Psyche
alle pijlers
Lusteloos en bang na bevalling
donderdag 12 juli 2018 om 10:56
Na verschillende miskramen en een ongelooflijk gecompliceerde zwangerschap en dito 'kraamtijd' (baby te vroeg geboren en lag 6 weken in ziekenhuis) hebben we nu een (vooral door mij) zo felbegeerd tweede kind. Ik ben alweer een maand aan het werk. Het is mooi weer, de baby is supergezond. Relatie gaat ook goed, man is superlief. Zakelijk gaat het ons voor de wind. Onze oudste gaat ook lekker. Maar nu komt het. In plaats van elke dag superblij te zijn stopt mijn hoofd maar niet met draaien. Gevoelens die ik vooral heb zijn: ik ben een nutteloos oud mens (ik ben 10 dagen na de bevalling 39 jaar geworden), iedereen op mijn werk is jonger en kan veel meer dan ik, ik heb de boot gemist, ik ben geen goed rolmodel voor mijn kinderen, ik heb eigenlijk niks bereikt, ik kan eigenlijk niet zoveel, ik ben waardeloos, te dik en ik sport niet en iedereen is eigenlijk gewoon beter af zonder mij. Ik ben niet zo aardig tegen mijn man. Op mijn werk stel ik dingen uit en ik ben gewoon echt niet zo'n goede collega of werknemer nu.
Ik heb eens gegoogeld of dit nu een depressie is, misschien als gevolg van de moeilijke tijd die achter me ligt, maar ik lees als symptomen vooral dingen als, nachtmerries en je baby niet lief vinden. Dat heb ik dan weer niet. Wat me zo dwars zit is dat ik het gevoel heb totaal vast te zitten en er geen mogelijkheden meer zijn, terwijl: als ik het objectief bekijk heb ik alles! Twee gezonde kinderen, een goed huwelijk en werk wat ik in het algemeen leuk vind en waarmee ik ook goed mee verdien. Ik wil eigenlijk gewoon genieten en het idee hebben dat er hoop is of dat er nog wat in het verschiet ligt maar dat ziet er nu voor mij niet zo uit. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien ervaringen delen? Wat zou ik nu kunnen doen om me beter te voelen?
Ik heb eens gegoogeld of dit nu een depressie is, misschien als gevolg van de moeilijke tijd die achter me ligt, maar ik lees als symptomen vooral dingen als, nachtmerries en je baby niet lief vinden. Dat heb ik dan weer niet. Wat me zo dwars zit is dat ik het gevoel heb totaal vast te zitten en er geen mogelijkheden meer zijn, terwijl: als ik het objectief bekijk heb ik alles! Twee gezonde kinderen, een goed huwelijk en werk wat ik in het algemeen leuk vind en waarmee ik ook goed mee verdien. Ik wil eigenlijk gewoon genieten en het idee hebben dat er hoop is of dat er nog wat in het verschiet ligt maar dat ziet er nu voor mij niet zo uit. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Misschien ervaringen delen? Wat zou ik nu kunnen doen om me beter te voelen?
donderdag 12 juli 2018 om 11:01
Ik herken dit en heb maar één tip. Ga naar de huisarts!
Je klinkt namelijk wel depressief. Je hebt veel meegemaakt. Praat erover met de huisarts en laat hem meedenken in wat nu handig is. Misschien gesprekken met de praktijkondersteuner ggz. Misschien meer maar echt ga gewoon.
Ik heb dit heel lang laten duren waardoor herstel ook heel lang geduurd heeft.
Je klinkt namelijk wel depressief. Je hebt veel meegemaakt. Praat erover met de huisarts en laat hem meedenken in wat nu handig is. Misschien gesprekken met de praktijkondersteuner ggz. Misschien meer maar echt ga gewoon.
Ik heb dit heel lang laten duren waardoor herstel ook heel lang geduurd heeft.
donderdag 12 juli 2018 om 11:08
Duizel, bedankt voor je reactie. Ja, opeens viel het kwartje. Misschien ...ben ik feitelijk wel niet zo'n nul, maar is er meer aan de hand. Wonderlijk eigenlijk dat je dat niet gewoon even een paar x tegen jezelf zegt en dat het dan over is. Punt is dat ik ook druk voel om maar heel happy te zijn en niet te klagen. Ik heb namelijk een broer en een zus die allebei helaas geen kinderen hebben mogen krijgen. Heel erg en echt een trauma voor de familie. Maar ja, zo werkt het natuurlijk niet. Ik voel wel een drempel om naar de huisarts te gaan, omdat ik na de bevalling ook wel wat lichamelijke klachten had waardoor ik er al een paar x ben geweest (gevoelsmatig dan weer te veel). Maar ja, dat zou me dan in feite niet moeten boeien.
Gaat het nu wel beter met je?
Gaat het nu wel beter met je?
donderdag 12 juli 2018 om 11:19
Dag lieve dame,
Ik leef echt met met je mee, je hebt al veel moeten doorstaan. Gelukkig gaat het nu goed met je kindje.
Uw lichaam en geest zijn oververmoeid, je zou voor minder...
Zoek hulp, ga naar de huisarts, laat je een bloedafname doen op eventueel onderzoek hormonen, schildklier enz... Misschien dat medicatie (tijdelijk) je kan helpen.
Praat er met iemand over die je kan vertrouwen. Laat het niet te lang aanslepen, want het herstel is dan nog zoveel langer.
Verwen jezelf en doe dingen die je graag doet.
Ik wens je veel kracht en liefde toe
Ik leef echt met met je mee, je hebt al veel moeten doorstaan. Gelukkig gaat het nu goed met je kindje.
Uw lichaam en geest zijn oververmoeid, je zou voor minder...
Zoek hulp, ga naar de huisarts, laat je een bloedafname doen op eventueel onderzoek hormonen, schildklier enz... Misschien dat medicatie (tijdelijk) je kan helpen.
Praat er met iemand over die je kan vertrouwen. Laat het niet te lang aanslepen, want het herstel is dan nog zoveel langer.
Verwen jezelf en doe dingen die je graag doet.
Ik wens je veel kracht en liefde toe
donderdag 12 juli 2018 om 11:31
Ja, het gaat nu wel weer beter met me. Al denk ik dat het nooit meer zo wordt als voor de depressie. Het herstel heeft bij mij lang geduurd (en ik ben er voor mijn gevoel nog niet helemaal) maar ik ben ook echt te lang doorgegaan. Tot ik gewoon letterlijk niet meer kon. Ik kon echt mezelf echt niet meer aan de gang krijgen.
Dat jij je niet slecht wil voelen omdat je dat niet eerlijk vindt tegenover je broer en zus is best een logische gedachtengang die ik begrijp hoor maar het is gewoon niet waar. Bovendien kan jouw verdriet voor hun ook nog meespelen in hoe jij je voelt. Je hebt zelf ook een hoop meegemaakt de afgelopen jaren.
Heb je hier al over gepraat met je man? Of iemand anders?
Dat jij je niet slecht wil voelen omdat je dat niet eerlijk vindt tegenover je broer en zus is best een logische gedachtengang die ik begrijp hoor maar het is gewoon niet waar. Bovendien kan jouw verdriet voor hun ook nog meespelen in hoe jij je voelt. Je hebt zelf ook een hoop meegemaakt de afgelopen jaren.
Heb je hier al over gepraat met je man? Of iemand anders?
donderdag 12 juli 2018 om 14:10
Ach... idd zou naar de huisarts gaan. Ik herken het gevoel wel dat alles leuk moet zijn na de bevallingen je gelukkig moet zijn . Maar ik vond het ook een pittige tijd, met weinig slaap, zelf kwam ik weer moeizaam op gang.
Vond het gewoon niet leuk! Nu hij iets ouder is gaat het al weer makkelijker.
Vond het gewoon niet leuk! Nu hij iets ouder is gaat het al weer makkelijker.
donderdag 12 juli 2018 om 22:29
Ga alsjeblieft naar de huisarts en wees daar 100% eerlijk. Ik heb zelf een tijdje na de bevalling een psychose gekregen. Bleef ook maar malen in mijn hoofd. Werd van kwaad tot erger. Helaas bij mij door de huisarts niet herkend waardoor het helemaal uit de hand liep.
Zoek hulp, wees eerlijk in wat je voelt. En pak je rust. Dat kan ook betekenen dat je je even ziek moet melden op je werk.
Je schrijft in je titel, bang. Waar ben je bang voor? Ik was zelf heel angstig in die periode nl.
Zoek hulp, wees eerlijk in wat je voelt. En pak je rust. Dat kan ook betekenen dat je je even ziek moet melden op je werk.
Je schrijft in je titel, bang. Waar ben je bang voor? Ik was zelf heel angstig in die periode nl.
donderdag 12 juli 2018 om 23:26
Na 2 jaar! en ik ging echt wel naar de huisarts en kreeg extra aandacht van consultatiebureau brak ik; een uit de hand gelopen post natale depressie noemde de psychiater het.
Ik hield zoveel van m’n beide kinderen dat ik, behalve man, niemand vertrouwde, contstant in de beschermende rol zat, overbeschermend was etc etc. Totaal het tegenovergestelde wat men denkt bij een postnatale depressie.
Zoek hulp!
Ik hield zoveel van m’n beide kinderen dat ik, behalve man, niemand vertrouwde, contstant in de beschermende rol zat, overbeschermend was etc etc. Totaal het tegenovergestelde wat men denkt bij een postnatale depressie.
Zoek hulp!
donderdag 12 juli 2018 om 23:28
