Psyche
alle pijlers
loskomen van ouders, maar hoe
donderdag 16 juli 2009 om 00:23
Hoi, ik zit met een groot probleem.
Wat voor mij een groot probleem is omdat het mijn hele leven op dit moment ( al een tijdje) beinvloed. Maar vast meerdere mensen last van hebben.
En ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhalen. Hoe jullie het gedaan hebben en ervaren hebben.
Ik ben 20 jaar en ik woon nog thuis. Maar sinds een half jaar ben ik depressief en heb veel angsten en veel onrust.
En al een tijdje had ik het gevoel dat ik niet meer naar huis wil, als ik ergens was. Ben afgelopen maand met mijn ouders op vakantie gegaan. Wat een groot drama was geworden. Voelde me ZWAAR depressief.
En ik denk dat de depressie komt omdat ik gewoon mezelf moet losmaken van mijn ouders. En mijn eigen leven moet gaan leiden.
Het rare vind ik, dat ik er zo heftig op reageer. Om los van me ouders te komen hoef ik toch helemaal niet depressief te worden?! Ik ben dan ook wel heel gevoelig, maar ik wist niet dat het zo heftig zou zijn..
Wie heeft dit ook meegemaakt en mss in andere maten??
Wat voor mij een groot probleem is omdat het mijn hele leven op dit moment ( al een tijdje) beinvloed. Maar vast meerdere mensen last van hebben.
En ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhalen. Hoe jullie het gedaan hebben en ervaren hebben.
Ik ben 20 jaar en ik woon nog thuis. Maar sinds een half jaar ben ik depressief en heb veel angsten en veel onrust.
En al een tijdje had ik het gevoel dat ik niet meer naar huis wil, als ik ergens was. Ben afgelopen maand met mijn ouders op vakantie gegaan. Wat een groot drama was geworden. Voelde me ZWAAR depressief.
En ik denk dat de depressie komt omdat ik gewoon mezelf moet losmaken van mijn ouders. En mijn eigen leven moet gaan leiden.
Het rare vind ik, dat ik er zo heftig op reageer. Om los van me ouders te komen hoef ik toch helemaal niet depressief te worden?! Ik ben dan ook wel heel gevoelig, maar ik wist niet dat het zo heftig zou zijn..
Wie heeft dit ook meegemaakt en mss in andere maten??
donderdag 16 juli 2009 om 00:35
quote:jessicaat schreef op 16 juli 2009 @ 00:23:
Ik ben 20 jaar en ik woon nog thuis. Maar sinds een half jaar ben ik depressief en heb veel angsten en veel onrust.
En al een tijdje had ik het gevoel dat ik niet meer naar huis wil, als ik ergens was. Ben afgelopen maand met mijn ouders op vakantie gegaan. Wat een groot drama was geworden. Voelde me ZWAAR depressief.
En ik denk dat de depressie komt omdat ik gewoon mezelf moet losmaken van mijn ouders. En mijn eigen leven moet gaan leiden.
Het rare vind ik, dat ik er zo heftig op reageer. Om los van me ouders te komen hoef ik toch helemaal niet depressief te worden?! Ik ben dan ook wel heel gevoelig, maar ik wist niet dat het zo heftig zou zijn..
Wie heeft dit ook meegemaakt en mss in andere maten??Wordt je depressief van bij je ouders in de buurt zijn, of van de gedachte dat je weg 'moet' gaan bij je ouders? Wat is de aanleiding voor de depressieve gevoelens? Heb je het wel eens met je ouders gehad over uit huis gaan en zo ja, hoe reageren ze daar dan op?
Ik ben 20 jaar en ik woon nog thuis. Maar sinds een half jaar ben ik depressief en heb veel angsten en veel onrust.
En al een tijdje had ik het gevoel dat ik niet meer naar huis wil, als ik ergens was. Ben afgelopen maand met mijn ouders op vakantie gegaan. Wat een groot drama was geworden. Voelde me ZWAAR depressief.
En ik denk dat de depressie komt omdat ik gewoon mezelf moet losmaken van mijn ouders. En mijn eigen leven moet gaan leiden.
Het rare vind ik, dat ik er zo heftig op reageer. Om los van me ouders te komen hoef ik toch helemaal niet depressief te worden?! Ik ben dan ook wel heel gevoelig, maar ik wist niet dat het zo heftig zou zijn..
Wie heeft dit ook meegemaakt en mss in andere maten??Wordt je depressief van bij je ouders in de buurt zijn, of van de gedachte dat je weg 'moet' gaan bij je ouders? Wat is de aanleiding voor de depressieve gevoelens? Heb je het wel eens met je ouders gehad over uit huis gaan en zo ja, hoe reageren ze daar dan op?
donderdag 16 juli 2009 om 13:07
toen ik 20 was had ik de laatste stuiptrekkingen van de puberteit. ik keek terug op mijn leven en moest echt eens even van alles op een rijtje zetten... wat wil ik met mijn leven, wat wil ik met mijn ouders, wie zijn mijn vrienden, wie ben ik etc.
ook omdat ik mijn jeugd verder overdacht en naar mijn ouders in hun opvoedrol keek, kon ik hen ook even niet goed hebben ofzo. ik moest mij idd losmaken.
voor mij hielp het dat ik op kamers was al op dat moment. ik heb toen minder contact met mijn ouders gezocht en op mijn 21e zelfs een jaar geen contact gehad na een ruzie. en dat was achteraf de beste keuze ooit.
als je geen zin hebt om naar huis te gaan, ga dan idd maar eens overdenken wat je wel wilt... ga op zoek naar een leuke kamer of een studio, richt hem in zoals jij het wilt en ga op je eigen benen staan...
ook omdat ik mijn jeugd verder overdacht en naar mijn ouders in hun opvoedrol keek, kon ik hen ook even niet goed hebben ofzo. ik moest mij idd losmaken.
voor mij hielp het dat ik op kamers was al op dat moment. ik heb toen minder contact met mijn ouders gezocht en op mijn 21e zelfs een jaar geen contact gehad na een ruzie. en dat was achteraf de beste keuze ooit.
als je geen zin hebt om naar huis te gaan, ga dan idd maar eens overdenken wat je wel wilt... ga op zoek naar een leuke kamer of een studio, richt hem in zoals jij het wilt en ga op je eigen benen staan...
vrijdag 17 juli 2009 om 13:07
Ik denk dat het verlatingsangst is. Jij bent bang je ouders te verlaten. Iedereen heeft moeite met een nieuwe stap die je leven verandert.
Bij je ouders blijven. Nadeel: irritatie over het gedrag van je ouders. Voordeel: je vertrouwde oude leventje behouden, geen verantwoordelijkheden, voorspelbaarheid.
Op je zelf wonen. Nadeel: nieuw leven (grote stap: spannend/eng). Voordeel: geen botsingen meer met je ouders, zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
Bij je ouders blijven. Nadeel: irritatie over het gedrag van je ouders. Voordeel: je vertrouwde oude leventje behouden, geen verantwoordelijkheden, voorspelbaarheid.
Op je zelf wonen. Nadeel: nieuw leven (grote stap: spannend/eng). Voordeel: geen botsingen meer met je ouders, zelfstandigheid en onafhankelijkheid.
vrijdag 17 juli 2009 om 15:17
Voor mij was het loslaten van mijn ouders ook moeilijk, maar zelfstandig gaan wonen een verademing: de hoeveelheid (woon)ruimte, alles zelf bepalen, een groei in mijn ontwikkeling. De voornaamste reden om zelfstandig te gaan wonen was het hebben van een vast inkomen en mijn leeftijd: 26. En natuurlijk zag ik mijn ouders nog graag en ging vaak bij hun op bezoek, maar hoe ouder en zelfstandiger je wordt, het gemis van je ouders gaat wennen en neemt in sterkte af. Ik denk dat je ouders je wel zullen begrijpen dat je zelfstandig wil wonen. Het is een grote stap waar je wel zelfverzekerd voor moet zijn. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Veel sterkte met je depressie.
Veel sterkte met je depressie.
