Mensen die je verliest..

Ik ben nu 34 jaar, heb 2 kinderen en loop eigenlijk al een hele tijd tegen dezelfde dingen aan waardoor ik heel erg aan mezelf ga twijfelen.. graag jullie advies aangezien vriendinnen hier te dicht bij staan.;
Op jonge leeftijd is mijn moeder overleden en mijn vader heeft nooit niet veel om mij gegeven.. na de zoveelste poging om contact te hebben en dit weer is afgewezen heb ik dat maar opgegeven, daarna een aantal vriendinnen verloren door woorden/ meningsverschillen/ verhuizingen etc. Vader van mijn kinderen idem, ging niet meer, hij kreeg een andere vriendin en we zijn nu al zon 5 jaar uit elkaar. Daarna een relatie gehad met een andere man, dat duurde 3,5 jaar en zijn vriendschappelijk uit elkaar gegaan, omdat een samengesteld gezin niet werkte. Dus die verloor ik ook.. even later in de moeilijkheden gekomen en dat werd een andere ( hele goede)vriendin die ik al 6 jaar kende teveel en die liet ook ineens niks meer horen, nog een brief geschreven maar ( natuurlijk) geen reactie op gehad. En zo verlies je in korte tijd een hele hoop mensen.. ik merk dat ik hier ontzettend moeilijk mee kan omgaan en het niet zo goed kan begrijpen.. laatste ex wou me graag steunen in die moeilijke tijd en berichtte me regelmatig, ik waardeerde dat heel erg maar werd al gewaarschuwd dat hij mij terug wou, en ja hoor, dat berichtte hij me ook ineens tussen neus en lippen door.. toen ik aangaf nu genoeg aan mijn hoofd te hebben; zoals hij gewoon weet, heeft ie maar besloten me te negeren, als ik hem tegenkom komt er nog net een hallo uit.. en dan denk ik; hoe oprecht zijn mensen nu tegenwoordig nog?!. Ik ben best een introvert persoon, hecht ENORM veel waarde aan vriendschappen, normen en waarden en vooral loyaliteit.. maar ik heb het idee dat dit zo verschrikkelijk tegen me werkt nu.. ik snap het gewoon niet. Aan de andere kant is mijn trots dan weer zo hoog dat ik zelf ook geen contact opneem omdat deze mensen me gekwetst hebben. Ik begrijp gewoon niet dat mensen zo makkelijk over iemand kunnen heen stappen, waar ze eerst zo veel van ( zeggen) te hebben gehouden. Dat introverte versterkt nu heb ik het idee, ben heel terughoudend in contact en ben ontzettend veel aan het piekeren en malen.. herkend iemand dit? Vriendinnen zeggen dat ik het niet persoonlijk moet oppakken maar vind dat een beetje moeilijk aangezien het de een na de andere is.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

03-09-2017 22:48

In wat voor moeilijkheden kwam je na je scheiding , dat je vriendin dat niet meer trok ?
Ik heb nooit woorden of meningsverschillen met vriendinnen, waar gingen die bij jou en je vroegere vriendinnen over dan ?

Dat mijn vriendin het niet meer trok is omdat we allebei een hele roerige tijd achter de rug hadden waarin we elkaar steunden maar bij haar was het nu wat rustiger ( nieuwe relatie ed) en bij mij niet. Zij wou zich daarop richten.. en de meningsverschillen met andere vriendinnen gingen over de kinderen onderling en de andere over een relatie waar zij inzat waar zij mishandelt werd en er een kindje van 2 was en ik de kleine wou beschermen en haar de waarheid had gezegd. Dit kon ze niet waarderen en is uiteindelijk uit de relatie gestapt en was ineens met de noorderzon vertrokken..

chocolol schreef: ↑

03-09-2017 23:23

Zou het kunnen dat het ook deels aan jou kan liggen?

Dat zou inderdaad ook kunnen, maar aangezien iedereen meteen in de negeermodus schiet.. kan ik me ook niet verdedigen of iets uitleggen.. en blijf ik " achter" met een hoop vragen etc.. dat is dus ook mijn punt.. ik zou zo iets dan wel fatsoenlijk af willen sluiten. Ik begrijp dat relaties uitgaan en sommige vriendinnen in nieuwe faces belanden in hun leven waar ze aan willen werken, maar ik vind ook dat je vriendschappen moet afsluiten net als relaties. Vind het niet kunnen dat je zonder pardon aan de kant geschoven word zonder uitleg of voor mijn part een ruzie.

Superhuisvrouw schreef: ↑

03-09-2017 23:20

Voortaan de gesprekken oppervlakkig houden . Aan de shit van een ander kun je toch niks veranderen en ga je je neusje ergens insteken dan krijg je later de dekse l op je neus.

Ja in hoeverre kun je gesprekken oppervlakkig houden als je een vriendschap hebt.. iedereen in mijn omgeving weet dat ik me niet bemoei met relaties en dat ik iedereen in hun waarde laat.. leef en laat leven is mijn motto, maar als je mijn mening vraagt krijg je eerlijk antwoord.
En ja.. die deksel op je neus komt hard aan idd..

theatime schreef: ↑

04-09-2017 00:54

Ook een eerlijke mening kun je geven in verschillende gradaties. Wees niet te hard, wordt vaak niet gewaardeerd.

Focus je voor nu op je kinderen en op de vriendinnen die je nog wel hebt.
En zeg ze eens dat je blij met ze bent. Je oprechte waardering uiten wordt vaak weer wel gewaardeerd:)

Ik ben, al zeg ik het zelf;)) best heel goed voor mijn vrienden.. iedereen kan hier eten en drinken, huilen lachen douchen slapen en zichzelf zijn.. alles wat hier binnenkomt aan vriendinnen pakt een joggingbroek en hangt op de bank zeg maar.. ik zeg altijd dat ik ben met ze.. en ben echt meer een gever dan een nemer, dan voel ik me vaak bezwaard nl. Me daarop focussen ga ik ook echt doen, maar merk wel dat ik erg veel last heb van de mensen die ik verlies, als ik van iemand hou doe ik dat heel diep en oprecht..