Psyche
alle pijlers
Lexapro
woensdag 22 oktober 2008 om 16:09
Na erg lang dubben/twijfelen/afwijzen/heroverwegen etc. ga ik vanavond beginnen met Lexapro. Fors depressieve klachten, dysthyme stoornis en een gegeneraliseerde angststoornis, gelukkig kan het allemaal met één medicijn. Ik heb op gebruikerservaringen gezocht en best wel wat info kunnen vinden op het net. Uiteraard realiseer ik me dat men sneller met de minder fijne ervaringen reageert dan met goede ervaringen, is logisch. Maar ik schrok toch wel van alle bijwerkingen die mogelijk zijn en/of vaak voorkomen en toen ik de bijsluiter las. ..nou ja, hetzelfde.
Aangezien ik op dit moment niet het toppunt van optimisme ben, moet ik mezelf voorhouden dat het best goed mogelijk is dat veel van die extra's aan mij voorbij zullen gaan. Pwetty please.
Ben natuurlijk bang dat ik nóg verder afgevlakt raak en dat zelfs de momentjes dat ik me wel even wat prettiger voel (en waar ik moed uit put) verdwijnen.
Een praktisch vraagje wat mij net te binnen schoot: gele sticker op het doosje... Houdt dit nu in dat ik misschien zolang ik het middel gebruik niet zou kunnen autorijden?
Of kan het zo zijn dat nadat de ergste bijwerkingen voorbij zijn, dat ik er best mee kan rijden? Dit vanwege het feit dat ik wegens andere klachten best afhankelijk ben van mijn auto.
Hoe dan ook, nu ik besloten heb naast gesprekken met de psych er medicatie naast te gebruiken heb ik (stiekem) hoop dat ik nu voldoende rust in mijn hoofd krijg (even kort door de bocht) opdat het ook daadwerkelijk weer de goede kant op zal gaan met mij. En dus, ben ik gelijktijdig ook bang dat dit misschien niet voldoende werkt en dat ik dan teleurgesteld nog verder wegzak...… Ik voel me trouwens soms dubbel bagger, nu ik ook aan mijzelf heb toegegeven dat ik er zelf niet uit geraak.
Ervaringen/harten onder de riem: welkom.
(ik dacht dat er een algemeen topic was om bij aan te sluiten, maar kon het niet vinden. Zou het handiger zijn een algemeen topic aan te maken?)
Aangezien ik op dit moment niet het toppunt van optimisme ben, moet ik mezelf voorhouden dat het best goed mogelijk is dat veel van die extra's aan mij voorbij zullen gaan. Pwetty please.
Ben natuurlijk bang dat ik nóg verder afgevlakt raak en dat zelfs de momentjes dat ik me wel even wat prettiger voel (en waar ik moed uit put) verdwijnen.
Een praktisch vraagje wat mij net te binnen schoot: gele sticker op het doosje... Houdt dit nu in dat ik misschien zolang ik het middel gebruik niet zou kunnen autorijden?
Of kan het zo zijn dat nadat de ergste bijwerkingen voorbij zijn, dat ik er best mee kan rijden? Dit vanwege het feit dat ik wegens andere klachten best afhankelijk ben van mijn auto.
Hoe dan ook, nu ik besloten heb naast gesprekken met de psych er medicatie naast te gebruiken heb ik (stiekem) hoop dat ik nu voldoende rust in mijn hoofd krijg (even kort door de bocht) opdat het ook daadwerkelijk weer de goede kant op zal gaan met mij. En dus, ben ik gelijktijdig ook bang dat dit misschien niet voldoende werkt en dat ik dan teleurgesteld nog verder wegzak...… Ik voel me trouwens soms dubbel bagger, nu ik ook aan mijzelf heb toegegeven dat ik er zelf niet uit geraak.
Ervaringen/harten onder de riem: welkom.
(ik dacht dat er een algemeen topic was om bij aan te sluiten, maar kon het niet vinden. Zou het handiger zijn een algemeen topic aan te maken?)
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 14 november 2008 om 20:31
Hey meiden, hier gaat het wisselend en (hier komt een mega -triple-'aaaaaaargh') heb vanmiddag mijn vrij nieuwe auto in de prak gereden. En dan bedoel ik een flinke 'prak'. Ik was moe en heb een fractie van een seconde niet goed opgelet en heb een paal geraakt (godzijdank geen persoon!), as compleet afgebroken, voorkant in elkaar, wiel nààst de auto... Kon wel janken.
En dat is het nu, ik voel me de hele tijd alsof ik moet janken, alsof ik nu mega zou moeten piekeren (dit was 'stom', dit gaat me een hele hoop geld kosten, je verdiende loon, wat ben je toch een onmogelijk stuk vreten) en dat gevoel is vandaag zoooo sterk, maar het blijft ergens halverwege mijn bovenlichaam vastzitten.
Het voelt alsof ik enorm verdrietig ben en dat hangt nu ergens in mijn lijf en komt er niet uit. Zit met een halfbakken gevoel wat mij compleet onbekend is en voel me in de war.
Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn allerbeste vriend, uitgezwaaid -hij emigreert naar de andere kant vd aarde- en toen voelde het ook al zo raar. Ik had me de ogen uit de kop willen janken, maar het blijft ergens steken.
Tot eergisteren vond ik het fijn dat ik makkelijk loslaat, nu voelt het vreemd.
Het is trouwens niet dat ik echt makkelijk loslaat, ik lijk onverschillig/emotieloos als het op vervelende dingen aankomt. Een soort schouder ophalen/ongeïnteresseerd.
Voor de Lexapro deed ik veel zaken uit plichtsbesef/schuldgevoel, maar dan deed ik ze iig nog.
Ik kom hier nog een keer op terug, ben vandaag echt een beetje in de war.
Lieve Dufti, ik baal voor je, meid. Dit is vast een flinke tegenvaller voor je. Laten we hopen dat dit een tijdelijke situatie is en dat met het verstrijken vd weken beter gaat worden. Petje af dat je dit zeker 4 weken een kans gaat geven.
Ik ben zelf ook vermoeid, ik slaap 's middags met gemak 3 uur. (werk op dit moment alleen ochtenden). 's Nachts slaap ik bagger in, maar slaap goed door als ik eenmaal onder zeil ben.
Is er een mogelijkheid voor jou om misschien ook tijdelijk wat minder uren te draaien op je werk? Als ik je goed gelezen heb werk je nu alleen maar. Je hebt natuurlijk ook af en toe iets leuks nodig om je wat op te fleuren/energie te geven. En enkel werken en slapen is uiteindelijk behoorlijk demotiverend. (ik heb dat ooit eens een jaar volgehouden, dus spreek puur uit eigen ervaring)
Zou je je prettiger voelen als je wel overdag dat dutje zou kunnen doen/even overgeven aan de vermoeidheid? Zodat je desnoods in de avond nog een paar uurtjes hebt dat je je wat beter/minder moe voelt? Misschien is het te bespreken met je bedrijfsarts.
Ik blijf voor je duimen, hoor.
Bosaapje, je steunt niet alleen mij (en geloof me, ik ben iedere keer erg blij als je reageert, al is het maar een juichende smiley), ik lees je namelijk vaker in andere topics en ik vind dat je een heel fijne manier van schrijven/reageren hebt. Je bent goed in andere mensen een hart onder de riem te steken, tips te geven en ze bij te staan met je eigen ervaringen.
En daarvoor krijg je een mega-vette-
En dat is het nu, ik voel me de hele tijd alsof ik moet janken, alsof ik nu mega zou moeten piekeren (dit was 'stom', dit gaat me een hele hoop geld kosten, je verdiende loon, wat ben je toch een onmogelijk stuk vreten) en dat gevoel is vandaag zoooo sterk, maar het blijft ergens halverwege mijn bovenlichaam vastzitten.
Het voelt alsof ik enorm verdrietig ben en dat hangt nu ergens in mijn lijf en komt er niet uit. Zit met een halfbakken gevoel wat mij compleet onbekend is en voel me in de war.
Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn allerbeste vriend, uitgezwaaid -hij emigreert naar de andere kant vd aarde- en toen voelde het ook al zo raar. Ik had me de ogen uit de kop willen janken, maar het blijft ergens steken.
Tot eergisteren vond ik het fijn dat ik makkelijk loslaat, nu voelt het vreemd.
Het is trouwens niet dat ik echt makkelijk loslaat, ik lijk onverschillig/emotieloos als het op vervelende dingen aankomt. Een soort schouder ophalen/ongeïnteresseerd.
Voor de Lexapro deed ik veel zaken uit plichtsbesef/schuldgevoel, maar dan deed ik ze iig nog.
Ik kom hier nog een keer op terug, ben vandaag echt een beetje in de war.
Lieve Dufti, ik baal voor je, meid. Dit is vast een flinke tegenvaller voor je. Laten we hopen dat dit een tijdelijke situatie is en dat met het verstrijken vd weken beter gaat worden. Petje af dat je dit zeker 4 weken een kans gaat geven.
Ik ben zelf ook vermoeid, ik slaap 's middags met gemak 3 uur. (werk op dit moment alleen ochtenden). 's Nachts slaap ik bagger in, maar slaap goed door als ik eenmaal onder zeil ben.
Is er een mogelijkheid voor jou om misschien ook tijdelijk wat minder uren te draaien op je werk? Als ik je goed gelezen heb werk je nu alleen maar. Je hebt natuurlijk ook af en toe iets leuks nodig om je wat op te fleuren/energie te geven. En enkel werken en slapen is uiteindelijk behoorlijk demotiverend. (ik heb dat ooit eens een jaar volgehouden, dus spreek puur uit eigen ervaring)
Zou je je prettiger voelen als je wel overdag dat dutje zou kunnen doen/even overgeven aan de vermoeidheid? Zodat je desnoods in de avond nog een paar uurtjes hebt dat je je wat beter/minder moe voelt? Misschien is het te bespreken met je bedrijfsarts.
Ik blijf voor je duimen, hoor.
Bosaapje, je steunt niet alleen mij (en geloof me, ik ben iedere keer erg blij als je reageert, al is het maar een juichende smiley), ik lees je namelijk vaker in andere topics en ik vind dat je een heel fijne manier van schrijven/reageren hebt. Je bent goed in andere mensen een hart onder de riem te steken, tips te geven en ze bij te staan met je eigen ervaringen.
En daarvoor krijg je een mega-vette-
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 14 november 2008 om 21:05
Allereerst een mega voor jou Lys. Verdikkeme, het is niet niks. En je auto in de prak en een goede vriend naar de andere kant van de wereld. Heel heftig hoor.
Ik ben in ieder geval blij dat jij nog heel bent, tenminste lichamelijk Geestelijk heeft het meer impact...helaas.
Dat van het niet kunnen huilen herken ik wel. Wat je nu doet en dat geef je heel goed aan in je autostukje is dat je alles aan het rationaliseren bent. Je gaat het verstandelijk bekijken. het gevoel is er wel degelijk, dat merk je ook wel maar die rationaliseer je weg.
Een gouden tip om je gevoel toe te laten heb ik niet. Ik kan wel zeggen dat het logisch is dat je verdriet hebt en misschien ook kwaad bent maar ik krijg je daardoor niet aan het huilen.
Wat ik zelf altijd deed als mijn verdriet er niet uitkwam en ik er wel last van had was zielige muziek opzetten of foto's kijken. Soms hielp dat, andere keren niet.
Weet in ieder geval dat je MAG huilen en dat je dan niet zielig bent. En van je afschrijven wil ook helpen, zie je nu maar weer
Wel zou ik dit een keer met je hulpverlener bespreken.
Enne nu geen complimenten meer hoor, ik begin er helemaal van te blozen
maak er ondanks alles toch een heel mooi weekend van!
Ik ben in ieder geval blij dat jij nog heel bent, tenminste lichamelijk Geestelijk heeft het meer impact...helaas.
Dat van het niet kunnen huilen herken ik wel. Wat je nu doet en dat geef je heel goed aan in je autostukje is dat je alles aan het rationaliseren bent. Je gaat het verstandelijk bekijken. het gevoel is er wel degelijk, dat merk je ook wel maar die rationaliseer je weg.
Een gouden tip om je gevoel toe te laten heb ik niet. Ik kan wel zeggen dat het logisch is dat je verdriet hebt en misschien ook kwaad bent maar ik krijg je daardoor niet aan het huilen.
Wat ik zelf altijd deed als mijn verdriet er niet uitkwam en ik er wel last van had was zielige muziek opzetten of foto's kijken. Soms hielp dat, andere keren niet.
Weet in ieder geval dat je MAG huilen en dat je dan niet zielig bent. En van je afschrijven wil ook helpen, zie je nu maar weer
Wel zou ik dit een keer met je hulpverlener bespreken.
Enne nu geen complimenten meer hoor, ik begin er helemaal van te blozen
maak er ondanks alles toch een heel mooi weekend van!
vrijdag 14 november 2008 om 22:56
Vind ook het voornaamste dat ik 'heel' ben gebleven , maar ben wel enorm van mijn eigen onoplettendheid geschrokken.
De tip van zielige muziek vind ik eigenlijk wel een goede, ik heb namelijk echt het idee dat ik me beter ga voelen al heb ik maar twee minuutjes even flink geblèrd. Het voelt nu op de één of andere manier wat ongemakkelijk/onaf.
Eerlijk is eerlijk, die 2 dingen gebeuren je ook niet elke dag en eerder zou ik nu compleet van slag zijn geweest en was ik daar fijn in blijven hangen, week na week na week... Dus het is an sich een flinke verbetering, waarschijnlijk een kwestie van wennen.
Als ik me er ongemakkelijk onder blijf voelen, wil ik het zeker bespreken.
Enne... je bloost maar een eind weg, hoor. Ik zou me vervelend voelen als ik je niet liet weten dat ik je reacties waardeer, want dat doe ik nu eenmaal.
Ik zal het gedoseerd houden.
De tip van zielige muziek vind ik eigenlijk wel een goede, ik heb namelijk echt het idee dat ik me beter ga voelen al heb ik maar twee minuutjes even flink geblèrd. Het voelt nu op de één of andere manier wat ongemakkelijk/onaf.
Eerlijk is eerlijk, die 2 dingen gebeuren je ook niet elke dag en eerder zou ik nu compleet van slag zijn geweest en was ik daar fijn in blijven hangen, week na week na week... Dus het is an sich een flinke verbetering, waarschijnlijk een kwestie van wennen.
Als ik me er ongemakkelijk onder blijf voelen, wil ik het zeker bespreken.
Enne... je bloost maar een eind weg, hoor. Ik zou me vervelend voelen als ik je niet liet weten dat ik je reacties waardeer, want dat doe ik nu eenmaal.
Ik zal het gedoseerd houden.
Known to cause insanity in laboratory mice
zaterdag 15 november 2008 om 11:17
Lieve Lys,
Wat erg zeg! Godzijdank mankeert jou niks. Ik ben behoorlijk geschrokken van je verhaal. Kan me heel goed voorstellen dat je vreemd van jezelf staat te kijken nu je merkt dat je niet zo reageert zoals je anders zou hebben gereageerd op een dergelijke situatie. En dat dat heel raar voelt van binnen.
Ik zelf zou waarschijnlijk helemaal in paniek zijn geweest en nachtenlang wakker hebben gelegen van de gebeurtenis. Nu met de medicatie denk ik dat ik precies zoals jij zou hebben gereageert. Ik voel me ook erg onverschillig. Op zich vind ik dat wel fijn hoor, maar dit ben ik niet van mezelf.
Heb jij het idee dat je onoplettend bent geweest door de invloed van de medicatie? Of was je gewoon moe. Daar ben ik wel even heel benieuwd naar eigenlijk.
Ik merk zelf ook dat ik mijn koppie er heel goed bij moet houden in het verkeer. Ik rij dagelijks 150 km voor mijn werk, dus je kunt je misschien voorstellen dat ik dit best wel eng vind. De mogelijkheid om tijdelijk minder te gaan werken is er voor mij helaas niet. Om een lang verhaal kort te maken, mijn contract staat momenteel op het spel en ik ben bang dat als ik dat ga vragen ik een verlenging van mijn contract wel kan schudden.
Heel veel sterkte Lys! Hierbij steek ik je even een hart onder de riem en enorme virtuele knuffel.
Liefs,
Dufti
Wat erg zeg! Godzijdank mankeert jou niks. Ik ben behoorlijk geschrokken van je verhaal. Kan me heel goed voorstellen dat je vreemd van jezelf staat te kijken nu je merkt dat je niet zo reageert zoals je anders zou hebben gereageerd op een dergelijke situatie. En dat dat heel raar voelt van binnen.
Ik zelf zou waarschijnlijk helemaal in paniek zijn geweest en nachtenlang wakker hebben gelegen van de gebeurtenis. Nu met de medicatie denk ik dat ik precies zoals jij zou hebben gereageert. Ik voel me ook erg onverschillig. Op zich vind ik dat wel fijn hoor, maar dit ben ik niet van mezelf.
Heb jij het idee dat je onoplettend bent geweest door de invloed van de medicatie? Of was je gewoon moe. Daar ben ik wel even heel benieuwd naar eigenlijk.
Ik merk zelf ook dat ik mijn koppie er heel goed bij moet houden in het verkeer. Ik rij dagelijks 150 km voor mijn werk, dus je kunt je misschien voorstellen dat ik dit best wel eng vind. De mogelijkheid om tijdelijk minder te gaan werken is er voor mij helaas niet. Om een lang verhaal kort te maken, mijn contract staat momenteel op het spel en ik ben bang dat als ik dat ga vragen ik een verlenging van mijn contract wel kan schudden.
Heel veel sterkte Lys! Hierbij steek ik je even een hart onder de riem en enorme virtuele knuffel.
Liefs,
Dufti
zondag 16 november 2008 om 13:25
Lieve Dufti, voor mij voelt het net zo: dit ben ik niet van mezelf. Ik zweer met mijn hand op mijn hart, het kan me niets meer schelen van die auto. Als ie gerepareerd is, zal ik ook zonder angst weer gaan rijden.
Ik wijt het niet aan de Lexapro. Ik was wat moe, een fractie van een seconde onoplettend, stuurde te vroeg in en raakte die betonnen pilaar.
De eerste twee weken merkte ik dat ik echt mijn hoofd er goed bij moest houden in het verkeer (er is een keer geclaxoneerd om dat mijn gedachten afdreven en ik niet snel genoeg begon te rijden bij groen. oh ja, eerste week heb ik helemaal niet gereden... te suf), maar dat heb ik zeker al 2 weken niet meer. Ik rij weer zoals ik eerder ook reed. Denk dat dit me ook zonder de Lexapro was gebeurd.
In ieder geval geef ik mezelf niet enorm op de kop, slaap er niet minder en kan ik het fijn rationaliseren naar: niemand gewond, het is maar materiële schade. (haha, tot ik de rekening krijg, die zal wel even pijn doen).
Whoa, 150 km iedere dag, dat is niet niks. Dat zou ik ook eng vinden als je je moe voelt. Heb je nog steeds het gevoel dat je je best moet doen om er 'goed bij te blijven'?
Qua werk zit ik op zo'n zelfde punt. Ik verwacht echter dat mijn contract niet verlengd gaat worden, maar ik zat er zelf al over te denken iets anders te gaan zoeken, dus dat maakt het wel heel anders.
Joh, heb je sinds aanvang van deze medicijnen gewoon gewerkt? Als dat zo is: petje af! Ik ben een aantal dagen thuisgebleven en daarna nog 2 x eerder vertrokken omdat ik me zo bagger voelde.
Dank je voor je hart onder de riem en de knuffel is goed aangekomen. (f)
Dufti, beloof je me dat je goed oplet op die lange trajecten en dat als je je wel ineens erg moe voelt dat je een plekje zoekt om de auto even neer te zetten?
Blijf voor je duimen dat de vemoeidheid zal afzakken,Dufti
veel liefs, Lys
Ik wijt het niet aan de Lexapro. Ik was wat moe, een fractie van een seconde onoplettend, stuurde te vroeg in en raakte die betonnen pilaar.
De eerste twee weken merkte ik dat ik echt mijn hoofd er goed bij moest houden in het verkeer (er is een keer geclaxoneerd om dat mijn gedachten afdreven en ik niet snel genoeg begon te rijden bij groen. oh ja, eerste week heb ik helemaal niet gereden... te suf), maar dat heb ik zeker al 2 weken niet meer. Ik rij weer zoals ik eerder ook reed. Denk dat dit me ook zonder de Lexapro was gebeurd.
In ieder geval geef ik mezelf niet enorm op de kop, slaap er niet minder en kan ik het fijn rationaliseren naar: niemand gewond, het is maar materiële schade. (haha, tot ik de rekening krijg, die zal wel even pijn doen).
Whoa, 150 km iedere dag, dat is niet niks. Dat zou ik ook eng vinden als je je moe voelt. Heb je nog steeds het gevoel dat je je best moet doen om er 'goed bij te blijven'?
Qua werk zit ik op zo'n zelfde punt. Ik verwacht echter dat mijn contract niet verlengd gaat worden, maar ik zat er zelf al over te denken iets anders te gaan zoeken, dus dat maakt het wel heel anders.
Joh, heb je sinds aanvang van deze medicijnen gewoon gewerkt? Als dat zo is: petje af! Ik ben een aantal dagen thuisgebleven en daarna nog 2 x eerder vertrokken omdat ik me zo bagger voelde.
Dank je voor je hart onder de riem en de knuffel is goed aangekomen. (f)
Dufti, beloof je me dat je goed oplet op die lange trajecten en dat als je je wel ineens erg moe voelt dat je een plekje zoekt om de auto even neer te zetten?
Blijf voor je duimen dat de vemoeidheid zal afzakken,Dufti
veel liefs, Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
dinsdag 18 november 2008 om 20:16
Lieve Lys,
Bedankt voor je medeleven en je bezorgdheid . Ik heb inderdaad gewoon door gewerkt na de opstart met Lexapro. Vraag me niet hoe, maar ik heb het gedaan. Het was af en toe inderdaad best wel eng om te rijden en ik ben er dan ook inderdaad bij menig tankstation af gegaan om een bak koffie te drinken om maar helder te blijven. Gelukkig hielp dat goed.
Als het echt te riskant was geweest had ik het niet gedaan maar op de een of andere manier was ik eenmaal achter het stuur wel weer helder. Op mijn werk kakte ik vervolgens wel helemaal in en dat vond ik wel heel zwaar om vol te houden hoor! Maar goed nieuws. Sinds maandag heb ik het gevoel dat het beter gaat. Ik ben overdag niet meer zo duf gelukkig. En vandaag gaat het nog weer beter heb ik het idee.
Volgens mij heb ik het ergste achter de rug en krabbel ik langzaam weer overeind. Nu maar hopen dat ik wel rustig blijf in mijn hoofd want dat vond ik aan de andere kant wel weer aan die vermoeidheid. Ik was gewoon te moe om me druk te maken! Ben benieuwd hoe het nu verder gaat.
Hoe vind jij het eigenlijk dat het hele gebeuren je niks kan schelen. Voel je je daar goed bij? Of voelt het vreemd van binnen. Het is wel goed van je dat je straks zonder angst weer achter het stuur kruipt hoor! Zou je dat zonder Lexapro ook gedaan hebben denk je? En hoe voel je je verder momenteel?
Toevallig dat we allebei een beetje in hetzelfde schuitje zitten wat ons contract betreft. Ik wil mijn huidige baan alleen heel erg graag behouden. Vandaar dat ik ook alles op alles zet om dat voor elkaar te krijgen. Daar ziet het op dit moment gelukkig wel naar uit, dus ik hoef me nog niet direct zorgen te maken.
Tot horens weer Lys! Hou je taai.
Liefs,
Dufti
Bedankt voor je medeleven en je bezorgdheid . Ik heb inderdaad gewoon door gewerkt na de opstart met Lexapro. Vraag me niet hoe, maar ik heb het gedaan. Het was af en toe inderdaad best wel eng om te rijden en ik ben er dan ook inderdaad bij menig tankstation af gegaan om een bak koffie te drinken om maar helder te blijven. Gelukkig hielp dat goed.
Als het echt te riskant was geweest had ik het niet gedaan maar op de een of andere manier was ik eenmaal achter het stuur wel weer helder. Op mijn werk kakte ik vervolgens wel helemaal in en dat vond ik wel heel zwaar om vol te houden hoor! Maar goed nieuws. Sinds maandag heb ik het gevoel dat het beter gaat. Ik ben overdag niet meer zo duf gelukkig. En vandaag gaat het nog weer beter heb ik het idee.
Volgens mij heb ik het ergste achter de rug en krabbel ik langzaam weer overeind. Nu maar hopen dat ik wel rustig blijf in mijn hoofd want dat vond ik aan de andere kant wel weer aan die vermoeidheid. Ik was gewoon te moe om me druk te maken! Ben benieuwd hoe het nu verder gaat.
Hoe vind jij het eigenlijk dat het hele gebeuren je niks kan schelen. Voel je je daar goed bij? Of voelt het vreemd van binnen. Het is wel goed van je dat je straks zonder angst weer achter het stuur kruipt hoor! Zou je dat zonder Lexapro ook gedaan hebben denk je? En hoe voel je je verder momenteel?
Toevallig dat we allebei een beetje in hetzelfde schuitje zitten wat ons contract betreft. Ik wil mijn huidige baan alleen heel erg graag behouden. Vandaar dat ik ook alles op alles zet om dat voor elkaar te krijgen. Daar ziet het op dit moment gelukkig wel naar uit, dus ik hoef me nog niet direct zorgen te maken.
Tot horens weer Lys! Hou je taai.
Liefs,
Dufti
dinsdag 18 november 2008 om 21:13
Ik zal je dan maar niet vragen hoe je 'm dat geflikt hebt! Ik vind dat echt superknap van je. Geen wonder dat je na het avondeten eten al naar bed wou. Aan je inzet zal het niet liggen, hoop dat je je contract binnensleept.
Ik maakte me inderdaad zorgen, niet dat ik me suf gepiekerd heb (dat zit er echt niet meer in, maar dat is niet persoonlijks begrijp je vast wel ), maar ik heb regelmatig aan je gedacht.
Hey, dat is hartstikke goed nieuws dat de dufheid minder wordt! Jippie. Mogelijk duurt het bij jou een tikje langer omdat je in dezelfde tijd ook nog eens de dosering verhoogd kreeg.
Hopelijk morgen nog een tikje beter en overmorgen weer en...
En ik hoop dat het bij jou dan net zo verloopt als bij mij: sufheid weg, piekergedachten blijven ook weg. Ik vroeg me dat de eerste weken echt af: is het vanwege de versuffende bijwerking -te suf om te piekeren- of is dit echt de werking. Het laatste dus.
Zonder de Lexapro had ik beslist niet geroepen -en wel gemeend- dat ik zo weer achter het stuur zal kruipen. Heel erg zeker weten van niet.
Ik kan het nu heel goed rationaliseren, ik heb de garage gesproken en zei vertelden dat het echt suffe pech was dat ik zoveel schade heb bij zo'n lage snelheid. Helaas vanuit een verkeerde hoek de pilaar geraakt en daardoor de as afgebroken.
Ik zie echt als domme pech nu, verwijt het mezelf niet en ga straks fijn weer de weg op.
Maar vreemd en oneigen voelt het nog steeds. Ik vond het erg vervelend dat ik niet even lekker kon brullen om de emoties van die 2 dagen er uit te gooien, maar ik voel me nu eigenlijk best lekker.
Het blijft een rare gewaarwording om niet zo druk te maken, het voelt alsof er iets mist. Maar de prettige kant overheerst, hoor. Het voelt als een kwestie van wennen aan mijn nieuwe denken.
Ik ben nu 4 weken bezig vandaag en tot een paar dagen terug merkte ik niet erg veel van verbetering van mijn depressieve klachten, waar ik ze ook voor slik. Ik heb nu echter het idee dat daar ook iets begint te werken.
Ik heb nog geen zin om dingen te ondernemen, contacten te onderhouden, huishouden te doen etc (gewoon erg weinig interesse in alles), maar ik merk wel dat als ik dan toch iets doe dat ik het minder erg vind om de deur uit te moeten. Plus, omdat ik ook veel last had van schaamtegevoelens: als ik nu een bekende zie op straat, schiet ik niet meer snel een steegje in, ik maak nu een praatje. (wow)
Hoe is dat voor jou? Merk je nu bijvoorbeeld verschil in contacten met anderen? Vind je dingen nu minder eng/leuker om te doen omdat je hoofd rustiger is? Voel je je wat zekerder? Misschien een beetje vroeg deze vragen, ik kan me voorstellen dat als je zo moe bent dat er op het sociale vlak wat minder gaande is nu.
Dufti, ik weet niet of het je echte naam is onderaan, als je wilt kun je het wijzigen door op het middelste icoontje aan de rechterkant van je posting te klikken.
Tot horens Dufti!!
Hang in there, we doen het goed.
veel liefs Lys
Ik maakte me inderdaad zorgen, niet dat ik me suf gepiekerd heb (dat zit er echt niet meer in, maar dat is niet persoonlijks begrijp je vast wel ), maar ik heb regelmatig aan je gedacht.
Hey, dat is hartstikke goed nieuws dat de dufheid minder wordt! Jippie. Mogelijk duurt het bij jou een tikje langer omdat je in dezelfde tijd ook nog eens de dosering verhoogd kreeg.
Hopelijk morgen nog een tikje beter en overmorgen weer en...
En ik hoop dat het bij jou dan net zo verloopt als bij mij: sufheid weg, piekergedachten blijven ook weg. Ik vroeg me dat de eerste weken echt af: is het vanwege de versuffende bijwerking -te suf om te piekeren- of is dit echt de werking. Het laatste dus.
Zonder de Lexapro had ik beslist niet geroepen -en wel gemeend- dat ik zo weer achter het stuur zal kruipen. Heel erg zeker weten van niet.
Ik kan het nu heel goed rationaliseren, ik heb de garage gesproken en zei vertelden dat het echt suffe pech was dat ik zoveel schade heb bij zo'n lage snelheid. Helaas vanuit een verkeerde hoek de pilaar geraakt en daardoor de as afgebroken.
Ik zie echt als domme pech nu, verwijt het mezelf niet en ga straks fijn weer de weg op.
Maar vreemd en oneigen voelt het nog steeds. Ik vond het erg vervelend dat ik niet even lekker kon brullen om de emoties van die 2 dagen er uit te gooien, maar ik voel me nu eigenlijk best lekker.
Het blijft een rare gewaarwording om niet zo druk te maken, het voelt alsof er iets mist. Maar de prettige kant overheerst, hoor. Het voelt als een kwestie van wennen aan mijn nieuwe denken.
Ik ben nu 4 weken bezig vandaag en tot een paar dagen terug merkte ik niet erg veel van verbetering van mijn depressieve klachten, waar ik ze ook voor slik. Ik heb nu echter het idee dat daar ook iets begint te werken.
Ik heb nog geen zin om dingen te ondernemen, contacten te onderhouden, huishouden te doen etc (gewoon erg weinig interesse in alles), maar ik merk wel dat als ik dan toch iets doe dat ik het minder erg vind om de deur uit te moeten. Plus, omdat ik ook veel last had van schaamtegevoelens: als ik nu een bekende zie op straat, schiet ik niet meer snel een steegje in, ik maak nu een praatje. (wow)
Hoe is dat voor jou? Merk je nu bijvoorbeeld verschil in contacten met anderen? Vind je dingen nu minder eng/leuker om te doen omdat je hoofd rustiger is? Voel je je wat zekerder? Misschien een beetje vroeg deze vragen, ik kan me voorstellen dat als je zo moe bent dat er op het sociale vlak wat minder gaande is nu.
Dufti, ik weet niet of het je echte naam is onderaan, als je wilt kun je het wijzigen door op het middelste icoontje aan de rechterkant van je posting te klikken.
Tot horens Dufti!!
Hang in there, we doen het goed.
veel liefs Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
zondag 23 november 2008 om 11:03
Jippy, kon gisteren mijn auto weer ophalen! Allereerst ziet ze er weer beeldschoon uit (heb haar 'laatste model' nog op mijn netvlies gegrift staan, haha). Maar belangrijker: ben zonder enige onzekerheid of angst daadwerkelijk die garage weer uitgereden. Wow.
Heb er wel een fractie van een seconde bij stil gestaan, maar reed weg alsof het nooit gebeurd was. (echt amaaaaaazing)
Verder is het een beetje wisselend, maar volgens mij nog steeds een stijgende lijn. Mijn werk is weer met een uurtje extra per werkdag uitgebreid, dus dat gaat zeker de goede kant op.
En toen ik 2 heeeel lieve berichten van de andere kant van de wereld kreeg, zat ik hier met tranen in de ogen. Ook goed, dus.
Waar ik echter af en toe erg flauw van wordt is het overmatige transpireren, de hele tijd met tissues in de weer zijn om mezelf een beetje te drogen. Maar (relativerend) als dat het ergste is....
Dufti, hoe is jouw week geweest?
Hoop dat er bij jou ook weer wat verbetering in zit,
hoop het gauw te horen,
veel liefs Lys
Heb er wel een fractie van een seconde bij stil gestaan, maar reed weg alsof het nooit gebeurd was. (echt amaaaaaazing)
Verder is het een beetje wisselend, maar volgens mij nog steeds een stijgende lijn. Mijn werk is weer met een uurtje extra per werkdag uitgebreid, dus dat gaat zeker de goede kant op.
En toen ik 2 heeeel lieve berichten van de andere kant van de wereld kreeg, zat ik hier met tranen in de ogen. Ook goed, dus.
Waar ik echter af en toe erg flauw van wordt is het overmatige transpireren, de hele tijd met tissues in de weer zijn om mezelf een beetje te drogen. Maar (relativerend) als dat het ergste is....
Dufti, hoe is jouw week geweest?
Hoop dat er bij jou ook weer wat verbetering in zit,
hoop het gauw te horen,
veel liefs Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
zondag 23 november 2008 om 20:13
Hoera Lys, fijn dat je de auto weer heel terug hebt. Goed zeg dat je zonder angst weg gereden bent. Dit zal echt wel een positief gevoel hebben opgeleverd.
Sowieso een top weekend wat ik begrijp. En de auto, én 2 lieve berichtjes en ook nog een uur meer werken per dag erbij. Geeft wel aan dat het ECHT beter met je gaat. Volhouden!
Lastig dat je met de Lexapro zo overmatig transpireert. Ik kan het me wel lichtjes herinneren dat ik soms 's nachts wakker werd omdat ik zo zweette maar dat is snel over gegaan. Wie weet trekt het bij jou ook nog bij. Ik hoop het voor je.
Dufti, hoe is het meisie???
Sowieso een top weekend wat ik begrijp. En de auto, én 2 lieve berichtjes en ook nog een uur meer werken per dag erbij. Geeft wel aan dat het ECHT beter met je gaat. Volhouden!
Lastig dat je met de Lexapro zo overmatig transpireert. Ik kan het me wel lichtjes herinneren dat ik soms 's nachts wakker werd omdat ik zo zweette maar dat is snel over gegaan. Wie weet trekt het bij jou ook nog bij. Ik hoop het voor je.
Dufti, hoe is het meisie???
maandag 24 november 2008 om 15:28
Hoi,
Ik kom even inbreken, herken namelijk wel wat er verteld wordt over het gevoel van onverschilligheid, het gevoel alsof het huilen blijft hangen. Ik kon de eerste paar weken dat ik lexapro gebruikte ook niet huilen, het leek wel verdoofd. Maar dat ging bij mij dus over. En ik slikte ze smorgens, omdat ik er niet op kon slapen. Lag hele nachten naar het plafond te staren.
Verder heeft het me heel goed geholpen. Nu sinds een paar weken helemaal medicatie vrij, gelukkig blijft het goed gaan, tot nu toe in ieder geval. Het heeft mij zekerder, sterker, gemaakt. Ook in contact met anderen.
Volhouden allemaal! Sterkte voor jullie!
Liefs, Mayan
Ik kom even inbreken, herken namelijk wel wat er verteld wordt over het gevoel van onverschilligheid, het gevoel alsof het huilen blijft hangen. Ik kon de eerste paar weken dat ik lexapro gebruikte ook niet huilen, het leek wel verdoofd. Maar dat ging bij mij dus over. En ik slikte ze smorgens, omdat ik er niet op kon slapen. Lag hele nachten naar het plafond te staren.
Verder heeft het me heel goed geholpen. Nu sinds een paar weken helemaal medicatie vrij, gelukkig blijft het goed gaan, tot nu toe in ieder geval. Het heeft mij zekerder, sterker, gemaakt. Ook in contact met anderen.
Volhouden allemaal! Sterkte voor jullie!
Liefs, Mayan
woensdag 26 november 2008 om 20:12
Lieve Lys en lieve Bosaapje (f) ,
Sorry dat ik zo lang niks heb laten horen! Maar ik heb het zooooooo druk op mijn werk. Ga echt s'ochtends zeven uur al de deur uit en kom pas s'avonds acht uur thuis en dan ren ik het liefst direct door naar bed. Ik weet het...dat is niet goed voor een mens! Maar straks heb ik lekker twee weken vrij. Daar ben ik echt aan toe. Uitrusten!
Maar het positieve van dit alles is dat ik me de laatste week kiplekker voel! Ik herken heel veel in wat jij ook zegt Lys! Ik voel me veel zekerder over mezelf, stap veel makkelijker op mensen af en ben lang niet zo snel gestressed door situaties als dat ik anders was geweest! Hoe is het mogelijk he! Ik kan bijvoorbeeld nu ook eens rustig een film kijken. Iets wat voor mij voorheen onmogelijk was door de chaos in mijn hoofd. Nu vind ik het heerlijk om rustig op de bank te zitten met een dvd-tje. Fantastisch toch! Ik merk nog niet zozeer dat ik meer ondernemend ben geworden, maar dat zou nog kunnen komen natuurlijk.
Heel fijn om te horen dat het met jou ook zo goed gaat Lys! Wat goed van je dat je zo de garage bent uitgereden alsof er niks gebeurd is. Fijn is dat he! Dat je je zo zelfverzekerd voelt. En ook goed om te horen dat je weer wat tranen kon laten. Ik kan dat gelukkig ook nog steeds heb ik gemerkt het afgelopen weekend en daar was ik ook erg blij om. Ik moet er niet aan denken dat ik helemaal gevoelloos zou zijn.
Knap dat je ook weer een uurtje langer per dag werkt sinds deze week Lys! Het gaat echt de goede kant op met jou zo te horen. En hier ook! Lang leve de Lexapro zou ik bijna zeggen. Ik ben ook zo blij dat ik heb doorgezet! En dat ik het vertrouwen heb dat dit medicijn eindelijk eens werkt na alles wat ik tot nu toe geprobeerd heb.
Hoe gaat het bij jou met slapen nu Lys? Slaap je al een beetje beter in als je naar bed gaat? Ik slaap als een blok tegenwoordig! Echt heerlijk is dat. Ik ben altijd een moeilijke slaper geweest, maar nu niet meer! Ook daar werkt het dus positief op.
Ik hoop gauw weer van elkaar te horen. Ik blijf het leuk vinden om zo een beetje op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. Een dikke knuffel voor jou Lys! Ook voor jou bosaapje!
Liefs,
Dufti
Sorry dat ik zo lang niks heb laten horen! Maar ik heb het zooooooo druk op mijn werk. Ga echt s'ochtends zeven uur al de deur uit en kom pas s'avonds acht uur thuis en dan ren ik het liefst direct door naar bed. Ik weet het...dat is niet goed voor een mens! Maar straks heb ik lekker twee weken vrij. Daar ben ik echt aan toe. Uitrusten!
Maar het positieve van dit alles is dat ik me de laatste week kiplekker voel! Ik herken heel veel in wat jij ook zegt Lys! Ik voel me veel zekerder over mezelf, stap veel makkelijker op mensen af en ben lang niet zo snel gestressed door situaties als dat ik anders was geweest! Hoe is het mogelijk he! Ik kan bijvoorbeeld nu ook eens rustig een film kijken. Iets wat voor mij voorheen onmogelijk was door de chaos in mijn hoofd. Nu vind ik het heerlijk om rustig op de bank te zitten met een dvd-tje. Fantastisch toch! Ik merk nog niet zozeer dat ik meer ondernemend ben geworden, maar dat zou nog kunnen komen natuurlijk.
Heel fijn om te horen dat het met jou ook zo goed gaat Lys! Wat goed van je dat je zo de garage bent uitgereden alsof er niks gebeurd is. Fijn is dat he! Dat je je zo zelfverzekerd voelt. En ook goed om te horen dat je weer wat tranen kon laten. Ik kan dat gelukkig ook nog steeds heb ik gemerkt het afgelopen weekend en daar was ik ook erg blij om. Ik moet er niet aan denken dat ik helemaal gevoelloos zou zijn.
Knap dat je ook weer een uurtje langer per dag werkt sinds deze week Lys! Het gaat echt de goede kant op met jou zo te horen. En hier ook! Lang leve de Lexapro zou ik bijna zeggen. Ik ben ook zo blij dat ik heb doorgezet! En dat ik het vertrouwen heb dat dit medicijn eindelijk eens werkt na alles wat ik tot nu toe geprobeerd heb.
Hoe gaat het bij jou met slapen nu Lys? Slaap je al een beetje beter in als je naar bed gaat? Ik slaap als een blok tegenwoordig! Echt heerlijk is dat. Ik ben altijd een moeilijke slaper geweest, maar nu niet meer! Ook daar werkt het dus positief op.
Ik hoop gauw weer van elkaar te horen. Ik blijf het leuk vinden om zo een beetje op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. Een dikke knuffel voor jou Lys! Ook voor jou bosaapje!
Liefs,
Dufti
donderdag 27 november 2008 om 15:54
Wowwwwwwwwww Dufti. Wat ben jij een bikkel zeg. Zo druk op het werk, je niet lekker in je vel voelen, beginnen met de lexapro.... je doet het maar "even" allemaal. Klasse!
Fijn dat je de positieve werking van de ad merkt. Vooral door goed te kunnen slapen krijg je veel meer energie en dat kun je in deze tijd goed gebruiken.
En wat ben ik jaloers op jou, heerlijk 2 weken vakantie. Fijn meisie. Geniet ervan, rust goed uit en maak er leuke weken van.
Fijn dat je de positieve werking van de ad merkt. Vooral door goed te kunnen slapen krijg je veel meer energie en dat kun je in deze tijd goed gebruiken.
En wat ben ik jaloers op jou, heerlijk 2 weken vakantie. Fijn meisie. Geniet ervan, rust goed uit en maak er leuke weken van.
donderdag 27 november 2008 om 20:18
Hey lief Bosaapje, het gaat echt behoorlijk goed hier, hè! Het gaat soms met kleine stapjes, maar ik blijf verbetering merken. Transpireren doe ik helaas 's nachts en overdag...yuck. Maar alle kans dat ook dit minder zal worden.
Tssss... zo'n klein tabletje. Denk regelmatig: och, had ik dit maar eerder geweten, wat had ik het een stuk makkelijker gehad.
Vanaf nu, dan maar!
Hai Mayan, wat leuk dat jij ook je ervaring komt delen! Dat verdoofde lijkt nu inderdaad wat af te nemen.
En wat ontzettend fijn om te horen dat het jou zo goed geholpen heeft en dat je inmiddels alweer medicatie-vrij bent. Dat soort reacties geeft de burger nog meer moed!
Lieve Dufti, my oh my! Wat een dagen. Wat mij betreft mag je even voorover buigen, voor een enorme veer!! (figuurlijk, hoor! -grijns-)
En wat een herkenning wederzijds weer. Ik kan nu ook weer een film kijken, namelijk. Ik had daar totaal de rust en concentratie niet voor. Dvd's tig keer rewinden, omdat ik hele stukken miste (omdat mijn gedachten maar raasden over heel andere zaken), en nu: tadaa! Geniet er ook echt van.
Ik dacht van de week nog: wat ben ik een mazzelaar dat ik meteen bij het eerste medicijn resultaat heb. Als ik aan jouw verhaal denk, meerdere soorten proberen, iedere keer teleurgesteld zijn, je opnieuw oppeppen voor een nieuwe soort etc. etc..., ik had er vast het bijltje bij neer gegooid.
Dus, Dufti: wat fijn dat het er nu toch wel heel erg op lijkt dat dit hèt is voor jou!!
Zalig, hè, die verandering van chaos in je hoofd naar rust. Bij mij is het: dahaag schuldgevoel, dahaaaag schaamte, dahaaaag mijding, bye bye onrust, dag dag angst.
Ik ben al blij voor mezelf, maar ik merk dat ik echt dubbelop blij ben als ik lees dat jij je lekker hebt gevoeld afgelopen week.
Gedeelde smart is misschien halve smart, maar gedeelde vreugde is toch echt wel even dubbele vreugde hierzo.
Ik vind ook echt leuk dat je blijft reageren, ben iedere keer zo benieuwd hoe het nu met je is. Vind het erg fijn om op deze manier op de hoogte van elkaar te blijven, van de dipjes en de successen.
En wie weet kunnen wij in de toekomst weer een ander steunen zoals ons Bosaapje het voor ons doet.
Fijn vooruitzicht dat je straks 2 weken vrij bent, daar zul je vast erg van gaan genieten.
Lieve meiden, fijne avond alvast
een welgemeende dikke voor jullie
en tot gauw,
liefs Lys
Tssss... zo'n klein tabletje. Denk regelmatig: och, had ik dit maar eerder geweten, wat had ik het een stuk makkelijker gehad.
Vanaf nu, dan maar!
Hai Mayan, wat leuk dat jij ook je ervaring komt delen! Dat verdoofde lijkt nu inderdaad wat af te nemen.
En wat ontzettend fijn om te horen dat het jou zo goed geholpen heeft en dat je inmiddels alweer medicatie-vrij bent. Dat soort reacties geeft de burger nog meer moed!
Lieve Dufti, my oh my! Wat een dagen. Wat mij betreft mag je even voorover buigen, voor een enorme veer!! (figuurlijk, hoor! -grijns-)
En wat een herkenning wederzijds weer. Ik kan nu ook weer een film kijken, namelijk. Ik had daar totaal de rust en concentratie niet voor. Dvd's tig keer rewinden, omdat ik hele stukken miste (omdat mijn gedachten maar raasden over heel andere zaken), en nu: tadaa! Geniet er ook echt van.
Ik dacht van de week nog: wat ben ik een mazzelaar dat ik meteen bij het eerste medicijn resultaat heb. Als ik aan jouw verhaal denk, meerdere soorten proberen, iedere keer teleurgesteld zijn, je opnieuw oppeppen voor een nieuwe soort etc. etc..., ik had er vast het bijltje bij neer gegooid.
Dus, Dufti: wat fijn dat het er nu toch wel heel erg op lijkt dat dit hèt is voor jou!!
Zalig, hè, die verandering van chaos in je hoofd naar rust. Bij mij is het: dahaag schuldgevoel, dahaaaag schaamte, dahaaaag mijding, bye bye onrust, dag dag angst.
Ik ben al blij voor mezelf, maar ik merk dat ik echt dubbelop blij ben als ik lees dat jij je lekker hebt gevoeld afgelopen week.
Gedeelde smart is misschien halve smart, maar gedeelde vreugde is toch echt wel even dubbele vreugde hierzo.
Ik vind ook echt leuk dat je blijft reageren, ben iedere keer zo benieuwd hoe het nu met je is. Vind het erg fijn om op deze manier op de hoogte van elkaar te blijven, van de dipjes en de successen.
En wie weet kunnen wij in de toekomst weer een ander steunen zoals ons Bosaapje het voor ons doet.
Fijn vooruitzicht dat je straks 2 weken vrij bent, daar zul je vast erg van gaan genieten.
Lieve meiden, fijne avond alvast
een welgemeende dikke voor jullie
en tot gauw,
liefs Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
zondag 30 november 2008 om 18:35
Lieve allemaal,
Daar was ik weer eens. Hoe gaat het bij jullie? Ik heb een heerlijk rustig weekend achter de rug. Goed geslapen, lekker de stad in geweest, filmpje gekeken, gewandeld, ik kan er weer tegenaan voor de komende week. Nog even de laatste loodjes en ik heb vakantie!
Wat een herkenning inderdaad Lys! Vooral dat stukje over het 'rewinden van dvd's' haha! Ik moest echt lachen hoor! Toen ik dat las. Het is ook wel wat met die 'piekerstoornis' van ons. Zo zal ik het maar even noemen voor het gemak dan. Wat hebben we het ons zelf moeilijk gemaakt! Het zweten waar je het over hebt, heb ik geen last van gelukkig. Ik heb juist het idee dat ik minder zweet juist! Zo zie je maar weer hoe verschillend het per persoon weer kan zijn.
Wat lief trouwens dat jullie zo met me meeleven. Jij ook Bosaapje! Bedankt! Dat doet me echt goed. En het is inderdaad waar wat je zegt Lys! Gedeelde smart is halve smart, maar gedeelde vreugde is absoluut dubbele vreugde. Ik ben voor jou ook echt heel blij dat je 'vaarwel' kunt zeggen tegen alle vervelende beperkingen waar je voorheen last van had. Zo te horen gaat er een nieuwe wereld voor je open! Dat gun ik je echt van harte.
Fijne avond lieve allemaal en we houden elkaar ongetwijfeld weer op de hoogte.
Een dikke knuffel voor jullie en tot horens!
Liefs,
Dufti
Daar was ik weer eens. Hoe gaat het bij jullie? Ik heb een heerlijk rustig weekend achter de rug. Goed geslapen, lekker de stad in geweest, filmpje gekeken, gewandeld, ik kan er weer tegenaan voor de komende week. Nog even de laatste loodjes en ik heb vakantie!
Wat een herkenning inderdaad Lys! Vooral dat stukje over het 'rewinden van dvd's' haha! Ik moest echt lachen hoor! Toen ik dat las. Het is ook wel wat met die 'piekerstoornis' van ons. Zo zal ik het maar even noemen voor het gemak dan. Wat hebben we het ons zelf moeilijk gemaakt! Het zweten waar je het over hebt, heb ik geen last van gelukkig. Ik heb juist het idee dat ik minder zweet juist! Zo zie je maar weer hoe verschillend het per persoon weer kan zijn.
Wat lief trouwens dat jullie zo met me meeleven. Jij ook Bosaapje! Bedankt! Dat doet me echt goed. En het is inderdaad waar wat je zegt Lys! Gedeelde smart is halve smart, maar gedeelde vreugde is absoluut dubbele vreugde. Ik ben voor jou ook echt heel blij dat je 'vaarwel' kunt zeggen tegen alle vervelende beperkingen waar je voorheen last van had. Zo te horen gaat er een nieuwe wereld voor je open! Dat gun ik je echt van harte.
Fijne avond lieve allemaal en we houden elkaar ongetwijfeld weer op de hoogte.
Een dikke knuffel voor jullie en tot horens!
Liefs,
Dufti
zondag 7 december 2008 om 15:47
Ik kom me ook maar weer even melden.
Dufti, dat klinkt als een lekker weekendje! Daar kun je weer goed van opladen. Inmiddels zijn we alweer een week verder... (De tijd vliegt me door de vingers, lijkt het wel.) Heb je weer een fijn weekend gehad? Draai je nog steeds van die lange dagen? En komen die 2 weken vakantie nu al snel? Mèn, daar zul je wel zó een zin in hebben!
Mijn dosis is vorige week verhoogd naar 20, aangezien het niet veel deed tegen mijn depressieve klachten. En ik was verschrikkelijk down vorige week, ik begon mezelf ook weer behoorlijk te bekritiseren (zo niet leuk, want het is zo lekker om dat nièt te doen), gedachten bleven weer spoken etc.
Voel me nu wel een stuk vermoeider, als ik wakker word wil ik 2 a 3 uur later alweer naar bed. Ga ervan uit dat dat wel weg zal trekken.
Vandaag gaat het op zich wel, beetje in huis aan prutsen, wat gedachten op papier zetten, dvd-tje kijken en proberen er een gezellig dagje met mezelf te maken. Heb er nog steeds vertrouwen in, hoor!
Dames, een goed weekend nog (lekker laat, haha),
een voor wie 'm wil,
liefs Lys
Dufti, dat klinkt als een lekker weekendje! Daar kun je weer goed van opladen. Inmiddels zijn we alweer een week verder... (De tijd vliegt me door de vingers, lijkt het wel.) Heb je weer een fijn weekend gehad? Draai je nog steeds van die lange dagen? En komen die 2 weken vakantie nu al snel? Mèn, daar zul je wel zó een zin in hebben!
Mijn dosis is vorige week verhoogd naar 20, aangezien het niet veel deed tegen mijn depressieve klachten. En ik was verschrikkelijk down vorige week, ik begon mezelf ook weer behoorlijk te bekritiseren (zo niet leuk, want het is zo lekker om dat nièt te doen), gedachten bleven weer spoken etc.
Voel me nu wel een stuk vermoeider, als ik wakker word wil ik 2 a 3 uur later alweer naar bed. Ga ervan uit dat dat wel weg zal trekken.
Vandaag gaat het op zich wel, beetje in huis aan prutsen, wat gedachten op papier zetten, dvd-tje kijken en proberen er een gezellig dagje met mezelf te maken. Heb er nog steeds vertrouwen in, hoor!
Dames, een goed weekend nog (lekker laat, haha),
een voor wie 'm wil,
liefs Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
zondag 7 december 2008 om 16:35
Lys, Jammer meisie dat je toch naar de 20 mg moet. Logisch dat je bijwerkingen weer naar voren komen maar troost je... Je weet dat ze weer naar de achtergrond vertrekken
Het zou mooi zijn als die verhoging de depressieve kantjes zouden weghalen en dan is het echt wel waard om die 20 mg te slikken
Ik hoop echt dat het goed gaat aanslaan en dat je over een paar weken nog beter in je vel komt te zitten. De vooruitgang was er wel maar nog iets meer dus...
Sterkte
Het zou mooi zijn als die verhoging de depressieve kantjes zouden weghalen en dan is het echt wel waard om die 20 mg te slikken
Ik hoop echt dat het goed gaat aanslaan en dat je over een paar weken nog beter in je vel komt te zitten. De vooruitgang was er wel maar nog iets meer dus...
Sterkte
zaterdag 13 december 2008 om 19:46
Hey Bosaapje , enerzijds jammer dat ik moest ophogen, aan de andere kant... slik nu goed anderhalve week 20mg en mijn hoofd heeft weer rust en ik (voorzichtig optimistisch maar weer eerst) voel me iig niet meer dood- en doodongelukkig en megadown. Eerder neutraal, met hier en daar een lach en af en toe zelfs een schaterlach.
Qua gevoel zit ik nog steeds op de goede weg.
Aanvankelijk sliep ik -met de verhoging- trouwens zo'n 15 uur (moest erg aan Dufti denken!), nu heb ik weer voldoende aan een uur of tien, helemaal goed.
Hai Hennez, zoals je leest gaat het weer beter met me. Het heeft even de tijd nodig om uit te vinden of het werkt en welke dosering goed voor je is.
Goed dat je een gesprek aangaat met je huisarts. Hij kan je zeker verder helpen of dat nu therapie, medicatie of iets anders wordt.
Zou het fijn vinden als je laat weten hoe je gesprek verlopen is.
Succes en sterkte! (f)
Dufti meid, hoe is het met jou? Heb je al vakantie of zit je midden in de 'laatste loodjes'? Hoop dat het hartstikke goed met je gaat en dat je iig een relaxt weekend hebt.
voor jullie
liefs Lys
Qua gevoel zit ik nog steeds op de goede weg.
Aanvankelijk sliep ik -met de verhoging- trouwens zo'n 15 uur (moest erg aan Dufti denken!), nu heb ik weer voldoende aan een uur of tien, helemaal goed.
Hai Hennez, zoals je leest gaat het weer beter met me. Het heeft even de tijd nodig om uit te vinden of het werkt en welke dosering goed voor je is.
Goed dat je een gesprek aangaat met je huisarts. Hij kan je zeker verder helpen of dat nu therapie, medicatie of iets anders wordt.
Zou het fijn vinden als je laat weten hoe je gesprek verlopen is.
Succes en sterkte! (f)
Dufti meid, hoe is het met jou? Heb je al vakantie of zit je midden in de 'laatste loodjes'? Hoop dat het hartstikke goed met je gaat en dat je iig een relaxt weekend hebt.
voor jullie
liefs Lys
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 6 maart 2009 om 20:06
Updeetje:
Ik voel me zeer goed. Ik ben vrolijk, kan weer genieten van allerlei, heb flink wat zelfvertrouwen, geef er weer om hoe ik er uit zie, maak goede keuzes voor mijzelf.
Kom ook echt op voor mijzelf. (wow)
En (was helemaal verbaasd) ik heb enorm veel plezier in en op mijn werk. Ben erg goed gecoacht de laatste maanden en heb echt van alle kanten steun en hulp gekregen om mijn eigen werk weer op te pakken.
Daarnaast volg ik nu groepstherapie (enrom interessant, veel eye-openers) en dat doet me in combinatie met de Lexa erg goed.
Ik blijf moe, maar dat is maar een kleine prijs om te betalen, lijkt me.
Ik voel me niet alleen goed, maar straal het ook uit. De meesten zijn erg blij om weer een enthousiaste Lys te zien en dat vertellen ze me ook. Heel fijn.
Ik betwijfel of je hier nog leest Dufti, maar als... laat dan nog eens horen hoe het met je gaat.
Ik voel me van dittum:
Enne Bosaapje: nogmaals bedankt voor je steun! (f)
Ik voel me zeer goed. Ik ben vrolijk, kan weer genieten van allerlei, heb flink wat zelfvertrouwen, geef er weer om hoe ik er uit zie, maak goede keuzes voor mijzelf.
Kom ook echt op voor mijzelf. (wow)
En (was helemaal verbaasd) ik heb enorm veel plezier in en op mijn werk. Ben erg goed gecoacht de laatste maanden en heb echt van alle kanten steun en hulp gekregen om mijn eigen werk weer op te pakken.
Daarnaast volg ik nu groepstherapie (enrom interessant, veel eye-openers) en dat doet me in combinatie met de Lexa erg goed.
Ik blijf moe, maar dat is maar een kleine prijs om te betalen, lijkt me.
Ik voel me niet alleen goed, maar straal het ook uit. De meesten zijn erg blij om weer een enthousiaste Lys te zien en dat vertellen ze me ook. Heel fijn.
Ik betwijfel of je hier nog leest Dufti, maar als... laat dan nog eens horen hoe het met je gaat.
Ik voel me van dittum:
Enne Bosaapje: nogmaals bedankt voor je steun! (f)
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 6 maart 2009 om 20:46
Wowww Lys, wat fijn dat je laat weten hoe het met je gaat . En zoals ik begrijp gaat het steeds beter met je. Harstikke goed hoor meis. Echt fijn dat het allemaal zo positief verloopt.
De Lexapro is maar een steuntje, de rest doe je toch echt helemaal zelf hoor.
Ga zo door Lys, geniet van de positieve veranderingen en blijf de goede dingen naar boven halen.
Je doet het geweldig!
De Lexapro is maar een steuntje, de rest doe je toch echt helemaal zelf hoor.
Ga zo door Lys, geniet van de positieve veranderingen en blijf de goede dingen naar boven halen.
Je doet het geweldig!
