 september 2008 om 11:45
Hoi,
Bedankt voor jullie reacties. Voor jullie beide reacties valt natuurlijk wat te zeggen inderdaad. Precies mijn dilemma ook dus; ervoor gaan of toch eens goed erover denken? Ben alleen zo bang dat van alleen denken (wat ik nu vooral doe) nergens kom.
Wat jij zegt Dubiootje is ook zo; ik zal mezelf moeten zien te onderhouden, want alleen van kost en inwoning kan ik niet leven denk ik inderdaad. Het zakgeld-idee is wel een optie inderdaad. Kan het eens in de groep gooien.
Wat je verder zegt is natuurlijk ook waar; natuurlijk hoop ik op mijn kwaliteiten gekozen te zijn door de hulporganisatie. Waarschijnlijk ben ik te bescheiden.
Ook is het waar dat dergelijk werk vast op veel plekken in de wereld te verrichten valt, alleen met de paardenwereld is het nu eenmaal zo dat het heftig en oneerlijk wereldje kan zijn. Je weet nooit waar je terecht komt. Bij deze kennis weet ik dat wel. Ik ben er 100% zeker van dat ik niet uitgebuit word en mijn vrije tijd zal hebben (veel zelfs).
Ik heb inderdaad mijn (koop)huis dat ik zal moeten verhuren, maar via bijv. een Rotsvastgroep moet dat lukken lijkt me.
Ook is er nog mijn huidige baan; ik zie er nu al tegenop om te moeten vertrekken, of nee; om dat te moeten zeggen. Ben een twijfelaar daarin en een beetje onzeker denk ik. Groot loyaliteitsgevoel.
Ook lastig dus!
Bedankt voor jullie reacties. Voor jullie beide reacties valt natuurlijk wat te zeggen inderdaad. Precies mijn dilemma ook dus; ervoor gaan of toch eens goed erover denken? Ben alleen zo bang dat van alleen denken (wat ik nu vooral doe) nergens kom.
Wat jij zegt Dubiootje is ook zo; ik zal mezelf moeten zien te onderhouden, want alleen van kost en inwoning kan ik niet leven denk ik inderdaad. Het zakgeld-idee is wel een optie inderdaad. Kan het eens in de groep gooien.
Wat je verder zegt is natuurlijk ook waar; natuurlijk hoop ik op mijn kwaliteiten gekozen te zijn door de hulporganisatie. Waarschijnlijk ben ik te bescheiden.
Ook is het waar dat dergelijk werk vast op veel plekken in de wereld te verrichten valt, alleen met de paardenwereld is het nu eenmaal zo dat het heftig en oneerlijk wereldje kan zijn. Je weet nooit waar je terecht komt. Bij deze kennis weet ik dat wel. Ik ben er 100% zeker van dat ik niet uitgebuit word en mijn vrije tijd zal hebben (veel zelfs).
Ik heb inderdaad mijn (koop)huis dat ik zal moeten verhuren, maar via bijv. een Rotsvastgroep moet dat lukken lijkt me.
Ook is er nog mijn huidige baan; ik zie er nu al tegenop om te moeten vertrekken, of nee; om dat te moeten zeggen. Ben een twijfelaar daarin en een beetje onzeker denk ik. Groot loyaliteitsgevoel.
Ook lastig dus!
maandag 15 september 2008 om 11:53
wat doe je voor werk Kym? Is er een mogelijkheid dat je terug kunt komen? Is er veel werk in jou vak? En zou je het erg vinden om als je terug komt/wilt een tijdje iets anders te doen?
Het is natuurlijk wel heel belangrijk dat je daar in levensonderhoud kunt voorzien maar daar heb je vast al wel over nagedacht en met degene voor wie je dan zou werken over gehad? Zo niet dan is het misschien een idee om dat te doen.
Bij een hulporanigsatie werken is natuurlijk ook heel leuk maar wel lastig dat je niets weet over wanneer. Kan dat nog wel jaren duren of eerder maanden?
Ik ben er zelf vol voor gegaan om in het buitenland te gaan werken en alle schepen achter me te verbranden. Geen moment spijt van gehad. wel een hele hoop geregeld voordat we weggingen maar het is alle moeite, stress en onzekerheid waard geweest. En mochten we ooit terug gaan naar NL dan pakt niemand me deze geweldige ervaring meer af. En als ik morgen onder een bus kom (geen grote kans want die rijden hier niet zoveel
) dan heb ik alles uit mijn leven gehaald wat erin zat. Niet dat je daar iets mee kan qua jouw vragen. Maar misschien geeft het een ruggesteuntje!
Het is natuurlijk wel heel belangrijk dat je daar in levensonderhoud kunt voorzien maar daar heb je vast al wel over nagedacht en met degene voor wie je dan zou werken over gehad? Zo niet dan is het misschien een idee om dat te doen.
Bij een hulporanigsatie werken is natuurlijk ook heel leuk maar wel lastig dat je niets weet over wanneer. Kan dat nog wel jaren duren of eerder maanden?
Ik ben er zelf vol voor gegaan om in het buitenland te gaan werken en alle schepen achter me te verbranden. Geen moment spijt van gehad. wel een hele hoop geregeld voordat we weggingen maar het is alle moeite, stress en onzekerheid waard geweest. En mochten we ooit terug gaan naar NL dan pakt niemand me deze geweldige ervaring meer af. En als ik morgen onder een bus kom (geen grote kans want die rijden hier niet zoveel
) dan heb ik alles uit mijn leven gehaald wat erin zat. Niet dat je daar iets mee kan qua jouw vragen. Maar misschien geeft het een ruggesteuntje!
maandag 15 september 2008 om 11:57
Ik zou vol voor die paardenopdracht gaan. Lekker met dieren aanrommelen ipv met lastige patienten, ik zou 't wel weten!
Maar wel je huis aanhouden omdat 't altijd kan tegenvallen en je misschien op 'n gegeven moment weer naar huis wil.
Welk land praat je over eigenlijk?
Je had 't in 'n ander topic over 'n vriend, is dat uit aangezien je buitenland plannen?
Maar wel je huis aanhouden omdat 't altijd kan tegenvallen en je misschien op 'n gegeven moment weer naar huis wil.
Welk land praat je over eigenlijk?
Je had 't in 'n ander topic over 'n vriend, is dat uit aangezien je buitenland plannen?
maandag 15 september 2008 om 12:00
Overigens vind ik kost en inwoning wel te weinig. Je gaat er fulltime werken, als je bij hen inwoont houdt dat in dat je 24/7 klaar moet staan, dus daar moet je wel 'n fatsoenlijk loon bij bedingen omdat je hier in NL je vaste lasten moet kunnen blijven betalen. Lijkt nu 'n beetje of ze alleen 'n gratis kracht zoeken en dat is natuurlijk leuk voor 'n 16-jarige die zo gratis op vakantie kan, maar het is wel 'n belediging voor 'n volwassen vrouw.
maandag 15 september 2008 om 12:02
Cool Aussiegirl, dat je dat hebt gedaan. Vind het heel gaaf als mensen dat doen/durven!
En hoi Elninjoo, huis wordt sowieso niet verkocht hoor, maar zal wel onderverhuurd moeten worden ivm vaste lasten.
Die kennis woont in Frankrijk en mijn buitenlandplannen zijn er al een lange tijd, ook voordat ik die vriend al had. Wat inderdaad overigens gevoelsmatig op een laag pitje staat..
En hoi Elninjoo, huis wordt sowieso niet verkocht hoor, maar zal wel onderverhuurd moeten worden ivm vaste lasten.
Die kennis woont in Frankrijk en mijn buitenlandplannen zijn er al een lange tijd, ook voordat ik die vriend al had. Wat inderdaad overigens gevoelsmatig op een laag pitje staat..
maandag 15 september 2008 om 12:36
Wat me tegenhoudt is denk ik het definitieve ervan. Kijk, als ik zeker weet dat de uitzending op de korte termijn (dus binnen een paar maanden) niet gaat gebeuren, dan kan ik een andere keus maken (bijvoorbeeld dit Frankrijkverhaal), maar ik wéét het dus niet zeker.
Dat is het dilemma. Ik kan nu niks ondernemen omdat ik in een wachtende positie zit.
De uitzending zou voor 6 maanden tot een jaar zijn. Als ik wat anders ga doen in het buitenland zou ik er ook die tijd voor willen uitrekken. Lijkt me het meest rendabel, ook ivm onderverhuur van mijn huis.
Dat is het dilemma. Ik kan nu niks ondernemen omdat ik in een wachtende positie zit.
De uitzending zou voor 6 maanden tot een jaar zijn. Als ik wat anders ga doen in het buitenland zou ik er ook die tijd voor willen uitrekken. Lijkt me het meest rendabel, ook ivm onderverhuur van mijn huis.
maandag 15 september 2008 om 12:41
In Frankrijk kun je gewoon weg op 't moment dat je weg wil. Zeker als die mensen je als gratis kracht (ge)misbruiken.
Zit je er niet mee dat die mensen niet 't fatsoen hebben om je een normaal salaris te bieden ipv je als 'n goedkoop vakantiehulpje in huis te nemen? Zou zelf bang zijn (eigenlijk zeker weten) dat dat op den duur gaat botsen. Ze eisen je wel dat je je werk doet, maar als daar niets tegenover staat (kost en inwoning noem ik niks) dan zou ik me gebruikt gaan voelen. Ook al is het iets wat ik graag doe.
Zit je er niet mee dat die mensen niet 't fatsoen hebben om je een normaal salaris te bieden ipv je als 'n goedkoop vakantiehulpje in huis te nemen? Zou zelf bang zijn (eigenlijk zeker weten) dat dat op den duur gaat botsen. Ze eisen je wel dat je je werk doet, maar als daar niets tegenover staat (kost en inwoning noem ik niks) dan zou ik me gebruikt gaan voelen. Ook al is het iets wat ik graag doe.
maandag 15 september 2008 om 12:44
Nee Elninjoo, ik ken haar goed en weet wie ze is en waar ze voor staat. Ik ken ook haar redenen van het niet kunnen bieden van een salaris. Ze verwacht maar een paar uur werk van me per dag, dus dat noem ik geen werk. Uiteindelijk meer een 'sabbatical' en een heel vrij leven voor mezelf. Ik hoef geen vuile klusjes op te knappen, maar mag wel gebruik maken van alle faciliteiten daar. Ik vind hetgeen ze kan bieden, namelijk die kost en inwoning eigenlijk al heel wat en voel het echt niet als misbruik of iets dergelijks. Zij heeft me al eerder uit de stront geholpen dus zoiets zou ik nooit over haar denken.
maandag 15 september 2008 om 12:47
Je praat over definitief en over 6 maanden tot een jaar. Dat zijn 2 verschillende dingen. Als je relatie op een laag pitje staat, je sowieso uit je baan stapt en je je huis kunt verhuren dan zie ik maar weinig beren hoor. Weet niet hoe oud je bent en hoe je kansen op de arbeidsmarkt liggen mocht je besluiten uit FR terug naar NL te gaan, maar ik zou zeggen : ga ervoor.
maandag 15 september 2008 om 12:50
dinsdag 16 september 2008 om 12:38
Pff, nou, inmiddels dinsdag en ik hoopte vandaag écht een reactie te krijgen van de ontwikkelingsorganisatie. Weer wachten dus. Ik kan er weer achteraan bellen, maar dat voelt ook weer zo opdringerig; heb al zoveel contact gezocht de laatste tijd en ik word er steeds niks wijzer van..
Toch nog steeds grote kriebels om actie te gaan ondernemen. Actie voor in élk geval voor een plan! Helemaal na gister, toen ik hoorde dat er véél meer collegas van mijn huidige werk allerlei ideeen hebben en sollicitaties hebben lopen. Dat gaat dus een puinzooitje worden verwacht ik...
Toch nog steeds grote kriebels om actie te gaan ondernemen. Actie voor in élk geval voor een plan! Helemaal na gister, toen ik hoorde dat er véél meer collegas van mijn huidige werk allerlei ideeen hebben en sollicitaties hebben lopen. Dat gaat dus een puinzooitje worden verwacht ik...
zaterdag 20 september 2008 om 13:16
En inmiddels nog steeds niets gehoord van de hulporganisatie. Ben ik nou te ongeduldig? Ik weet in elk geval wel dat dit niet opschiet zo.
Ook contact gehad met andere mensen. Ook ranches, omdat dat ook wel een optie leek (toen ik meer ging nadenken over het aanbod van de kennis in Frankrijk) en ik in contact ben gekomen met mensen die me een hele leuke tijd zouden kunnen bezorgen op hun ranch in Canada (wat me niks zal kosten en waar ik dus wél 'zakgeld' krijg).
Nou, weer/nog genoeg om over na te denken dus.
Ook contact gehad met andere mensen. Ook ranches, omdat dat ook wel een optie leek (toen ik meer ging nadenken over het aanbod van de kennis in Frankrijk) en ik in contact ben gekomen met mensen die me een hele leuke tijd zouden kunnen bezorgen op hun ranch in Canada (wat me niks zal kosten en waar ik dus wél 'zakgeld' krijg).
Nou, weer/nog genoeg om over na te denken dus.
maandag 22 september 2008 om 09:02
Heej hallo
,Punt is dat ik al een paand of 5 actief achter ze aan zit, maar er komt geen schot in de zaak. Ik ben vrij felxibel, maar op een gegeven moment moet je natuurlijk wel een beetje weten waar je aan toe bent, je leven gaat immers gewoon door. En juist die onzekerheid, dat is niet fijn. Ze kunnen me gewoon helemaal níks garanderen voor op de korte termijn...
