Psyche
alle pijlers
Mantelzorger, wat vind ik dat soms zwaar
vrijdag 7 januari 2022 om 00:11
Hallo Allemaal,
Met dit topic wil ik mijn verhaal kwijt en wellicht zijn er mensen die dit herkennen.
Momenteel ben ik mantelzorger voor mijn beide schoonouders en onze autistische puber (en dan heeft mijn man momenteel een officieel gediagnosticeerde depressie).
Dat doe ik meestal zonder te mopperen, maar bij tijd en wijle vind ik het echt zwaar.
Ik heb vorig jaar een burn-out gehad en ben nu weer aan het opkrabbelen, maar aan mijzelf denken blijf ik lastig vinden.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Met dit topic wil ik mijn verhaal kwijt en wellicht zijn er mensen die dit herkennen.
Momenteel ben ik mantelzorger voor mijn beide schoonouders en onze autistische puber (en dan heeft mijn man momenteel een officieel gediagnosticeerde depressie).
Dat doe ik meestal zonder te mopperen, maar bij tijd en wijle vind ik het echt zwaar.
Ik heb vorig jaar een burn-out gehad en ben nu weer aan het opkrabbelen, maar aan mijzelf denken blijf ik lastig vinden.
Zijn er mensen die dit herkennen?
vrijdag 7 januari 2022 om 09:20
vrijdag 7 januari 2022 om 09:34
Schoonvader wil geen hulp omdat hij vindt dat hij het zelf kan. Dan doe jij nu dus ook niets. Hij zegt dat hij het zelf wel redt toch? Dat kan hij dan laten zien. Zolang jij hem helpt zal hij dit blijven roepen, jij houdt het zo in stand. Niet makkelijk maar wel de enige manier. Kijk waar allemaal andere hulp voor ingeschakeld kan werden: huishoudelijke hulp, Tafeltje Dekje, boodschappen laten bezorgen etc. En je man heeft een depressie, dat betekent niet dat hij niets kan doen natuurlijk. Klusjes bij jullie of voor zijn ouders waarmee hij het voor jou ook wat makkelijker maakt. Het lijkt erop alsof alles op jou neer komt, en soms doen mensen dat ook zelf door alles naar zich toe te trekken. Kijk naar mogelijkheden en doe een stap terug. Als jij nu neervalt, stopt dan het raderwerk of zijn er dan wel mogelijkheden? Laat het zo ver niet komen!
vrijdag 7 januari 2022 om 09:55
vrijdag 7 januari 2022 om 10:02
Wouw, dat zijn veel reacties.
Allereerst bedankt voor alle tips.
Samen in een verpleeghuis wil mijn schoonvader niet, hij gaat liever tussen 6 plankjes liggen (dit was zijn reactie wanneer ik dit heb voorgesteld)
Zaken om het leven makkelijker te maken kosten geld en dat heeft hij niet (er zijn nu al flinke financiële problemen, waar hij uiteraard ook geen hulp bij wil)
De WMO, thuiszorg en huisarts zijn al in beeld bij mijn schoonvader. Maar of hij die hulp wil blijven houden nu zijn vrouw in het verpleeghuis zit, is maar zeer de vraag.
Ik ga wel vaker mijn man erbij betrekken, heb aangegeven dat ik hem nu ook nodig heb, ondanks zijn depressie.
Allereerst bedankt voor alle tips.
Samen in een verpleeghuis wil mijn schoonvader niet, hij gaat liever tussen 6 plankjes liggen (dit was zijn reactie wanneer ik dit heb voorgesteld)
Zaken om het leven makkelijker te maken kosten geld en dat heeft hij niet (er zijn nu al flinke financiële problemen, waar hij uiteraard ook geen hulp bij wil)
De WMO, thuiszorg en huisarts zijn al in beeld bij mijn schoonvader. Maar of hij die hulp wil blijven houden nu zijn vrouw in het verpleeghuis zit, is maar zeer de vraag.
Ik ga wel vaker mijn man erbij betrekken, heb aangegeven dat ik hem nu ook nodig heb, ondanks zijn depressie.
vrijdag 7 januari 2022 om 10:08
Lieve to, heb je ook vriendinnen oid waarmee je dit bespreekt? In mijn vriendengroep was iemand die een depressie had, haar partner had ook zorg voor ouders en ze hebben een zorgintensief kindje. Wij konden niet echt bijdragen aan de zorg voor ouders maar hebben wel geprobeerd om hun eigen gezin een beetje te ontlasten. Dus regelmatig eten klaarzetten dat zo de oven in kan, af en toe middagje (of langer wanneer mogelijk) het kindje nemen. We hebben een half jaar lang gezorgd dat er om de week iemand van ons kwam om even de badkamer/keuken goed te schrobben en alles te stofzuigen. Dat betekende effectief eigenlijk voor ons allemaal maar 1x een dagdeel maar heeft hun wel net even wat extra lucht gegeven.
Natuurlijk is ieders situatie anders, maar ik heb ook zelf in periodes dat het moeilijk was geleerd dat het goed is om soms om hulp te vragen! Ook voor jezelf… niet alleen voor anderen!
Natuurlijk is ieders situatie anders, maar ik heb ook zelf in periodes dat het moeilijk was geleerd dat het goed is om soms om hulp te vragen! Ook voor jezelf… niet alleen voor anderen!
vrijdag 7 januari 2022 om 10:09
Alchemist77 schreef: ↑07-01-2022 10:02Wouw, dat zijn veel reacties.
Allereerst bedankt voor alle tips.
Samen in een verpleeghuis wil mijn schoonvader niet, hij gaat liever tussen 6 plankjes liggen (dit was zijn reactie wanneer ik dit heb voorgesteld)
Zaken om het leven makkelijker te maken kosten geld en dat heeft hij niet (er zijn nu al flinke financiële problemen, waar hij uiteraard ook geen hulp bij wil)
De WMO, thuiszorg en huisarts zijn al in beeld bij mijn schoonvader. Maar of hij die hulp wil blijven houden nu zijn vrouw in het verpleeghuis zit, is maar zeer de vraag.
Ik ga wel vaker mijn man erbij betrekken, heb aangegeven dat ik hem nu ook nodig heb, ondanks zijn depressie.
Lastig!
De vader van een vriendin van mij wilde ook geen hulp. Dat hij elke dag zes keer bezoek van (schoon)kinderen én kleinkinderen kreeg maakte ook echt dat hij dacht dat hij alles nog zelf deed. De hele familie liep op het tandvlees. Om vader duidelijk te maken dat het zo niet langer kon, hebben ze zich acuut terug getrokken. Was even heel naar, maar daarna besefte hij wel dat huishoudelijke hulp en thuiszorg nog niet zo'n gek idee waren.
vrijdag 7 januari 2022 om 10:12
met name regel en papierwerk
vrijdag 7 januari 2022 om 10:17
boontje89 schreef: ↑07-01-2022 10:08Lieve to, heb je ook vriendinnen oid waarmee je dit bespreekt?
Ja, gelukkig wel. Ik lucht mijn hart regelmatig bij mijn zussen en twee goede vriendinnen. Helaas wonen die alleen wel een flink eind van ons vandaan, dus meer dan tips en een luisterend oor zit er meestal niet in
(Al heb ik al wel mijn verjaardagscadeau van mijn zussen gekregen; zij passen een weekend op de kinderen, zodat ik met mijn man dan weg kan)
vrijdag 7 januari 2022 om 10:17
Niet alles om het makkelijker te maken kost geld. Denk ook aan vrijwilliger voor bv boodschappen doen. Of laat het samen met jouw boodschappen bij jou thuis bezorgen. Scheelt zelf weer hiervoor op pad te moeten. Het klinkt alsof schoonouders hebben aangemodderd en nu alles bij jou neergelegd wordt. Echt je moet grenzen gaan stellen voordat jij er zelf aan onder doorgaat.
vrijdag 7 januari 2022 om 10:23
ririanneke schreef: ↑07-01-2022 10:17Het klinkt alsof schoonouders hebben aangemodderd en nu alles bij jou neergelegd wordt.
Spijker op zijn kop!
vrijdag 7 januari 2022 om 10:26
Alchemist77 schreef: ↑07-01-2022 00:23Dat is wel een korte reactie. Maar dat kan en wil ik niet. Zonder in teveel details te treden, maar mijn man is enig kind en de band met die mijn schoonouders met hun familie hebben is ook niet goed (mild uitgedrukt)
Je zal moeten denk ik. Je bent vooral voor jezelf en je zoon verantwoordelijk, de rest is fijn als het kan maar het kan niet. En dan zullen zij zelf actie moeten gaan ondernemen of hulp elders gaan vragen. Ook je partner. Voor hem en ZIJN ouders.
Echt hoor, ik klink bot maar ik denk echt dat je moet. Al is het voor je zoon, die heeft jou echt nodig, zeker als pa niet kan bijdragen. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor hem. Stoppen met de zorg voor de rest.
En als mensen je dat niet in dank afnemen, dan zijn je zorgen tot nu eigenlijk al niet waard.
vrijdag 7 januari 2022 om 10:28
Oké, bedankt voor alle figuurlijke schoppen onder mijn kont.
Ik probeer nu in te zien dat het anders moet, maar overnacht veranderen is voor mij lastig.
Maar ik ga nu een to do lijstje maken van zaken die nog echt nodig zijn (inschatting is een halve dag) en daarop komt dan ook contact opnemen met de thuiszorg, huisarts schoonvader en verpleeghuis om door te geven dat ik op mijn laatste benen loop.
Ik probeer nu in te zien dat het anders moet, maar overnacht veranderen is voor mij lastig.
Maar ik ga nu een to do lijstje maken van zaken die nog echt nodig zijn (inschatting is een halve dag) en daarop komt dan ook contact opnemen met de thuiszorg, huisarts schoonvader en verpleeghuis om door te geven dat ik op mijn laatste benen loop.
vrijdag 7 januari 2022 om 10:56
Wouw, wat lief zeg, dat je dit aanbied.ririanneke schreef: ↑07-01-2022 10:36Ik wil wel met je meekijken naar mogelijkheden. Zie door mijn werk vaker dit soort situaties. Je mag me PB sturen.
Ik ga moed bijeen rapen en je een berichtje sturen
vrijdag 7 januari 2022 om 11:04
Ik herken het deels. Heb er destijds ook een topic over geopend. Zorg dat je zelf overeind blijft. Vraag vooral ook de huisarts om hulp. Er is best veel hulp voorhanden. Stoppen met zorgen, zoals een aantal hier opperen zou ik dan weer nooit doen, maar je moet wel een modus vinden, waarbij er ook nog tijd en ruimte is voor jezelf en je gezin.
Als je opsomt wat er allemaal speelt bij jou momenteel, zal iedereen begrijpen dat dit (te) veel is.
Heel veel sterkte met het maken van stappen: het klinkt alsof je heel veel voor je kiezen hebt
.
Als je opsomt wat er allemaal speelt bij jou momenteel, zal iedereen begrijpen dat dit (te) veel is.
Heel veel sterkte met het maken van stappen: het klinkt alsof je heel veel voor je kiezen hebt
.
vrijdag 7 januari 2022 om 11:22
@Alecta: je blijft als je stopt met zorgen natuurlijk wel in de gaten houden hoe het gaat. Soms moet het zo drastisch om de ander in te laten zien dat het niet gaat zonder hulp. Hulp die ze zelf niet meer zo zien omdat het vanzelfsprekend is geworden voor hen en dus blijven vinden dat ze het redden. Ja, omdat de ander allerlei zichtbare en onzichtbare dingen doet. En die ander trekt het nu dus niet meer.
vrijdag 7 januari 2022 om 11:31
Ja, maar dat in de gaten houden gaat dus vaak niet van afstand. Veel mensen trekken namelijk echt niet aan de bel als het niet meer gaat en houden de schijn op. En dat kan soms grote gevolgen hebben (helaas ervaring mee). Dat houdt dus echt wel in dat je proactief moet zijn en in (fysiek) contact moet blijven.ririanneke schreef: ↑07-01-2022 11:22@Alecta: je blijft als je stopt met zorgen natuurlijk wel in de gaten houden hoe het gaat. Soms moet het zo drastisch om de ander in te laten zien dat het niet gaat zonder hulp. Hulp die ze zelf niet meer zo zien omdat het vanzelfsprekend is geworden voor hen en dus blijven vinden dat ze het redden. Ja, omdat de ander allerlei zichtbare en onzichtbare dingen doet. En die ander trekt het nu dus niet meer.
vrijdag 7 januari 2022 om 11:45
Alecta schreef: ↑07-01-2022 11:31Ja, maar dat in de gaten houden gaat dus vaak niet van afstand. Veel mensen trekken namelijk echt niet aan de bel als het niet meer gaat en houden de schijn op. En dat kan soms grote gevolgen hebben (helaas ervaring mee). Dat houdt dus echt wel in dat je proactief moet zijn en in (fysiek) contact moet blijven.
Nee dat klopt. Maar als je nog maar één keer per dag gaat kijken in plaats van meerdere keren per dag, houd je wel een oogje in het zeil maar krijg je het een stuk rustiger.
vrijdag 7 januari 2022 om 11:47
Nee, dat snap ik. Meerdere keren per dag kijken is hier sowieso al geen optie i.v.m. de fikse reisafstand. Ik zit vele malen langer in de auto dan dat ik aanwezig ben.
