Leeg, futloos

11-02-2022 22:02 24 berichten
Alle reacties Link kopieren
Leeg of futloos, lastig om te beschrijven hoe ik me voel.
Ik heb (geestelijk) weinig energie. Ik weet wel waar het vandaan komt maar hoe kan ik me weer sterker voelen?

In het kort: overlijden, corona en nieuwe baan.

Nu is alles achter de rug; het normale leventje gaat weer verder.

Maar ik ben zo moe en futloos. En daardoor voel ik me geestelijk ook zo lam. Mijn enthousiasme voor mijn nieuwe baan is verminderd, vind ik het wel zo leuk, en ik heb geen behoefte om af te spreken met vriendinnen. Nergens zin in.
Vorige week zaterdag wel afgesproken maar daarna was ik kapot.

Morgen ga ik weer sporten, hopelijk geeft me dat ook weer energie. Normaal gesproken wel.

Ik wil gewoon weer de oude zijn en niet niks meer leuk vinden. Zo wil ik niet zijn.
poekie28 wijzigde dit bericht op 12-02-2022 07:32
17.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Meid toch, je hebt ontzettend veel meegemaakt, dus zo gek is dat niet. Dat is een hele normale reactie. Door alles wat je hebt meegemaakt is je energie nu weg, en dingen doen zoals afspreken kost nou eenmaal energie.
Je zit in de rouw, het is immers pas gebeurd.

Wees lief voor jezelf en ga niet te hard. Logisch dat je dat wilt, maar gun jezelf tijd en rust. Heb je mensen met wie je kunt praten?
Dit heeft tijd nodig…. Heel veel sterkte
Alle reacties Link kopieren
Ik wil inderdaad (te) hard omdat ik het niet fijn vind om me zo te voelen.
Corona heeft me ook niet echt geholpen en ook de manier hoe mijn vader is overleden.

Ik heb privé wel mensen om erover te kunnen praten maar zij zijn vooral nog steeds geschokt hoe het allemaal gebeurd is en waarom op deze wijze. En stellen vragen of komen met eventuele verklaringen.
En daar heb ik juist geen zin in; we gaan het toch nooit weten wat in hem om is gegaan dus al die speculaties vind ik dus zinloos.
Alle reacties Link kopieren
aardbeienslof schreef:
11-02-2022 22:14
Dit heeft tijd nodig…. Heel veel sterkte
Hoe lang dan? :-$
Nee hoor, ik snap dat er geen vaste tijd voor staat.

Dankjewel.
Alle reacties Link kopieren
Poekie28 schreef:
11-02-2022 22:16
Ik wil inderdaad (te) hard omdat ik het niet fijn vind om me zo te voelen.
Corona heeft me ook niet echt geholpen en ook de manier hoe mijn vader is overleden.

Ik heb privé wel mensen om erover te kunnen praten maar zij zijn vooral nog steeds geschokt hoe het allemaal gebeurd is en waarom op deze wijze. En stellen vragen of komen met eventuele verklaringen.
En daar heb ik juist geen zin in; we gaan het toch nooit weten wat in hem om is gegaan dus al die speculaties vind ik dus zinloos.

En dat mag je gerust zeggen. Zeg Miep, heel aardig dat je naar me wilt luisteren maar ik heb geen zin in je vragen en ook niet in verklaringen. Ik heb liever dat je naar me luistert zodat ik mijn verhaal kwijt kan. Ik ben namelijk heel erg moe en je opmerkingen zijn niet helpend. Zoiets?

Bedenk dat je helemaal niets moet, probeer uit te zoeken wat je nu zou willen. En als dat op bed liggen is, is dat ook prima.

Dat je je niet zo kut wilt voelen is heel logisch.
Alle reacties Link kopieren
Creatieveling schreef:
11-02-2022 22:26
En dat mag je gerust zeggen. Zeg Miep, heel aardig dat je naar me wilt luisteren maar ik heb geen zin in je vragen en ook niet in verklaringen. Ik heb liever dat je naar me luistert zodat ik mijn verhaal kwijt kan. Ik ben namelijk heel erg moe en je opmerkingen zijn niet helpend. Zoiets?

Bedenk dat je helemaal niets moet, probeer uit te zoeken wat je nu zou willen. En als dat op bed liggen is, is dat ook prima.

Dat je je niet zo kut wilt voelen is heel logisch.
Ja, dat heb ik inmiddels ook al een keer gezegd tegen een familielid. Kon er echt even niet tegen.

Dankjewel.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt veel op je bordje gehad de laatste tijd. Dus dat je nu “lamgeslagen” bent is eigenlijk best logisch.
Misschien helpt acceptatie je?
Slaap je wel goed?
Alle reacties Link kopieren
drominique schreef:
11-02-2022 22:59
Je hebt veel op je bordje gehad de laatste tijd. Dus dat je nu “lamgeslagen” bent is eigenlijk best logisch.
Misschien helpt acceptatie je?
Slaap je wel goed?

Slapen gaat weer beter. Ik ben nu voor het eerst weer laat op. Doordeweeks ben ik steeds half 10 naar bed gegaan omdat ik zo moe ben. Ik heb wel melatonine gebruikt om in te kunnen slapen. Anders ging ik teveel malen.

Ik droom wel verschrikkelijk naar. Ook best irritant.
Alle reacties Link kopieren
Elke ervaring verandert je een beetje en na tien jaar ben je niet meer de persoon die je was. Maar het gaat geleidelijk, daarom heb je dat niet zo door.

Jij verwacht dus dat jij dezelfde blijft en kan terugkeren naar iemand die je ooit was, maar dat kán niet; je moet, met de persoon die je nu bent als uitgangspunt, nieuwe ervaringen opdoen en niet vluchten voor je huidige (rouwende) ik.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Wat hierboven staat. Rouwen en verwerken kost trouwens bakken met energie, dan hebben we ook nog heel weinig zonlicht gehad de afgelopen tijd.

Vaak gaat het beter vanaf het moment dat je je eraan overgeeft.
Alle reacties Link kopieren
Poekie28 schreef:
11-02-2022 23:29
Slapen gaat weer beter. Ik ben nu voor het eerst weer laat op. Doordeweeks ben ik steeds half 10 naar bed gegaan omdat ik zo moe ben. Ik heb wel melatonine gebruikt om in te kunnen slapen. Anders ging ik teveel malen.

Ik droom wel verschrikkelijk naar. Ook best irritant.
Ook in je dromen verwerk je dingen.
Ga je iedere dag naar buiten?
Rouwen is een heel rauw iets.
Dat doet zeer, kost heel veel energie en mat je af. Niet zo streng zijn voor jezelf
Alle reacties Link kopieren
Rake woorden van jullie.

Vandaag lekker buiten geweest en morgen ook weer wandelen en sporten.

Mijn dochter heeft een leuke dag met haar vriendinnetje gehad dus dat is voor haar ook fijn. Zij moet af en toe nog echt huilen om opa.
Ik troost haar zoveel mogelijk en voel met haar mee. Ik voel me (dan) ook verdrietig maar huilen kan ik niet.
Ergens proef ik in je woorden dat je het zo snel mogelijk achter je wil laten, ben je boos van binnen?

Het verdriet van je kind is sowieso nog verdrietiger dan je (eventuele) eigen verdriet
Alle reacties Link kopieren
aardbeienslof schreef:
12-02-2022 20:14
Ergens proef ik in je woorden dat je het zo snel mogelijk achter je wil laten, ben je boos van binnen?

Het verdriet van je kind is sowieso nog verdrietiger dan je (eventuele) eigen verdriet
Ik denk een soort van boos? Ik weet niet zo goed wat ik voel.
Maar ik weet wel zoals ik me nu voel, ik daar totaal geen zin in heb. En dat heeft wel mijn vader veroorzaakt.
Daarnaast heb ik (en mijn dochter en zijn vrouw) mijn vader op een heel vervelende manier erbij zien liggen in het ziekenhuis en doordat hij niet direct dood was maar er wel erg aan toe was, heb ik de beslissing moeten maken om de behandeling te stoppen. Zijn vrouw durfde deze beslissing niet te nemen maar ze was het wel eens met me.

Eigenlijk dat hele gedoe en hoe de nasleep nu is, daar ben ik wel boos over.
Ik snap je heel goed, het zal ook ontzettend rot, naar en oneerlijk voelen en je hebt er maar mee te dealen.

Mocht je vastlopen dan zou je bij de huisarts om hulp kunnen vragen, als je er met iemand over kunt praten dan kun je het na een tijd makkelijker loslaten.

Uiteindelijk kom je er sterker uit.
Alle reacties Link kopieren
aardbeienslof schreef:
12-02-2022 22:18
Ik snap je heel goed, het zal ook ontzettend rot, naar en oneerlijk voelen en je hebt er maar mee te dealen.

Mocht je vastlopen dan zou je bij de huisarts om hulp kunnen vragen, als je er met iemand over kunt praten dan kun je het na een tijd makkelijker loslaten.

Uiteindelijk kom je er sterker uit.
Als ik me zo blijf voelen, ga ik inderdaad een afspraak maken.

Dankjewel!
Sterkte Poekie :hug:
Oh Poekie zo herkenbaar. Hoe lang is het geleden van je vader?

Ik voel me misschien net als jij: moe, futloos, somber, nergens zin in, sleep me door de dagen, overprikkeld.
Zo WIL ik niet zijn.
Het is mentaal maar ook lichamelijk. Sporten hielp me altijd maar ik kom niet vooruit. Spierpijn, en zo moe.

Hier ook vader overleden (met nare en zeer stressvolle laatste weken) , winter (en daar gevoelig voor), corona en een vriend die me totaal niet gesteund heeft rondom m'n vader, het tegenovergestelde zelfs, met wie ik het nu toch weer probeer maar wat zoveel twijfels oproept. De nieuwe baan is bij mij mogelijk iets langer geleden (net voor corona) maar toen nog maar net (of net niet) uit een burnout/depressie/langdurige inzinking/weet ik veel.

Ik moet meer rouwen zegt m'n haptotherapeut, en mezelf meer in acht nemen. Maar hoe dan? Ik doe al zo weinig, en voel me daar ook onrustig en ontevreden over. Ik word er moedeloos van.

Helaas weinig tips van deze kant, wel herkenning. Sterkte Poekie.
Alle reacties Link kopieren
Hey eefje677, wat jij schrijft is voor mij ook weer zo herkenbaar. Ik weet ook echt niet hoe ik moet rouwen. Maar ik weet wel dat ik uit mijn futloze en ontevreden bubbel wil komen.

Moet wel zeggen dat ik van de week een paar goede gesprekken heb gehad (met verschillende vriendinnen), met veel begrip van hun kant, en dat heeft mij wel een iets luchtiger gevoel gegeven.
Dus voor mij helpt blijkbaar toch erover praten. Lastig, want het liefst stop ik het weg en doe ik alsof het goed gaat.
Maar nu ik heb gemerkt dat dit mij toch heeft geholpen, ga ik er toch wat meer mee doen.

Ben alleen bang dat mensen het misschien ook zat zijn, op een gegeven moment.
Nu is het pas bijna 4 weken geleden dat het gebeurd is en vinden mensen het ook wel logisch dat het nog niet lekker gaat.

Afgelopen weekend bewust niets afgesproken om lekker tot rust te komen. Maar daarna begint het ook weer te kriebelen om wat te gaan doen omdat ik anders mijn leven wel heel erg saai en mezelf zielig vind..
Dit weekend ik een paar leuke dingen doen maar toch ook nog wel mijn rust pakken.

Vervelend dat jouw vriend je niet gesteund heeft. Je verwacht toch dat je partner er voor je is. Lijkt me zeer teleurstellend als het anders blijkt te zijn. Kan me je twijfels voorstellen. Het is ook iets wat niet meer terug te draaien valt, of goed te maken, dus jij moet het maar accepteren. Of uiteindelijk toch niet..
Maar zoals je aangaf, twijfel je (net als ik) nu over alles. Dus of je nu echt helder kan nadenken?
Ik zou zeker nu geen definitieve beslissing maken.

Hoe lang geleden is jouw vader overleden?
Poekie28 schreef:
17-02-2022 22:22
Vervelend dat jouw vriend je niet gesteund heeft. Je verwacht toch dat je partner er voor je is. Lijkt me zeer teleurstellend als het anders blijkt te zijn. Kan me je twijfels voorstellen. Het is ook iets wat niet meer terug te draaien valt, of goed te maken, dus jij moet het maar accepteren. Of uiteindelijk toch niet..
Maar zoals je aangaf, twijfel je (net als ik) nu over alles. Dus of je nu echt helder kan nadenken?
Ik zou zeker nu geen definitieve beslissing maken.
Echt precies dit. Alles wat je schrijft gaat door mijn gedachten. Misschien beter geen definitieve beslissing nu, maar aan de andere kant zijn al die twijfels misschien onderdeel van het probleem en moet er wel iets besloten worden. Ik weet het niet.

Fijn dat je bij vriendinnen terecht kan, en dat dat je helpt. Ik ken het gevoel dat je je afvraagt hoe lang dat duurt, en of je hen niet teveel 'lastig valt'. Bij mij is het inmiddels alweer ruim 5 maanden geleden. Niet om je te ontmoedigen, hoop ik. Vier weken is nog echt heel kort! Geef jezelf wat ruimte (voor een ander is dat zo makkelijk te adviseren, ik kon het zelf ook niet hoor).

Ik denk dat het wel goed is rust in te bouwen in je weekenden. Om niet te vluchten in afleiding. Die neiging heb ik zelf wel. Om dat totaal overprikkeld en moe weer aan de nieuwe week te beginnen. Maar inderdaad, niks doen stemt ook ontevreden, en voelt zielig. Hoeveel is goed, hoeveel is teveel?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind 5 maanden ook nog echt kort hoor.
Volgens mij blijft het als de dag van gisteren voelen.

Zijn er ook nog andere dingen van je vriend waarover je twijfelt? Want dit was dan misschien wel de druppel?

Inderdaad, ik moet mijn weekend niet te volstampen want dan begin ik de maandag super brak. Een goede balans moet ik daarin vinden. En dat is best lastig.
We zijn hier ook nog druk met de afwikkeling van alles. Mijn moeder is een aantal jaar geleden overleden, het voelt nu alsof we 2 levens aan het opruimen/afsluiten zijn.

Ik had wel meer twijfels over mijn relatie, ook al voor dit. Maar ik geloof toch dat ik nu idd geen beslissing moet nemen.

Ik heb dit weekend vrij veel tijd voor mezelf, merk dat dat me toch wel goed doet. Hoe is dit weekend voor jou? Lukt bij jou sporten goed?
Alle reacties Link kopieren
Oei, dat lijkt mij ook pittig. Alsof je weer opnieuw afscheid neemt van je moeder.

Sporten gaat nog niet regelmatig, helaas. Die knop heb ik nog niet gevonden.

Weekend was wel goed! Rust genomen en wat leuks ondernomen. Was goed in balans. Nu alleen nog sporten erbij, of wandelen als het minder rotweer is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven