Lieve vriendin

Hallo mede forummers!



Al langer lees ik hier mee op viva en ik vind het een geweldig forum! Ik ben altijd een echte meelezer geweest, maar nu zou ik zelf een berichtje willen plaatsen.

Misschien dat sommige dappere vrouwen er iets aan hebben, om dit te lezen.



De volgende brief heb ik aan mezelf geschreven. Ik heb nog nooit van mezelf gehouden en hoop het ooit te kunnen. Om dit proces te laten zien, heb ik alles even opgeschreven. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Zelf ben ik ontzettend blij dat ik mij op dit moment, al zou het maar voor even zijn, zo kan voelen



Lieve vriendin,



Ik weet dat je het moeilijk hebt, want ik ken jou heel goed. Moeilijk met het feit dat je leven zo vaak op de kop komt te staan. Deze week alweer, niet alleen vanwege de ontstekingen in je lichaam, maar ook omdat de vader van je vriend niet verder wilde, niet verder kon. Hoe vaak en hoelang heb jij dat wel niet gedacht, ook dat gevoel gehad? Daarom ben jij je natuurlijk dood geschrokken, het kwam zo dichtbij.



Daar heb ik begrip voor, want het is gewoon zwaar en veel. Het is heel normaal om daar verdrietig over te zijn en van slag. Je hebt jezelf snel hervonden, zoals altijd. Ik had ook niet anders van je verwacht. Knap hoe je die gevoelens de ruimte gaf en daardoor daarna weer verder kon. Niet iedereen zou dat op die manier gekund hebben. Jij vroeger ook niet, hoezo praten we dan over vroeger.. het is nog maar een tijdje geleden dat jij je gevoelens niet liet zien, niet de ruimte gaf. Nu dus wel, gelukkig. En dat is knap. Meid, je doet het goed!



Niet alleen nu stond je wereld op de kop, niet alleen deze week. Ook toen je zelf zo in de knoop zat, toen je zelf moeilijke momenten had. Die moeilijke momenten heb jij zelf doorstaan, zelf meegemaakt en hoe! Het was zwaar en heftig, maar je kon het blijkbaar aan. Eerst nog niet, je wilde het niet voelen. Je deed de verkeerde dingen om maar niet te hoeven voelen.



Maar lieverd, voelen is niet erg, voelen hoort bij het leven. Gevoel is mooi en eigenlijk besef jij dat nu ook wel hoop ik? Want die moeilijke momenten, met al die vreselijke gevoelens, heb jij weten te trotseren. Je kon en kunt het aan! Dat is ongelooflijk knap.



Hoeveel meiden van jouw leeftijd, met jouw verleden, zouden zo gehandeld hebben? Hoeveel mensen zouden nu een baan, huis, goede relatie en fijn toekomstperspectief hebben? Zouden er niet veel meer zijn die de 'makkelijke' weg kiezen, de weg van de drugs, drank en seks? Zeker weten! Maar jij niet, jij hebt je staande weten te houden. Ik ben zo trots daarop. Ik ben trots erop dat ik jouw vriendin ben, dat jij een deel van mij bent.



Eerst dacht ik dat je slecht was, ik had zo'n hekel aan jou. Ik zag je niet eens staan, zo gruwelijke hekel had ik aan je. Langzaam leerde ik je kennen en bah, wat haatte ik jou! Wat een vreselijk mens leek jij mij.



Maar niets bleek minder waar! Je bent een topwijf, zo blijkt nu. Je kon nooit iets goed doen in mijn ogen en gezien de vooroordelen die ik over jou had, kun je dat vast wel begrijpen? Ik vind het vervelend dat ik zo rot tegen je heb gedaan, want dat heb jij niet verdiend. Jij verdient nu alleen nog maar geluk, liefde en respect.



Want lieve, lieve vriendin, ik kan nu zeggen dat ik niet zonder jou wil, dat ik met jou verder wil. Dat ik jou nooit meer uit mijn leven wil. Het blijft nog wel een gevecht. Ik klink nu zo positief over je, maar het kan ook zo weer omslaan. Je weet hoe wispelturig ik kan zijn. Ik hoop dat je mij dat vergeeft. De vooroordelen die jouw omgeving aan mij gegeven heeft, die kan ik niet zomaar vergeten. Ik weet nu dat het leugens zijn, ik weet nu dat jij wel oké bent...



Maar soms komen de woorden en beelden terug bij mij en dan heb ik er moeite mee om jou om me heen te hebben, soms zelfs om je te verdragen. Lieverd, onthoud alsjeblieft dat dat niet aan jou ligt! Het zijn de stemmen, woorden, beelden die ik zolang bij me gedragen heb. Maar die zeggen niks over jou! Jij bent een geweldig persoon die helemaal niks aan dat verleden kan doen. Het is er en het zal er altijd zijn. Maar steeds vaker zal ik jouw liefde voelen, jou accepteren en bij jou willen horen.



En misschien, ooit, wanneer de tijd daarvoor is, zal ik jou zelfs accepteren als mijzelf.

Dankjewel Ben blij met jejullie reactie

Jeetje, wat veel ontzettend lieve reacties! Ik heb dit ook gedeeld om deze reden, misschien wat inzicht, wat hoop voor anderen.



Vond het lange tijd zelf moeilijk om te geloven dat dit mogelijk zou zijn, maar het is dus echt zo.. Hoe lang en moeilijk de weg dan ook kan zijn, je doet het echt niet voor niets.



Heel erg bedankt voor jullie reacties, ben er zeer blij mee!