Psyche
alle pijlers
Mama...
donderdag 9 februari 2017 om 23:27
Lieve mensen die dit lezen...
Ik ben 4 jaar geleden mijn moeder aan kanker verloren. Uitgezaaide borst kanker... al is het een 'tijdje' geleden, ik heb nog steeds avonden dat ik in tranen uitbarst. Ik mis haar zo erg. Vooral het besef dat ze er niet zal zijn op mijn bruiloft, mijn kinder niet zal ontmoeten doet zoveel pijn. Ik ben nu 18 jaar en heb nu echt het gevoel dat ik haar nodig heb... als ik haar ook maar even kon knuffelen.
Zit er iemand in dezelfde positie? Wat zou me kunnen helpen? Ik weet t op dit moment ook niet meer wat ik zou moeten doen om het te accepteren.
Ik ben 4 jaar geleden mijn moeder aan kanker verloren. Uitgezaaide borst kanker... al is het een 'tijdje' geleden, ik heb nog steeds avonden dat ik in tranen uitbarst. Ik mis haar zo erg. Vooral het besef dat ze er niet zal zijn op mijn bruiloft, mijn kinder niet zal ontmoeten doet zoveel pijn. Ik ben nu 18 jaar en heb nu echt het gevoel dat ik haar nodig heb... als ik haar ook maar even kon knuffelen.
Zit er iemand in dezelfde positie? Wat zou me kunnen helpen? Ik weet t op dit moment ook niet meer wat ik zou moeten doen om het te accepteren.
donderdag 9 februari 2017 om 23:50
Och meisje toch..Heb je haar al eens een brief geschreven? Een brief waarin je alles zegt wat je wilt en voelt? Natuurlijk kan je die niet opsturen maar ondanks dat je haar niet kan bereiken kan je wel naar haar schrijven. Misschien is dat een idee?
Ik wens je heel veel sterkte,liefs en warmte.
Wat een verdriet en wat een gemis.
Ik wens je heel veel sterkte,liefs en warmte.
Wat een verdriet en wat een gemis.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 10 februari 2017 om 00:00
quote:Zebra123 schreef op 09 februari 2017 @ 23:32:
Pff wat moet het zwaar voor je zijn zeg, ik krijg er tranen van in mn ogen..
Kan je er goed over praten met familie?Niet echt... ik heb wel een super lieve vriend die voor mij klaar staat, maar ik snap dat het voor hem ook moeilijk is om mij te adviseren. Hartstikke bedankt voor je berichtje lieverd dit doet mij erg veel
Pff wat moet het zwaar voor je zijn zeg, ik krijg er tranen van in mn ogen..
Kan je er goed over praten met familie?Niet echt... ik heb wel een super lieve vriend die voor mij klaar staat, maar ik snap dat het voor hem ook moeilijk is om mij te adviseren. Hartstikke bedankt voor je berichtje lieverd dit doet mij erg veel
vrijdag 10 februari 2017 om 00:02
quote:Enn schreef op 09 februari 2017 @ 23:50:
Och meisje toch..Heb je haar al eens een brief geschreven? Een brief waarin je alles zegt wat je wilt en voelt? Natuurlijk kan je die niet opsturen maar ondanks dat je haar niet kan bereiken kan je wel naar haar schrijven. Misschien is dat een idee?
Ik wens je heel veel sterkte,liefs en warmte.
Wat een verdriet en wat een gemis. Dit vind ik echt een super idee! Ik ga dit zeker proberen er is namelijk zoveel wat ik haar wil vertellen. Super bedankt ! ?
Och meisje toch..Heb je haar al eens een brief geschreven? Een brief waarin je alles zegt wat je wilt en voelt? Natuurlijk kan je die niet opsturen maar ondanks dat je haar niet kan bereiken kan je wel naar haar schrijven. Misschien is dat een idee?
Ik wens je heel veel sterkte,liefs en warmte.
Wat een verdriet en wat een gemis. Dit vind ik echt een super idee! Ik ga dit zeker proberen er is namelijk zoveel wat ik haar wil vertellen. Super bedankt ! ?
vrijdag 10 februari 2017 om 00:15
Och ik weet precies hoe je je voelt. Ik ben mijn moeder zo'n 10 jaar geleden verloren, 3 weken voor mijn 18e verjaardag. Het is verschrikkelijk en het gevoel mag er zeker zijn, maar als het teveel de overhand blijft houden lijkt het mij verstandig om te kijken naar bijvoorbeeld rouw of EMDR therapie.
Ik schrijf ook nog weleens brieven, vaak in Word zodat ik gewoon kan schrijven en daarna verwijder ik het. Soms is het ook fijn om zo'n brief in de fik te steken, voor mij een heel symbolisch gebaar. Heel veel sterkte.
Ik schrijf ook nog weleens brieven, vaak in Word zodat ik gewoon kan schrijven en daarna verwijder ik het. Soms is het ook fijn om zo'n brief in de fik te steken, voor mij een heel symbolisch gebaar. Heel veel sterkte.
vrijdag 10 februari 2017 om 00:17
Ach wat vreselijk voor je om ze jong je moeder al moeten missen.
Ik geef je een virtuele warme omhelzing.
Een moeder is niet te vervangen,maar heb je soms een tante waarbij je je thuis voelt en je zorgen mee kan delen.
Heb je nog spullen van je moeder of foto,s,dan kun je een herdenkings iets maken in je kamer.
Praat veel over je moeder,al vinden sommige mensen dat niet nodig na 4 jaar.Ik heb daar ervaring mee en trek me niets aan van sommige mensen.
Toen mijn moeder overleed was ik in de 40 en nog denk ik aan haar en de vader, 3 zussen en 1 broer die ik moet missen.
De wond geneest maar het litteken blijft.
Heel veel sterkte
Ik geef je een virtuele warme omhelzing.
Een moeder is niet te vervangen,maar heb je soms een tante waarbij je je thuis voelt en je zorgen mee kan delen.
Heb je nog spullen van je moeder of foto,s,dan kun je een herdenkings iets maken in je kamer.
Praat veel over je moeder,al vinden sommige mensen dat niet nodig na 4 jaar.Ik heb daar ervaring mee en trek me niets aan van sommige mensen.
Toen mijn moeder overleed was ik in de 40 en nog denk ik aan haar en de vader, 3 zussen en 1 broer die ik moet missen.
De wond geneest maar het litteken blijft.
Heel veel sterkte
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
vrijdag 10 februari 2017 om 00:38
Och meisje toch .
Ga erover praten, dat helpt. Echt! Misschien heeft school iemand voor je waar je mee kan praten . Je ouder verliezen is ontzettend zwaar en moeilijk. En het gemis is vreselijk. Je leert ermee omgaan, het wordt "makkelijker" maar moeilijke momenten blijf je houden. Na tien jaar kan ik ook zomaar in tranen uitbarsten. En dat is dan maar zo, dat heb je dan even nodig.
Ga erover praten, dat helpt. Echt! Misschien heeft school iemand voor je waar je mee kan praten . Je ouder verliezen is ontzettend zwaar en moeilijk. En het gemis is vreselijk. Je leert ermee omgaan, het wordt "makkelijker" maar moeilijke momenten blijf je houden. Na tien jaar kan ik ook zomaar in tranen uitbarsten. En dat is dan maar zo, dat heb je dan even nodig.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 10 februari 2017 om 01:26
Wat verschrikkelijk dat je al zo jong je moeder moet missen heel veel sterkte
Drie jaar geleden is mijn beste vriend verongelukt natuurlijk is dat heel wat anders dan je moeder verliezen, maar zelfs drie jaar later heb ik ook nog regelmatig huilbuien, omdat ik hem zo ontzettend erg mis.
Na zijn overlijden ben ik een tijdje in therapie geweest erover praten helpt echt dus misschien is dat voor jou ook een goed idee?
Verder heb ik een ''speciaal'' boekje/schriftje voor hem gekocht eentje die ik echt bij hem vond passen en daar schrijf ik regelmatig in (zoals in een dagboek, maar dan naar hem en alles wat ik op dat moment aan hem kwijt wil of hem wil vertellen) en heb ik een opbergdoos voor hem waar o.a een fotoalbum in zit met foto`s van hem, een usb-stick met filmpjes, losse foto`s, briefjes, kaarten, zijn rouwadvertentie eigenlijk alles wat met hem te maken heeft. In het begin had ik geen behoefte om daar naar te kijken, omdat ik dat veel te pijnlijk vond, maar wanneer ik nu de behoefte voel pak ik die doos erbij en bekijk ik alle dingen weer.
Heel veel mensen zeiden me toen dat de pijn/het verdriet altijd zou blijven, maar dat je uit eindelijk wel een manier vind om ermee om te gaan. Toen kon ik die mensen moeilijk geloven, maar inmiddels moet ik ze wel wat gelijk geven.
Neem vooral rustig de tijd het allemaal te verwerken en als je moet huilen laat het er gewoon uit en krop het absoluut niet op.
Nogmaals ontzettend veel sterkte
Drie jaar geleden is mijn beste vriend verongelukt natuurlijk is dat heel wat anders dan je moeder verliezen, maar zelfs drie jaar later heb ik ook nog regelmatig huilbuien, omdat ik hem zo ontzettend erg mis.
Na zijn overlijden ben ik een tijdje in therapie geweest erover praten helpt echt dus misschien is dat voor jou ook een goed idee?
Verder heb ik een ''speciaal'' boekje/schriftje voor hem gekocht eentje die ik echt bij hem vond passen en daar schrijf ik regelmatig in (zoals in een dagboek, maar dan naar hem en alles wat ik op dat moment aan hem kwijt wil of hem wil vertellen) en heb ik een opbergdoos voor hem waar o.a een fotoalbum in zit met foto`s van hem, een usb-stick met filmpjes, losse foto`s, briefjes, kaarten, zijn rouwadvertentie eigenlijk alles wat met hem te maken heeft. In het begin had ik geen behoefte om daar naar te kijken, omdat ik dat veel te pijnlijk vond, maar wanneer ik nu de behoefte voel pak ik die doos erbij en bekijk ik alle dingen weer.
Heel veel mensen zeiden me toen dat de pijn/het verdriet altijd zou blijven, maar dat je uit eindelijk wel een manier vind om ermee om te gaan. Toen kon ik die mensen moeilijk geloven, maar inmiddels moet ik ze wel wat gelijk geven.
Neem vooral rustig de tijd het allemaal te verwerken en als je moet huilen laat het er gewoon uit en krop het absoluut niet op.
Nogmaals ontzettend veel sterkte
vrijdag 10 februari 2017 om 14:16
