Leven is niet wat ik ervan had verwacht of gehoopt

Sonne schreef: ↑

10-01-2025 20:13

Je gaat in ieder geval geen antwoorden krijgen door te piekeren. Dat gaat je ook niet tevreden maken.

Wat zou jij willen? Concreet. En waar heb je behoefte aan?

Wat heb je al gedaan om je stemming te verbeteren? Sporten zou misschien iets voor je kunnen betekenen. Gezond eten. Deze dingen kunnen bijdragen aan een beter gevoel.

Alles hoeft ook niet in 1x he? Je kunt ook iets kleins doen op een dag waar je tevreden over kunt zijn..

Olea schreef: ↑

11-01-2025 09:09

Ben dan wel niet TO, maar even tussendoor, is dit niet ook gewoon wat "het leven" is? Je krijgt niet ineens een compleet ander karakter met bijbehorend leven, maar (met kinderen) bestaat het toch ook uit kleine kinderen opvoeden tot grote kinderen op weg naar hun volwassenheid, een beetje groei (of soms wat meer groei) op je werk en gewoon die dingen die je noemt, de leuke en de mindere, die je meemaakt. En dan geef je er wat kleur aan door een leuke vakantie, fijne hobby's of investeren in mensen buiten je kinderen die je graag mag. Om het even of het nou je siblings, vrienden, kerkgenootschap of collega's zijn. En je geniet een beetje van de zon, de sneeuw, het ochtendrood.


Tuurlijk kan het allemaal groots, meeslepend en spectaculairder, maar voor een heel groot deel van de mensen is dat toch niet? En zo wel, dan is dat toch vaak ook al het karakter van diegene en uit zich dat al eerder.

Of niet en dan ga je - indien het tot je mogelijkheden behoort - op je 50e nog ineens iets compleet nieuws doen en je begint een B&B of een wereldreis of gaat leren duiken. Maar een heel groot deel van de mensheid doet dat toch niet?

noa schreef: ↑

11-01-2025 09:27

Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik lees bij jou één grote klaagzang over wat er mis is in jouw leven en dat je er zelf weinig aan kan doen.
De “oplossingen” waarmee je aankomt vind ik vreemd.
Waarom ga je op Tinder? Dat slaat toch nergens op. Werk aan je relatie, praat met je man, whatever, maar ga niet extra problemen creëren.
Een ander huis zoeken is m.i. ook niet de oplossing. Probeer eerst van je huidige huis een fijne plek te maken.
Ik lees iemand die de oplossingen buiten zichzelf zoekt. Zo zit het leven niet in elkaar, je moet het zelf doen. Jij hebt voor dit leven gekozen, neem op z’n minst de verantwoordelijkheid om het te verbeteren voor je kinderen.

Olea schreef: ↑

11-01-2025 10:55

Is het niet vooral het gevoel van onverbondenheid dat jij ervaart, en de verbondenheid (met familie of mensen in het algemeen, partner, je kinderen, werk dat je graag doet, de plek waar je woont) die jij dus mist? Ja het gevoel van onverbondenheid herken ik. Ik mis dat gevoel bij partner, met werk , met woning. Ik denk weleens mss hou ik ook niet zo intens van iemand als sommige mensen dat kunnen.

Waardoor je ook het idee kan krijgen dat het allemaal wat zinloos is of kan zijn? Dit in combinatie met een gebrek aan passie/talent waar je je op kan storten (ik lees hier althans niks over en het is niet lullig bedoeld, herkenbaar zelfs) wat jou zo ontevreden maakt? Ik heb ook het gevoel dat het allemaal zinloos is. Ja dat is het uiteindelijk ook. Ik heb geen passie/talent en nooit gehad of ontdekt.

Zoals ik al eerder schreef herken ik best het een en ander. Enig gevoel van onverbondenheid, niet echt een passie of talent. Het kabbelt allemaal maar een beetje voort en ik doe veel alleen.
Ik heb alleen zoiets van: Ja, maar ook al heb ik niet echt een groot talent, geen uitgesproken passie, ben ik in alles maar wat middelmatig, zelfs een beetje gebrekkig af en toe en mis ik soms iemand die van dezelfde dingen kan genieten, dán doe ik dat wel alleen. Want die mooie dingen zijn er nog steeds en overal om ons heen. Dat kan soms bijna hedonistisch voelen op sommige momenten, maar je bent aan niemand verantwoording schuldig. Ik voel vaak ook van ik kan beter alleen zijn, zonder partner. Dan ben ik tenminste niet iemand iets verschuldigd of kan ik me gewoon alleen neutraal voelen.

En geniet van de kleine kneuterige dingen met je kinderen en het feit dat zij ook groter worden. Dat probeer ik wel maar moet ik me echt opleggen, dat gevoel gaat bij mij niet automatisch. Ik ben bv geen moeder die zegt oh wat gaat de tijd toch snel, waren ze nog maar klein. Ik vind die tijd juist langzaam gaan. Mijn jongste gaat over een paar maanden naar de basisschool en die tijd tot 4 jaar vond ik heel lang duren. Ik vind het juist fijner dat ze ouder worden.

Voel jij je beperkt in dingen die je eigenlijk zou willen doen? Aangezien je aan het tinderen bent gegaan. Wat wil jij met die partner doen of bij hem voelen zodat jij wel kan gaan genieten? Ja ik voel me wel beperkt. Ik vind mijn leven/relatie vaak saai en denk dan dit hoort niet zo te zijn/te voelen. Op Tinder probeer ik te ontdekken hoe het zou zijn met iemand anders of dat leuker kan zijn met meer plezier. Mijn vriend is een lieve man maar op een bepaalde manier introvert en gesloten, het is geen gezellige kletser en dat mis ik vaak. Ik vind het lastig dat ik echt plezier en lol met iemand mis. Dat je samen krom ligt van het lachen en het echt leuk hebt samen. Bij ons lijkt er weinig sprake van liefde maar meer huisgenoten. Ik mis het gevoel van liefde met iemand en lijk dat weer te willen voelen bij iemand.

noa schreef: ↑

11-01-2025 13:48

Idd en dus maar op Tinder om te kijken of je wel iemand kan vinden die jou dat kan geven.
Een andere woning geeft mss even afleiding, maar het zal jouw gevoelens niet veranderen.
Heb je nou zelf niet door dat je weer de oplossing bij een ander of iets anders zoekt?

Newsflash: alleen jij kan ervoor zorgen dat je je gelukkig voelt.
Of het nu door je jeugd, gemis aan bepaalde stofjes of wat dan ook komt, maakt feitelijk niet eens uit.

tyche schreef: ↑

11-01-2025 11:39

Als de gevoelens van stress en zenuwen chronisch zijn, en je nooit kunt genieten van dingen en dat ook nooit hebt gekund, waarom zou een andere baan, relatie, of woning daar dan een oplossing voor zijn?

Het lijkt erop dat je wel kunt identificeren wat je mist (verbinding, plezier, ontspanning) maar dat je daar niet op de juiste manier een oplossing voor zoekt. Daar heb je hulp bij nodig denk ik, en die hulp zal je uitdagen anders te handelen dan je gewend bent, je overtuigingen proberen te versoepelen. Als je dat als kritiek of aanval ervaart zal die hulp niets voor je kunnen doen.

Heb je helemaal geen ervaringen waarin je wel die verbinding en ontspanning voelde?

Sonne schreef: ↑

11-01-2025 13:42

Ik wil je in ieder geval even een hart onder de riem steken en aangeven dat ik het wel herkenbaar vind wat je beschrijft. Ik vind ook totaal niet dat je in een slachtoffer rol zit, dus leg dat maar lekker naast je neer.

Het leven is voor de een zwaarder als voor de ander. Kan met de situatie te maken hebben, met je persoonlijkheid, voorgaande ervaringen, je opvoeding, een tekort aan stofjes , of een combinatie van zaken enz enz.

Ik hoop dat je straks d.m.v. therapie tot inzicht komt wat bij jou de oorzaken zijn en dat je daar dan gericht iets mee kunt doen. Heb zelf ook een piekerstoornis, en dat gooit gewoon een grauwe sluier over veel zaken heen en maakt het leven zwaarder.

Rooss4.0 schreef: ↑

11-01-2025 11:26

"het is geen gezellige kletser en dat mis ik vaak. Ik vind het lastig dat ik echt plezier en lol met iemand mis. Dat je samen krom ligt van het lachen en het echt leuk hebt samen. Bij ons lijkt er weinig sprake van liefde maar meer huisgenoten. "

Heb jij dit zelf wél in je?

Olea schreef: ↑

11-01-2025 13:44

Ik zou dan allereerst eens kijken naar hoe jij je minder beperkt hoeft te voelen. Door bijvoorbeeld te kijken naar hoe je meer tijd kunt maken voor dingen die jij graag wil.

Waar haal je voldoening uit of denk jij voldoening uit te gaan halen? Als je idee een lange reis is die jij naar eigen inzicht kunt inrichten begin dan eens met een weekend alleen. Zelfs met een gezin met jonge kinderen moet je dat kunnen inplannen?

Doe jij genoeg voor jezelf?

Als je zou denken aan je leven met (bijna) volwassen zelfstandige kinderen waar je (qua zorg, school, sport agenda etc) geen rekening mee hoeft te houden, hoe zie jij dan voor je hoe je alle tijd voor jezelf idealiter besteedt? En als je denkt aan een voor jou ideale partner, of dat nou deze is of eventueel ooit een ander, wat zie je jullie dan samen doen en ondernemen waarvan je zegt: ja dat beeld maakt mij blij, zo zie ik het voor me.

Olea schreef: ↑

11-01-2025 13:52

En ook: je hoeft niet alles bij je partner te halen denk ik. Als er weinig verbondenheid is maar je functioneert wel op het gebied van ouders, huisgenoten, broer/zus you name it, hoef je niet per se uit elkaar. Maar degene met wie je gaat eten, naar de bios, stedentrip, wandelen etc kunnen ook andere mensen zijn. Allemaal verschillende mensen ook.

Doe ik zelf ook en vind ik niets vreemds aan. Als ik alles wat ik wil mijzelf allemaal ga onthouden omdat ik thuis geen medestander heb dan zou ik mijn leven ook saai vinden. Je moet er alleen wel wat voor doen om die contacten te vinden en op peil te houden. En ja er ook rekening mee houden dat velen dat vaak wél (enkel nog) met een partner doen. En het dan niet te eng vinden die dingen alleen te doen.
Met oudere kinderen wordt het wel makkelijker.

tyche schreef: ↑

11-01-2025 14:20

Oh zeker, beiden speelt mee. Maar het is goed om soms gevoel/behoefte en wat jij denkt dat de oorzaak is, uit elkaar te trekken.
De behoefte is stabiliteit, een doel, rust. Komen die behoeftes echt door de huidige situatie, of zit er iets onder waardoor je dat steeds zoekt en niet vindt? Waarom is er bv geen rust in je relatie zelf te vinden? Dit is geen vraag om nu te beantwoorden maar een voorbeeld van iets dat je met hulp kunt uitpakken, om te kijken hoe je ook onder niet-ideale omstandigheden aan die behoeftes kunt voldoen.


Wat vond je als kind leuk om te doen?