Psyche
alle pijlers
Mensen vinden mij arrogant overkomen
zondag 11 mei 2008 om 19:42
Ik krijg al jaren lang te horen van mensen die ik niet goed ken, dat ze mij arrogant vinden overkomen. Ik heb het zelfs een keer van mijn baas gehoord. Ik zit hier echt heel erg mee, want ik vind mezelf geen arrogant persoon. Ik vind mezelf helemaal niet zo leuk en ik doe ook niet mijn best om dat te verbloemen met een 'ik ben beter dan de rest van de wereld' attitude. In tegendeel, ik vind het heel belangrijk om aardig gevonden te worden door mensen. Nu zei zelfs mijn vriend dat als we door de stad lopen, ik een heel arrogante houding kan hebben. Ik schrok daarvan, vond het klote om te horen, want hij zou beter moeten weten. Ik loop er wel altijd netjes bij, hoge hakjes enzo. Misschien is het iets in mijn gezicht (een meisje dat ik ken heeft hetzelfde probleem en zegt dat het komt omdat we allebei gezicht hebben dat zo overkomt), maar ik heb er nog steeds niet de vinger op kunnen leggen waar het probleem ligt. Aan de ene kant denk ik: schijt aan, ik ga niet met gebogen schouders rondlopen en mensen moeten me maar nemen zoals ik ben, aan de andere kant word ik er stiekem toch heel verdrietig en nog onzekerder van. Wie van jullie kent dit probleem en hoe gaan jullie hier mee om?
zondag 11 mei 2008 om 19:57
Dit komt me bekend voor. Niet arrogant zijn, wel zo overkomen. Mijn ogen werden geopend tijdens een training 'Persoonlijke uitstraling en interactie'. Daar leerde ik dat ik me afsluit voor anderen als ik onzeker ben of in een situatie waarin het belangrijk is om een goede indruk te maken. En toen bleken veel mensen 'arrogantie' te verwarren met 'moeilijk te doorgronden'. Die wetenschap hielp me al.
Tegenwoordig zég ik het gewoon als ik een beetje nerveus ben. En lach veel meer. Bewust. Want een stuurse uitdrukking - zo zit mijn gezicht wel het lekkerst ja - wordt ook nog wel eens als arrogant getypeerd. En weet je wat het mooiste is: het werkt.
Nou ja, voor mij in ieder geval. Probeer er voor jezelf eens achter te komen in welke situaties jij zo overkomt en probeer er dan zélf iets aan te doen. Immers, jij ervaart het probleem. En die ander zal niet veranderen!
Tegenwoordig zég ik het gewoon als ik een beetje nerveus ben. En lach veel meer. Bewust. Want een stuurse uitdrukking - zo zit mijn gezicht wel het lekkerst ja - wordt ook nog wel eens als arrogant getypeerd. En weet je wat het mooiste is: het werkt.
Nou ja, voor mij in ieder geval. Probeer er voor jezelf eens achter te komen in welke situaties jij zo overkomt en probeer er dan zélf iets aan te doen. Immers, jij ervaart het probleem. En die ander zal niet veranderen!
zondag 11 mei 2008 om 19:57
http://arrogantekoppen.hyves.nl/
Verlegen mensen worden soms juist als arrogant gezien . De een durft niet en de ander neemt de moeite niet ....maar voor een buitenstaander is dat verschil niet altijd te zien .
Verlegen mensen worden soms juist als arrogant gezien . De een durft niet en de ander neemt de moeite niet ....maar voor een buitenstaander is dat verschil niet altijd te zien .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 mei 2008 om 20:01
Wat grappig dat je zegt: een stuurse uitdrukking, zo zsit mijn gezicht het lekkerst, tientje, want dat heb ik namelijk ook. Ik kijk van nature gewoon chagrijnig en ik heb ook een heel expressief gezicht. Aan mijn gezicht kun je alles aflezen, vrolijkheid, verdriet, boosheid. Weet niet of jij dat ook herkent? En waar heb jij een training gevolgd?
zondag 11 mei 2008 om 20:21
Ik kan juist met mensen die moeilijk zijn in de omgang volgens anderen goed mee opschieten.
Hoe dat komt dat weet ik niet, mijn intuïtie zegt me dat iemand niet zo is hoe men denkt dat iemand is en het klopt meestal vaak wel er zit meer achter.
In de zorg moet je alles uit de patiënt zien te krijgen en daar leer je van, mensenkennis daar moet je het van hebben.
Hoe dat komt dat weet ik niet, mijn intuïtie zegt me dat iemand niet zo is hoe men denkt dat iemand is en het klopt meestal vaak wel er zit meer achter.
In de zorg moet je alles uit de patiënt zien te krijgen en daar leer je van, mensenkennis daar moet je het van hebben.
zondag 11 mei 2008 om 20:21
Heel herkenbaar! En die training (van Schouten en Nelissen volgens mij) heeft het 'probleem' alleen inzichtelijk gemaakt voor mij, ze hebben er verder niet zo veel aan gedaan. Dan moet je zelf namelijk doen! Wat wel goed was, was dat ik van mijn mede-cursisten hun onbevooroordeelde eerste indruk van mij te horen kreeg. Veel mensen prikten door de air heen, anderen niet. Dat zal met de gewone mensen niet anders zijn, sommigen prikken er doorheen, anderen niet. Ik heb een aantal vrienden en collega's gevraagd om me te waarschuwen als mijn hoofd op onweer stond, zonder dat daar een duidelijke reden voor was. Dat helpt.
En ik probeer echt zo veel mogelijk te (glim)lachen. Voelt (zeker in het begin) heel onecht, maar het went wel. En scheelt veel commentaar!
zondag 11 mei 2008 om 20:26
Tja, daar heb ik ook moeite mee. Ik heb altijd het idee dat ik er als een idioot uitzie als ik glimlach. Denk trouwens ook dat het iets typisch Nederlands is om zo te oordelen, vanwege onze 'als je gewoon doet doe je al raar genoeg' mentaliteit. In bijvoorbeeld een land als Italie, waar showing off bijna een eerste levensbehoefte is, krijg je volgens mij minder commentaar over dit soort dingen...
zondag 11 mei 2008 om 20:32
Hmmmm, heb hetzelfde probleem. Maar ondanks dat ik veel (glim)lach en mensen enthousiast begroet of bv. vraag hoe hun weekend geweest is, kom ik nog steeds arrogant cq. uit de hoogte over. Dat ik anders overkom dan ik ben of bedoel, merkte ik laatst vooral toen ik vroeg waar een bepaalde collega was omdat ik hem nodig had, en er toen gezegd werd "oh jee". Kennelijk kom ik dan niet zo prettig over! Je kunt dan wel zeggen dat ik mezelf moet veranderen en dat een ander dat niet doet, maar aan de andere kant heb ik ook zoiets: zolang mijn bedoelingen goed zijn accepteren ze mij maar voor wie ik ben.
zondag 11 mei 2008 om 20:47
Hier ook zo'n kennelijk arrogante kop. Ik hoorde laatst van mijn collega's (van een baan waar ik nu drie maanden zit) dat ze me "in het gebruik" enorm vinden meevallen. Toen ze me de eerste keer zagen, dachten ze dat ik wel even de boel zou reorganiseren en dat ik praatjes zou hebben (terwijl ik tijdens dat eerste contact helemaal niet als haantje de voorste overkwam; ik heb me op de achtergrond gehouden). Maar ja, die uitstraling heb ik kennelijk toch. Ik weet wel dat ik niet bang ben uitgevallen (en zeker niet in het opzicht dat ik zou "vrezen" voor een hoger geplaatste; dat is ook maar gewoon een medemens). Sollicitatiegesprekken vind ik ook totaal niet eng; voor hen is het ook spannend wie eventueel hun nieuwe collega wordt. Dus die onbevreesdheid wordt me kennelijk aangerekend als arrogantie. Het zij zo. Mijn vrienden weten hoe ik echt in elkaar zit en wat de rest vindt, vind ik niet zo interessant (stiekem dus toch hartstikke arrogant haha).
zondag 11 mei 2008 om 21:02
Ik sluit me graag aan bij de rest. Tegen mij werd dat ook vaak gezegd, dat ik chagerijnig of wat stuurs of arrogant overkwam. Dat is niet zo omdat ik dat ben, ik was juist superonzeker. Maar juist door die onzekerheid durfde ik mensen niet echt aan te kijken, geen gedag te zeggen (vond ik voor schut) etc. Dingen die arrogante mensen idd ook zouden doen. En je zegt het zelf ook al 'ík vind mezelf helemaal niet zo leuk'. Ik denk dat daar dus de kern van de zaak zit; als je gevoel over jezelf verandert, verandert ook je houding ten opzichte van anderen. Je wordt meer open.
Ikzelf heb het nog steeds niet helemaal onder de knie (kan af en toe echt flink onzeker zijn en vind dingen ook al snel 'voor schut', waardoor ik me niet helemaal kan laten gaan en écht mezelf kan zijn), maar ik ben al wel een paar stapjes verder en het scheelt écht!!! Dus probeer aan je zelfvertrouwen te gaan werken meid.
En wat BGB zegt is ook echt zo: lach veel en je voelt je vanzelf vrolijker. In het begin voelt het heel krampachtig aan, alsof je als een halve debiel zit te lachen de hele dag, maar dat is echt je gevoel.
Succes!
(edit: en idd wat Tientje zegt dus; was even wat anders aan het doen en ahd niet gezien dat er al; meer reacties waren)
Ikzelf heb het nog steeds niet helemaal onder de knie (kan af en toe echt flink onzeker zijn en vind dingen ook al snel 'voor schut', waardoor ik me niet helemaal kan laten gaan en écht mezelf kan zijn), maar ik ben al wel een paar stapjes verder en het scheelt écht!!! Dus probeer aan je zelfvertrouwen te gaan werken meid.
En wat BGB zegt is ook echt zo: lach veel en je voelt je vanzelf vrolijker. In het begin voelt het heel krampachtig aan, alsof je als een halve debiel zit te lachen de hele dag, maar dat is echt je gevoel.
Succes!
(edit: en idd wat Tientje zegt dus; was even wat anders aan het doen en ahd niet gezien dat er al; meer reacties waren)
zondag 11 mei 2008 om 21:42
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die met dit probleem zit. Het is zo dubbel, he? Aan de ene kant vind ik idd wat Wyfke zegt: zolang ik goede bedoelingen heb, neem me maar zoals ik ben....Maar aan de andere kant word je nóg onzekerder als mensen je arrogant noemen als je dat niet bent! Hebben jullie ook wel eens het gevoel dat het kan liggen aan je manier van kleden of andere uiterlijke kenmerken, zoals je gezicht?
zondag 11 mei 2008 om 22:03
Tja, met kleren maak je wel een statement. Iemand die strak in het pak komt solliciteren komt heel anders over dan iemand met een leuke blouse en vlotte rok. Als ik iets moet doen waar ik gezag voor uit moet stralen doe ik mijn haar op een knot (ben nog gezegend met lang blond haar ook, hoeveel kan een mens tegen hebben...) en trek een mantelpakje aan. En ja, dat helpt. Maar je uitstraling is veel bepalender hoor.
En uiterlijke kenmerken, die vraag snap ik niet? Of bedoel je neus in de lucht, over mensen heenkijken, een gesprek snel afkappen, dat soort dingen? Dat zijn vaak dingen die slecht vallen, óók als ze door onzekerheid veroorzaakt worden! Dat kan die ander namelijk niet ruiken, die ziet het voor arrogantiee of desinteresse aan.
En uiterlijke kenmerken, die vraag snap ik niet? Of bedoel je neus in de lucht, over mensen heenkijken, een gesprek snel afkappen, dat soort dingen? Dat zijn vaak dingen die slecht vallen, óók als ze door onzekerheid veroorzaakt worden! Dat kan die ander namelijk niet ruiken, die ziet het voor arrogantiee of desinteresse aan.
zondag 11 mei 2008 om 22:14
Nee, dat bedoelde ik niet, een gesprek afkappen e.d. Dat is niet normaal en op die manier geef je mensen inderdaad een reden om je te verdenken van arrogantie. Ik bedoelde meer dat je gezicht van nature een beetje een arrogante uitstraling heeft, moeilijk om uit te leggen...Ik zelf heb een heel symmetrisch gezicht, met een opvallende kaak en jukbeenderen en grote ogen die heel veel van mijn stemming op dat moment verraden. Ik heb een kop met karakter, zoals ik wel eens gehoord heb (wel heel mooi, maar met een sterke uitstraling) en soms denk ik dat het daar wel eens mee te maken zou kunnen hebben. Toen ik onlangs een neuscorrectie leit doen hoorde ik van mensen dat ze vonden dat mijn gezicht nu ook wat vriendelijker geworden was.
zondag 11 mei 2008 om 22:19
Ik herken je probleem niet maar ik word wel een beetje dol van het aantal keren dat je ik schrijft in je openingspost.
Als ik jou was zou ik in mijn omgeving vragen of mensen je kunnen attenderen op je houding. Misschien ontdek je een patroon die je kan doorbreken, Misschien kom je zo over als je je niet 100% op je gemak voelt.
Als ik jou was zou ik in mijn omgeving vragen of mensen je kunnen attenderen op je houding. Misschien ontdek je een patroon die je kan doorbreken, Misschien kom je zo over als je je niet 100% op je gemak voelt.
zondag 11 mei 2008 om 22:55
Ik herken het ook.
En idd ik voel mij juist heel onzeker,denk ook altijd dat ik niet leuk over kom,wat ik juist wèl wil.
Ook een gevalletje door iedereen aardig gevonden willen worden.
Maar ik ben sociaal gezien ook niet zo sterk in vreemde gezelschappen of bij het ontmoeten van nieuwe mensen.
Ik heb echt geen flauw idee wat ik dan moet zeggen en ben dan ook te bewust van mijzelf(op een onprettige manier).
O ja,en die chagerijnige kop heb ik ook van nature,werkt ook niet echt mee.
Maar,ik baal er ook net zo erg van.Hoor dan wel eens via via dat sommige mensen mij niet mogen(mensen die ik amper ken!). Het zou mij eigenlijk niet moeten boeien,toch kan ik daar letterlijk nachten van wakker liggen.
(heb ik nu ook vaak het woord "ik"gebruikt?)
En idd ik voel mij juist heel onzeker,denk ook altijd dat ik niet leuk over kom,wat ik juist wèl wil.
Ook een gevalletje door iedereen aardig gevonden willen worden.
Maar ik ben sociaal gezien ook niet zo sterk in vreemde gezelschappen of bij het ontmoeten van nieuwe mensen.
Ik heb echt geen flauw idee wat ik dan moet zeggen en ben dan ook te bewust van mijzelf(op een onprettige manier).
O ja,en die chagerijnige kop heb ik ook van nature,werkt ook niet echt mee.
Maar,ik baal er ook net zo erg van.Hoor dan wel eens via via dat sommige mensen mij niet mogen(mensen die ik amper ken!). Het zou mij eigenlijk niet moeten boeien,toch kan ik daar letterlijk nachten van wakker liggen.
(heb ik nu ook vaak het woord "ik"gebruikt?)
