Psyche
alle pijlers
Masochist, ik kan het me niet voorstellen? Wat betekent dit
dinsdag 20 januari 2009 om 09:14
Ik ben een man van 42 jaar en kom achter iets geks…het lijkt alsof ik iedereen die me lief behandeld vanzelf pijn geef. En iedereen die mij pijn geeft (en zichzelf) ga ik hard voor werken om het leuk te maken. En het lijkt of ik die pijn niet voel of ervaar. Dat betekent dat iedereen die iets positiefs in mijn leven doet vanzelf afhaakt en iedereen die veel energie kost mag blijven.
Mijn vrouw misbruikt me in aantal opzichten, zij is eigenlijk vaak in een ja maar houding, dus als je dichtbij komt dan stoot ze af en anders om en ik blijf dit toestaan en werk nog harder in gratie te komen en het is niet alleen bij mijn vrouw maar bij iedereen die me zo behandeld. En die vrouw die mij liefde geeft vind ik normaal en doe ik niet mijn best voor. Ik jaag haar weg van mij. En ik merk dat nauwelijks zelf dat ik misbruikt wordt. Pas als iemand mij dit vertelt begin ik het te zien. Een masochist heeft tenminste nog lol van dit alles….en mij overkomt dit en zuigt me leeg. En met eindeloos bedoel ik ook eindeloos lang dat iemand een beroep op mij kan doen.
Wat is er mis met mij of wat gebeurt er? Herkent iemand dit en hoe hebben jullie dat aangepakt….?
Mijn vrouw misbruikt me in aantal opzichten, zij is eigenlijk vaak in een ja maar houding, dus als je dichtbij komt dan stoot ze af en anders om en ik blijf dit toestaan en werk nog harder in gratie te komen en het is niet alleen bij mijn vrouw maar bij iedereen die me zo behandeld. En die vrouw die mij liefde geeft vind ik normaal en doe ik niet mijn best voor. Ik jaag haar weg van mij. En ik merk dat nauwelijks zelf dat ik misbruikt wordt. Pas als iemand mij dit vertelt begin ik het te zien. Een masochist heeft tenminste nog lol van dit alles….en mij overkomt dit en zuigt me leeg. En met eindeloos bedoel ik ook eindeloos lang dat iemand een beroep op mij kan doen.
Wat is er mis met mij of wat gebeurt er? Herkent iemand dit en hoe hebben jullie dat aangepakt….?
dinsdag 20 januari 2009 om 10:05
quote:herfst42 schreef op 20 januari 2009 @ 09:14:
Ik ben een man van 42 jaar en kom achter iets geks…het lijkt alsof ik iedereen die me lief behandeld vanzelf pijn geef. En iedereen die mij pijn geeft (en zichzelf) ga ik hard voor werken om het leuk te maken. En het lijkt of ik die pijn niet voel of ervaar.
Maar eigenlijk reageer je juist heel sterk op de pijn die anderen je geven, aangezien je je gedrag veranderd na het voelen van de pijn.
Wil je het voelen van de pijn veranderen of je gedrag als reactie op de pijn?
Dat betekent dat iedereen die iets positiefs in mijn leven doet vanzelf afhaakt en iedereen die veel energie kost mag blijven.
Mijn vrouw misbruikt me in aantal opzichten, zij is eigenlijk vaak in een ja maar houding, dus als je dichtbij komt dan stoot ze af en anders om en ik blijf dit toestaan en werk nog harder in gratie te komen en het is niet alleen bij mijn vrouw maar bij iedereen die me zo behandeld.
Je vrouw kan je niet veranderen. Je kunt hoogstens zelf anders reageren en hopen dat zij dan ook anders reageert. Wil je zelf anders reageren?
En die vrouw die mij liefde geeft vind ik normaal en doe ik niet mijn best voor. Ik jaag haar weg van mij.
Even voor de goede orde: heb je het steeds over een en dezelfde vrouw?
En ik merk dat nauwelijks zelf dat ik misbruikt wordt. Pas als iemand mij dit vertelt begin ik het te zien.
Je merkt het wel, je reageert er zelfs heel sterk op door je gedrag te veranderen. Heb je het idee dat je meer zelfkennis nodig hebt? Of wil je je eigen reactie op het misbruik veranderen?
Een masochist heeft tenminste nog lol van dit alles….en mij overkomt dit en zuigt me leeg. En met eindeloos bedoel ik ook eindeloos lang dat iemand een beroep op mij kan doen.
Wat is er mis met mij of wat gebeurt er? Herkent iemand dit en hoe hebben jullie dat aangepakt….?
Ik ben maar een leek, dus ik weet niet wat er mis is. Je kunt het inderdaad eens aan een deskundige voorleggen maar je kunt er natuurlijk ook hier over praten (onthou dan altijd dat wij (nou ja, ik kan alleen voor mezelf spreken) geen deskundigen zijn).
Je kunt er ook eens met je leidinggevende over praten (als je die hebt) misschien komen jouw gedrag waar jij last van hebt, ook wel op de werkvloer voor. Soms is het eenvoudiger om via die weg te veranderen omdat er dan wat minder ruis is van diepere gevoelens zoals je die voor je vrouw hebt.
Ik herken je verhaal wel een beetje. Ik heb coaching gehad op mijn werk. Daardoor kon ik mijn gedrag benoemen en herkennen en veranderen.Uiteraard veranderde ik thuis ook en voor thuis hebben we relatietherapie gehad om de boel weer op de rails te krijgen zeg maar. Ben heel blij dat ik het gedaan heb. Anders was ik nu waarschijnlijk gescheiden en was ik een nieuwe relatie tegen dezelfde punten aangelopen.
Ik ben een man van 42 jaar en kom achter iets geks…het lijkt alsof ik iedereen die me lief behandeld vanzelf pijn geef. En iedereen die mij pijn geeft (en zichzelf) ga ik hard voor werken om het leuk te maken. En het lijkt of ik die pijn niet voel of ervaar.
Maar eigenlijk reageer je juist heel sterk op de pijn die anderen je geven, aangezien je je gedrag veranderd na het voelen van de pijn.
Wil je het voelen van de pijn veranderen of je gedrag als reactie op de pijn?
Dat betekent dat iedereen die iets positiefs in mijn leven doet vanzelf afhaakt en iedereen die veel energie kost mag blijven.
Mijn vrouw misbruikt me in aantal opzichten, zij is eigenlijk vaak in een ja maar houding, dus als je dichtbij komt dan stoot ze af en anders om en ik blijf dit toestaan en werk nog harder in gratie te komen en het is niet alleen bij mijn vrouw maar bij iedereen die me zo behandeld.
Je vrouw kan je niet veranderen. Je kunt hoogstens zelf anders reageren en hopen dat zij dan ook anders reageert. Wil je zelf anders reageren?
En die vrouw die mij liefde geeft vind ik normaal en doe ik niet mijn best voor. Ik jaag haar weg van mij.
Even voor de goede orde: heb je het steeds over een en dezelfde vrouw?
En ik merk dat nauwelijks zelf dat ik misbruikt wordt. Pas als iemand mij dit vertelt begin ik het te zien.
Je merkt het wel, je reageert er zelfs heel sterk op door je gedrag te veranderen. Heb je het idee dat je meer zelfkennis nodig hebt? Of wil je je eigen reactie op het misbruik veranderen?
Een masochist heeft tenminste nog lol van dit alles….en mij overkomt dit en zuigt me leeg. En met eindeloos bedoel ik ook eindeloos lang dat iemand een beroep op mij kan doen.
Wat is er mis met mij of wat gebeurt er? Herkent iemand dit en hoe hebben jullie dat aangepakt….?
Ik ben maar een leek, dus ik weet niet wat er mis is. Je kunt het inderdaad eens aan een deskundige voorleggen maar je kunt er natuurlijk ook hier over praten (onthou dan altijd dat wij (nou ja, ik kan alleen voor mezelf spreken) geen deskundigen zijn).
Je kunt er ook eens met je leidinggevende over praten (als je die hebt) misschien komen jouw gedrag waar jij last van hebt, ook wel op de werkvloer voor. Soms is het eenvoudiger om via die weg te veranderen omdat er dan wat minder ruis is van diepere gevoelens zoals je die voor je vrouw hebt.
Ik herken je verhaal wel een beetje. Ik heb coaching gehad op mijn werk. Daardoor kon ik mijn gedrag benoemen en herkennen en veranderen.Uiteraard veranderde ik thuis ook en voor thuis hebben we relatietherapie gehad om de boel weer op de rails te krijgen zeg maar. Ben heel blij dat ik het gedaan heb. Anders was ik nu waarschijnlijk gescheiden en was ik een nieuwe relatie tegen dezelfde punten aangelopen.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:39
Masochisme is niet fout..integendeel zelf. Je moet het enkel wel in je eigen voordeel gaan gebruiken en het moet je niet leegzuigen, zoals je zelf zegt.
Therapie kan goed helpen...cognitieve therapie, zodat je zelf je gedrag gaat inzien. Is niet eng en werkt eigenlijk heerlijk verhelderend.
Veel succes!
Therapie kan goed helpen...cognitieve therapie, zodat je zelf je gedrag gaat inzien. Is niet eng en werkt eigenlijk heerlijk verhelderend.
Veel succes!
dinsdag 20 januari 2009 om 11:40
Als ik je goed begrijp dan zie je dit gedrag vaak op forums. Iemand stelt een vraag en zeikt vervolgens degene die een wat simplistisch en misschien niet helemaal juist antwoord geeft, af. Daarna zie je dat een hoop forummers plotseling heel hard hun best gaan doen om de TO wél goed te bedienen. Om zichzelf te bewijzen misschien?
In feite zouden ze alleen maar zijn onheuse gedrag moeten afkeuren.
In feite zouden ze alleen maar zijn onheuse gedrag moeten afkeuren.
dinsdag 20 januari 2009 om 14:05
quote:Een masochist heeft tenminste nog lol van dit alles….en mij overkomt dit en zuigt me leeg.
Ja? Overkomt je dit? Ik lees in je openingspost dat je er zelf gewoon een rol in speelt, door de manier waarop je reageert. En beleef je er werkelijk geen lol aan? Volgens mij wel, anders zou je wel ophouden met dit gedrag.
Dat het jou leegzuigt trouwens, is een slecht teken. Maar mocht het je troost bieden: ik ben bevriend geweest met iemand die hetzelfde gedrag vertoonde en ik vond juist dat zij míj leegzoog. Keer op keer verbrak zij de vriendschap en werd ik geacht het weer te sussen, recht te breien, te vertellen dat ik haar heus nog wel als vriendin wilde... om vervolgens weer op dezelfde manier door haar leeggezogen te worden. Eerst probeerde ze dat door me allemaal hulp op te dringen waar ik niet op zat te wachten, daarna door mijn situatie zo te overdrijven dat het leek alsof ze mij een helpende hand toereikte (terwijl ze mij eerst zelf in de drek had gepraat) en toen ik daar niet voldoende op reageerde ging ze steeds ruzie met me zoeken om onbenulligheden, waarna ik schuld moest bekennen dat ik zelf aanleiding had gegeven tot de ruzie. Op dat moment begon ze ook steeds de vriendschap te verbreken. Ik heb dat een aantal keer weer rechtgeluld (óeverloze mailwisselingen), maar de laatste keer dat ze de vriendschap verbrak heb ik het zo gelaten. Vervolgens heeft ze nog wekenlang achter me aangelopen ("hit me! hit me!") waarop ik haar uiteindelijk heb gezegd me met rust te laten.
Ik vond de situatie bijzonder pijnlijk, ben zelf ook erg gekwetst door de manier waarop zij me behandeld heeft. Dus dat het je leegzuigt: ik geloof je direct. Maar misschien is het goed om te weten dat de andere kant er helemaal niet zo van profiteert, omdat jij ook aan hén zuigt.
De enige manier om die energiebalans weer recht te krijgen is door eerst zelf eens te stoppen met zuigen. Hoe je dat doet, kun je in mijn ogen het beste met behulp van een therapeut uitzoeken. Maar dat dit je overkomt, dat is echt niet waar. Het is gewoon gevolg van je eigen gedrag. Onbewust gedrag wellicht, waar je niet altijd even goed vat op hebt, maar dat valt te leren. Je bent in ieder geval geenszins het slachtoffer van een situatie, zoals je je nu wel voorstelt. Je kunt gewoon grip op de zaak krijgen. Je zult er alleen wel je best voor moeten doen. In mijn ogen door daar eerst eens professionele hulpverlening bij in te schakelen.
Ja? Overkomt je dit? Ik lees in je openingspost dat je er zelf gewoon een rol in speelt, door de manier waarop je reageert. En beleef je er werkelijk geen lol aan? Volgens mij wel, anders zou je wel ophouden met dit gedrag.
Dat het jou leegzuigt trouwens, is een slecht teken. Maar mocht het je troost bieden: ik ben bevriend geweest met iemand die hetzelfde gedrag vertoonde en ik vond juist dat zij míj leegzoog. Keer op keer verbrak zij de vriendschap en werd ik geacht het weer te sussen, recht te breien, te vertellen dat ik haar heus nog wel als vriendin wilde... om vervolgens weer op dezelfde manier door haar leeggezogen te worden. Eerst probeerde ze dat door me allemaal hulp op te dringen waar ik niet op zat te wachten, daarna door mijn situatie zo te overdrijven dat het leek alsof ze mij een helpende hand toereikte (terwijl ze mij eerst zelf in de drek had gepraat) en toen ik daar niet voldoende op reageerde ging ze steeds ruzie met me zoeken om onbenulligheden, waarna ik schuld moest bekennen dat ik zelf aanleiding had gegeven tot de ruzie. Op dat moment begon ze ook steeds de vriendschap te verbreken. Ik heb dat een aantal keer weer rechtgeluld (óeverloze mailwisselingen), maar de laatste keer dat ze de vriendschap verbrak heb ik het zo gelaten. Vervolgens heeft ze nog wekenlang achter me aangelopen ("hit me! hit me!") waarop ik haar uiteindelijk heb gezegd me met rust te laten.
Ik vond de situatie bijzonder pijnlijk, ben zelf ook erg gekwetst door de manier waarop zij me behandeld heeft. Dus dat het je leegzuigt: ik geloof je direct. Maar misschien is het goed om te weten dat de andere kant er helemaal niet zo van profiteert, omdat jij ook aan hén zuigt.
De enige manier om die energiebalans weer recht te krijgen is door eerst zelf eens te stoppen met zuigen. Hoe je dat doet, kun je in mijn ogen het beste met behulp van een therapeut uitzoeken. Maar dat dit je overkomt, dat is echt niet waar. Het is gewoon gevolg van je eigen gedrag. Onbewust gedrag wellicht, waar je niet altijd even goed vat op hebt, maar dat valt te leren. Je bent in ieder geval geenszins het slachtoffer van een situatie, zoals je je nu wel voorstelt. Je kunt gewoon grip op de zaak krijgen. Je zult er alleen wel je best voor moeten doen. In mijn ogen door daar eerst eens professionele hulpverlening bij in te schakelen.
dinsdag 20 januari 2009 om 15:34
Dank voor de reacties....even een reactie....voor mezelf zijn een aantal dingen duidelijk geworden:
- kennelijk roep ik dit gedrag op of kan er niet mee om gaan om daar grenzen in te stellen, dat is een eye opener, het begint altijd met liefde, waardering of aandacht (ook van mijn zijde) en daar groeit kennelijk iets in
- het zal te maken hebben met onvolwassen gedrag en kinderlijke emoties aan beide zijde....
- ik ben een doorzetter en dat doe ik hier te goed want stop niet en dat heeft te maken met emoties
- ik krijg er ook iets voor terug en dat is mij nog niet helemaal duidelijk wat dit is, dat heeft in het begin waarde en later is het verstikkend en zuigt het me leeg,
thanks so far
en natuurlijk een stomme reactie, ik snap niet waarom dat nodig is
- kennelijk roep ik dit gedrag op of kan er niet mee om gaan om daar grenzen in te stellen, dat is een eye opener, het begint altijd met liefde, waardering of aandacht (ook van mijn zijde) en daar groeit kennelijk iets in
- het zal te maken hebben met onvolwassen gedrag en kinderlijke emoties aan beide zijde....
- ik ben een doorzetter en dat doe ik hier te goed want stop niet en dat heeft te maken met emoties
- ik krijg er ook iets voor terug en dat is mij nog niet helemaal duidelijk wat dit is, dat heeft in het begin waarde en later is het verstikkend en zuigt het me leeg,
thanks so far
en natuurlijk een stomme reactie, ik snap niet waarom dat nodig is
dinsdag 20 januari 2009 om 16:32
deze en niet die van jou, vlinder dank je wel....
Als ik je goed begrijp dan zie je dit gedrag vaak op forums. Iemand stelt een vraag en zeikt vervolgens degene die een wat simplistisch en misschien niet helemaal juist antwoord geeft, af. Daarna zie je dat een hoop forummers plotseling heel hard hun best gaan doen om de TO wél goed te bedienen. Om zichzelf te bewijzen misschien?
In feite zouden ze alleen maar zijn onheuse gedrag moeten afkeuren.
Als ik je goed begrijp dan zie je dit gedrag vaak op forums. Iemand stelt een vraag en zeikt vervolgens degene die een wat simplistisch en misschien niet helemaal juist antwoord geeft, af. Daarna zie je dat een hoop forummers plotseling heel hard hun best gaan doen om de TO wél goed te bedienen. Om zichzelf te bewijzen misschien?
In feite zouden ze alleen maar zijn onheuse gedrag moeten afkeuren.
dinsdag 20 januari 2009 om 16:57
Oh die. Ik vond het geen stomme reactie eigenlijk. Ik zag het als een voorbeeld van onsuccesvol maar wel begrijpelijk en niet makkelijk vermijdbaar gedrag.
Volgens mij is het helemaal niet persoonlijk bedoeld hoor.
Ik denk dus dat Groll bedoelt dat je op het forum ook vaak gedrag ziet waarvan men niet bewust is waar het waarschijnlijk toe leidt. En dus eigenlijk tegen je zegt: er zijn er veel zoals jij.
Vind het wel goed van je dat je ook op zoek gaat naar je eigen rol in je relatie en niet (zoals ik wel vaker merk, ook buiten het forum) vooral vind dat de ander moet veranderen.
Ik denk dat het een goed begin is om het communicatiepatroon tussen jou en je vrouw 'helder' te hebben.
Volgens mij is het helemaal niet persoonlijk bedoeld hoor.
Ik denk dus dat Groll bedoelt dat je op het forum ook vaak gedrag ziet waarvan men niet bewust is waar het waarschijnlijk toe leidt. En dus eigenlijk tegen je zegt: er zijn er veel zoals jij.
Vind het wel goed van je dat je ook op zoek gaat naar je eigen rol in je relatie en niet (zoals ik wel vaker merk, ook buiten het forum) vooral vind dat de ander moet veranderen.
Ik denk dat het een goed begin is om het communicatiepatroon tussen jou en je vrouw 'helder' te hebben.
dinsdag 20 januari 2009 om 19:47
Kennelijk heb je het idee dat een relatie pas een - goede - relatie is als je er keihard voor an het werk moet om het nog enigszins dragelijk te houden .
Of misschien voel je jezelf meer watdanook als het leven zwaar is en je veel moeite moet doen .
Of misschien voel je jezelf meer watdanook als het leven zwaar is en je veel moeite moet doen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 20 januari 2009 om 20:12
Het belangrijkste om patronen te doorbreken is dat je inziet dat die patronen er zijn en hoe dat in elkaar steekt. Volgens mij heb je die stap al gezet.
De tweede stap is om ze te doorbreken. Maar dat is niet eenvoudig, want hoe doe je dat? En als het al lukt, hoe voorkom je dan dat je na verloop van tijd toch weer in de oude patronen terug valt?
Omdat dit heel erg afhankelijk is van jouw persoon (wie ben je, hoe sta je in relaties, waarom sta je zo in relaties), is het ook erg lastig om daar op een forum advies over te geven. Bovendien verval je binnen een relatie samen in die patronen en zijn er dus twee voor nodig om die patronen te doorbreken.
Ik zou je dus ook zeker aanraden om daar hulp bij te zoeken. Zelf zomaar uit het niets opeens thuis verkondigen dat vanaf vandaag alles anders wordt, dat werkt meestal niet. Wat hulp van buitenaf kan daarbij erg welkom zijn.
De tweede stap is om ze te doorbreken. Maar dat is niet eenvoudig, want hoe doe je dat? En als het al lukt, hoe voorkom je dan dat je na verloop van tijd toch weer in de oude patronen terug valt?
Omdat dit heel erg afhankelijk is van jouw persoon (wie ben je, hoe sta je in relaties, waarom sta je zo in relaties), is het ook erg lastig om daar op een forum advies over te geven. Bovendien verval je binnen een relatie samen in die patronen en zijn er dus twee voor nodig om die patronen te doorbreken.
Ik zou je dus ook zeker aanraden om daar hulp bij te zoeken. Zelf zomaar uit het niets opeens thuis verkondigen dat vanaf vandaag alles anders wordt, dat werkt meestal niet. Wat hulp van buitenaf kan daarbij erg welkom zijn.
